เก็บตกจากบ้านวิริยบารมี ต้นเดือนมีนาคม ๒๕๕๕

[เถรี]

ถาม : พระปิดตาจัมโบ้หมดแล้วหรือครับ ?
ตอบ : ยังไม่หมด แต่ไม่มีให้ตอนนี้ อาตมาแจกเฉพาะในงานเป่ายันต์เกราะเพชรเท่านั้น อยากได้ก็ไปงานเป่ายันต์ฯ ไม่ใช่ไปงานแล้วจะได้ทุกคนนะ ต้องอยู่แถวหน้า ๆ ด้วย

ถาม : ราคาแพงไหมครับ ?
ตอบ : ไม่แพงหรอก ออกจากวัดแค่ ๕๐๐ บาท แต่เขาไปประมูลกันในเว็บ จนตอนนี้ราคายืนพื้นอยู่ที่ ๒๐,๐๐๐ บาท

ถาม : คราวหน้าผมไปบูชามาสักลังหนึ่งเลยได้ไหมครับ ?
ตอบ : พระอาจารย์ไม่ว่าหรอก ขึ้นอยู่กับว่าคนข้างหลังเขาจะถีบคุณออกจากแถวไหม..!

ตอนนี้เหลือพระปิดตาสีเหลือง สีแดง สีเขียวอยู่ รุ่นนี้ที่ทำไม่มากเพราะว่าตะกรุดบังคับอยู่ คุณเขียนตะกรุดไหวไหมเล่า ? อักขระแค่ ๙ ตัวก็จริง แต่อาตมาเขียนจนมือหงิก พระ ๔,๐๐๐ องค์ ก็เขียนตะกรุดไป ๑๒,๐๐๐ ดอกแล้ว เพราะฉะนั้น..จึงเป็นบทเรียนว่าครั้งต่อไปทำพระอย่าฝังตะกรุด เพราะจะได้พระจำนวนน้อย แต่อะไรที่น้อย ๆ คนก็แย่งกันดี พวกตัดสินใจช้าก็ปล่อยไป บางคนบอกว่าสร้างน้อย ลองให้มาเขียนตะกรุดเองสัก ๑๐๐ ดอกก็ตายแล้ว

ถ้าใครต้องการพระปิดตารุ่นนี้ก็ต้องไปงานเป่ายันต์ฯ อย่างเดียว แล้วต้องรีบไปด้วย เพราะถ้าช้าเดี๋ยวเจอคนยกลังไปหมด

ถาม : รีบไปก็ต้องรอหลังพุทธาภิเษก
ตอบ : ครั้งหน้าไม่ต้องรอพุทธาภิเษก เพราะว่าเอาเข้าพิธีไปตั้งแต่ครั้งที่แล้ว

ถาม : อย่างนี้ก็หมดเร็วมากสิ
ตอบ : จะเร็วจะช้าก็ช่าง หมดแล้วก็จะได้หมดภาระ แล้วก็รองานต่อไป งานละสีก็พอ แต่ถ้าใครบูชาแล้วดันไปถูกหวย ๓๐ ใบอีกก็บรรลัยเลย คนที่ซื้อหวยทีหนึ่ง ๓๐ ใบนี่ต้องบ้าพอ ถ้าไม่บ้าพอซื้อไม่ได้หรอก แล้วเขาก็ดันถูกเสียอีก

ถาม : ต้องกำลังใจขนาดนั้นด้วยหรือเปล่าครับ ?
ตอบ : จะบ้าขนาดไหนถ้าไม่มีพื้นฐานทานบารมีก็ไม่ได้หรอก ลาภผลจะไปออกทางงานแทน แล้วก็เหนื่อยลิ้นห้อย

[เถรี]

ถาม : ปางมือในนิยายจีน เป็นท่ามือ..?
ตอบ : นั่นท่ามือ เป็นการเคลื่อนไหวเพื่อให้เกิดสมาธิในลักษณะของอิริยาบถ เป็นอิริยาบถและสัมปชัญญะในมหาสติปัฏฐานสูตร พอเคลื่อนไหวเกิดสมาธิขึ้นมาก็จะกลายเป็นพลังจิต บวกกับคาถาก็คือคำภาวนา ถ้าใช้ออกถูกจังหวะก็จะเกิดผล บางทีเหมือนกับว่าใช้ความเคลื่อนไหวดึงดูดความสนใจ พออีกฝ่ายเผลอสติก็เรียบร้อย

ถาม : ทำได้จริง ๆ ?
ตอบ : ทำได้..เป็นการผสานพลังจิตเข้าไป มวยไทยก็ยังมี ถ้าหากว่าฝึกมวยไทยจนอยู่ตัวแล้วก็อยู่ในลักษณะม้าย่อง ทุกอิริยาบถสามารถจะพลิกเหลี่ยมพลิกมุม รุกรับคู่ต่อสู้ได้หมด แล้วก็มีเสือย่าง อันนี้ผสานพลังจิตเข้าไป ถ้าคู่ต่อสู้มืออ่อนกว่า แค่เห็นก็ไม่มีกำลังใจจะสู้ด้วย ถ้าถึงระดับสีหยาตรก็คือเดินแบบราชสีห์นี่หมดเลย คู่ต่อสู้ไม่เอาด้วยแล้ว เห็นก็มืออ่อนตีนอ่อนแล้ว เพราะพลังจิตข่มกันอยู่

จะเห็นว่ารุ่นหลัง ๆ ในปัจจุบันเรียนมวยไม่แตก เอาแต่กำลังเข้าปะทะกัน ในเมื่อเอาแต่กำลังเข้าปะทะ ไม่ได้ฝึกจิตเข้าไปช่วย พออายุมากแล้วไม่มีพลังจิตเข้าไปเสริม ก็ไม่สามารถขึ้นเวทีได้ เราลองนึกอย่างสมัยก่อน สุข ปราสาทหินพิมาย หรือ ผล พระประแดง อายุ ๔๐-๕๐ ปี ยังขึ้นชกมวยเป็นปกติ เพราะว่ายิ่งชกจะยิ่งเก่ง สมาธิยิ่งดีขึ้นเรื่อย

ถาม : การเอากำลังสมาธิ...?
ตอบ : จริง ๆ แล้วทั้งหมดเป้าหมายก็คือชนะคู่ต่อสู้ การที่เราจะใช้พลังจิตของเราเพื่อชนะกิเลส นั่นเท่ากับว่าเราต้องฝึกฝนมาอย่างเพียงพอ มีความคล่องตัว แหลมคม ว่องไว รู้เท่าทัน ระมัดระวังป้องกันไม่ให้กิเลสทำอันตรายเราได้ ถ้าอย่างนี้ก็ยังถือว่าอยู่ในระดับแค่ใช้ได้เท่านั้น เพราะว่าแค่ฝีมือทันกัน แต่คู่ต่อสู้ยังอยู่เต็ม ๆ ร้อยเลย

ทำอย่างไรที่จะให้คู่ต่อสู้ออกอาวุธได้น้อยที่สุด ลักษณะนั้นเราก็ต้องมีสติรู้เท่าทัน ไม่ไปสร้างเหตุทำให้กิเลสกำเริบ แล้วท้ายที่สุดจะทำอย่างไรจะกำจัดคู่ต่อสู้ไปได้เลย ก็คือการที่เราชำระจิตผ่องใสจนกิเลสไม่สามารถที่จะเกิดขึ้นได้ ไม่ว่าในสนามต่อสู้ทางโลกหรือทางธรรมก็เหมือนกัน

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ถ้านิยายจีนกำลังภายในรุ่นเก่าที่เป็นพวกฤทธิ์อภิญญา จะมีเรื่องนักบู๊กู่ก้องฟ้า ลองไปหาอ่านดู ประเภทถูกขังอยู่ใต้ดินหลายร้อยปี พอแกะแผ่นยันต์ออกก็ทะลวงขึ้นมา ถล่มยุทธจักรทลายไปอีกแล้ว"

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "เผอิญเทอมนี้อาตมาสอนกฎหมายเกี่ยวกับพระสงฆ์อยู่ ได้ยกตัวอย่างกฎหมายฎีกาให้พระนิสิตเขาดู แล้วอธิบายให้ฟัง แต่ละคนนั่งอ้าปากหวอกันทั้งนั้น ทึ่งตรงที่ว่าผู้พิพากษาเขารอบคอบขนาดนี้เลยหรือ ? เพราะการตัดสินแต่ละอย่างต้องรอบคอบที่สุด

คำพิพากษาศาลฎีกา ตราบใดที่ยังไม่โดนพิพากษาทับ ตราบนั้นจะเป็นบรรทัดฐานในการตัดสินคดีอื่น ๆ ที่คล้ายคลึงกันอย่างนี้ตลอดไป แล้วมีหลายคดีที่ต้องประชุมใหญ่ มีคดีหนึ่งเกี่ยวกับพระภิกษุวัดเขาวังร่วมประเวณีกับผู้หญิงบนกุฏิ มีคนแอบถ่ายรูปแล้วก็ไปแจ้งความ

