เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๖๐

[เถรี]

โยมมาถวายสังฆทานคนเดียว ไม่ได้พาครอบครัวมาด้วย "ทิ้งลูกแล้วหรือ ? แสดงว่ามีความก้าวหน้าขึ้น...ใช่ไหม ? นักปฏิบัติถ้าทิ้งลูกได้ ไม่ก้าวหน้าขึ้นก็จะถอยหลังไปเลย ที่ก้าวหน้าขึ้นก็คือ ตัดรักตัดอาลัยได้ ที่ถอยหลังก็คือ ไปคร่ำครวญอยู่นั่นแหละว่าทำไมถึงต้องทิ้งลูก เพราะฉะนั้น...ต้องเดินขึ้นหน้าอย่างเดียว"

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "ช่วงตรุษจีนอาตมาไปเจริญพุทธมนต์ปิดทองฝังลูกนิมิต ปรากฏว่าเจ้าคณะตำบลทั้ง ๑๐ ท่าน อาตมาอาวุโสเป็นลำดับที่ ๘ แต่โดนถีบขึ้นหน้าไป เพราะเจ้าภาพบอกว่า เปิดการปิดทองฝังลูกนิมิตขอ "ธรรมจักรฯ เต็มบท" ทุกคนถอยหมดเลยอาตมา ก็มานั่งคิดว่า แค่นี้พระใหม่วัดเรายังสวดได้เลย ระดับเจ้าคณะตำบลดันสวดไม่ได้"

ถาม : พระแถวบ้านหนูขึ้นตรง "จาตุมมะหาราชิกา เทวา สัททะมะนุสสาเวสุง ฯ" เขายังสวดกันไม่ค่อยได้เลยค่ะ ?
ตอบ : แสดงว่าเป็นแทบทุกที่ คิดถูกแล้วที่อาตมาเคี่ยวเข็ญพระวัดท่าขนุนไว้ เดี๋ยวนี้หากินไกลแล้วนะ เมื่อวานทางด้านสหกรณ์นิคมทองผาภูมิโผล่มา ขอพระ ๙ รูปทำบุญที่นิคมฯ เพราะฉะนั้น...จะกินไกลไปกระมัง ? นั่นเขตตำบลสหกรณ์นิคม อาตมาอยู่ตำบลท่าขนุน สงสัยว่าจะเจอธรรมจักรฯ อีกเหมือนกัน

คราวนี้ที่สวดยากมาก เพราะว่าท่านที่นั่งข้าง ๆ ท่านสวดเสียงดังมาก แล้วท่านก็ทิ่มผิดอยู่เรื่อย ถ้าสมาธิของเราไม่ดี ท่านทิ่มผิดเราก็จะร่วงตามท่านไปด้วย โบราณเขาบอกว่า "พระต้องมีมนต์ คนต้องมีเงิน คนเขาถึงจะนับถือ" คราวนี้ท่านเป็นพระแต่ไม่ค่อยมีมนต์ คอยจะทิ่มผิดอยู่เรื่อย

[เถรี]

อีกภาษิตหนึ่งเขาบอกว่า มีเงินเขานับเป็นน้อง มีทองเขานับเป็นพี่ บอกชัดเลยว่าภูมิปัญญาโบราณตกผลึกมาแล้ว ใช้งานได้เลย อย่างที่เขาแซวกันว่า ผ่านด่านตำรวจแล้วบอกว่ากูรวยก็ไปได้แล้ว...! แต่สมัยนี้ถ้าไปบอกว่ากูรวยก็คงโดนจับจะเข้าแก๊งค์ค้ายาเสพติดของไซซะนะ...!

