เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๖๓

[เถรี]

"การที่อนุญาตให้เพาะพันธุ์ได้อย่างเนื้อทราย เคยเป็นสัตว์ป่าสงวน ๑ ใน ๙ ชนิด แต่พอเพาะพันธุ์ได้ ปล่อยคืนธรรมชาติไป ก็ถอดเนื้อทรายออกจากสัตว์ป่าสงวน ๑๕ ชนิดได้

ละองหรือละมั่ง บ้านเราปกติแล้วเหลืออยู่แค่ตัวเดียว ก็ไปขอตัวผู้ประเทศอื่นเขามา เพาะพันธุ์ปล่อยคืนธรรมชาติไปได้จำนวนมาก เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมามีคนเห็นนกกระเรียนพันธุ์ไทย แต่ไม่ได้ถือบัตรไทยนะ เพราะว่าบินมาจากเมืองจีน ลงมาเดินหากินในทุ่งแถวขอนแก่น ของเราเองเคยเพาะพันธุ์แล้วปล่อยคืนธรรมชาติที่ทุ่งกระมัง อุทยานแห่งชาติทุ่งแสลงหลวง ปรากฏว่าบินหายไปหมด คงจะอพยพไปตามสัญชาตญาณบรรพบุรุษ ไปอยู่แถวจีนตอนใต้ ตอนนี้น่าจะคิดถึงบ้าน ก็เลยบินกลับมาเยี่ยมบ้านให้เขาเห็น ๑ ตัว"

[เถรี]

"ถ้าอะไรที่ต้องการให้มีจำนวนมาก ต้องทำเป็นการค้า แต่ทำเป็นการค้าก็มีข้อจำกัดมาก เพราะว่าเขาจะเลือกเอาเฉพาะที่ขายได้ สมัยอาตมาเด็ก ๆ ขนาดไม่ค่อยรู้จัก ยังมีมะม่วง ๒๐ - ๓๐ ชนิด สมัยนี้พวกเรารู้จักแต่เขียวเสวย น้ำดอกไม้ หนองแซง มากกว่านี้ไม่รู้จักแล้ว ก็เพราะว่าสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ขายได้ เป็นที่นิยมในท้องตลาด คนเลยแย่งกันทำแต่แบบนี้"

[เถรี]

"สมัยอาตมาเด็ก ๆ มีทุเรียนเป็น ๑๐ ชนิด ปัจจุบันมีแต่หมอนทองเป็นหลัก บางคนบอกว่ามีหลงลับแล หลงลับแลก็ทุเรียนกระดุมสมัยก่อน พวกกระดุม นกหยิบก็คือหลงลับแล บอกว่ามีพวงมณี พวงมณีก็แยกสายไปจากหมอนทอง สรุปว่าอะไรขายได้ก็ทำแต่อย่างนั้น ก็เลยกลายเป็นว่าถึงแม้จะมีจำนวนมากขึ้น แต่ชนิดกลับน้อยลง

จะทำอย่างไรให้ทุกอย่างขายได้เหมือน ๆ กัน โดยเฉพาะอาหารการกิน สมัยก่อนตามหัวไร่ชายนาไปเด็ดไปเก็บเอา เข้าป่าไปพักเดียวหอบออกมาเป็นหอบ ๆ สมัยนี้เหลือผักไม่กี่อย่าง เข้าตลาดไปมีอะไร ? คะน้า ผักบุ้ง กะหล่ำปลี กะหล่ำดอก ถั่วฝักยาว เหลืออยู่ประมาณแค่นี้ ต้องการอะไรมากกว่านี้ต้องไปหาแหล่งอื่น แล้วการที่ผลิตเป็นจำนวนมาก ๆ บ้านเราก็ยังไม่มีการควบคุมเรื่องของสารพิษ พยายามจะคุมแล้วแต่เงินแข็งกว่า ก็ต้องมีการขยายระยะเวลาเพื่อรอให้เขาขายสารพิษหมดก่อน"

[เถรี]

"อาตมาธุดงค์ไปแถวจังหวัดตาก ได้กลิ่นยาฆ่าแมลงไกลเป็นกิโลฯ พอเข้าไปใกล้หมู่บ้าน เห็นเปลือกกะหล่ำปลีที่เขาแกะทิ้ง ๆ เอาไว้ เพื่อที่จะเอาเฉพาะหัวด้านในที่สวย ๆ ไปขาย เน่ากองพะเนินเทินทึก มีแต่กลิ่นยาฆ่าแมลงเหม็นตลบไปหมด แล้วไม่ต้องห่วงชาวบ้าน...เขาไม่กังวลหรอก เขาปลูกแปลงเล็ก ๆ ไว้ข้างบ้าน หนอนบ้างแมลงบ้างกินพรุนไปหมด เขาเก็บเอาไว้กินเอง ส่วนพวกสวย ๆ เขาบอกว่าขายให้คนกรุงเทพฯ กินยาฆ่าแมลงไปเถอะ...!"