คราวนี้การแจ้งความมีประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๐๖ ข้อหาเหยียดหยามพระศาสนา พูดง่าย ๆ ว่าไหน ๆ จะเอาเรื่องแล้วก็จัดการให้ครบ เล่นทุกคดีไปเลย แต่ผู้พิพากษาเขาพิจารณาแล้วว่า การเหยียดหยามต่อพระศาสนาก็คือการกระทำต่อบุคคล วัตถุ รูปเคารพ หรือสถานที่ที่มีคนกราบไหว้บูชาหรือยึดถือเป็นที่พึ่ง กุฏิพระไม่ใช่สถานที่อันควรเคารพเหมือนโบสถ์หรือมัสยิด ดังนั้น..จะกล่าวหาว่ากระทำการเหยียดหยามต่อศาสนาก็ไม่ถนัด สรุปว่าข้อหานี้ตกไป

อาตมาก็บอกว่าดวงเขายังดี ถ้าขยับขึ้นไปบนยอดเขาอีกนิดเดียวนี่ซวยเลย เพราะมีรอยพระพุทธบาทอยู่ ถ้าอย่างนั้นชัดเลยว่าเหยียดหยามพระพุทธศาสนา ศาลท่านตัดสินรอบคอบจริง ๆ ไม่ได้รอบคอบเฉย ๆ ชัดเจนอีกด้วย

อีกคดีหนึ่ง โยมขอให้เณรไปขอเทียนพรรษาจากพระมาให้ตัวเองนั่นแหละ แล้วเณรไม่ไป เขาก็เลยบอกว่า "ถ้ากูไม่เห็นแก่ผ้าเหลือง จะเตะให้ตกกุฏิเลย" ทายกได้ฟังแล้วทนไม่ได้ ไปแจ้งความข้อหาหมิ่นประมาทซึ่งหน้า ฝ่ายนั้นสู้ความบอกว่าตัวเองเดินลงจากกุฏิไป ๑๐ วาแล้วถึงพูด จะว่าหมิ่นประมาทซึ่งหน้าไม่ได้ ทนายเขาก็เก่งนะ

แต่ศาลเขาตัดสินว่า ในเมื่อสามเณรทั้งสองยังได้ยินเสียงที่เขากล่าวคำอาฆาตอย่างชัดเจนเช่นนั้น ยังถือว่าเป็นการหมิ่นประมาทซึ่งหน้าอยู่ และสามเณรเป็นบุคคลที่ผู้อื่นให้ความเคารพมากกว่าคนปกติอยู่แล้ว จึงโดนข้อหาเหยียดหยามพระศาสนาด้วย เจอ ๒ เด้ง ทั้งจำทั้งปรับ ติดคุกด้วย เสียค่าปรับด้วย

ต้องบอกว่าคดีนี้อัยการช่วยซ้ำ เพิ่มให้อีก ๑ ข้อหา เขาฟ้องแค่หมิ่นประมาทซึ่งหน้าเฉย ๆ อัยการช่วยซ้ำให้อีกดอกหนึ่งว่าเหยียดหยามพระศาสนาด้วย เพราะกระทำต่อตัวบุคคล บอกแล้วว่ากระทำต่อตัวบุคคล วัตถุ สถานที่ รูปเคารพ จึงโดนไปเต็ม ๆ"

[เถรี]

"แต่ละคดีที่เขาตัดสินมาดูแล้วมีเหตุมีผลดีมาก อาจารย์ท่านอื่นเขาก็นั่งสงสัย บอกว่าผมสอนกฎหมายเขาหลับกันตลอด อาจารย์เล็กสอนอย่างไรไม่เห็นเขาหลับกันเลย

อาตมาก็บอกว่าอย่าดึงไปให้ไกลตัวสิ เราก็ดึงให้มาใกล้ตัว เอาเรื่องเกี่ยวกับวัด เกี่ยวกับพระ มีตัวอย่างคำพิพากษาศาลฎีกาเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เยอะแยะไปหมด เอามาอธิบายให้ลูกศิษย์ฟังแล้วก็ถามเขาว่า ใครเคยเจอเหตุการณ์ลักษณะอย่างนี้ ๆ บ้าง แล้วถ้าหากว่าเขาฟ้องร้องอย่างนี้เราจะมีวิธีหลบหลีกแก้ไขอย่างไรก็ว่าไป

อาตมาสรุปตอนท้ายว่ากฎหมายเขาตัดสินตามข้อเท็จจริง คือทั้งเท็จและจริง เพียงแต่ว่าคุณเอาขึ้นมาสู้ความได้ไหม ถ้าคุณสามารถหาพยานหลักฐานมาสู้ความได้ ต่อให้เป็นความเท็จ ศาลก็ตัดสินว่าคุณชนะ เขาไม่ได้ตัดสินตามความเป็นจริง แต่เขาตัดสินตามข้อเท็จและจริง

มีคนบอกว่าในประเทศอเมริกา ขึ้นไปบนยอดตึกแล้วเอาหินขว้างลงมา ๑ ใน ๓ คนที่โดนจะเป็นทนาย ส่วนประเทศเกาหลี ถ้าหากขว้างลงมาโดน ๓ คน ถ้าไม่โดนคนแซ่ลีก็จะโดนคนแซ่คิม ถ้าไม่โดนคนแซ่คิมก็จะโดนคนแซ่ปัก (ปาร์ค) เพราะสามแซ่นี้มีเยอะกว่าเพื่อน"

[เถรี]

ถาม : หนูจะต้องตายหรือไม่ ?
ตอบ : อาตมาก็ตาย มีใครไม่ตายบ้างเล่า ? ถามมาได้ว่าหนูจะต้องตายไหม..!

ถาม : ถ้าคิดเรื่องนี้จะทำอย่างไร ?
ตอบ : ก็แค่เลิกคิด..!

ถาม : อะไรเป็นที่พึ่งได้บ้าง ?
ตอบ : อยู่กับพระ หัดสวดมนต์ภาวนานั่งสมาธิก็จบแล้ว

ถาม : โดนผีหลอกเวลาสวดมนต์ ?
ตอบ : แสดงว่าเขาเก่งกว่า เพราะฉะนั้น..เราต้องเก่งให้ได้มากกว่าเขา ไม่เห็นหลวงพ่อวัดท่าซุงหรือ ? ถึงเวลาท่านสวดคาถาไล่เขา เขาบอกว่ามึงสวดได้ครึ่งเดียว แล้วเขาก็สวดต่อให้อีกครึ่งหนึ่ง แค่เก่งกว่าเขาให้ได้ก็เท่านั้น

ถาม : จะขอพึ่งบารมีท่าน ?
ตอบ : ไม่ต้องเสียเวลา ไปนั่งภาวนาเอา สมาธิทรงตัวเมื่อไรก็เก่งกว่าเขาเมื่อนั้นแหละ จะเอาน้ำมนต์ไปกินไปอาบ จะไปทำอะไรก็ไป แล้วก็หมั่นสวดมนต์ไหว้พระ ทำสมาธิภาวนาไว้บ้าง เขามาเพื่อที่จะตักเตือนให้เรารู้ว่าความดียังไม่พอ เพราะฉะนั้น..เร่งทำความดีเข้าไว้ หายากจะตายที่มีอาจารย์ดี ๆ แบบนั้น ขืนไปท่องคาถาไล่เขา เขาก็ท่องเพิ่มให้ ต่อไปบอกเขาว่ามีคาถารวย ๆ ไหม ? ขอคาถาเขาเลย

เอาน้ำมนต์ไปเติมสัก ๗ - ๘ โอ่งก็ได้ จะได้ใช้ไปเรื่อย ๆ พอเวลาผีมาถ้าไม่รู้จะไปที่ไหน ก็โดดลงไปแช่ในโอ่งเลย..!

[เถรี]

เรื่องของผีต่าง ๆ ที่มารบกวน ถ้าเราทำสมาธิทรงตัวแค่ปฐมฌานหยาบ เขาก็กวนไม่ได้แล้ว เพราะปฐมฌานหยาบมีกำลังเท่ากับพรหมชั้นที่ ๑ เหนือกว่าเทวดาไม่รู้ตั้งเท่าไร แล้วผีที่ไหนจะมากวนได้ ยกเว้นผีที่มีฤทธิ์มากกว่าพรหมชั้นที่ ๑ ขึ้นไปเท่านั้น

ถ้ากำลังใจทรงตัวแล้วยังกวนได้ ก็จุดธูปกราบงาม ๆ ไปเลย แสดงว่าท่านตั้งใจจะมาให้อะไรเราบางอย่างแล้ว ฉะนั้น..ถ้าใครทรงฌานทรงสมาบัติได้เกินปฐมฌานหยาบไปแล้วยังมีผีกวน ให้รู้ว่าเป็นผีปลอมทั้งนั้นแหละ

ถ้าเราไม่เคยสร้างกำลังใจมาจนเข้มแข็งขนาดนั้น เขาก็ไม่มาลอง ในเมื่อเขามาลองก็แปลว่า เราเป็นนักเรียนที่มีความดีพอที่จะได้ทำข้อสอบตรงนั้น ในเมื่อครูเมตตาออกข้อสอบมาแล้วก็ลุยไปเลย อาตมาโดนกวนมาเป็นปี ๆ โดนเสียจนไม่มีที่จะไป

ไม่ว่าจะทำอะไรผีเขาก็เก่งกว่า อาตมานั้นวิชาการต่อสู้ก็เรียนมาไม่น้อยหน้าใคร ปรากฏว่าเสียท่าผีทุกทีเลย เพราะเราแค่คิดเขาก็รู้แล้ว คิดจะชกซ้ายเขาก็กดแขนซ้ายไว้ คิดจะชกขวาเขาก็กดแขนขวาไว้ จะเตะซ้ายเขาก็จับขาซ้ายไว้ จะเตะขวาเขาก็จับขาขวาไว้ เลยทำอะไรเขาไม่ได้สักอย่าง นั่นแสดงว่าไม่ใช่ผีจริง