ตำรวจผู้บังคับการปราบปรามยาเสพติดบอกว่า พวกทำลายลูกหลานแบบนี้ต้องเอาให้จนยิ่งกว่าขอทาน ถ้าเอาจริงได้ถือว่าเป็นพระคุณ บ้านเรายาเสพติดทำลายเยาวชนมหาศาล แต่เขาไม่มีความเข้มแข็งของกำลังใจที่จะไปต่อต้าน การต่อต้านอำนาจของยาเสพติดไม่เท่าไรหรอก แต่เขามักจะทนคำพูดของเพื่อนไม่ได้ โดนเขาทำท่าดูถูกขึ้นมาก็เลือดขึ้นหน้า ศักดิ์ศรีขึ้นหน้า ตัวกูของกูขึ้นหน้า กูจะต้องลองให้ได้

สรุปแล้วต้องกลับไปที่สถาบันครอบครัว อย่างอาตมานี่พ่อแม่ย้ำเลย อะไรไม่ดี ถ้าไปทำจะโดนตีไม่เลี้ยง ฉะนั้น..ต้องสอนให้เด็กรู้ผิดรู้ถูกตั้งแต่อยู่ที่บ้าน อาตมาก็เลยทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง เหล้าก็ดื่มไม่เป็น บุหรี่ก็สูบไม่เป็น ไม่ต้องไปพูดถึงยาเสพติดเลย

สถาบันครอบครัวในปัจจุบันล่มสลายตั้งแต่ผู้หญิงออกไปทำงานนอกบ้าน พอผู้หญิงออกไปทำงานนอกบ้านก็เจ๊งแล้ว ใครจะดูแลลูก ? ก็ต้องพี่เลี้ยง สมัยก่อนลูกเว้าลาวได้ก่อนพูดไทยอีก สมัยนี้ถ้าไม่ใช่พูดพม่าได้ก็ต้องกะเหรี่ยงไปเลย

เขาถามว่าทำไมพระไม่สอนให้เด็กละเว้นยาเสพติด อาตมาบอกว่าไปถึงมือพระก็ไม่ทันแล้ว เพราะอย่างน้อย ๆ กว่าเด็กจะเข้าโรงเรียน ๓ ขวบ ๖ ขวบ พ่อแม่ครูบาอาจารย์ปลูกฝังมาเยอะแล้ว ถ้ายังเอาไม่อยู่ ไปถึงมือพระตอนบวชก็ไม่ทันแล้ว

[เถรี]

ถาม : ปรึกษาเรื่องลูก โดนเพื่อน ๆ แย่งขนมกิน ประเภทรุมกันกิน จนลูกต้องวิ่งหนี แต่เพื่อนก็วิ่งตามมาขอ ?
ตอบ : บอกลูกสิ หัดตั้งกติกาให้เพื่อนบ้าง บอกว่า "ถ้าใครแย่งจะไม่เอามาให้อีก...!" อยู่ที่เรา ต้องสอนวิธีที่ดีสำหรับลูก ก็คือ ชี้ทางออก บอกทางถูก

ถาม : ตอนนั้นเห็นคิดไม่ทันว่าจะบอกลูกอย่างไรค่ะ ?
ตอบ : ไม่เป็นไร ค่อย ๆ คิด ถ้าคิดไม่ทันก็ถามเลยว่า "ลูกมีวิธีแก้ไขไหม ไหน...ลองบอกแม่มาซิ ?"

[เถรี]

ถาม : รูปนี้คล้ายพระเจ้าตากสินตัวจริงไหมครับ ?
ตอบ : เกือบจะใช่ ถ้าอยากได้รูปพระเจ้าตากสินที่คล้ายมาก เอารูปคุณสมบัติ เมทะนีไปนี่ใกล้เคียงเลย นึกไม่ออกใช่ไหมว่าท่านจะหล่อปานนั้น ? รูปที่วาดนั่นหน้าตาเจ๊กชัด ๆ ลองนึกถึงตอนที่ท่านเป็นทหารแล้วไปไหนกับรัชกาลที่ ๑ คนเขาคิดว่าเป็นพี่น้องกัน

ถาม : พระเจ้าตากสินเป็นคนจีนไม่ใช่หรือครับ ?
ตอบ : เป็นคนจีน แต่แม่เป็นไทย แม่ชื่อนางนกเอี้ยง พ่อเป็นนายอากร เปิดบ่อนเก็บเงินเข้าหลวง

