ของที่พระฉันได้ยามวิกาล

[โอรส]

ถาม : ของที่ให้ฉันได้ยามวิกาล นี่คือ..?
ตอบ : ยามวิกาลท่านหมายเอาหลังเที่ยงไปแล้ว ท่านอนุญาตให้ฉันของบางอย่างได้ อย่างเช่นว่า "สัปปิ นวนีตัง เตลัง มธุ ผาณิตัง" แปลเป็นไทยก็คือ เนยใส เนยข้น น้ำมัน น้ำผึ้ง น้ำอ้อย เป็นต้น

น้ำอ้อยสมัยนี้ก็คือสารพัดของที่เป็นน้ำตาล แต่ให้ระมัดระวังพวกบรรดาน้ำผลไม้ต่าง ๆ ที่เป็นมหาผล คือประมาณว่าโตกว่ากำปั้นคือโตกว่าลูกมะตูมท่านห้ามไว้ อย่างเช่น พวกแตงโม ส้มโอ มะพร้าว สับปะรด ฯลฯ

เผลอ ๆ ก็ไปเจอน้ำสับปะรดเข้าไปอีก โยมเขาไม่รู้เขาถวายมา พระก็อย่าไปไม่รู้ด้วยแล้วกัน ระวังไว้นิดหนึ่ง ท่านปรับโทษเท่ากับฉันข้าวเลย

ตอนแรกก็สงสัยว่าทำไมพระพุทธเจ้าท่านปรับโทษแรงขนาดนั้น หลังจากสองพันกว่าปีมาแล้ว ตอนหลังนี่เองที่ฝรั่งเขาตามทัน เขาไปศึกษาและวิจัยเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาบอกว่า พวกผลไม้ที่เป็นมหาผลประกอบไปด้วยฮอร์โมนสูงมาก

พระหนุ่ม ๆ ฟาดฮอร์โมนเข้าไปเยอะอยู่บ่ได้ดอก..กระจาย..!

สมัยก่อนเขาห้ามคนท้องกินน้ำมะพร้าว ใช่ไหม ? สมัยนี้หมอบอกว่า กินไปเยอะ ๆ มีฮอร์โมนที่เป็นประโยชน์แก่เด็กเยอะมากเลย

ถาม : แล้วผลไม้อะไรฉันในเวลาวิกาลได้ ?
ตอบ : ท่านอนุญาตพวกสมอ มะขามป้อม ดีปลี พิลังกาสา ฯลฯ เพราะว่าเป็นยาช่วยรักษาท้อง ช่วยให้ถ่ายได้



สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๔๔

[วสันต์วิษุวัต]

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ พุทธภูมิ

สงสัยในเรื่องเนยใส และเนยข้นครับ ถ้าเทียบกับในปัจจุบันแล้วคืออะไรครับ

เนยข้นก็คือ "ชีส" ของฝรั่งนั่นแหละครับ แต่เนยใสเราไม่ค่อยได้เห็นกัน ทางอินเดียเขาเอาเนยตั้งไฟจนละลายเป็นน้ำมันที่เรียกว่า "กี" นอกจากจะใช้บริโภคแล้ว ยังใช้จุดไฟเพื่อบูชาพระเจ้าด้วยครับ