โดนกันอยู่เป็นปี ๆ โดนจนกระทั่งจากกลัวก็หายกลัวไปเอง เพราะฉะนั้น..ไม่ต้องเสียเวลาไปกังวลหรอก ถ้าเขามากวนเราได้ ถือว่าเราต้องมีคุณค่าเพียงพอแก่การทดสอบของเขา สรุปว่าถ้าไม่บ้าพอผีจะไม่หลอก คนกลัวผีเขาไม่หลอก เพราะกลัวแล้วอาจจะเกิดเสียสติบ้า ๆ บอ ๆ ไปเลย โทษก็จะเกิดแก่เขา ประเภทกล้าจนบ้าไปเลยเขาก็ไม่หลอก เพราะกล้าไปเลยนี่จะสู้ทุกรูปแบบ แบบเดียวกับอาตมานี่ เขาชอบหลอกพวกครึ่งกลัวครึ่งกล้า หลอกแล้วสนุกดี

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "อาตมาเคยซื่อแบบโยมมาก่อน ตอนฝึกมโนมยิทธิครั้งแรกปี ๒๕๒๑ ไม่รู้ว่าต้องมีเครื่องบูชาครู พอไปถึงบ้านสายลมบรรดาป้า ๆ ท่านบอกว่า “เอาอย่างนี้แล้วกัน เดี๋ยวป้าจัดให้ มีดอกไม้ ๓ สี เทียน ๑ ธูป ๓ แต่เงินบูชาครูสลึงหนึ่งต้องออกเองนะลูก เพราะเป็นทานบารมีของเรา” ด้วยความพาซื่ออาตมาวิ่งไปจนถึงปากซอยกว่าจะแลกเหรียญสลึงได้ เขาไม่บอกว่าใส่เกินสลึงก็ได้ อาตมายังโง่มาแล้วเลย คนอื่นไม่แปลกหรอกที่จะโดนบ้าง

ด้วยความเป็นคนที่ค่อนข้างจะขี้สงสัย ตอนฝึกมโนมยิทธิก็เห็นชัดนั่นแหละ แต่ตอนเลิกอยากเห็นกลับไม่เห็น เพราะความโง่ของตัวเอง ไม่รู้ว่าต้องตั้งอารมณ์ให้เท่าตอนนั้น สงสัยว่าทำไมเมื่อครู่เห็น ตอนนี้กลับไม่เห็น ก็ไปฝึกอยู่นั่นแหละ ฝึกจนกระทั่งท้ายสุดครูฝึกเขาไล่ออกจากวงมา เพราะว่าไปทำให้เขาเสียหมด แค่ครูฝึกเขาเอ่ยปากคำแรก อาตมาก็รู้แล้วว่าทั้งประโยคท่านจะถามอะไรก็ชิงตอบก่อน คนอื่นเขาก็เลยใบ้รับประทานกันหมด

เป็นอย่างนั้นอยู่เป็นปี ๆ ซ้อมอยู่อย่างนั้น วันนั้นเดินหน้าเหี่ยวออกมาข้างนอก หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านเห็น ท่านก็หัวเราะ “ไอ้หนู คล่องตัวขนาดนั้นไปสอนเขาได้แล้วลูก” อาตมาไม่รู้จริง ๆ ขนาดท่านยืนยันว่าคล่องตัวขนาดนั้นแล้ว ก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมบางเวลาถึงเห็นไม่ได้ ตอนช่วงนั้นความเข้าใจเกี่ยวกับการวางอารมณ์ยังไม่เข้าใจจริง ๆ ไม่รู้ว่าต้องทรงอารมณ์ระดับไหนถึงจะเห็น คิดว่าในเมื่อฝึกได้แล้วก็ต้องเห็นตลอดไป ส่วนตอนนี้รำคาญมากเลย เพราะมาให้รู้ไปทุกเรื่อง รู้อย่างนี้ไม่เห็นดีกว่า

เพราะฉะนั้น..ไม่มีใครเก่งมาแต่ท้องพ่อท้องแม่หรอก อยู่ที่การฝึกทั้งนั้น ตอนนั้นอาตมาวิ่งหาครูฝึกตลอด ซ้อมแล้วซ้อมอีก กลับไปก็ไปซ้อมที่บ้าน ซ้อมที่บ้านเสร็จก็มาซ้อมกับครูอีก เพราะเป็นคนเอาจริงเอาจัง ทำแบบหัวไม่วางหางไม่เว้นก็ก้าวหน้าเร็ว เพราะไปสงสัยว่าจะใช่หรือ ทำไมไม่เห็นตลอดเวลา ? แสดงว่ายังไม่ดี ก็พยายามจะเอาให้ได้ มาตอนนี้รู้แล้วว่าไม่ใช่

ถ้าอยากเห็นตลอดเวลาเราต้องรักษาอารมณ์นั้นให้อยู่กับเราตลอดเวลา ตราบใดที่อารมณ์นั้นทรงตัวอยู่ ตราบนั้นเราจะเห็น ถ้าอารมณ์จิตคลายลงมาต่ำกว่า หรือขึ้นสูงเกินไปก็จะไม่เห็น"

[เถรี]

เมื่อวันศุกร์ตอนต้นเดือน มีเด็กนักเรียนวัดใหม่ยายนุ้ย ตั้งแต่ ป.๑ ถึง ป.๖ มาฟังเทศน์ที่บ้านวิริยบารมี

"ความจริงแล้วศาสนาพุทธของเรามีการเข้าวัดกันทุกวันพระ ก็แปลว่าประมาณ ๗ วันเข้าวัดกันทีหนึ่ง น้อยมากเลยลูก ๗ วันเข้าวัดทีหนึ่งนี่น้อยมาก ศาสนาคริสต์มีการเข้าวัดกันทุกวันอาทิตย์ เขาเรียกวันสะบาโต ศาสนาอิสลามเข้าวัดกันทุกวันศุกร์ แต่ว่าคริสต์มีการสวดมนต์ก่อนกินข้าวทุกครั้ง ของเรามีไหมจ๊ะ ?... "ไม่มี" ศาสนาอิสลามมีการสวดมนต์วันละ ๕ ครั้ง เรามีไหมเอ่ย ?... "ไม่มี" เราก็เลยเก่งสู้เขาไม่ได้ ถ้าอยากจะเก่งสู้เขาได้ เราก็ต้องสวดมนต์ไหว้พระทุกวัน

หลวงตาดีใจมากเลยที่วันนี้เด็ก ๆ โรงเรียนวัดใหม่ยายนุ้ยมาที่นี่ แสดงว่าพวกเราต้องการเป็นคนดี และต้องการเป็นคนเก่งด้วย

คราวนี้การที่เราต้องการเป็นคนดีและเป็นคนเก่งด้วย เราต้องทำตามที่พระพุทธเจ้าท่านสอน พระพุทธเจ้าท่านบอกเป็นภาษาบาลีว่า อะธิสีละสิกขา สิกขิตัพพา อะธิจิตตะสิกขา สิกขิตัพพา อะธิปัญญาสิกขา สิกขิตัพพา ท่านบอกให้ศึกษาในศีล สมาธิ ปัญญา ถ้าใครทำได้ก็จะเป็นคนเก่งทุกคน หลวงตาทำได้นิดเดียว หลวงตายังสอบได้ที่ ๑ ของประเทศไทยเลย เพราะฉะนั้น..ถ้าหากว่าพวกเราเริ่มทำตั้งแต่อายุน้อย ๆ จะต้องได้มากกว่าหลวงตาแน่ ๆ นอกจากได้ที่ ๑ ของประเทศไทยแล้ว อาจจะสอบชิงทุนไปเรียนต่างประเทศได้ด้วย

คราวนี้ในส่วนของศีล สมาธิ ปัญญาที่พระพุทธเจ้าสอนมา พวกเรารู้ทุกคน แต่บางทียังไม่ชัดเจนว่าท่านสอนมาแล้ว เราต้องทำอย่างไร ? พวกเราบอกได้ไหมลูกว่าศีล ๕ ข้อมีอะไรบ้าง? ข้อที่ ๑ คือ..