[เถรี]

"ตรงจุดนี้แสดงให้เห็นว่าบ้านเราบกพร่องตรงหลักธรรมความซื่อสัตย์สุจริต ในเมื่อไม่ซื่อสัตย์สุจริตต่ออาชีพของตัวเอง ถ้าคนเขารู้ ต่อไปเขาไม่ซื้อคุณก็ขายไม่ได้ โบราณถึงได้บอกว่า ซื่อกินไม่หมด คดกินไม่นาน อาตมาได้แต่ด่า ๆ บ่น ๆ บ่นที่ตลาดทองผาภูมิเอาแต่ส้มอ่อนมาขาย เก็บตั้งแต่ลูกยังเขียว ๆ ยังอ่อนอยู่เพื่อที่จะให้อยู่ในตลาดได้นาน ๆ รสชาติสุนัขไม่รับประทาน

โดนด่าไปนาน ๆ ปีที่แล้วเริ่มเปลี่ยน มีของดีเข้ามาขาย ๒ - ๓ เดือนผ่านไปเริ่มมีไอ้ไม่ได้เรื่องเข้ามาอีก ต้องด่าใหม่..ตอนนี้กลับไปดีขึ้นมาอีกที

ส้มอ่อนรับมาก็ราคาถูก ตัวเองขายราคาท้องตลาดก็ได้กำไรมาก แต่ทำให้คนซื้อเขาเข็ด กินไปครั้งเดียวไม่ประทับใจก็เลิกซื้อ คุณจะขายอีกก็ไม่ได้ ในเรื่องของการค้าขาย ความซื่อสัตย์สุจริตเป็นเรื่องสำคัญที่สุดที่จะต้องยึดถือ"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "สำหรับบ้านเราแล้ว การตายด้วยอุบัติเหตุบนถนนรู้สึกว่าจะมาก น่ากลัวสุด ๆ แต่คนกลับไม่กลัว ดันไปกลัวไวรัส ช่วงเดือนที่ผ่านมาอาตมาออกข้างนอกวันไหนก็เจอวันนั้น เจ็บบ้าง ตายบ้าง รายที่หนักที่สุด ๒ คนผัวเมียอยู่ในรถกระบะ มุดเข้าไปใต้รถพ่วง ๒๒ ล้อ เหลือท้ายรถอยู่ข้างนอกประมาณศอกเดียว

มีอยู่วันหนึ่งวิ่งไปงานท่านเจ้าคุณทิน (พระโสภณพัฒนคุณ) ที่วัดพุน้อย จังหวัดลพบุรี ปรากฏว่าฝนตกหนัก เกิดอุบัติเหตุรถชนกัน ๗ - ๘ คัน อาตมาก็สงสัยว่าฝนตกแค่นี้รถต้องติดขนาดนี้ด้วยหรือ ? ปรากฏว่าพอคลานไปถึงแล้วจึงได้เห็น แบ่งคู่กรณีออกเป็น ๒ - ๓ กลุ่ม ไม่รู้เหมือนกันว่าชนกันแล้วกระเด็นเปะปะไปชนคันอื่นต่อหรืออย่างไร นาน ๆ จะเจออุบัติเหตุขบวนใหญ่ ๆ แบบนี้สักทีหนึ่ง

แต่ก็เข้าใจว่าที่เขาชนกันเพราะว่ารถแฉลบน้ำ เนื่องจากว่าเลนข้างซ้ายนั้นน้ำท่วมถนนสูงประมาณ ๓๐ เซนติเมตร ถ้ารถวิ่งมาด้วยความเร็วแล้วลงไปในน้ำ จะโดนน้ำดึงให้ความเร็วช้าลง แต่คราวนี้ลงไปล้อข้างเดียว พอล้อข้างหนึ่งช้า อีกข้างหนึ่งเร็ว...รถก็หมุน ในเมื่อหมุนแล้วก็ย่อมต้องหาที่พึ่งพิง ซึ่งในที่นั้นก็คือรถคันอื่น"

