มิงกะละบาร์ เมียนมาร์ ตอนที่ ๖

[คิมหันต์]

วันนี้หยุดฉันยา ขี้เกียจนอนทรมานด้วยฤทธิ์ยา อากาศหนาวขึ้นเล็กน้อย หลังอาหารเช้าท่านนาวินค้นเอาใบรับรองการบวชมาให้ บอกว่าครูบาญาณเซ็นให้อาตมาตั้งแต่ก่อนเข้าพรรษาปีที่แล้ว แต่ตอนไปรับอาตมา ท่านลืมเอาไปให้..!

ทางพม่าพอบวชแล้ว พระอุปัชฌาย์จะออกใบรับรองการบวชให้ ใช้แทนหนังสือสุทธิได้ทุกประการ ส่วนหนังสือสุทธินั้น ช่วงเข้าพรรษาทางอำเภอจะสำรวจยอดพระบวชใหม่ที่ยังเหลืออยู่จำพรรษา แล้วจึงจะออกหนังสือสุทธิให้ เป็นขั้นตอนที่ทางราชการต้องเข้ามาเกี่ยวข้องควบคุมด้วย ไม่เหมือนกับของไทยที่จบลงด้วยพระเพียงฝ่ายเดียว

“อูสุธัมมะ” (ชื่อในใบรับรองของอาตมา) นอนแขม็บ ๆ จะตายแหล่ไม่ตายแหล่ เรี่ยวแรงจะหายใจยังแทบไม่มี ท่านญาณะต้มน้ำมะตูมมาขันใหญ่ ครูบาน้อยชวนให้ฉันจะได้มีกำลัง ตะกายลุกมานั่งซดเข้าไปถ้วยหนึ่ง เออ..หวานดีแฮะ

รำคาญที่คล้ายกับมีก้างปลาเสียบคาซอกฟัน แคะด้วยไม้จิ้มฟันแขนงไผ่ออกมาก้อนเบ้อเร่อ..บรรลัยละซิ..! นี่มันโลหะอุดฟันนี่หว่า.. ผีซ้ำด้ำพลอยชัด ๆ เลย มันจะอยู่ไปจนถึงมือหมอเพชร (ทพ.เพชรไพฑูรย์ จันทร์ชูเชิด) หรือไม่วะนี่..?

[คิมหันต์]

อาตมาซวยแต่คนอื่นกำลังเฮง ชักแถวกันขึ้นมารับเงินจากครูบาน้อย มีทั้งค่าแรงงาน มีทั้งเงินที่ญาติฝากมาจากไทย ที่สุดกระทั่งเงินที่ยืมจ่ายก่อน สมัยอาตมายังสร้างวัดอยู่ก็เป็นแบบนี้ เงินมาถึงมือมีอันหายวับไปกับตา ปาฏิหาริย์ชัด ๆ..!

กลางวันมีอะโวคาโดมาสามผล การฉันไอ้ลูกดำ ๆ เหี่ยว ๆ เนื้อในเละ ๆ ช้ำเลือดช้ำหนอง ซ้ำรสชาติพิลึกพิลั่นแบบนี้ สำหรับท่านอื่นต้องใช้ความกล้ามหาศาล อาตมากับครูบาน้อยเลยว่ากันเพลินไม่มีคนแย่ง

ตอนบ่ายภาวนาคาถาอภิญญา จิตทรงตัวมั่นคงประมาณ ๑ ชั่วโมง รู้สึกร่างกายมีกำลังขึ้นมา ทันใดก็เห็นหลวงตาเย็นยืนจังก้าเหมือนจะเข้ามาทำร้าย หลวงตาแกบวชมาจากระยอง มาพม่าแล้วไม่ยอมกลับไทย เล่นแร่แปรธาตุหวังสำเร็จปรอท มาอยู่กับครูบาน้อยระยะหนึ่ง ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง หัวรั้นก็ปานนั้น ทำผิดไม่ยอมรับผิด กระทั่งจนต่อพยานหลักฐาน จึงหนีไปอยู่ที่สองแคว ลงว่าเห็นท่านมาท่านี้คงไม่ได้มาดีแน่ ภาษิตจีนว่า “จิตใจทำร้ายคนไม่พึงมี แต่จิตใจระวังคนมิอาจละเลย” ต้องเตือนครูบาน้อยให้ระวังตัวเสียแล้ว

บอกกล่าวท่านนาวินเสร็จ อาตมาคว้ามีดขอตรงไปยังดงกล้วย จัดแจงตัดแต่งใบกล้วยให้พอดี ท่านอื่นเขาทำงานงก ๆ กันทั้งวัน พอมีแรงบ้างจงไปทำเสียดี ๆ จะอ้างว่ายังป่วย หรืออ้างอาวุโสมันหน้าด้านเกินไป

[คิมหันต์]

งานเสร็จหมดแรงพอดี ท่านญาณะกับท่านจันทะกำลังถล่มป่าริมน้ำหน้าพระเจดีย์ อาตมาเลี่ยงไปหาครูบาน้อย ท่านกำลังกวาดขยะลงหลุม อาตมาขีดไฟแช็กจ่อหมับ พักเดียวไฟลุกท่วมฟ้า เจ้าประคุณเถอะ...หลุมมันลึกราวกับเหวนรก..!