(ปาณาติปาตา เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ)

แปลว่าอะไรจ๊ะ ? (ห้ามฆ่าสัตว์)

ถ้าแปลตรง ๆ ก็แปลว่าละเว้นจากการฆ่าสิ่งที่มีชีวิต ก็คือห้ามฆ่าสัตว์นั่นแหละจ้ะ ทำไมถึงห้ามละจ๊ะ ? ก็เพราะพระพุทธเจ้าท่านต้องการให้พวกเราเป็นคนมีจิตใจดีงาม ไม่โหดร้าย ไม่ทำร้ายคนอื่น ไม่รังแกคนอื่น

เราอยากให้เพื่อนรังแกเราไหมลูก ? (ไม่อยาก) อยากให้เขาตีด้วยไหมจ๊ะ ? (ไม่อยาก) แล้วอยากให้เขาฆ่าเราไหมจ๊ะ ? (ไม่อยาก)

ยิ่งไม่อยากใหญ่เลย..ใช่ไหม ? ถ้าอย่างนั้นเราก็ต้องไม่รังแกใคร ไม่ตีใคร ไม่ฆ่าใคร นี่เป็นเรื่องปกติเลยลูก เพราะศีลแปลว่าปกติ เราทำทุกอย่างตามปกติ จึงเรียกว่าคนมีศีล เราจะเกิดเป็นคนได้เราต้องมีศีล ไม่อย่างนั้นเราก็จะเกิดเป็นคนไม่ได้ เพราะว่าศีลภาษาบาลีเรียกว่ามนุสสธรรม

มนุสสธรรมก็คือธรรมที่ทำให้เราเกิดเป็นมนุษย์ได้ ถ้าเราไม่มีศีล ลดน้อยลงไปหน่อย เราก็เกิดเป็นสัตว์ แย่ไปกว่านั้นเราก็เกิดเป็นอสุรกาย ถ้าศีลบกพร่องหนักกว่านั้นก็เป็นเปรต ถ้าไม่มีศีลเลยก็เป็นสัตว์นรก ตายแน่ ๆ มีแต่ที่ลำบากทั้งนั้นเลย

เพราะฉะนั้น..ที่พระพุทธเจ้าท่านแนะนำให้ปฏิบัติในศีลข้อแรก ก็เพื่อไม่ให้เราเป็นคนโหดร้าย ไม่ให้เราทำร้ายคนอื่น ถ้าหากเราไม่ทำ คนอื่นก็ไม่ทำ ประเทศชาติก็สงบ ตำรวจก็ไม่มี ศาลก็ไม่ต้องมี เพราะว่าเราทุกคนเป็นคนดีกันทั้งหมดเลย "

[เถรี]

"ศีลข้อที่ ๒ ว่า..? (อะทินนาทานา เวระมะณีสิกขาปะทัง สะมาทิยามิ) เก่งมากจ้ะ..ว่าได้ชัดเจนมาก สมกับเป็นเด็กโรงเรียนวัดใหม่ยายนุ้ย แสดงว่าหลวงพ่อท่านสอนเอาไว้ดีมาก

ศีลข้อนี้บอกว่า เราไม่ควรที่จะหยิบฉวยสิ่งของที่เจ้าของไม่ได้ให้ อทินนาแปลว่าไม่ได้ให้ ก็คือไม่ให้ขโมยเขานั่นแหละจ้ะ เราอยากให้เพื่อนมาขโมยของเราไหมลูก ? (ไม่อยาก)

มีโทรศัพท์มือถือ เพื่อนมาขโมยไปเราชอบไหมจ๊ะ ? (ไม่ชอบ)

ถ้าหากว่าใครพกไอแพ็ด มีเพื่อนมาขโมยไป เสียใจไหมลูก ? (เสียใจ)

คนอื่นเขาก็เป็นเหมือนกัน ถ้าหากว่าเราเอาของเขามาเขาก็เสียใจ เขาก็ไม่ชอบ บางคนรักของชิ้นนั้นมาก ๆ เสียอกเสียใจ อาจจะถึงขนาดทำใจไม่ได้ ฆ่าตัวตายไปเลยก็มี เพราะฉะนั้น..เราจะทำให้คนอื่นเดือดร้อนมาก พวกที่อยู่ในคุกอยู่ในตารางปัจจุบัน เป็นพวกที่ลักขโมยเยอะมากเลย พระพุทธเจ้าสอนไม่ให้เราเบียดเบียนคนอื่น ถ้าหากว่าเราทำได้เป็นปกติ เราก็ไม่ต้องไประแวงว่าคนอื่นจะมาเบียดเบียนเรา เพราะว่าเราเป็นคนดีกันหมดทุกคนเลย

ศีลข้อที่ ๓ ว่า..? (กาเมสุมิจฉาจารา เวระมะณีสิกขาปะทัง สะมาทิยามิ) เก่งมากจ้ะ เราศึกษาสีลสิกขาบทเหล่านี้เพื่อให้รู้ว่า ควรงดเว้นจากการประพฤติผิดในกาม คำว่ากาม คือ กามะ คือของที่เรารัก คนที่เรารัก

เพราะฉะนั้น..ถ้าสมมติว่าเพื่อนมีไอโฟน มีโทรศัพท์มือถือ ที่เขารักมากเลย เราขโมยเพื่อนมานี่เราผิดศีล ๒ ข้อนะลูก อทินนาทาน คือไปลักขโมยของเขาที่ไม่ได้ให้ กาเมสุมิฉาจาร คือ ไปแย่งของรักเขามา ไม่ได้หมายความว่าเราต้องไปแย่งสามีภรรยาใครที่ไหนมาเท่านั้น หรือว่าไปแย่งลูกที่เขารักมา อะไรก็ตามที่เป็นของที่เขารักผิดศีลข้อนี้ทั้งหมดเลยนะจ๊ะ

ถ้าหากว่าเราเป็นลูกที่รักของพ่อของแม่ อยู่ ๆ มีรถตู้มาจับเด็กเอาไปขายที่ประเทศมาเลเซีย คว้าเราขึ้นรถไปเลย พ่อแม่เราจะเสียใจมากไหมลูก ? (เสียใจมาก)

รับรองว่าต้องตามหากันสุดชีวิตเลย..ใช่ไหมจ๊ะ ? ในเมื่อเรารู้ว่าเป็นของที่คนอื่นรัก เราก็อย่าไปทำอย่างนั้น อย่าไปเอาของเขามา โดยเฉพาะบางคนเริ่มเป็นวัยรุ่นแล้ว เริ่มสนใจเพศตรงข้ามแล้ว เริ่มเห็นเพื่อน ๆ ว่าสวยหรือหล่อแล้ว จะเห็นได้ว่าเรื่องศีลของพระนั้นมีข้อจำกัดไว้มากเลย ถ้าบุคคลนั้นมีพ่อ มีแม่ มีพี่ มีน้อง ก็แปลว่าเขามีคนที่รักอยู่ ถ้าเรายังไม่ได้รับอนุญาต ไปแอบลักลอบได้เสียกัน หนีตามกัน ก็ผิดศีลข้อนี้ ตกนรกแน่ ๆ..!

ถ้าหากว่าบุคคลนั้น มีกฎหมายคุ้มครองอยู่ ซึ่งมีอย่างแน่นอน ก็ผิดศีลข้อนี้ แล้วถ้าบุคคลนั้นมีธรรมคุ้มครองอยู่ ก็คือเป็นผู้ที่ตั้งใจถือศีลปฏิบัติธรรม ต่อให้ไม่มีญาติเลยก็ถือว่ามีธรรมคุ้มครองอยู่

เพราะฉะนั้น..ถ้าเราไปละเมิดก็ผิดศีลข้อนี้ทั้งหมดเลย ต้องระมัดระวังให้ดี ๆ นะลูก คนที่เขารักก็ไม่ได้ ของที่เขารักก็ไม่ได้ ถ้าเราดูข่าววิทยุโทรทัศน์จะเห็นว่า ทุกวันนี้ที่ฆ่ากันตายมาก ๆ เลย ส่วนหนึ่งก็คือแย่งชิงคนที่รักกัน

เมื่อวานนี้หลวงตาดูข่าวหนังสือพิมพ์ เห็นว่าเขาตกลงกันไม่ได้ เนื่องจากอีกฝ่ายหนึ่งไปมีคนใหม่ ก็ยิงแฟนเสียก่อนแล้วก็ยิงตัวเองตายตาม ส่วนอีกรายหนึ่งโดนพ่อแม่กีดกัน ไม่สามารถไปอยู่ด้วยกันได้ ก็กินยาตาย

ตกลงเรื่องที่ผิดศีลตั้งแต่ข้อ ๑, ๒, ๓ เราจะเห็นว่าเป็นเหตุให้เกิดคดีต่าง ๆ ทั้งนั้นเลย พระพุทธเจ้าสอนให้เรารักษาศีล ก็เพื่อให้เราทำให้ดี ทำให้ถูก ประเทศชาติจะได้สุขสงบ บ้านเมืองจะได้สุขสงบ"

[เถรี]

"ศีลข้อที่ ๔ ว่า...? (มุสาวาทา เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ) แปลว่า เราจะเว้นจากการโกหก เราชอบให้คนอื่นโกหกไหมลูก ? (ไม่ชอบ) แล้วถ้าอย่างนั้นเราไปโกหกคนอื่น เขาจะชอบไหมจ๊ะ ? (ไม่ชอบ)

ไม่ชอบเหมือนกัน เรื่องอย่างนี้เขาเรียกว่าใจเขาใจเรา เราไม่ชอบแบบนั้นเราก็อย่าทำกับคนอื่น เพราะว่าถ้าหากว่าทำกับคนอื่น คนอื่นเขาก็ต้องไม่ชอบแน่นอนเลย เรื่องของการโกหกก็เหมือนกัน ไม่ว่าจะเรื่องเล็กน้อยขนาดไหนก็ตาม พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้ว่า บุคคลที่โกหกได้ จะไม่ทำความชั่วอื่นนั้นไม่มี ก็แปลว่าถ้าเริ่มโกหกแล้ว เราต้องทำเรื่องอื่น ๆ ที่ไม่ดีได้แน่ ๆ