[เถรี]

"บ้านเราทั้งเจ็บทั้งตายเพราะอุบัติเหตุแต่ละวันมากมาย แทนที่จะตื่นตัวช่วยกันระมัดระวัง ช่วยกันป้องกัน...กลับไม่มี ไปกลัวไวรัสที่เป็นแล้วตายยากตายเย็น ไอ้ตูมเดียวตายนี่ไม่ค่อยจะกลัวกัน สถิติที่น่าภูมิใจคือ ประเทศไทยตายด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์มากที่สุดในโลก..!"

[เถรี]

"คนเราถ้ายังกลัวตายอยู่ ถึงเวลาประสบเหตุอะไรกับตัวเองก็จะดิ้นรนเอาชีวิตรอด บางทีพอรู้ว่าไม่รอดก็มีการกระทำแบบประชดโลก อย่างที่ประเทศจีน พอถึงเวลาก็ดึงหน้ากากหมอออก แล้วถ่มน้ำลายใส่ ในเมื่อข้าจะตายแล้วหมอก็ต้องตายด้วย กลัวว่าไปคนเดียวแล้วจะเหงา..! สถานการณ์แบบนี้ถ้าเกิดขึ้นในบ้านเราจะเป็นอย่างไร ? ต้องดูตัวอย่างประเทศญี่ปุ่น โดนสึนามิ โดนน้ำท่วม พอถึงเวลาก็เข้าคิวกันเป็นระเบียบเรียบร้อย รอรับการช่วยเหลือ

ส่วนบ้านเรานี้แย่งกันจนจะเหยียบกันตาย ขนาดทำบุญยังแย่งกัน หลวงตาวัชรชัยโดนมาเมื่อวันสวดพระคาถาเงินล้าน ไอ้คนแย่งกันทำบุญไม่ฟังเสียงใคร ไม่ฟังเหตุ ไม่ฟังผล กูต้องได้ทำก่อน

ในเรื่องของการทำบุญของคนหมู่มาก แย่งชิงกันอย่างไรก็ไร้ประโยชน์ ถึงอย่างไรก็ต้องเฉลี่ยกันไป ไม่ใช่ว่าเราทำก่อนแล้วได้ คนอื่นทำทีหลังไม่ได้ แต่เราก็มักจะลืมตัวกัน"

[เถรี]

"อาตมาไปเจอในงานหล่อพระที่แพรนดาจิวเวลรี่ โยมโถมกันเข้าไปทำบุญ เหยียบเด็กเล็กที่นั่งอยู่ด้านหน้าร้องลั่นเลย แปลว่าขาดสติ แล้วก็ขาดปัญญาด้วย

หลวงพ่อสมเด็จพระพุฒาจารย์ วัดสระเกศ ท่านบอกว่า การทำบุญนั้นดี แต่ต้องทำแบบคนมีปัญญา หลวงปู่ครูบาไชยวงศ์ วัดพระพุทธบาทห้วยต้ม อาตมารู้จักท่านนานเกิน ๓๐ ปี ไม่เคยเห็นท่านโกรธใคร แต่วันนั้นพอญาติโยมประดังกันเข้าไปทำบุญ ด้านซ้ายก็ดันเข้ามา ด้านขวาก็ดันเข้ามา ด้านหลังก็ดันเข้ามา คนอยู่ข้างหน้าเลยออกไม่ได้

หลวงปู่ท่านดุ แต่คราวนี้สิ่งที่หลวงปู่ดุคนอื่นฟังออกหรือเปล่า ? ท่านบอกว่า "ข้ามน้ำฮื่อผ่อคนนำ" ก็คือข้ามน้ำให้มองคนนำ มาจากในบาลีธรรมบทที่บอกว่า ฝูงวัวข้ามน้ำ จ่าฝูงไปทางไหน ลูกฝูงก็ตามไปทางนั้น คราวนี้พอ ๓ ด้านดันเข้ามาหมด แล้วคนข้างหน้าจะออกอย่างไร ? คนข้างหลังก็เข้าไปทำบุญไม่ได้ ก็เลยทำให้เห็นชัดว่าคนไทยเราขาดการฝึกฝนอบรมอย่างแรง