ยิ่งไหม้ยิ่งลึก ที่แท้มันเป็นบ่อที่เขาขุดศิลาแลงเก่า พอเลิกขุดทางวัดเลยเอาเป็นหลุมขยะ แบบนี้สามวันสามคืนจะไหม้หมดหรือเปล่าก็ไม่รู้..? อาตมาเอาน้ำฉีดเลี้ยงต้นสะเดา ต้นฝรั่ง และต้นมะนาวเอาไว้ ส่วนต้นคอแลนกับต้นงิ้วเกรียมไปทั้งต้นแล้ว..!

ค่ำแล้วมีโยมมานิมนต์ให้ไปสวดมนต์เย็นในงานทำบุญฉลองพระอุปคุต ปีก่อนทำบุญแล้วพืชผลเงินทองไหลมาเทมา ปีนี้พอชาวบ้านเห็นอาตมา ก็รีบย่องไปนิมนต์พระอุปคุตมาจากบ้านสองแควแล้วจัดงานทำบุญ ถ้าไม่ได้ผลปีหน้าเขาจะให้เข้าวัดหรือเปล่าหนอ..?

เรี่ยวแรงจะสวดยังแทบไม่มี ให้ศีลแล้วให้ครูบาน้อยนำแทน ท่านไม่ยอมใช้ไมโครโฟน ภาระจึงกลับมาตกอยู่ที่อาตมา พอถึง “อะระหันตานัญ จะ เตเชนะ รักขัง พันธามิ สัพพะโส” อาตมากำหนดภาพพระอุปคุต ครอบทีเดียวทั้งหมู่บ้านเลย..!

กว่าจะสวดจบก็เหงื่อท่วมตัว ผู้ใหญ่องไลกับลุงแดงมัคคนายก ประกาศงานวางศิลาฤกษ์วันศุกร์นี้ ครูบาน้อยกำหนดตัวคนรับผิดชอบงาน บางส่วนให้ตามไปวัดเพื่อรับคำสั่งตอนนี้ทีเดียว อาตมานอนฟังท่านสั่ง พร้อมกับเสริมตรงที่ขาด ท่านจะทำพิธีบวงสรวงด้วย คนรับเละจะใครเสียอีก ย่อมเป็นอาตมาเช่นเคย

[คิมหันต์]

สวดถวายพรพระในงานฉลองพระอุปคุต หลังฉันเช้าต่างคนต่างทำหน้าที่ของตนที่ได้รับมอบหมาย เห็นหม่องอ่องโซอยู่แวบ ๆ ครู่เดียวครูบาน้อยก็คว้าย่ามมากราบลา บอกว่าต้องรีบไปเบิกเงินที่มะละแหม่งให้คุณวีรชัยแก มันเรื่องอะไรกันแน่..?

ที่แท้หลังวางศิลาฤกษ์แล้ว ครูบาน้อยจะพาอาตมาไปไหว้พระประจำปีนี้ กว่าจะกลับก็เลยงวดการจ่ายเงินอีก จึงให้คุณหม่องแขกเบิกล่วงหน้าได้ แกดันมาบอกเอากะทันหัน ถ้าเป็นอาตมารับรองว่าอดแน่..!

คราวนี้เณรโซไปกับท่านนาวิน ท่านสุโภคะกับท่านซานดอจัดเตรียมที่นอนสำหรับพระอาคันตุกะที่จะมาในงาน เพื่อนท่านซานดอกลับไปตั้งแต่วันก่อนแล้ว ท่านญาณะกับท่านจันทะยังคงรับบทหนักอยู่กับป่าหญ้าบริเวณหน้าพระเจดีย์

ผู้ใหญ่บ้านพาลูกบ้านมาสักยี่สิบคนเห็นจะได้ ผู้หญิงปัดกวาดเช็ดถูศาลาต่าง ๆ ผู้ชายตัดไม้ไผ่มาจักตอกสานเป็นรั้ว สำหรับล้อมบริเวณพิธีวางศิลาฤกษ์ แต่ละคนถึงจะแก่แม้จะเก่า แต่บรรดาเสือเฒ่าคล่องตัวเหลือเกิน

[คิมหันต์]

ผู้หญิงเข้าโบสถ์ไม่ได้ตามธรรมเนียมพม่า อาตมาจึงรับเหมาทำความสะอาดโบสถ์ เสร็จแล้วเห็นว่าน่านอนมาก จัดแจงขนข้าวของเครื่องนอนมาเสียเลย ท่านสุโภคะเห็นอาตมาหอบพะรุงพะรังรีบเข้ามาช่วย ขอบคุณมากแต่ขอผมทำเองบ้างซิโว้ย..!

ตอนเย็นฝูงวัวแหกรั้วเข้ามาในวัด ทีแรกตั้งใจว่าจะไล่มัน พอไปถึงแล้วทำไม่ลง เขาก็เพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บตาย เช่นเดียวกันกับเรา มีความลำบากในการหากินจึงต้องบุกเข้ามา คงเห็นหญ้าในวัดเขียวน่ากิน เลยกลายเป็นเด็กเลี้ยงวัวไปพักใหญ่ จนเจ้าของมาตามวัวยังทำท่างง ๆ ว่าทำไมครูบาไทยไม่ยอมไล่วัว..?

ท่านนาวินกลับมาตอนทำวัตรเย็น พาเณรโซไปอดเพลด้วยกัน ออกสายไปหน่อย กว่าจะถึงมุด่งหมดเวลากินพอดี ซื้อผลไม้กลับมาด้วย ที่วิเศษคือมียาอาร์ทีซูเนตมา ๒ แผง เมืองไทยจ่ายให้เฉพาะหน่วยงานรัฐบาล แต่พม่าวางขายกันเกลื่อนทั้งเมือง..!

คลิกเพื่ออ่านตอนต่อไป