ฉะนั้น..ถ้าเราจะต้องการเป็นคนดี มีอะไรก็ต้องพูดตรงไปตรงมา แต่การพูดเรื่องจริงก็ต้องรู้กาลเทศะด้วยนะลูก ถ้าหากว่าพูดผิดที่ อันดับแรก คนเขาไม่ชอบหน้าเรา อันดับที่สอง ถ้าเราพูดผิดจังหวะ เขาโกรธขึ้นมาก็อาจจะทำร้ายเราได้ การพูดต้องระมัดระวังให้มาก โบราณถึงบอกว่า พูดไปสองไพเบี้ย นิ่งเสียตำลึงทอง คือบางเรื่องไม่จำเป็นต้องพูดก็ได้ ไม่เสียอะไร ถ้าหากว่าเงียบเอาไว้อาจจะได้กำไรเยอะด้วย อย่างเช่น ไม่พูดให้เพื่อนเขาเสียใจ เขาก็รักเราชอบเรา ต่อไปเราก็จะเป็นคนมีเพื่อนเยอะ เป็นต้น

ข้อสุดท้ายของศีล ๕ ว่า..? (สุราเมระยะมัชชะปะมาทัฏฐานา เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ) แปลว่าอะไรจ๊ะ ? (ห้ามดื่มสุรา)

แล้วรู้จักไหมว่าสุรากับเมรัยต่างกันอย่างไร ? สุราคือของที่กลั่นขึ้นมาแล้วมีแอลกอฮอล์ ทำให้เราเมาขาดสติได้ อย่างพวกเหล้านอก มีบรั่นดี เป็นต้น ถ้าบ้านเราก็พวกแม่โขง หงส์ทอง อะไรเหล่านั้น เมรัยคือของที่หมักขึ้นมา แล้วมีแอลกอฮอล์ กินเข้าไปแล้วทำให้ขาดสติ อย่างเช่น เบียร์ ไวน์ กระแช่ น้ำขาว สาโท อะไรพวกนั้น ยังมีอุอีกอย่างหนึ่งหมักขึ้นมาจากข้าว

คราวนี้ศีลข้อนี้ยังมีอีกคำหนึ่งว่า มัชชะ คือสิ่งที่เสพเข้าไปแล้วมึนเมาขาดสติ อย่างพวกยาบ้า ยาอี เป็นต้น เพราะฉะนั้น..ศีลข้อนี้ท่านห้ามไว้หมดแหละลูก แต่เราแปลไม่ครบ บางคนก็แปลแค่สุราอย่างเดียว ขาดทุนนะจ๊ะ เอาสุราด้วย เมรัยด้วย มัชชะด้วย แปลให้ครบทุกคำเลย เพราะว่าทันทีที่เมาขาดสติ เราอาจจะทำให้ศีลขาดได้หมดทุกข้อเลย"

[เถรี]

"คนเมาแล้วขับรถจะเกิดอะไรขึ้นลูก ? (รถชน)

ชนแน่ ๆ เลย บางคนเถียงว่าไม่เมา ฝรั่งเขาทดลองแล้วลูก เบียร์กระป๋องหนึ่งมีแอลกอฮอล์ ๕ เปอร์เซ็นต์ ก็นิดเดียวเอง เขาลองให้คนกินเบียร์ ๑ กระป๋องแล้วให้ขับรถถอยหลังเข้าซอง เขาเอากรวยมากั้นทำเป็นช่องไว้ เชื่อไหมว่าคนขับที่กินเบียร์ไป ๑ กระป๋อง กะระยะผิด ถอยชนกรวยกันแทบทุกคนเลย

ให้กินไวน์ ๓ แก้ว ไวน์มีแอลกอฮอล์อยู่ ๒ เปอร์เซ็นต์เอง ปรากฏว่าถอยรถเข้าซองไม่ได้ เพราะกะระยะผิด ประสาทเพี้ยนหมด แต่นั่นยังไม่เมานะจ๊ะ ยังมีสติรู้อยู่ แต่บังคับร่างกายตัวเองไม่ได้แล้ว

เพราะฉะนั้น..ยาเสพติดอะไรต่าง ๆ ก็ทำให้เราบังคับตัวเองไม่ได้ ในเมื่อบังคับตัวเองไม่ได้ จะเห็นว่าพวกเมายาบ้าแล้วจับตัวประกันใช่ไหมลูก ? จับตัวประกัน แล้วทำไมจับแต่เด็กกับผู้หญิง ไม่จับผู้ชายตัวโต ๆ เป็นตัวประกันบ้าง ? ก็แสดงว่าเขายังมีสติอยู่ แต่เขาบังคับตัวเองไม่ได้ มีสติรู้ว่าถ้าจับผู้ชายตัวโต ๆ อาจจะโดนชกคว่ำอยู่ตรงนั้นแหละ ก็ต้องไปจับผู้หญิงกับเด็กแทน เป็นต้น แล้วพวกเหล้ากินเข้าไปสมองจะเสื่อมเร็วนะลูก เราจะเห็นว่าคนกินเหล้าพอแก่ไป จำอะไรไม่ค่อยได้ ตอนที่กินพอเมาก็ไม่รู้เรื่อง

สมัยหลวงตาเด็ก ๆ ที่ข้างบ้านมีทิดอ๊อดกินเหล้าเมาทุกวัน หลวงตาเลี้ยงหมาไว้ตัวหนึ่งชื่อไอ้พุก ทิดอ๊อดมาถึงก็กอดคอไอ้พุก เพื่อน..กูนอนด้วยนะ เป็นอย่างไรลูก ? เมาไม่รู้เรื่องเลย นอนกับหมาก็ได้ ถ้าคนนอนกับหมาเราเห็นว่าน่าเกลียดหรือน่ารักจ๊ะลูก ? (น่าเกลียด)

ถูกต้อง..น่าเกลียดรับไม่ได้เลย..ใช่ไหมจ๊ะ ? แล้วอีกคนหนึ่งกินเหล้า จะเรียกเหล้าก็ไม่ใช่ เขาเรียกว่าสปายไวน์คูลเลอร์ กินไป ๒ กระป๋อง หน่อยเดียวเองลูก เหมือนกับเป๊ปซี่ ๒ กระป๋อง แต่เขาขี่มอเตอร์ไซค์ฝ่าไฟแดง เขาบอกว่าตอนนั้นสนุกมากเลย วี้ดวิ้วไปเลย ยังดีนะว่ารถอีกฝั่งหนึ่งเขาเบรกทัน ไม่อย่างนั้นก็ตายคาไฟแดงไปแล้ว..!

เราจะเห็นว่าพวกเหล้าพวกยาทำให้เราขาดสติ ถ้าไม่ขาดสติแบบบ้าเลือดก็จะขาดสติแบบไม่รู้ตัว ทำอะไรที่ดูแล้วน่าเกลียดน่าชังมาก หรือว่าอาจจะทำให้เราถึงขนาดเสียชีวิตลงได้ หนูลองนึกดูว่า ถ้าหากว่าเราติดยาบ้า พ่อแม่ของเราเสียใจไหมลูก ? (เสียใจ)

เสียใจมากเลย ทำไมลูกเราไม่เป็นเด็กดีเหมือนคนอื่นเขา แล้วถ้าหากว่าเราไปโดนรถชนตาย พ่อแม่เราจะเป็นอย่างไรจ๊ะ ? (เสียใจ)

[เถรี]

"มีเรื่องหนึ่งเกิดขึ้นที่คลองเตย ใครเคยไปคลองเตยมาแล้วจ๊ะ ? (...ยกมือ...) คลองเตยเป็นชุมชนที่หนาแน่นกว่าบ้านวัดใหม่ยายนุ้ยของเราเยอะเลย มียาเสพติดเยอะมาก

มีเจ้าของร้านขายของชำคนหนึ่ง เป็นร้านขายของคล้ายกับเซเว่นสมัยนี้ เจ้าของร้านมีลูก ๒ คน คนโตไปติดยา จากที่ตั้งใจเรียนหนังสือก็ไม่เรียน รู้ไหมลูกว่าทำไมถึงติดยา ? (....?...) เพราะว่าเอาเงินไปโรงเรียนเยอะ พอเอาเงินไปโรงเรียนเยอะ เพื่อนที่ติดยาอยู่แล้วเห็นว่าคนนี้มีเงินเยอะ อยากได้เอาไว้เป็นพวก ก็เลยหลอกให้กินยาบ้า เพราะถ้าติดยาแล้วเพื่อนคนนี้ก็จะต้องเป็นคนไปหาเงินมาซื้อ แล้วก็ไปแบ่งกัน

เพราะฉะนั้น..ไปโรงเรียนอย่าเอาเงินไปเยอะนะลูก ถ้าหากว่าคนที่เขาติดยาอยู่ เขาเห็นว่าเรามีเงินเยอะ เดี๋ยวเราจะเดือดร้อน เขาจะหลอกเราสารพัดเลย บางทีก็เอายาบ้าใส่ในน้ำอัดลมผสมให้กิน กินไปกินมาครั้งสองครั้งก็ติดแล้ว ถึงเวลาไม่มีก็ไม่ได้ ก็ต้องหาเงินไปให้เขาเพื่อไปซื้อยาบ้ามา ต้องระวังตัวเองนะลูก

ถ้าเราไม่ระวังตัวเอง พกเงินไปเยอะ ๆ ใช้เงินฟุ่มเฟือย นอกจากพ่อแม่เราจะเดือดร้อนเพราะเราใช้เงินเยอะแล้ว เรายังอาจจะต้องโดนเพื่อนหลอกให้ติดยาได้ ถึงเพื่อนในโรงเรียนนี้ทุกคนเรารักใคร่กันดี ไม่มีใครติดยา แต่คนที่อยู่ข้างนอกเขาอาจจะหลอกเราได้ เพราะฉะนั้น..ต้องระวังไว้ให้ดี

