ปกิณกธรรมช่วงบวชเนกขัมมะปฏิบัติธรรม วันพ่อแห่งชาติ วันเสาร์ที่ ๒ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๖๖ (ช่วงเช้า)

[พิชวัฒน์]

ปกิณกธรรมช่วงบวชเนกขัมมะปฏิบัติธรรม วันพ่อแห่งชาติ วันเสาร์ที่ ๒ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๖๖ (ช่วงเช้า)

[เถรี]

ก่อนปฏิบัติธรรมช่วงเช้า วันเสาร์ที่ ๒ ธันวาคม ๒๕๖๖

การบวชเนกขัมมะปฏิบัติธรรมของรุ่นนี้เป็นรุ่นที่ ๘/๒๕๖๖ ถือว่าเป็นรุ่นส่งท้ายปี เดี๋ยวก็จะไปเป็นรุ่น ๑/๒๕๖๗ ส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่

คราวนี้ราชการของเราตกอยู่ในภาษิตจีนแต้จิ๋วที่ว่า "เจียะป้าบ่อสื่อ" กินอิ่มแล้วไม่รู้จะทำอะไร ก็เลยย้ายวันหยุดวันที่ ๒ มกราคมมาเป็นวันที่ ๒๙ ธันวาคม ถ้าหากว่าใครกำหนดจะเดินทาง มีการซื้อตั๋วมีการจองทัวร์อะไรไว้ก็บรรลัยหมด..!

โดยเฉพาะถ้าเขาเที่ยววันที่ ๑ เสร็จ วันที่ ๒ ก็ยังนอนหมดสภาพได้บ้าง คราวนี้มาหยุดวันที่ ๒๙ วันหยุดก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นสักวันหนึ่ง กลายเป็นการทำอะไรที่ต้องบอกว่า เหมือนคนไม่มีงานจะทำ คนไปเที่ยวปีใหม่มา แทนที่จะนอนหมดสภาพอยู่กับบ้าน ก็ต้องไปทำงาน ถ้าหากว่าย้ายมาวันที่ ๒๙ แล้ววันหยุดเพิ่มเป็น ๕ วัน จะย้ายก็ย้ายไปเถิด นึกถึงภาษิตจีนที่เขาว่า "ถอดกางเกงผายลม" จะตดทั้งทีต้องถอดกางเกงก่อน มีความจำเป็นไหม..? เพราะฉะนั้น..ตราบใดที่ยังมีรัฐบาลโง่แต่ขยันแบบนี้ พวกเราก็เครียดหน่อยแล้วกัน..!

พระพุทธเจ้าแบ่งบุคคลออกเป็น ๔ ประเภทคือ

อุคฆฏิตัญญู ฉลาดเลิศ ฟังแค่หัวข้อก็เข้าใจ รู้แจ้งแทงตลอดในธรรมนั้นเลย

วิปจิตัญญู ปัญญารองลงมาหน่อย ต้องอธิบายขยายความถึงจะเข้าใจ

นัยยะ พวกนี้ต้องปากเปียกปากแฉะ จ้ำจี้จ้ำไช บ่นไปสองวันก็ลืมอีกแล้ว..! วันที่สามต้องมาบ่นมาด่ากันใหม่

ปทปรมะ ฉลาดเกิน ไม่ยอมรับความคิดคนอื่น เลยไม่ได้มรรคไม่ได้ผลอะไรกับใคร เพราะคิดว่าแนวทางของตัวเองนั้นดีที่สุด

เพราะฉะนั้น..อย่าไปคิดว่าปทปรมะโง่จนสุนัขไม่รับประทาน..! ตามรากศัพท์ ปทะ ก็คือบทบาท ปรมะ ก็คือ อย่างยิ่ง ปทปรมะ = ผู้มีบทบาทอย่างยิ่ง เรียกว่าพวกท่ามาก พวกกาญจนบุรีนี่แหละ..! ลองดูสิ...พ้นบ้านโป่งมาก็เป็น ท่าไม้ ท่าผา ท่าเรือ ท่ามะกา ท่าม่วง ท่าล้อ ท่ามะขาม ท่าทุ่งนา ไล่เข้ามายันท่าขนุนนี่ ไม่รู้กี่สิบท่า..! ดังนั้น..ถ้าใครอยู่กาญจนบุรีแล้วโดนเขาเรียกว่าเป็น "พวกท่ามาก" ก็ยอมรับไปเถอะ เพราะว่าใช่ตามนั้นเลย..!

ถ้าท่ามากก็มีสิทธิ์เป็นปทปรมะ ทำอะไรก็ช้า ต้องวางมาดก่อนเหมือนกับ "คุณนายลีลาจัง" หมาที่อาตมาเลี้ยงไว้ จะกินแต่ละที พิธีกรรมเยอะมาก ต้องมองก่อน มองเสร็จหันไปมองตัวอื่นว่าเห็นหรือเปล่าว่ากูจะกิน..!? เสร็จแล้วก็มองอีกที หันไปมองตัวอื่นอีกรอบ ก้มลงไปดมสักหน่อย เงยหน้ามองเขาอีก กว่าจะกินได้เป็น ๑๐ นาทีต่อคำ..! จากแต่แรกเรียกชื่อว่า "คุณนาย" ตอนหลังก็เรียก "ลีลาจัง" กลายเป็นเด็กญี่ปุ่น แต่ชื่อเป็นชื่อไทย "ลีลาจัง"..!

ในเรื่องของการปฏิบัติธรรมนั้นต้องรวบรัดตัดตรง ช้าไม่ได้ เราไม่มีเวลากับใคร เพราะว่าชีวิตนี้จะสิ้นลงไปเมื่อไรก็ไม่รู้..!? เกิดมาทั้งที อยู่ในวาระที่เหมาะสมที่สุดต่อการบรรลุมรรคบรรลุผล เพราะว่าเราได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ได้พบพระพุทธศาสนา ได้ฟังธรรม นิยมการปฏิบัติ ถ้ามัวแต่ช้าอยู่ ถ้าตายลงไปเสียก่อนก็จะเสียชาติเกิด

เพราะฉะนั้น..โปรดอย่าเป็น "คุณนายลีลาจัง" แถวนี้..! มีอะไรก็รีบทำ มีอะไรก็รีบกิน ทำอะไรเร็วถึงเวลาได้อะไรก็ได้เร็ว แต่นักปฏิบัติธรรมนั้นเร็วอย่างมีสติ ก็เลยทำให้ไม่ผิดพลาด หรือมีข้อผิดพลาดน้อยมาก บุคคลทั่ว ๆ ไปยิ่งเร็วก็ยิ่งผิด พอเร็วก็กลายเป็นลน มาจากคำเต็มก็คือลุกลี้ลุกลน


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
ปกิณกธรรมช่วงบวชเนกขัมมะปฏิบัติธรรม วันพ่อแห่งชาติ
ก่อนปฏิบัติธรรมช่วงเช้า วันเสาร์ที่ ๒ ธันวาคม ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย ทะเล)