แม้กระทั่งการเข้าคิวก็มีคนลัดคิวประจำ อย่างอาตมานี่โดนบังคับให้ลัดคิว เจอฝรั่งประท้วงไป ๒ ครั้งแล้ว ลงจากเครื่องบินก็มาเรียกแท็กซี่ คราวนี้ของพระเขาอนุญาตพิเศษให้ลัดคิวไปได้ ฝรั่งก็ไม่ยอม ฝรั่งทำถูก คนไทยทำผิด ให้พระแซงคิว อาตมามีบัตรธนาคาร Precious Customer แซงคิวได้ทุกสาขา พอเขาเอามาถวาย ก็บอกเขาว่า "บัตรนี่คุณทำให้โยมด่าพระ" คนอื่นเขาเข้าแถวรอกันยาวเหยียด พระไปถึงแซงคิวได้ทุกสาขา

บ้านเรายังเห็นแก่หน้าค่าชื่อ ยังมีสิทธิพิเศษ แสดงออกให้เห็นว่า ในส่วนของความเจริญสากลแบบนานาอารยประเทศยังมีน้อยมาก"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เขาส่งนิมนต์มาทางไลน์ ถามว่าเดือนมิถุนายนว่างไหม ? จะนิมนต์ ก็เลยตอบกลับไปว่า แม้แต่วันเกิดก็โดนนิมนต์ไปแล้ว เพราะฉะนั้น..ปีนี้ห้ามทำบุญวันเกิด โยมที่นี่ก็ไม่ต้องนิมนต์นะ ถ้าไม่ใช่งานเพื่อส่วนรวม ไม่ใช่งานของคนหมู่มาก อาตมาไม่มีอารมณ์ไปหรอก

เขาบอกว่ากรกฎาคมก็ได้ครับ นี่ขนาดบอกมิถุนายนไม่มีแล้ว ยังกรกฎาคมก็ได้ครับ"

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "ช่วงที่ผ่านมาไปเยี่ยมพระป่วยหลายรูป มีอยู่รูปหนึ่งหมอบอกว่าปอดอักเสบ ไปนอนโรงพยาบาล ปรากฏว่าตรวจละเอียดแล้วปอดข้างล่างหายไปส่วนหนึ่ง หมอสันนิษฐานว่าเกิดจากเชื้อราที่ติดขนแมว พอหายใจเอาขนแมวเข้าไป เชื้อราก็เลยเข้าไปกินปอดแทน หายไปครึ่งกลีบ

ถามท่านว่าคุณเลี้ยงแมวหรือ ? ท่านบอกว่า "ครับ..ผมเลี้ยงแมวหลายตัว แล้วก็อุ้มเล่นอยู่ทุกวัน" ไม่เคยเห็นตอนท่านอุ้มแมว ไม่นึกว่าที่วัดท่านแมวจะเยอะ ถ้าสมัยนี้เขาเรียกกันว่า "ทาสแมว"

ท่านเป็นพระเถระค่อนข้างจะมักน้อยและสันโดษ จะตั้งให้เป็นพระครูสัญญาบัตรท่านก็ไม่เอา จะให้เป็นเจ้าคณะตำบลท่านก็ไม่เอา บวชมาประมาณ ๔๐ พรรษาแล้ว ปรากฏว่าปอดหายไปมุมหนึ่ง โดนเชื้อราจากขนแมวกินปอดไป ถ้ารักษาไม่ทันก็อาจจะหายเยอะขึ้นไปอีก เพราะว่าทางด้านบนก็มี ๒ จุด ถามว่าไอ้จุด ๆ นี่วัณโรคไม่ใช่หรือ ? ท่านบอกว่าไม่ใช่ คนละอย่างกัน วัณโรคก็คือเชื้อวัณโรค นี่เป็นเชื้อราจากขนแมว เพราะว่าท่านไม่ไอ ท่านมีแต่ไข้อย่างเดียว"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "รู้ไหมว่าที่อาตมาเร่งสร้างพระสมเด็จองค์ปฐมพลิกชีวิต ก็เพราะเบื่อทำสะเดาะเคราะห์ให้โยมแบบนี้ เดี๋ยวพอทำเสร็จแล้วใครมาให้สะเดาะเคราะห์ จะไล่ให้ไปบูชาพระแทน"

[เถรี]

