อย่าประมาทว่าครูบาอาจารย์ท่านยังอยู่

[โอรส]

ถาม : ...................................
ตอบ : สำคัญตรงที่ว่าทำจริงไหม ? ถ้าทำจริง ๆ ก็อย่างที่หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านบอกไว้..ให้ตายลงไปดูสักทีสิ ...(หัวเราะ)... ส่วนใหญ่พวกเรายังทำไม่จริง จนหลวงพ่อท่านระอา..หนีไปแล้ว..! มัวแต่มั่นใจว่าท่านจะอยู่อีกเป็นร้อยปี เออ...มั่นใจไปเถอะ วันไหนฟ้าฝนผิดปกติอาตมาจะลุกขึ้นมานั่งกรรมฐานรอเลย...ว่าหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านไปแล้วหรือยัง..? ...(หัวเราะ)... เตรียมส่งท่านอยู่เสมอ แต่บอกคนอื่นไม่ได้หรอก บอกคนอื่นเขาจะหาว่าอาตมาแช่งหลวงพ่อ เขาจะด่าเอา

เมื่อเช้ายังคุยกับโยมที่มาเลี้ยงอาหารเช้า เขาไปบวชอยู่ด้วยกันระยะหนึ่ง ก็บอกเขาว่า ลองทบทวนดูว่าช่วงที่บวชอยู่กับช่วงนี้กำลังใจต่างกันอย่างไร ? ช่วงก่อนบวชกับช่วงนี้มีอะไรที่ก้าวหน้าบ้าง ? อย่าลืมว่าถ้าเราทำงานทำการอยู่ ก็ยังต้องมีการประเมินผลตลอด เพื่อจะได้รู้ว่าได้กำไรขาดทุนเท่าไร ? แล้วเราเป็นนักปฏิบัติถ้าหากว่าไม่มีการทบทวนกำลังใจของเรา เราอาจจะเสียท่ากิเลสเมื่อไรก็ได้

เขาก็เล่าให้ฟังว่ากำลังใจเป็นลักษณะอย่างนั้น ๆ อาตมาบอกพวกเขาว่า พวกคุณประมาทอยู่จุดหนึ่ง ประมาทว่าครูบาอาจารย์ท่านยังอยู่ ในเมื่อคิดว่าครูบาอาจารย์ท่านยังอยู่ พวกคุณก็ทำกันด้วยความสบายใจเลย

ในสมัยที่อาตมาอยู่กับหลวงพ่อวัดท่าซุง อาตมาคิดอยู่เสมอว่าหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านอาจจะตายเสมอ เพราะฉะนั้น..อะไรที่อาตมาเร่งรัดได้ก็เร่งรัด อะไรที่อาตมากอบโกยได้ก็กอบโกย พยายามทำให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้

พวกคุณประมาทเกินไป คิดอยู่เสมอว่าครูบาอาจารย์ท่านยังอยู่ ตัวเองยังจะตายเลย ไปมั่นใจว่าครูบาอาจารย์ยังอยู่ได้อย่างไร ?

นั่นเป็นการประมาทเกินไป อะไรที่ทำได้ให้รีบทำ โดยเฉพาะพวกเราเป็นรุ่นที่ทันหลวงพ่อวัดท่าซุง สิ่งใดที่หลวงพ่อสอนไว้เราย่อมมั่นใจแล้ว ถ้าหากว่าเป็นรุ่นลูก ๆ ใครบอกอะไรถูกอะไรไม่ถูก เราก็จะเข้าใจ เราก็จะรู้อยู่ เพราะฉะนั้น..ในเมื่อเรามีพื้นฐานดีมาตั้งแต่สมัยหลวงพ่อวัดท่าซุง ก็เร่งทำเอาไว้ ถึงเวลาเหยียบคันเร่งได้แล้ว แต่ไม่ใช่เร่งอย่างเดียวนะ ให้มีตัวพอเหมาะพอดีด้วย จังหวะไหนควรเร่ง จังหวะไหนควรผ่อน ถ้าทำพอดีก็จะก้าวหน้าเร็ว


สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนพฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๔๕