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "คุณชยาคมน์แก้ไขปัญหาบ้านเติมบุญจนไม่มีเวลาส่งวัตถุมงคลให้โยม ฉะนั้น...ใครที่ได้รับวัตถุมงคลในเว็บพลังจิตช้า โปรดทราบ...คุณชยาคมน์มัวแต่เอาเวลามาทุ่มเทแก้ไขปัญหาบ้านอยู่นั่นแหละ พอแล้ว...ไม่ต้องแก้มาก"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ถ้านึกถึงหลวงพ่อกวย ต้องนึกถึงหลวงปู่เจี๊ยะคู่กันไป หลวงพ่อกวยกับหลวงปู่เจี๊ยะอาศัยการทำงานสร้างสมาธิ

หลวงพ่อกวยนั่งเสก นั่งเป่า นั่งถักเชือกไปเรื่อย วันหนึ่งหัวไม่วางหางไม่เว้นหรอก ทำเช้ายันค่ำ หลวงปู่เจี๊ยะถ้าไม่กวาดวัด ไม่ทำทางเดินจงกรม ไม่หาบน้ำไปราดทางจงกรม ท่านก็นั่งตีขวาน คนเห็นว่าท่านเป็นพระวัดป่า แต่ไม่ค่อยจะเข้าที่จงกรม ไม่ค่อยเข้าที่ภาวนา ประเภทนั้นถ้าไปคุยกับหลวงปู่เจี๊ยะ ท่านว่า "ไอ้โง่แบบนี้ไม่ต้องมาคุยกับกูเลยนะ"

หลวงปู่ท่านเดินจงกรมตั้งแต่ค่ำยันสว่างดันไม่เห็น มาเห็นตอนท่านทำอย่างอื่น ไปถึงก็ไปถาม "ตีขวานนี่ใช่กิจของสงฆ์หรือเปล่า ?" หลวงปู่เจี๊ยะบอกว่า "ทำไมจะไม่ใช่กิจของสงฆ์ ? ก็กูเป็นสงฆ์ สงฆ์ตีกับมือเองแท้ ๆ จะไม่ใช่กิจของสงฆ์ได้อย่างไรวะ ?" พวกโง่นี้ต้องไปเจอหลวงปู่เจี๊ยะ เสียดาย..ท่านมรณภาพไปแล้ว โดนสวนกลับแต่ละดอกนี่หงายท้องเลย

หลวงพ่อกวยท่านนั่งลบผง เขียนยันต์ ม้วนตะกรุด ถักตะกรุด ไม่มีใครว่า เห็นว่าเป็นเรื่องที่พระทำได้ พอไปเห็นหลวงปู่เจี๊ยะตีขวาน ดันบอกว่าไม่ใช่กิจของสงฆ์"

[เถรี]

ถาม : ขวานใช้แทนมีดหมอได้ไหมคะ ?
ตอบ : ถ้าของหลวงปู่เจี๊ยะก็ใช้แทนไปเถอะ แต่จริง ๆ แล้วท่านทำเพื่อให้เอาไปใช้งานจริง ๆ ท่านทำเพื่อเอาสมาธิแบบเดียวกับเดินจงกรม แต่แทนที่จะไปยกหนอ ย่างหนอ เหยียบหนอ ท่านก็ไปตีขวานโป้ง ๆ แทน เพียงเอาสติจับไปด้วยเท่านั้น

ฉะนั้น...ใครที่บอกว่าไม่มีเวลาภาวนา ต้องดูหลวงปู่สองรูปนี้ ท่านไม่ค่อยได้ไปนั่งสมาธิเฉย ๆ เหมือนคนอื่นหรอก แต่ท่านทำงานไป ภาวนาไป