คราวนี้พอลูกชายคนนี้ติดยาแล้วทำอย่างไร ? (...?...) ก็ขโมยเงินพ่อแม่เพื่อไปซื้อยา ขโมยมาก ๆ เข้าพ่อแม่ผิดสังเกต เพราะปกติถึงเวลาขายของได้ก็เอาเงินใส่ลิ้นชักไว้ ไม่ได้ใส่กุญแจ เพราะว่าลูกทุกคนเป็นคนดี ต่อมาเงินหายบ่อย พ่อแม่ก็ใส่กุญแจลิ้นชัก พอเอาเงินไม่ได้ทำอย่างไรจ๊ะ ? (...?...) ลูกคนโตก็ขโมยของในร้านไปขาย คราวนี้พ่อแม่จับได้ ตัวเองอายพ่อแม่ อายเพื่อน ก็เลยหนีออกจากบ้านไป หนีออกจากบ้านไปก็ไปพักอยู่กับเพื่อนที่ติดยา คนนั้นบ้างคนนี้บ้าง ตกระกำลำบาก อยู่พักหนึ่ง

ปรากฏว่าดวงดีไปเจอผู้หญิงที่ชอบตัวเองเข้า ก็เลยคุยกันว่าอยากจะเลิกยาไหม ? เขาบอกว่าอยากจะเลิก ผู้หญิงก็บอกว่าถ้าอยากเลิกเขาจะช่วย ให้กลับไปหาพ่อแม่ พ่อแม่จะได้ช่วยกัน ปรากฏว่ากลับไปแล้วก็ยังเลิกยาไม่ได้ ยังขโมยของพ่อแม่ไปขายเป็นปกติ เพราะว่าสิ่งแวดล้อมรอบ ๆ ข้างนั้น คนติดยากันเยอะมาก

ถึงเวลาเขาก็มาหา เขาเคยขายยาให้คนนี้ได้ เคยได้เงินจากคนนี้เขาก็ตามอยู่ตลอด เพราะฉะนั้น..พวกเราอย่าเผลอหลุดเข้าไปในวงการนี้เป็นอันขาด จะต้องเดือดร้อนไปตลอดชีวิตเลยลูก เราไม่ได้เดือดร้อนเท่านั้น พ่อแม่ก็เดือดร้อนไปด้วย"

[เถรี]

"ในเมื่อถึงเวลา พ่อแม่ก็เลยต้องปิดร้าน ใส่กุญแจไม่ให้เข้าบ้าน เพราะกลัวว่าจะมาขโมยของ ลูกก็เลยใช้วิธีไปบังคับเอาจากแม่ คนเป็นแม่รักลูกก็ไม่อยากให้ เพราะรู้ว่าลูกจะเอาเงินไปซื้อยาบ้าทำให้ตัวเองเดือดร้อน แล้วก็ทำให้พ่อแม่เดือดร้อน

ลูกทำอย่างไรรู้ไหมจ๊ะ ? (...?...) เขาตีแม่ (...โห...) ตีแม่ซ้อมแม่จนกระทั่งได้เงินไป พอทำอย่างนั้นบ่อย ๆ หลาย ๆ ครั้งเข้า พ่อก็เครียดมาก ทำอะไรไม่ถูก เห็นว่าลูกชั่วเกินกว่าที่เลี้ยงได้แล้ว พ่อจึงตั้งใจว่า ในเมื่อเอ็งชั่ว ทำให้สังคมเดือดร้อน เอ็งก็อย่าทำให้สังคมเดือดร้อนต่อไปเลย พ่อตัดสินใจว่าเขาจะฆ่าลูกคนนี้เอง (...โห...) พ่อเขายอมติดคุก

ถ้าพ่อแม่ที่รักเรามากที่สุดตัดสินใจฆ่าเรา แสดงว่าเราต้องแย่อย่างที่สุดแล้ว ก่อนตัดสินใจพ่อทำอย่างไรรู้ไหมจ๊ะ ? (...?...) พ่อไปวัดใกล้ ๆ บ้าน (...วัดคลองเตยใน...) ไปกราบพระประธานในโบสถ์ อธิษฐานว่า “ลูกตั้งใจรักษาศีลปฏิบัติธรรมมาตลอด แต่ว่าลูกชายของลูกเลวระยำจนขนาดนี้ ติดยาบ้า ขโมยข้าวของ ด่าพ่อตีแม่ ลูกจำเป็นต้องละเมิดศีล จะฆ่าทิ้งเสีย แต่ด้วยความละอายใจว่ารักษาศีล ก็เลยมากราบขอขมาพระก่อน ถ้าหากว่าพระพุทธเจ้ามีคุณความดีอยู่จริง ๆ ขอให้ลูกชายของลูกคิดได้ เลิกยาได้ด้วยเถิด” ว่าเสร็จแกก็กลับบ้าน เตรียมตัวจะไปฆ่าลูกแล้ว (...โห...)

ไม่ทราบว่าเป็นเพราะพระดลใจหรือว่าอะไร ? พอดีลูกชายกลับบ้านมา บอกกับพ่อแม่ว่าจะเลิกยาให้ได้เสียที แต่ที่เลิกไม่ได้เพราะอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่มีแต่เพื่อนติดยา ลูกขอไปอยู่ที่อื่นได้ไหม ? คนเป็นพ่อเป็นแม่ได้ยินก็ดีใจ ว่าอย่างน้อยลูกของตัวเองก็อยากจะเลิกยา ก็เลยตัดสินใจย้ายบ้านหนี หนีไปเช่าบ้านอยู่ที่ปทุมธานี ออกจากคลองเตยไปไกลเลย

แล้วเขาทำอย่างไรจ๊ะ ? (...?...) ลูกชายที่ติดยาเขาก็หักดิบ ก็คือเลิกยาบ้าโดยไม่กินยาอีกเลย ปรากฏว่าอาการออก ที่เขาเรียกว่า "ลงแดง" ก็ดิ้นรนอาละวาด ด้วยความที่ได้แฟนดี ผู้หญิงเป็นคนใจเด็ดมาก ถึงเวลาออกอาการขึ้นมาก็เอาน้ำเย็นราด เพื่อที่ให้ได้สติ พอบางทีอาละวาดมาก ๆ น้ำเย็นเอาไม่อยู่ ผู้หญิงเขาทำอย่างไรรู้ไหมลูก ? (...?...) เขาตีด้วยไม้เบสบอล (...โห...) เคยเห็นไหมลูก ? ไม้ยาวสักประมาณเมตรกว่า ๆ เอาไว้ตีลูกเบสบอล ตีแฟนสลบไปเลย พอฟื้นคืนมาก็เอาน้ำราดใหม่ อาละวาดอยู่อย่างนั้น ๔ - ๕ วัน ก็หมดฤทธิ์ยา"

[เถรี]

"คราวนี้ลูกชายกลับเนื้อกลับตัวได้ บอกพ่อว่าขอเรียนหนังสือต่อ เพราะตอนนั้นได้เรียนอยู่แค่ ม.๖ และเป็น ม.๖ ที่ครูเข็นให้ออกจากโรงเรียนด้วย ถ้าไม่ออกไปให้พ้นเขาทำให้เพื่อนเดือดร้อน เพราะติดยา ครูก็รวมคะแนนให้เขาจบให้ได้ จบออกมาเกรดต่ำมาก ยังดีว่าเขาไปสมัครเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยรามคำแหงได้ คราวนี้ตั้งใจเรียนมาก

จริง ๆ แล้วการเรียนมหาวิทยาลัยรามคำแหงนี่จบยากมาก แต่เขาตั้งใจกลับตัวจริง ๆ เป็นลูกที่ดีของพ่อแม่จริง ๆ จึงเรียนจบภายใน ๔ ปี ออกมามาทำงาน ช่วยพ่อแม่ทำมาหากิน เอาเงินให้พ่อให้แม่ พ่อแม่ดีใจร้องไห้เลย ก่อนหน้านี้มีแต่ล้างผลาญพ่อแม่ เอาเงินไปซื้อยาบ้า ขโมยของไปขายเพื่อเอาเงินไปซื้อยาบ้า เป็นลูกที่พ่อแม่ไม่รัก ถึงขนาดจะฆ่าทิ้งแล้ว แต่ก็ยังกลับตัวได้ กลับตัวกลายเป็นลูกที่พ่อแม่รักมาก

ในปัจจุบันนี้เขาแต่งงานเป็นหลักเป็นฐาน มีลูกเล็ก ๆ แล้ว เขาสอนลูกอยู่เสมอว่า เรื่องของยาเสพติดอย่าไปแตะต้อง เพราะตัวพ่อเกือบจะตายไปแล้ว ถ้าหากว่าไม่ใช่เพราะมีบุญเก่าหนุนส่งอยู่ รับรองว่าตายไปแล้วแน่ เพราะว่าคุณปู่ ก็คือพ่อของพ่อตัดสินใจจะฆ่าทิ้งแล้ว..!

