หลวงปู่บุดดา

[เถรี]

หลวงปู่บุดดา มาเยี่ยมหลวงปู่ดู่ พ.ศ.๒๕๓๑

ตัวโกรธเป็นอย่างนี้นี่เอง

หลวงปู่บุดดา ถาวโร จัดว่าเป็น "รัตตัญญู" (ผู้เก่าแก่และมีประสบการณ์มาก) รูปหนึ่งของคณะสงฆ์ไทย ด้วยท่านมีอายุยืนนานถึง ๑๐๑ ปีก่อนที่จะมรณภาพเมื่อปี ๒๕๓๗

สมัยที่ยังหนุ่ม ท่านมีโอกาสพบปะครูบาอาจารย์ที่สำคัญหลายรูปเช่น พระอุบาลีคุณูปมาจารย์ (สิริจนฺโท) และครูบาศรีวิชัย ท่านหลังนี้เคยทักหลวงปู่บุดดาเนื่องจากเห็นท่านไม่พาดสังฆาฏิว่า "เฮาเป็นนายฮ้อย ก็ต้องให้เขาฮู้ว่าเป็นนายฮ้อย ไม่ใช่นายสิบ" นับแต่นั้นมาหลวงปู่จึงพาดสังฆาฏิติดตัวตลอดเวลา จนกลายเป็นเอกลักษณ์ของท่าน

หลวงปู่บุดดา เป็นพระป่า ชอบธุดงค์ ไม่มีวัดเป็นหลักแหล่ง จนเมื่ออายุ ๘๗ ปีจึงได้มาประจำที่วัดกลางชูศรีเจริญสุข อ.บางระจัน จ.สิงห์บุรี กระทั่งมรณภาพ

แม้หลวงปู่บุดดาจะไม่ได้เล่าเรียนในทางปริยัติมาก แต่ความที่ท่านเชี่ยวชาญในการปฏิบัติ จึงมีความสามารถในการสอนธรรมชนิดที่สื่อตรงถึงใจ มีคราวหนึ่ง ท่านได้รับนิมนต์ให้ไปเทศน์คู่กับท่านเจ้าคุณรูปหนึ่งซึ่งเป็นเปรียญธรรม ๘ ประโยค ท่านเจ้าคุณรูปนั้นคงเห็นหลวงปู่เป็นพระบ้านนอกจึงอยากลองภูมิหลวงปู่ ได้ถามหลวงปู่ว่า "จะเทศน์เรื่องอะไร"

หลวงปู่ตอบว่า "เรื่องตัวโกรธ กิเลสตัณหา"

ท่านเจ้าคุณซักต่อว่า "ตัวโกรธเป็นอย่างไร"

หลวงปู่ตอบสั้นๆ ว่า "ส้นตีน ไงล่ะ"

เท่านั้นเองท่านเจ้าคุณก็โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง ไม่ยอมเทศน์กับหลวงปู่ วันนั้นหลวงปู่จึงต้องขึ้นเทศน์องค์เดียว เมื่อเทศน์จบแล้ว ท่านก็ไปขอขมาท่านเจ้าคุณองค์นั้น พร้อมกับอธิบายว่า

"ตัวโกรธมันเป็นอย่างนี้เองนะ มันหน้าแดง ๆ นี้แหละ มันเทศน์ไม่ได้ คอแข็ง ตัวโกรธสู้เขาไม่ได้ ขึ้นธรรมาสน์ก็แพ้เขา ใครจะเป็นนักเทศน์ต่อไปจดจำเอาไว้นะ ตัวโกรธน่ะ นักเทศน์ไปขัดคอกันเอง มันจะเอาคอไปให้เขาขัด"

หลวงปู่บุดดารู้จักตัวโกรธดี ท่านรู้ว่าตัวโกรธกลัวคนกราบ ท่านเล่าว่าตั้งแต่เริ่มบวช ท่านพยายามเอาชนะความโกรธด้วยการกราบ เวลาโกรธท่านจะลุกขึ้นกราบพระ ๓ ครั้ง โกรธ ๒ ครั้งก็กราบพระ ๖ ครั้ง โกรธ ๑๐๐ ครั้ง ก็กราบ ๓๐๐ ครั้ง ทำเช่นนี้หลายครั้ง ความโกรธก็ครอบงำท่านไม่ได้