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ช่วงที่ผ่านมาได้ยินว่ามีโยมผู้ชายบางคนไปตามตื๊อโยมผู้หญิงที่มาทำบุญที่นี่ เขาบอกว่าตามจนน่าเกลียด สำหรับอาตมาถือว่าโง่มาก จำไว้เลยว่า "ถ้ามึงเห็นว่าผู้หญิงสวย รับรองว่าไปไม่ถึงมือมึงหรอก คนอื่นเอาไปแดกหมดแล้ว..!" ไม่ได้ดูตาม้าตาเรือเลย

อาตมาที่รักษาตัวเองรอดมาจนถึงทุกวันนี้ เพราะว่าเวลาเห็นสาวแก่แม่หม้ายหน้าตาพอไปวัดได้ จะนึกอยู่อย่างเดียวว่า "เมียเขา" จบเลย

เอ็งไปทำให้เขาดูถูกไปถึงครูบาอาจารย์เสียด้วยซ้ำไป ว่าอบรมแบบไหนถึงได้ไปตามตื๊อเขา จนกระทั่งเขารู้สึกเหมือนกับว่าไปคุกคามทางเพศ ยังจะหวังเผื่อฟลุกใช่ไหม ?"

[เถรี]

"สมัยอาตมายังเรียนทหารอยู่ เพิ่งจะทราบว่าผู้หญิงหลายคนด้วยกันไปเสียท่าเพื่อนฝูง ต้องบอกว่าเป็นเพราะคิดไม่เป็น พวกบรรดานักเรียนนายร้อยเขาเรียนเก่ง พวกผู้ชายที่เรียนเก่งเพื่อนผู้หญิงมัธยมก็เกาะไม่ทิ้งแล้ว โดยเฉพาะถ้าสอบเข้านายร้อย นายเรือ นายเรืออากาศได้ ว่าที่คุณหญิงชัด ๆ ใครจะไปปล่อยให้หลุดมือมา

แต่ก็มีผู้หญิงมากต่อมากด้วยกัน พอเห็นเขาเป็นนักเรียนนายร้อยก็แถเข้าไปหา ประเภทแพ้เครื่องแบบ ไม่รู้ว่าเดินผ่านยามจะเดือดร้อนหรือเปล่า...!

เพื่อนอาตมาบางคนสั่งทำแหวนรุ่นครั้งหนึ่ง ๑๐ กว่าวง ไปคิดว่าตัวเองมีแหวนรุ่นอยู่แล้วเท่ากับเขาหมั้นหมาย คิดโง่ ๆ ชัด ๆ..! สรุปว่าโดนเขาหลอกกินไปไม่รู้ตั้งเท่าไร ฉะนั้น...อนุญาตให้ใช้สูตรเดียวกับอาตมาได้ ถ้าเห็นผู้ชายหน้าตาพอไปวัดไปวาได้ นั่นแหละ "ผัวเขา"

[เถรี]

"ถามว่าจะหาคู่อย่างไร ? รอพ่อแม่ดูให้ ย้อนกลับไปใช้วิธีโบราณที่สุด ผู้ใหญ่เขามีประสบการณ์มากกว่า ดูคนเป็น โอกาสผิดพลาดมีน้อย

ตอนที่รักใคร่ชอบพอกันก็หน้ามืดตาลาย เอาแต่สิ่งที่ดีที่สุดมาให้เขาเห็น ในเมื่อเอาสิ่งที่ดีที่สุดให้เขาเห็น ก็ต้องกลบสิ่งที่ไม่ดีเอาไว้ มีใครเกิดมาประเภททำดีตั้งแต่ลืมตาดูโลก ? ก็ต้องมีข้อบกพร่องทั้งนั้นนั่น เป็นเบื้องหลัง

คราวนี้คนรักใคร่ชอบพอก็อยู่ในระหว่าง "ทำดีอวดกัน" เขาถึงได้บอกว่า อยากได้อะไรให้รีบขอตอนเป็นแฟน รอให้แต่งงานไปกลายเป็น "ของตาย" ขออะไรไม่ค่อยได้หรอก"

ถาม : หมดโปรโมชั่น ?
ตอบ : เดี๋ยวนี้โปรฯ สั้นเสียด้วย ต่างคนต่างอยู่ในวัยใกล้เคียงกัน ประสบการณ์ก็มีพอ ๆ กัน ฉะนั้น...โอกาสที่จะแทงหวยถูกก็ยาก ส่วนใหญ่ระยะหลังเราจะเห็นว่าการหย่าร้างมีสูงมาก แม้กระทั่งบรรดาดาราเดี๋ยว ๆ ก็เตียงหัก คราวหน้าก็ซื้อเตียงที่แข็งแรงหน่อยสิ...!