พวกเราเห็นไหมลูก ? ถ้าหากว่าคนเราฆ่ากันก็มีคดีเต็มบ้านเต็มเมือง ลักขโมยกันก็มีแต่คดีเต็มบ้านเต็มเมือง แย่งชิงของที่เขารักคนที่เขารัก ก็มีแต่คดีเต็มบ้านเต็มเมือง โกหกหลอกลวง ฉ้อโกงกันก็มีแต่คดีเต็มบ้านเต็มเมือง เมาสุรายาเสพติดอาละวาดก็มีแต่คดีเต็มบ้านเต็มเมือง เพราะฉะนั้น..ถ้าเรามีศีลแค่ ๕ ข้อ ทุกอย่างก็จะดีหมด แล้วถ้าเรารักษาศีลครบ ๕ ข้อ เรามีโอกาสเกิดเป็นคนใหม่ ไม่ต้องเกิดเป็นหมูหมากาไก่เหมือนคนอื่นเขา

แล้วข้อต่อไปพระพุทธเจ้าสอนเราว่า ให้ทำสมาธิด้วย ใครนั่งสมาธิเป็นบ้างยกมือ..ไหนยกมือขึ้นซิ ? โอ้โห..เยอะแยะเลย แสดงว่าเรียนเก่งกันทุกคนใช่ไหมลูก ? ให้พยายามหาเวลา ตื่นเช้านิดหนึ่งนะจ๊ะ แล้วมานั่งภาวนาพุทโธ ๆ สัมมาอาระหัง หรือยุบหนอพองหนอ อะไรก็ได้ สัก ๕ - ๑๐ นาที แล้วเราจะเรียนเก่งกันทุกคน

หลวงตายืนยัน..เพราะหลวงตาสอบได้ที่ ๑ มาตั้งแต่เด็กจนแก่เลย ไม่เคยให้ที่ ๑ ใคร แล้วหลวงตาสอบได้คะแนนเต็มร้อยเป็นปกติ หลวงตาเป็นเด็กที่สู้ครู บอกครูว่า ถ้าเป็นข้อสอบในตำรา ออกมาได้เลยครับ ตรงไหนก็ได้ ถ้าผมทำแล้วไม่ได้คะแนนเต็มครูจะตีกี่ทีก็ได้ แต่ถ้าผมทำแล้วได้คะแนนเต็ม ครูต้องให้รางวัลผมด้วย นี่..หลวงตาสู้ครูมาตั้งแต่เด็ก..!"

[เถรี]

"ที่เรียนดีเพราะหลวงตาทำสมาธิมาตั้งแต่เด็ก ๆ ยังไม่ทันจะรู้ภาษาเลย คุณพ่อก็อุ้มหลับคอพับคออ่อนไปสวดมนต์ทุกวัน ทำให้สมาธิดีมาตั้งแต่เด็ก หลวงตาเข้าชั้น ป.๑ หลวงตาสวดมนต์ได้เยอะแล้ว ครูก็เลยให้เป็นหัวหน้าชั้น พอมาเรียนปริญญาตรี หลวงตาสอบได้เกียรตินิยมอันดับ ๑ และได้ที่ ๑ ของประเทศในปีนั้นด้วย

เพราะฉะนั้น..ถ้าหากว่าเราไม่ทิ้งสมาธิ ตอนเช้า ๆ เราทำสมาธิไว้หน่อยหนึ่ง ก่อนนอนทำสมาธิไว้หน่อยหนึ่ง สิ่งเหล่านี้จะค่อย ๆ สะสมมากขึ้นเรื่อย ๆ พอสมาธิทรงตัว พวกเราก็จะเรียนเก่งทุกคน เพราะว่าใจของเราปกติจะรับอารมณ์อยู่ตลอดเวลา จะกระเพื่อมอยู่ตลอดเวลา รับเรื่องนั้นเรื่องนี้บ้าง วิ่งไปวิ่งมาอยู่ตลอด..ไม่นิ่ง..

เมื่อเราทำสมาธิ ทันทีที่ใจเรานิ่ง ก็เหมือนกับน้ำที่นิ่ง น้ำที่นิ่งจะสะท้อนเงาทุกอย่างลงไปชัด ๆ เลย ถ้าใจของเรานิ่ง ครูสอนอะไรก็ฟังแล้วจำได้แม่น แทบไม่ต้องทวนซ้ำก็ได้ เพราะฉะนั้น..ให้ทำสมาธิไว้ทุกคนนะลูก จะได้เรียนเก่งกันทุกคน

จากนั้นเราก็เพิ่มปัญญาเข้าไปนิดเดียวว่า ศีลก็ดี สมาธิก็ดี ช่วยให้เราเป็นเด็กดี ช่วยให้เราเรียนเก่ง ช่วยให้เราเป็นที่รักของครู เป็นที่รักของพ่อของแม่ เป็นที่รักของหลวงพ่อที่สอนเรา ถ้าเรามีปัญญาอย่างนี้ เราก็ตั้งใจทำความดี ด้วยการรักษาศีลให้ได้ทุกวัน พยายามทำสมาธิให้ได้ทุกวัน แล้วเราจะเรียนเก่งด้วย เป็นเด็กดีด้วยที่พ่อแม่และคุณครูรักมากด้วย

ที่หลวงตาบอกพวกเราในวันนี้ ก็เพื่อให้พวกเรารู้ว่า เรื่องที่พระพุทธเจ้าสอนมา ๒,๕๐๐ กว่าปีแล้ว ยังไม่ล้าสมัย ใครทำคนนั้นก็ได้ประโยชน์ หลวงตาอยากจะให้ทุกคนทำเอาไว้

หลวงตาว่ามาครึ่งชั่วโมงเต็ม ๆ ใครมีอะไรสงสัยอยากจะถามอะไรบ้างไหมจ๊ะ ?"

[เถรี]

"นึกว่าจะมีใครสงสัยว่าผีมีจริงหรือเปล่า ? หลวงตาเจอผีมาตั้งแต่เด็ก เจอเป็นปกติ ขอยืนยันว่าผีมีจริง แต่ผีไม่ใช่ของน่ากลัวนะจ๊ะ หลวงตารู้ความตอนอายุประมาณ ๔ - ๕ ขวบ หลวงตานอนอยู่กับน้องชาย ปัจจุบันก็คือท่านพระครูแสงชัย พอตื่นขึ้นมาตอนดึกมองน้องไม่เห็น ตรงกลางมีตัวอะไรใหญ่เบ้อเริ่ม เหมือนอย่างกับนักมวยปล้ำฝรั่ง ตัวดำปี๋เลย (...โห...)

แต่คนตัวดำ ๆ นี้แปลก ชอบผ้าแดง ๆ นุ่งผ้าเคียนเอวแดงแปร๊ดเลย แล้วก็มีผ้าแดง ๆ คาดหัวอยู่ผืนหนึ่ง มานอนกั้นอยู่ตรงกลาง หลวงตามองน้องไม่เห็น เพราะคนดำนี้ตัวใหญ่บังมิดเลย หลวงตาก็ลุกขึ้นมาร้องไห้ เพราะหาน้องไม่เจอ ปรากฏว่าแม่มาถึงก็ตี "ร้องทำไม ?" พอแม่เปิดประตูมาผีหายวับไป แม่ไม่เห็นผีนะ เห็นแต่หลวงตาร้องไห้ หลวงตาก็โดนตีทุกทีเลย หลวงตาโกรธผีตัวนี้มาก โตขึ้นต้องเตะมันให้ได้ (...หัวเราะ...) แต่โตจนป่านนี้หลวงตายังตัวไม่เท่าผีสักที ก็เลยเตะไม่ได้จนทุกวันนี้ (...หัวเราะ...)

แล้วเวลาอื่นก็ยังมีอีก เอาไว้ครั้งหน้าพวกเราถ้ามา หลวงตาเล่าให้ฟัง หลวงตาเจอผีมาหลายสิบปี เจอเยอะมาก จึงยืนยันว่าผีมีจริง แต่ไม่ใช่ของที่น่ากลัว ผีที่เขามาเพราะส่วนใหญ่แล้วลำบาก อยากจะให้เราช่วย ถ้าผีมาหาเรา แปลว่าเราเป็นคนมีบุญอยู่แล้ว เราทำบุญใส่บาตร ตั้งใจรักษาศีล นั่งสมาธิภาวนา เป็นการสะสมบุญอยู่ ถ้าหากว่าเรามีบุญ ผีเขาอยากได้บุญ

ถ้าในสายตาของผี เขาจะเห็นเราเป็นคนมีแสงสว่างมาก เพราะว่าเรามีบุญมาก เขาก็จะมาหาเรา คราวนี้ผีก็เหมือนกับคนจน คนจนเวลาเขาแต่งตัวมา เคยเห็นขอทานไหมจ๊ะ ? (..เคย..) ขอทานเขาแต่งตัวสวยไหมลูก ? (..ไม่สวย..)