ถาม : ที่หลวงพ่อเล่าว่า ที่วัดท่าซุงมีหมาอยู่ตัวหนึ่งที่กัดพระตลอด แต่ตายไปกลายไปเป็นเทวดา หมากัดเขาไม่บาปหรือครับ ?
ตอบ : หมาไม่รู้ เหตุที่ไม่รู้เพราะหลวงพ่อบอกว่าชาติก่อนเขาตายตอนกำลังรบตะลุมบอนกันอยู่ แยกมิตรแยกศัตรูไม่ออก เพราะฉะนั้น..ใครมีทีท่าจะเป็นศัตรูก็กัดเอาไว้ก่อน

ถาม : ตอนหมากัด ไม่มีความผิดใช่ไหมครับ ?
ตอบ : สัตว์เดรัจฉานถึงทำผิดโทษก็น้อยกว่าเพราะว่าเขาอยู่ในภพภูมิที่ต่ำ สภาพจิตมืดบอดมากกว่า เหมือนกับคนเราถ้าฆ่าพ่อฆ่าแม่เป็นอนันตริยกรรม แต่ถ้าสัตว์ฆ่าพ่อฆ่าแม่ไม่เป็นอนันตริยกรรม โทษของเขาน้อยกว่า และอานิสงส์ที่คอยดูแลวัดผลบุญมีเยอะกว่า ถ้านึกหน้าใครไม่ออกก็นึกถึงไอ้ท่านใหม่ ชื่อใหม่เหมือนกัน ถ้านึกไม่ออกก็นึกถึงพระครูสังฆรักษ์ชัยพร จะนึกออกเองว่าหมาชื่ออะไร..?!

[เถรี]

ถาม : เกย์กับตุ๊ดบวชได้ไหมครับ ?
ตอบ : เกย์กับตุ๊ดบวชได้หรือไม่ ขึ้นอยู่กับพระอุปัชฌาย์เป็นผู้พิจารณา อย่างวัดท่าขนุนบอกแล้วว่า ถ้าคุณเก็บอาการได้ก็บวชได้ ถ้าออกอาการเมื่อไรต้องสึก เราไม่ได้รังเกียจ แต่จะทำส่วนรวมเสียหาย

แบบเดียวกับที่ไปบรรยายธรรมที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เขาถามว่าหลักการปฏิบัติธรรมของเพศที่ ๓ มีอะไรบ้าง ? ก็บอกกับเขาไปว่า ไม่มีหรอกเพศที่ ๓ มีแค่ ๒ เพศเท่านั้นแหละ ศีล สมาธิ ปัญญา เหมือนกัน เพียงแต่ว่าคุณมีความเข้าใจหรือเปล่าว่า ระหว่างการสร้างบารมีนั้นเริ่มจากผู้หญิงมาเป็นผู้ชาย ถ้าหากบารมีต้นก็เป็นผู้หญิงตลอด อุปบารมีก็เริ่มจะเป็นผู้ชาย อุปบารมีขั้นกลางเป็นผู้ชายมาใหม่ ๆ นิสัยผู้หญิงก็ยังติดมา คราวนี้พอเป็นลักษณะอย่างนี้ จะไปนับเข้าเป็นอีกเพศหนึ่งก็ไม่ได้หรอก

[เถรี]

ถาม : โยมผู้หญิงก็บารมีน้อยกว่าสิ ?
ตอบ : ไม่ถูก เพราะว่าผู้หญิงที่เขาเป็นเนื้อคู่ของพระโพธิสัตว์ ท่านก็ยังเกิดเป็นผู้หญิงอยู่ ต่อให้บารมีมากกว่าเรากี่เท่าก็ยังเกิดเป็นผู้หญิงอยู่ อีกประเภทหนึ่งก็คือเป็นผู้ชายแล้วแรดมาก..! จะโดนบังคับให้เกิดเป็นผู้หญิง ไอ้นั่นบารมีเยอะเท่าไรก็ต้องไปเกิด เพราะว่าตัวเองสร้างเวรสร้างกรรมเอาไว้ จะได้รู้ว่าความช้ำใจเป็นอย่างไร พอถึงเวลาก็มีกิ๊กยันเตเลย พวกเรื่องกิ๊กนี่บางทีเขาไม่ได้อยากมีหรอก แต่มาตามวาระ ต้องระวังให้ดี ถ้าหากว่าไม่มีสติสัมปชัญญะอยู่ก็จะพัง ส่วนมากถึงตาย..!