เมื่อความโกรธเป็นใหญ่เหนือใจไม่ได้ ความเมตตาและอ่อนน้อมถ่อมตนก็ตามมา หลวงปู่บุดดาขึ้นชื่อในเรื่องนี้มาก คราวหนึ่งท่านกำลังจะเดินข้ามสะพาน ก็เห็นสุนัขตัวหนึ่งนอนขวางทางอยู่บนสะพาน แทนที่ท่านจะเดินข้ามสุนัขตัวนั้น หรือไล่มันให้พ้นทาง กลับเดินลงไปลุยโคลนข้างล่าง

ท่านว่าไม่อยากให้ผู้อื่นได้รับความขุ่นเคือง เพียงเพื่อเห็นแก่ความสะดวกของตนเอง แม้เป็นเพียงสัตว์เดรัจฉาน ท่านก็ไม่ปรารถนาจะเบียดเบียน


ที่มา : http://www.agalico.com/board/showthread.php?t=9012

[เถรี]

นักศึกษาท่านหนึ่ง ได้เรียนถามหลวงปู่บุดดาว่า

"คนเราเกิดมาเพื่ออะไรคะ"

หลวงปู่ตอบว่า

"เกิดมาเพื่อดับกิเลสตนเองสิ!
ให้ละกามเด็ดขาดในภพนี้ ตัดให้ขาดจากการเป็นของคู่ปุถุชนเต็มขั้นหนาด้วยกิเลส ได้แต่ศึกษาไม่นำมาปฏิบัติแล้วจะรู้แจ้งอย่างไรเล่า?

เกิดมาทำไมให้ต้องวนเวียน
เกิดแล้วตายไม่สิ้นสุดจะเอาอีกหรือ?
เราชาวพุทธให้เร่งเจริญอริยมรรค ๔ อริยผล ๔
ศาสนาอยู่ที่ขันธ์ ๕ มิใช่อยู่ที่อื่นเลย

คนอื่นทุกคนล้วนเป็นอาจารย์ของเรา ทดสอบเราทั้งดี ทั้งชั่ว เมื่อเรามีสังขารครบบริบูรณ์แล้ว อย่าได้ทับโลกุตรธรรมเลย อย่ามัวแบกทุกข์อวิชชาอยู่เลย อย่าได้ประมาทนิ่งนอนใจนะ ขอให้สำรวมในกาย วาจา ใจให้เต็มตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ให้ศรัทธามั่นในโลกุตรธรรม จะได้รู้แจ้งธรรม พ้นเกิด แก่ เจ็บ ตาย"

[เถรี]

ปุจฉา - วิสัชชนา หลวงปู่บุดดา ถาวโร

ปุจฉา ทำกรรมฐานอย่างไรจะถูกครับ

วิสัชชนา ทำอย่างไรก็ได้
ทำแล้วกิเลสระงับดับลง ไม่กำเริบ นั่นแหละถูก
ทำแล้วข่มกิเลสได้ ฆ่ากิเลสตาย คายกิเลสหลุด
ถูกทั้งนั้นแหละ

[เถรี]

ปุจฉา หลวงปู่ครับปฏิบัติสิ้นทุกข์โดยเร็วทำยังไงครับ

วิสัชชนา ก็รู้ทุกข์แล้ว โยนน้ำเสียก็แล้วกัน ก็สิ้นทุกข์ไป

[เถรี]

ปุจฉา อยากทำตามหลวงปู่ไว ๆ จะทำอย่างไรครับ?

วิสัชชนา อยากตามไว ๆ ก็ตามปัจจุบันซี่!
เออ ! โง่อย่างไรละ !
ตามอดีตอนาคตก็โค้งไปโค้งมาซี่ !
ดูกายดูใจปัจจุบันบ่อย ๆ ซี่ ! ถึงเองแหละ

[ตัวแสบจำเป็น]

เรื่องนี้ได้ยินมาจากหลวงพี่เอกอีกทีหนึ่งค่ะ หลวงพี่เล่าว่า
มีคนนิมนต์หลวงปู่บุดดาไปที่บ้าน แล้วเขามีลูกชาย
ลูกชายก็เปิดทีวีให้หลวงปู่ดู พอดีวันนั้นมีการประกวด
นางงามจักรวาล เด็กน้อยก็บอกหลวงปู่ว่า

"หลวงปู่ครับ นี่เขาประกวดนางงามจักรวาลครับ
มีใส่ชุดว่ายน้ำด้วยครับ"

หลวงปู่ก็บอกว่า

"ไม่เห็นจะมีเลยนางงาม มีแต่นางขี้ ขี้เต็มตูดเลย"