ไม่สวยเลยนะ มอมแมม กระดำกระด่าง บางคนน้ำก็ไม่ได้อาบ ผีก็เป็นคนจนลูก ที่เราเห็นแล้ววิ่งหนีนั้น ความจริงเขาแต่งตัวสวยที่สุดของเขาแล้ว เพราะฉะนั้น..ผีจึงน่าสงสารมาก ไม่ได้น่ากลัวเลยนะจ๊ะ

หลวงตาเคยถามเขาหลังจากโดนหลอกมาเป็น ๑๐ ปีจนรู้จักกันดีแล้ว ถามว่าทำไมเที่ยวไปหลอกคนอื่นเขา ? ผีเขาบอกว่า "..ผมไม่ได้หลอก ผมตั้งใจจะไปบอกว่า ผมต้องการความช่วยเหลืออะไร แต่ผมไม่ทันได้บอก เขาก็วิ่งหนีทุกที บางคนหนีไปด่าไปด้วย.." ...เจริญ... นอกจากไม่ได้บุญจากเขาแล้ว ผียังโดนเขาด่าอีกด้วย"

[เถรี]

"เพราะฉะนั้น..คราวหน้าถ้าหากว่าใครเห็นผี หรือได้ยินเสียงผิดปกติ หรือได้กลิ่นผิดปกติ หรือเห็นอะไรวูบ ๆ วาบ ๆ เป็นเงาดำ ๆ หรือเห็นชัด ๆ เลยก็ตาม ให้รู้ว่าเราเป็นคนมีบุญมาก เราเป็นเศรษฐี ในเมื่อเราเป็นเศรษฐีก็ไม่ต้องไปกลัวขอทาน พอเจอขอทานก็เอาเงินทำบุญกับเขา เอาข้าวให้เขาบ้าง เอาน้ำให้เขาบ้าง

แต่เราเจอผีเขาจะเอาบุญ ให้เราตั้งใจว่า ผลบุญทั้งหมดที่เราทำมาตั้งแต่ต้นจนบัดนี้ ขอให้แก่เธอ..ถ้าได้แต่กลิ่นบอกว่าให้เจ้าของกลิ่น ถ้าได้ยินแต่เสียงบอกว่าให้เจ้าของเสียง ถ้าหากว่าเห็นรูปด้วยก็ให้เจ้าของรูปนั้น ขอให้เขาโมทนา เราได้รับประโยชน์ความสุขเท่าไร ขอให้เขาได้รับด้วย ถ้าหนูทำอย่างนี้ให้เขาก็จะได้บุญ เขาจะกลายเป็นผีสวย ๆ แล้วไปเลย เขาจะไม่มากวนเราอีก

หลวงตาเคยเดินบิณฑบาตในป่า พอคนเขาใส่บาตร หลวงตาก็ก้มหน้าเปิดบาตร ตอนแรกเห็นเขาใส่ชุดเก่า ๆ แต่ตอนก้มหน้าแปลกใจมาก มีแสงอะไรวูบวาบเป็นสีทอง หลวงตาก็สงสัย คนใส่ทองนี่ต้องรวยนะ หลวงตาก็เลยปิดบาตร บอกว่าอย่าเพิ่งใส่บาตร ถามจริง ๆ ว่าเป็นใคร ? มาทำไม ? เขาก็เลยทำภาพจริง ๆ ให้ดู เป็นนางไม้สวยมาก ๆ เลย ใส่ชุดไทย เข็มขัดทองเส้นเบ้อเริ่มเลย (...โห...)

ตอนที่หลวงตาเห็น ก็คือแสงจากเข็มขัดเขาทะลุผ้าเก่า ๆ ที่เขาแกล้งใส่มาให้เราดู เขาปลอมตัวเหมือนอย่างกับชาวบ้านมา หลวงตาก็ถามว่ามาทำอะไร ? เขาบอกว่าอยากได้บุญ มาขอใส่บาตรด้วย เขาบุญน้อย หลวงตาก็ดูเนื้อเขา เนื้อเขาเหมือนคนธรรมดาอย่างนี้แหละลูก ในเมื่อเหมือนคนธรรมดาแสดงว่าบุญน้อย

ถ้าพวกผีหรือเทวดาที่บุญมาก ตัวเขาจะใส ๆ ถ้ายิ่งใสมาก สว่างมาก ก็ยิ่งบุญมาก เพราะฉะนั้น..ถ้าเนื้อทึบ ๆ อย่างนั้นก็บุญน้อย หลวงตาคิดถึงที่หลวงปู่ครูบาอาจารย์ท่านสอนมาว่า ถ้าผีเขามาก็คือเขาอยากได้บุญ ต้องให้บุญเขานะ

หลวงตาก็เลยบอกว่า ถ้าอย่างนั้นผลบุญทั้งหมดที่อาตมาทำมา ตังแต่ต้นจนบัดนี้ จะมีประโยชน์ความสุขแก่อาตมาเท่าไร ขอให้เธอโมทนา แล้วก็ได้รับประโยชน์และความสุขนั้นด้วย เขาก็สาธุ..แล้วกลายเป็นนางฟ้าสวยแพรวพราว เนื้อใสเป็นแก้วเลยลูก

แต่เขาไปเลย..หลวงตาถือบาตรค้าง ไม่มีใครใส่อาหารให้ เขาใส่บาตรเพื่อจะเอาบุญ คราวนี้เขาได้บุญจากหลวงตาแล้ว เขาจึงไม่ต้องใส่บาตร เขาก็ไปเลย หลวงตาอดกินเลย (..หัวเราะ..) ตั้งแต่วันนั้นหลวงตาสาบานกับตัวเองว่า ต่อไปถ้าเจอแบบนี้อีก ต้องให้เขาใส่บาตรก่อนแล้วค่อยให้บุญทีหลัง"

[เถรี]

"ดังนั้น..ขอให้พวกเราทุกคนรู้ว่า ต่อให้เราแอบฆ่าสัตว์ ทำร้ายสัตว์ แอบลักขโมยเขา แอบขโมยของ แย่งของหรือคนที่เขารัก หรือว่าตั้งใจโกหก แอบกินเหล้าเมายาอะไรก็ตาม ต่อให้ครูไม่เห็น พ่อแม่ไม่เห็น เพื่อนไม่เห็น แต่ผีทุกตัวเห็นหมดเลย

ถ้าเขารู้ว่าเราเป็นคนไม่ดี ผีก็จะไม่คบกับเราเลย คนไหนที่ไม่โดนผีหลอกมี ๒ อย่าง อย่างแรกคือวาระยังมาไม่ถึง อย่างที่สองก็คือ ชั่วเกินกว่าที่ผีเขาจะคบ เขาไปหาคนที่ดีกว่า นี่คือเรื่องที่หลวงตาอยากบอกพวกเราว่า ต่อให้ทำชั่วลับหลัง ผีหรือเทวดาเขาก็รู้ เพราะฉะนั้น..ต้องระวังรักษากาย วาจา ใจ ให้ดีที่สุดเท่าที่จะดีได้นะจ๊ะ

หลวงตามีหนังสือ เดี๋ยวจะมอบให้พวกเราคนละเล่ม ตอนช่วงหน้าจะเป็นเรื่องที่หลวงตาออกธุดงค์ ตอนนี้เป็นเล่มที่ ๙๗ แล้ว เป็นตอนไปทุ่งใหญ่และไปห้วยขาแข้ง ถ้าใครอยากได้อีกต้องแวะมาทุกเดือน เพราะว่าหนังสือนี้ออกเดือนละเล่ม จะได้อ่านต่อเนื่องกัน ถ้าอ่านไม่ต่อเนื่องบางทีก็ไม่สนุก แล้วก็มีวัตถุมงคลเป็นพระองค์เล็ก ๆ ให้คนละ ๑ องค์ เก็บไว้เองก็ได้ ให้พ่อแม่เลี่ยมแขวนคอให้ก็ได้

ได้พระไปแล้วให้รู้ว่า พระพุทธเจ้าสอนให้เรารักษาศีล ปฏิบัติสมาธิ ใช้ปัญญาเห็นความเป็นจริงว่าโลกนี้มีแต่ความทุกข์ จะได้หาทางหลุดพ้น หลวงปู่หลวงพ่อท่านสอนเรา เพื่อให้เราเป็นเด็กดี พ่อแม่ครูบาอาจารย์จะได้รัก ถ้าอย่างนี้เราพกพระเครื่องไป เราก็จะพกแบบคนมีปัญญา พระเครื่องและความดีก็จะคุ้มครองเรา แต่ถ้าหากว่าเราสักแต่ว่าพกพระเครื่อง ศีลก็ไม่มี สมาธิก็ไม่มี พระก็คุ้มครองเราไม่ได้หรอก

หลวงตากำลังสร้างพระพุทธรูปหน้าตัก ๑ วา ๓๖ องค์ แล้วก็ปิดทองอยู่ เงินที่พวกเราทำบุญมาทั้งหมดนี้ พวกเราร่วมกันสร้างพระพุทธรูปกับหลวงตานะจ๊ะ ขอให้ทุกคนได้บุญมาก ๆ ผีจะได้มากวนเยอะ ๆ..! (..หวา..!) "

[เถรี]

ถาม : บูชาแหวนจักรพรรดิของหลวงพ่อวัดท่าซุงมา เป็นแหวนผู้หญิง แต่ผมอยากเอามาใส่ มีสองวิธีคือเลี่ยมคล้องคอ กับแกะเพชรแล้วไปเข้าแหวนใหม่เป็นแบบผู้ชาย วิธีที่สองทำได้ไหมครับ ?
ตอบ : ได้..ไม่มีปัญหา สำคัญที่ตรงหัวแหวน ส่วนวงแหวนถึงเวลาเขาหล่อพระที่ไหน เราก็เอาไปร่วมหล่อกับเขา

ถาม : ทำได้ทั้งสองวิธีใช่ไหมครับ ?
ตอบ : ได้..เขาแกะกันมาเยอะแล้ว แบบไม่ถูกใจเขาก็เอาไปให้ช่างออกแบบกันใหม่