ถาม : ถ้าอย่างนี้ก็ไม่ผิดสิครับ เพราะว่ามาตามวาระ?
ตอบ : ผิด...มาตามวาระก็คือวาระกรรมที่สร้างเอาไว้ ขึ้นอยู่กับคุณว่าจะต่อกรรมไหม ? ไม่ผิดก็ไม่มีหรอก

ถาม : ผมจะได้พยายามไปเล่าให้ภรรยาฟัง ?
ตอบ : อย่าพยายามเอาอาตมาไปอ้าง เดี๋ยวจะโดนลูกหลงไปด้วย

ถาม : เดี๋ยวบ้านแตก
ตอบ : บ้านแตกไม่เป็นไรหรอก หัวแตกสิสำคัญ...!

ถ้าถึงวาระบุญกับวาระกรรมที่สร้างร่วมกัน เขาก็จะมา ก็อยู่ที่เราว่ามีสติสัมปชัญญะแค่ไหน ถ้ามีสติสัมปชัญญะ มีความมั่นคงในศีล ก็สามารถที่จะประคองตัวรอดไปได้ ถ้าไม่มีความมั่นคงในศีลก็จะไหลไปตามเวรตามกรรม แล้วก่อเวรก่อกรรมมากขึ้นไปอีก ชาติต่อ ๆ ไปก็ต้องมาผูกเวรผูกกรรมกันต่ออีก ไม่เห็นหรือ..? คู่นักร้องกับเมียที่ทะเลาะกันบ้านจะแตก ลงเต็มโซเชียลไปหมด แต่ไม่เห็นจะเลิกกันเสียที..!

[เถรี]

ถาม : เพศตรงข้ามที่โผล่เข้ามาในชีวิตมากมาย นี่เข้ามาหนุนเสริมหรือเปล่าคะ ?
ตอบ : บางคนก็ไม่ใช่ บางคนก็มาหนุนเสริม บางคนก็มาตัดรอน แล้วแต่ว่าสร้างบุญร่วมกันมาหรือสร้างกรรมร่วมกันมา ก็เลยเหมือนกับเลือกผิดเลือกถูก อยู่ที่ว่าดวงจะเฮงแค่ไหน

ถาม : แล้วท่านไม่เจอคู่บารมีบ้างหรือครับ ?
ตอบ : เจอ...คราวนี้มีอยู่อย่างเดียวก็คือว่า ถ้าเราคงมั่นคงต่อแนวทางของเรา เขาก็ทำอะไรไม่ได้ ไอ้ที่มาตามตื๊อตามอะไรอยู่เป็นพรรษา ๆ ท้ายสุดก็โดนไล่เตลิดไปหมด

เรื่องของเนื้อคู่ต้องบอกว่ายิ่งกว่าถูกหวยอีก ถูกยากถูกเย็น ไปถูกเลขท้ายสองตัวก็พอดีใจได้หน่อยหนึ่ง จะไปหวังรางวัลที่หนึ่งก็ยากมาก

ดูคุณชรินทร์กับเพชรา มีแต่คนเขาบอกว่าเพชราตาบอด มองอะไรไม่เห็น คุณชรินทร์จะนอกใจขนาดไหนก็ไม่มีใครว่าอยู่แล้ว ทำไมถึงได้รักนักรักหนา ดูแลกันมาถึงขนาดนี้ ? คุณชรินทร์เขาบอกว่า ตอนที่จีบกันใหม่ ๆ เขาเป็นคนที่ไม่น่าจะได้รับเลือก เพราะว่าคุณสมบัติต่ำสุด มีอย่างเดียวคือเป็นนักร้อง ไม่ว่าจะฐานะ ไม่ว่าจะความรู้ ไม่ว่าจะในสภาพในสังคมวงศ์ตระกูลอะไรก็ตาม สู้ใครไม่ได้เลย แต่ในเมื่อคุณเพชราเลือกแล้ว เขาบอกว่า ของที่ได้มายากขนาดนี้ ถึงเวลาก็ต้องดูแลรักษาให้ดีที่สุด

[เถรี]