เด็กน้อยก็เลยอึ้ง แล้วก็เป็นจุดเริ่มต้นในการปฏิบัติธรรม
ของเด็กคนนั้น

[ตัวแสบจำเป็น]

แหม.. หลวงพี่เล่ามาแค่นี้นี่คะ

[สไบเงิน]

จากหนังสือชื่อ "ทางพ้นทุกข์" ค่ะ

ถาม: ทานอะไรดีที่สุดครับหลวงปู่

ตอบ: อภัยทาน ธรรมทาน เหนือทานทั้งปวง อภัยทานถึงนิพพานได้ ไม่ให้อภัยก็ไม่ใช่ลูกพระพุทธเจ้านะซี พระพุทธเจ้าให้อภัยสัตว์เก่ง ลูกพระพุทธเจ้าเกิดด้วยศีล ด้วยสมาธิ ด้วยปัญญา เกิดแล้วไม่ต้องตายเป็นทุกข์ ตายแล้วไม่ต้องเกิดเป็นทุกข์ ขอทุกข์อันนี้อย่าได้ติดตาม อย่าได้ตามมาในตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ขอให้พ้นไป ให้มีความสุขเพราะความสงัด สุขเพราะไม่เบียดเบียน สุขเพราะปราศจากราคะ ก้าวล่วงข้ามกามเสียได้ สุขอย่างยอด คือการนำความถือตัวออกเสีย

หมายเหตุ: หนังสือเล่มนี้ ชไมเคิลได้รับมาจากเฮียยิ้ง อภิชาติ ค่ะ หากมีใครจะขอบคุณการที่ชไมเคิลโพสต์ธรรมจากหลวงปู่บุดดา กรุณาขอบคุณเฮียยิ้งนะคะ

[เถรี]

ปุจฉา หลวงปู่บอกว่า ตามันหลับก่อน ตัวรู้มันหลับทีหลัง รู้อย่างไรครับ
วิสัชชนา รู้อยู่ตรงรู้นั่นแหละ รู้อยู่ตรงไม่ติดนั่นแหละ


ปุจฉา หลวงปู่อยู่วัดอะไรครับ
วิสัชชนา อยู่วัดสองขา ... อยู่ตรงไหน ตรงนั้นก็เป็นวัด ...


ปุจฉา ลูกขอเกาะชายจีวรหลวงปู่ไปนิพพานด้วยคนนะเจ้าคะ!
วิสัชชนา ขี้เยี่ยวแทนกันได้หรือเปล่าละ?

[เถรี]

ปุจฉา หลวงปู่ครับ ทำไมชาวบ้านใส่เกี๊ยะเดินในวัดหนวกหูจังเลย
วิสัชชนา เอ้า ! แก้หูตัวเองซี่ !
หูเราอยู่บนกุฏิไปหาบเกี๊ยะเขาทำไมละ !


ปุจฉา หลวงปู่เป่าศีรษะให้เพื่อนผมหน่อยครับ
วิสัชชนา นี่ ! มันยังไม่รู้ว่าธรรมอยู่ตรงไหนจะให้เป่าหัว
เป่าใจมันยังไม่ฟังเลย แล้วจะเป่าหัวยังไงละ?


ปุจฉา เวลาถูกด่าทำอย่างไรดีครับหลวงปู่ ?
วิสัชชนา เวลาถูกด่า ถอดจีวรดูซิ ! ไม่มีตัวมีตนที่ไหนนี่
คนไหนด่า ก็อยู่กับคนด่านั้นแหละ
คนไหนถูกด่า ก็ถูกที่หูนี่ ใจไม่ถูกด้วยนี่ !

[เถรี]

ปุจฉา หลวงปู่ครับ ผมใครยุ่งที่สุดครับ ?
วิสัชชนา ไม่มีของใครยุ่งหรอก
กิเลสมันยุ่งต่างหากละ ! ผมมันไม่ได้ว่าอะไรนี่ !