[เถรี]

ต้องไปฟังเพลง "ได้หมดถ้าสดชื่น" น้องเจนนี่บอกว่า กูเหลือทน กูก็ไปหาผัวใหม่เหมือนกัน ไปกินเหล้ากับเพื่อน แต่ไม่ให้กูไปด้วย แปลว่าอะไร ? เจอสาวใต้อาละวาดเข้า ที่ขำ ๆ ก็คือ แม่เจ้าประคุณขบเขี้ยวเคี้ยวฟันร้องเพลง แต่ก็น่ารักดี

[เถรี]

ถาม : สำหรับสามเณรที่เรียนพระปริยัติธรรม ฆราวาสควรจะถวายสิ่งใดที่เหมาะควรแก่สมณสารูปของสามเณร แต่เป็นสิ่งที่ฆราวาสนึกไม่ถึง จึงไม่ค่อยมีคนถวายครับ ?
ตอบ : เงินเดือนสักเดือนละหมื่นต่อรูป ยังไม่มีใครถวายเลย...!

[เถรี]

ถาม : คนที่โดนวิชากะเหรี่ยง เอาดวงชะตาตอกตะปูฝังไว้ในต้นไม้ แล้วให้ต้นไม้โตจนปิดรอยฝังมิด จะแก้ไขได้อย่างไรบ้างครับ ?
ตอบ : ถากเอาตรงนั้นออกมาหรือไม่ก็โค่นทิ้งไปทั้งต้นเลย..!

[เถรี]

ถาม : มีวันหนึ่งผมไปนั่งเรือดูที่ดิน ขากลับพอกำลังจะขึ้นรถ จู่ ๆ ก็มีลมพากลิ่นปัสสาวะเน่า ๆ แรง ๆ มาปะทะผม จนผมยังนึกว่าใครมาแอบปัสสาวะไว้แถวนี้ พอขึ้นรถกลิ่นนั้นก็ยังติดตัวจนกลับไปถึงบ้าน และกลิ่นกลับยิ่งแรงขึ้น จนผมเริ่มจะเวียนหัว เลยไปถามแฟนว่าตัวผมมีกลิ่นปัสสาวะหรือไม่ แฟนก็บอกว่าไม่มี ผมเลยรู้ตัวว่าวันนี้โดนซะแล้ว เลยไปสวดอาฏานาฏิยปริตร พอสวดเสร็จกลิ่นก็หายไปในทันที

คำถาม คือ วันนั้นผมแขวนพระชนิดออกรบยังได้เลย ทั้งธงมหาพิชัยสงคราม ตะกรุดมหาสะท้อน พระไพรีพินาศ พระคำข้าว พระทรงครุฑ และอีกหลายองค์ ทำไมสัมภเวสียังสามารถเกาะผมได้ ทั้ง ๆ ที่ห้อยพระและปลุกพระแล้วครับ ?
ตอบ : ถ้าวาระกรรมเปิด พระเครื่องเยอะเท่าไรก็ช่วยไม่ได้ ต่อให้ขนมาเยอะกว่านั้น ก็ช่วยไม่ได้เหมือนกัน

[เถรี]

ถาม : ถ้าเราได้ตั้งสัจจะต่อพระรัตนตรัยว่าจะไม่เพ่งโทษผู้อื่นและตนเอง แต่บางครั้งจิตก็ยังเผลอไปเพ่งโทษผู้อื่นเข้า และมีสติตามรู้ได้ช้าบ้างเร็วบ้าง ถามว่าการเผลอไปนี้ถือว่าเป็นการผิดสัจจะหรือเปล่าคะ ?
ตอบ : ผิด