ถาม : ตอนผมนั่งฟังเพลงที่ชอบมาก ๆ อารมณ์เบาสบายคล้ายกับตอนนั่งสมาธิ ถ้าตายตอนนั้นลงข้างล่างหรือขึ้นข้างบนครับ ?
ตอบ : ไปเป็นกามเทพกระมัง..? ต้องดูว่าจิตสุดท้ายของเรายึดอะไร ถ้าถามว่าไปไหนนี่ยังบอกไม่ได้ เพราะว่าอาสันนกรรมเป็นเรื่องที่สำคัญมาก บางคนขนาดได้ฌานได้สมาบัติ ก่อนตายเสียงกระแทกข้างฝาปั้ง..! ใจหลุดจากสมาธิ...เสร็จเลย

ฟังเพลงอย่าไป รัก โลภ โกรธ หลง ตามเนื้อเพลงก็แล้วกัน พอถึงเวลาเพลงร้อง “เจ็บใจคนรักโดนรังแก ข้าจะเผาเมืองแปรให้มันวอดวาย” ถ้าไหลตามไปก็ลงนรกเลย..!

[เถรี]

ถาม : ตอนผมขับรถ ผมสวดคาถาเงินล้านได้นาทีละ ๔-๕ จบ เกือบ ๆ เท่ากับตอนนั่งสมาธิ อานิสงส์เท่ากันไหม ?
ตอบ : ยังสวดไม่เท่า ก็แปลว่าอานิสงส์ไม่เท่ากัน

ถาม : ผมกลับไปนึกว่า เป็นเพราะเราชำนาญ แล้วเราไม่ได้นั่งสมาธิ ก็เลยเป็นอัตโนมัติ ?
ตอบ : ในเรื่องของอัตโนมัติต้องใส่ความตั้งใจไปด้วย ความตั้งใจในที่นี้คือสติ ถ้าขาดสติอานิสงส์ก็น้อย เพราะฉะนั้น..อย่าปล่อยให้เป็นอัตโนมัติอย่างเดียว ต้องเอาสติคอยคุมไว้ด้วย

ถาม : สวดไปด้วยและคิดเรื่องอื่นไปด้วย ?
ตอบ : ก็ได้อานิสงส์น้อยลงไปหน่อย

[เถรี]

ถาม : ผมเอาใจจับภาพพระไป และก็สวดไป เปลี่ยนภาพพระไปเรื่อย ๆ อย่างนี้อานิสงส์ได้ไหมครับ ?
ตอบ : ได้...เพียงแต่ว่าลักษณะของเราเหมือนคนขี้เบื่อ พอนาน ๆ ไปถ้าเคยชิน นิสัยแบบนี้จะลำบาก เพราะว่าถึงเวลาถ้าไม่เปลี่ยนภาพพระแล้วใจจะไม่สงบ

ถาม : ผมไปคิดว่า ผมไปกราบพระทั้งประเทศทุกวัน วันไหนเลิกรู้สึกเดี๋ยวเสียสัจจะ จริง ๆ แล้วเรามาอยู่กับตัวเองได้ใช่ไหมครับ ?
ตอบ : ได้..อยู่ตรงนี้นึกถึงพระทั้งประเทศ แล้วก็กราบทีเดียว

[เถรี]

ถาม : เรื่องไอ้ไข่ ผีอื่นมาแอบอ้างเป็นไอ้ไข่ได้ไหมครับ ?
ตอบ : ได้...เพียงแต่ว่าถ้าอยู่ในเขตนั้นก็เสร็จ อย่าลืมว่ามหิทธิกาเปรตนี่เทวดาระดับต่ำ ๆ ยังต้องถอย สู้เขาไม่ได้

ถาม : ไม่มีใครทำบุญให้เขาหรือครับ ?
ตอบ : พวกนี้เขามีพื้นฐานของฌานของสมาบัติมาก่อน แต่อยู่ในลักษณะเป็นมิจฉาสมาธิ เป็นพ่อมดหมอผีอะไรมา พอถึงเวลาตายไปเสวยทุกข์อะไรตามกรรมของตัวเอง ก็ต้องมาเกิดเป็นมหิทธิกาเปรต คนทำบุญให้นั้นมี แต่เขายินดีไหม ? เพราะว่าบางทีความเป็นมิจฉาทิฐิมีมาก ก็รู้สึกว่าเราดีที่สุดแล้ว เราเลิศที่สุดแล้ว ไม่เห็นจำเป็นต้องไปพึ่งใครอาศัยใคร

ถาม : อุทิศให้ไปก็ใช่ว่าจะรับ ?
ตอบ : ก็อย่างอาตมาอุทิศให้เขาบอกว่า “ท่านไม่ต้องยุ่ง”