ปุจฉา วิธีแก้ผมยุ่งทำอย่างไรครับหลวงปู่ ?
วิสัชชนา ใช้ใบมีดโกนซี่ ! แก้ยุ่งได้

สมน้ำหน้า ไม่น่าถามเลย

[ตัวแสบจำเป็น]

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ เถรี

ปุจฉา วิธีแก้ผมยุ่งทำอย่างไรครับหลวงปู่ ?
วิสัชชนา ใช้ใบมีดโกนซี่ ! แก้ยุ่งได้

สมน้ำหน้า ไม่น่าถามเลย

ลึกซึ้ง ๆ

อ่านแล้วนึกถึงที่หลวงพ่อพระอัสสชิกล่าวแก่หลวงพ่อพระสารีบุตร
ที่เมื่อครั้งท่านยังไม่บวชเลยค่ะ ที่ท่านบอกว่า

เย ธัมมา เหตุปัพภะวา เตสังเหตุง ตะถาคะโต
เตสัญจะ โย นิโรโธจะ เอวัง วาที มะหาสะมะโณ

แปลว่า ธรรมใดเกิดแต่เหตุ พระตถาคตเจ้าทรงตรัสเหตุแห่งธรรมนั้น
และการดับแห่งธรรมนั้น

[เถรี]

ฮ่า ๆ ขอบคุณท่านทั้งหลายที่ตักเตือนและชื่นชมกันมา
เอาละค่ะ มาเข้าเรื่องของหลวงปู่บุดดา กันต่อค่ะ

ปุจฉา หลวงปู่ให้หวยโยมหน่อยได้ไหมครับ
วิสัชชนา ฮือ ! ให้ทำไม ! หวยมันมีอยู่ของรัฐบาลนั่นต่างหากละ !
ของเรามีเมื่อไร ? เรามีแต่ศีลธรรม
ก็ให้ศีลธรรมดีกว่านี่ ให้วัตถุได้หรือ ?

ปุจฉา เดี๋ยวนี้พระพุทธเจ้าอยู่ที่ไหนครับหลวงปู่ ?
วิสัชชนา พระพุทธเจ้าอยู่ที่ไม่เกิดไม่ตายนั่นแหละ

ปุจฉา หลวงปู่หายตัวได้ไหมครับ ?
วิสัชนา ทำไมจะหายไม่ได้ละ !
ก็หายไปจากอดีตไงละ !
อย่าไปอนาคต อยู่กับปัจจุบันก็ไม่มีตัว
มีแต่ธรรม ไม่ใช่ตัวกิเลส แต่เป็นตัวธรรมะ

[เถรี]

ปุจฉา หลวงปู่เหาะได้ไหมครับ ?
วิสัชชนา ทำไมจะเหาะไม่ได้
ก็เหาะไปทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ
เหาะไปมนุษยโลก สวรรค์เทวโลก
พรหมโลก โลกุตตรโลก ไปได้ทุกโลกแหละ !

ปุจฉา อยากให้หลวงปู่ด่ากระผมสักทีครับ
วิสัชชนา ถ้ามีให้ด่ามันก็ด่าซี่ ! ไม่มีให้ด่ามันจะด่าได้อย่างไร ?

ปุจฉา หลวงปู่ครับพระสูบบุหรี่เป็นพระอรหันต์ได้ไหมครับ ?
วิสัชชนา เป็นหรือไม่เป็น มันไม่ใช่คนถามหรือคนบอกหรอก !
มันจะเป็นของมันเอง
มันจะไม่เป็น ก็ไม่เป็นของมันเองต่างหากละ !
อริยมรรค ๔ อริยผล ๔ มันบอกเอง
คนบอกได้หรือ ? ของใครของมันต่างหาก !

[เถรี]

ปุจฉา หลวงปู่คะ เมื่อไหร่ลูกจะมาอยู่วัดได้คะ ?
วิสัชชนา หมดโกรธแล้วอยู่วัดดีนะ !

ปุจฉา หลวงพ่อสงฆ์ท่านตาบอดแล้วยังเทศน์ได้หรือครับ ?
วิสัชชนา ท่านตาบอดแต่ตา แต่ธรรมะท่านไม่บอดนี่ !

ปุจฉา ถ้ามีโยมมาชวนพระสึกจะทำอย่างไรครับหลวงปู่ ?
วิสัชชนา มันยังมีกรรมพันธุ์นี่ ให้เบาก็มีกรรมข้างเดียวเสีย !
เราไม่รับกรรมเขาก็แล้วกัน

[ตัวแสบจำเป็น]

หลวงพี่สมปองเคยเล่าถึงหลวงปู่บุดดาว่า (แหะ แหะ ไม่เคยหาอ่านเองเลย
อาศัยฟังตลอด ) เข้าเรื่องต่อนะคะ