ถาม : ถ้าผิดต้องทำอย่างไร ?
ตอบ : ต่อไปผิดหนึ่งครั้งก็หยอดกระปุกไปหนึ่งพันบาท ถึงเวลาก็รวมเงินไปถวายพระท่าน ทำเพื่อดัดสันดานตัวเอง

ถาม : เรื่องการเพ่งโทษตนเองต้องทำอย่างไรคะ ถ้าตั้งสัจจะไปแล้ว ?
ตอบ : ก็แค่เลิกเพ่งโทษเท่านั้น

[เถรี]

ถาม : ปรมาจารย์ตั๊กม้อนั่งสมาธินานเป็นเวลา ๙ ปี ทำได้อย่างไรครับ ?
ตอบ : ก็นั่งทำ...! ถ้าตั้งใจเข้าสมาธิอยู่ด้วยธรรมปีติ อย่าว่าแต่ ๙ ปี เลย ต่อให้เป็น ๑๐๐ ปีก็อยู่ได้

[เถรี]

ถาม : การถือเอาโดยคิดว่าเป็นของยืม คือ การหยิบไปโดยเจ้าของไม่รู้เรื่อง แต่เราคิดว่าเดี๋ยวจะเอามาคืน พอเราใช้เสร็จก็ไปคืนที่เดิม บางทีเจ้าของพอมาเจอของของตนก็ยังไม่รู้เลยว่าเคยมีคนเอาไปใช้แล้ว แบบนี้ถือเป็นขโมยหรือเปล่าครับ ?
ตอบ : เป็น...การยืมเจ้าของต้องยินดีและอนุญาตให้เรายืม ไม่ใช่หยิบเอาไปเฉย ๆ ถ้าเป็นพระทำอย่างนั้นมีสิทธิ์โดนอาบัติปาราชิก ขาดความเป็นพระไปเลย เพราะแค่หยิบของเคลื่อนจากที่ก็โดนอาบัติแล้ว

[เถรี]

ถาม : ถ้าหากผมปรารถนาเป็นอัครสาวกเบื้องขวา แล้วผมจะอธิษฐานว่า ขอให้ผมได้เป็นอัครสาวกเบื้องขวาของพระพุทธเจ้าพระองค์ใดพระองค์หนึ่งได้หรือเปล่าครับ ?
ตอบ : ได้

ถาม : ถ้าต้องเจาะจงแล้วเกิดว่ามีผู้ที่อธิษฐานเป็นอัครสาวกแบบเดียวกับเรา พระพุทธเจ้าพระองค์เดียวกับเรา ซึ่งมีบารมีพร้อมกว่าเราและได้เป็นอัครสาวกแล้ว เราจะได้ไปเป็นอัครสาวกกับพระพุทธเจ้าพระองค์ใดครับ ?
ตอบ : ก็ไม่ได้เป็นเท่านั้น การอธิษฐานอย่าโง่ไประบุเฉพาะเจาะจง เพราะคนอื่นอาจจะเจาะจงก่อนเราได้ ถ้าเขาเจาะจงก่อนเราและสร้างบุญใหญ่กว่า โอกาสที่เขาจะได้เป็นก็มีมากกว่าเรา เราเองก็หลุดลอยไปเพราะหาที่ลงไม่ได้

[เถรี]

ถาม : การทำบุญครบรอบ ๗ วัน ๑๐๐ วัน มีความสำคัญกับช่วงเวลาของผู้ตายในเรื่องของรอการตัดสิน หรือเพียงแต่ทำตามประเพณีครับ ?
ตอบ : สมัยโบราณเขารู้อยู่ว่า ก่อนที่จะตัดสินมีระยะเวลาเพียงพอที่จะทำบุญไปให้ได้ แต่ในปัจจุบันส่วนมากโง่จนไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร จึงกลายเป็นประเพณีไปเฉย ๆ