เก็บตกจากบ้านวิริยบารมี ต้นเดือนมกราคม ๒๕๕๘

[เถรี]

ถาม : ถ้าเราไม่กลับบ้านไปไหว้บรรพบุรุษ แต่ถวายเป็นสังฆทานได้ไหมคะ ?
ตอบ : ถ้าไม่มีผู้ใหญ่เหลืออยู่แล้ว พวกเราเป็นรุ่นใหญ่ที่สุด ก็ทำได้เลยจ้ะ แต่ถ้ายังมีผู้ใหญ่อยู่ เดี๋ยวท่านจะขัดคอเอา ไหว้ทางด้านโน้นด้วย มาถวายสังฆทานด้วย หมดเรื่องไป อาตมาเองทุกวันนี้ก็ยังให้ทางบ้านเขาไหว้กันอยู่ แต่ก็บอกว่า อย่าลืมถวายสังฆทานด้วย ถ้ายังมีผู้ใหญ่อยู่ ขัดคอผู้ใหญ่จะไม่ดี

[เถรี]

ถาม : พยายามจินตนาการถึงนิพพาน ?
ตอบ :ไม่ต้องจินตนาการ ถ้าทำถึงจะรู้เอง พระนิพพานไม่ได้อยู่ที่ไหนไกล อยู่แค่หมดกิเลสนี่แหละ หมดกิเลสเมื่อไรก็รู้ชัดเมื่อนั้น ไม่ต้องได้มโนฯ ไม่ต้องได้อะไรทั้งสิ้น

ถาม : ทำอย่างไรโรคภัยจึงจะหายไป ?
ตอบ : ถ้าสามารถปฏิบัติตามคำสอนได้ ก็แปลว่าหมดโรคไปโดยปริยาย เพราะว่าโรคที่หนักที่สุดคือโรคกิเลสที่กินเราอยู่ทุกวัน..!

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "อาตมาเคยเขียนติดสมุดบันทึกของตัวเองไว้หลายปีว่า "อย่าเอาตัวเราเป็นบรรทัดฐานไปวัดผู้อื่น" ปกติเป็นคนชอบจดบันทึก ก่อนบวชก็เจริญเตโชกสิณ เผาจนเกลี้ยงเลย บวชไปจึงเริ่มบันทึกใหม่ บางอย่าง "ของกิน..ถ้าไม่กินก็เน่า เรื่องเล่า..ถ้าไม่เล่าก็ลืม" วิธีกันลืมที่ดีก็คือบันทึกไว้หน่อยหนึ่ง"

ถาม : ตอนก่อนบวช กับบวชไปแล้ว ต่างกันหรือเปล่าคะ ?
ตอบ : เป็นเรื่องแปลก ตอนก่อนบวชทำตัวเหมือนกับพระ พอบวชแล้วทำตัวเหมือนกับโยม ครึ่ง ๆ กลาง ๆ อย่างไรก็ไม่รู้ "ดีก็ดีไม่ทั่ว ชั่วก็ชั่วไม่หมด" ประเภท "สึกอยากจะสวด บวชอยากจะร้อง" อะไรประมาณนั้น

[เถรี]

พระอาจารย์แจกลูกแก้วสารพัดนึกในงานสวดพระคาถาเงินล้าน "รับลูกแก้วด้วยจ้ะ รับไปแล้ว..ไปภาวนาพระคาถาเงินล้าน วันละ ๑๐๘ จบนะจ๊ะ แค่ชั่วโมงครึ่งเอง แบ่งเป็น ๓ ช่วงก็ได้ ช่วงละ ๓๖ จบ ก็ได้ ๑๐๘ แล้ว เท่ากับช่วงละ ๓๐ นาที"

[เถรี]

เก็บตกเดือนมกราคมปี ๕๘ หมดแล้วค่ะ

ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย ทาริกา คะน้า เถรี รัตนาวุธ และคะน้าอ่อน