หลวงปู่บุดดาท่านคุยเก่งมาก ถ้ามีใครมาถามท่าน ท่านเล่า
ท่านสอนได้ไม่หยุด ต่อให้ไม่ต้องนอน ท่านก็สอน ท่านก็บอก
จนกระทั่งวันหนึ่ง ท่านเห็นว่า ถึงท่านจะพูดไป บรรดาคน
เหล่า ๆ นั้น ก็ไม่เห็นจะดีขึ้น พูดไปก็ไม่เกิดประโยชน์
หลังจากนั้น หลวงปู่ก็ไม่พูด ใครมาท่านก็ยิ้ม แต่ไม่พูด

แหะ แหะ ฟังแล้วหนาวเลย เหมือนท่านจะเตือน
กลาย ๆ ว่า ถ้าไม่เร่งปฏิบัติ ปล่อยให้ท่านเหนื่อยเปล่า
อีกหน่อยท่านก็จะไม่สอนแล้ว เพื่อน ๆ ก็มาพยายามด้วยกันนะคะ
ก่อนที่ครูบาอาจารย์ของเราจะเห็นว่า พูดไปก็ไม่เกิดประโยชน์
แล้วท่านจะเลิกสอนกันหมด

[เถรี]

ปุจฉา หลวงปู่ครับ หมอฉีดย่าฆ่าเชื้อโรคตาย บาปไหมครับ ?
วิสัชชนา ฉีดยาแก้โรคซี่! ไม่ใช่ฉีดยาฆ่าสัตว์นี่

ปุจฉา หลวงปู่เคยถอนฟันทีละซี่หรือครับ ?
วิสัชชนา บางทีวันเดียว ๓ ซี่ก็มี ถอนพร้อมกันเลย
มันไม่มีเพี่อนเอาไว้ทำไม ?
ถอนทีละซี่ก็ได้ แต่เสียเวลาคนเขาทำให้
ฟันมันนิพพานไปก่อนแล้ว ไปแล้วไม่มาหรอก
ไม่เหมือนเด็กฟันน้ำนม ไปแล้วมา กลับไปกลับมาได้

ปุจฉา หลวงปู่ครับผมควรเอาอย่างใครครับ ?
วิสัชชนา เอาอย่างธรรมซี่มันถึงจะแน่ ไปไหนก็ธรรม
ล่วงไปแล้วก็ธรรมะ
ชีวิตอยู่ด้วยธรรมะก็แล้วกัน ไปอยู่กับคนมันยุ่งเหมือนยุงตีกัน

[เถรี]

หลวงปู่เล่าว่า "คนเรานั้นมันบ้า ขี้ออกจากตูดแล้ว ก็ยังยึดว่าขี้ของกูอีก"
“ขี้ของใครวะ? เหม็นตายห่า”
พอดีเจ้าของขี้ได้ยินเข้า โมโหใหญ่ “มึงมาด่าขี้กูเหม็นทำไมวะ!”
อีกคนบอกว่า “กูไม่รู้นี่หว่า ว่าขี้ของมึง”
ทั้ง ๒ คนก็เลยทะเลาะกันใหญ่ “ดูซิคนเรา แม้แต่ขี้ของมันถ่ายออกมาแล้ว ใครมาว่ามันก็ยังโกรธ นั่นแหละความหลง”

[เถรี]

หลวงปู่สอนว่า "พวกเราถูกความแก่ เจ็บ ตาย คาดโทษไว้แล้ว จงรีบแก้ไขตัวเองซิ!
เกิดเป็นทุกข์ เจ็บเป็นทุกข์ ตายเป็นทุกข์ จะเอาอีกหรือ ?

มัวแต่มองตาคนอื่นทำไม? ตาของเราก็มี มองผิวหนังคนอื่นทำไม?หนังของเราก็มีอยู่รอบ

มองหน้าคนอื่นทำไม? หน้าของเราก็มีอยู่แล้ว ระวัง! อย่าคล้อยตามคน สัตว์ บุคคลจะหลงทางเดินไม่ถูกทางไม่ถึงที่หมายได้นะ!”

[เถรี]

เถรีชอบใจตรงนี้ ที่หลวงปู่สอนว่า “มาวัดก็เป็นโสดาเต็มวัด เต็มโบสถ์ เต็มศาสนา พอออกจากวัดก็เป็นบ้านกู ของกู หมด เออ! โสดาหายไปไหนหมด วิ่งมาวัดหมด โสดาเฉพาะมาวัดอยู่คืนเดียว วันเดียว พอกลับไปบ้านเป็นคนหมด”