เล่าเรื่องหลวงปู่ศุข (ลูกอมวิเศษ)

[สิ่งที่ไม่มี]

ถาม :........................
ตอบ : นั่นแหละ..หลวงปู่ศุข..มีอยู่วันหนึ่งหลวงพ่อวัดท่าซุงเล่าให้ฟังว่า หลวงปู่ศุขมาหา เป็นเทวดาอยู่ชั้นปรนิมมิตวสวัตตี คือ สวรรค์ชั้นที่ ๖ ชั้นสูงสุดของสวรรค์ ท่านบอกว่า ความจริงแล้วท่านต้องไปเกิดเป็นพรหม แต่ไปไม่ได้ เพราะห่วงลูกอมวิเศษของท่านอยู่ ลูกอมนี้ท่านได้มาจากเขาสามร้อยยอด ที่ประจวบคีรีขันธ์ ท่านบอกว่า คืนหนึ่ง..ขณะที่ท่านทำกรรมฐานอยู่ มีเทวดามาบอกว่า "ถ้าอยากได้ลูกอมวิเศษให้ไปที่เขาสามร้อยยอด แล้วให้ซื้อปลาไปทอดที่นั่น จะมีคนมาขอกิน ถ้าคนไหนคลุมหัวไม่ได้เห็นหน้าเห็นตามาขอปลา ให้บอกว่าเอาลูกอมวิเศษมาแลกถึงจะให้.."

ท่านก็อุตส่าห์ซื้อปลาหอบหิ้วเข้าป่าไปตั้งกระทะทอด ปรากฎว่ามีมาจริง ๆ ท่านบอกว่าเป็นผี พอถึงเวลาอยากกินปลาทอดมาก ทอดแล้วปลาคงส่งกลิ่นถูกใจ บอกให้เอาลูกอมวิเศษมาแลกผีก็ยอมแลก พอหลวงปู่ศุขได้ลูกอมวิเศษมาจากที่เทวดาบอกแล้ว จะล่องหนหายตัว เดินบนน้ำ ดำดินอะไรก็ได้ ท่านก็เลยตั้งใจว่า พอฉันเช้าเสร็จก็จะออกเดินจากเขาสามร้อยยอดที่ประจวบคีรีขันธ์ กลับไปถึงวัดปากคลองมะขามเฒ่าให้ทันเพล สมัยนี้รถยนต์ยังวิ่งไม่ทันเพลเลย ประจวบคีรีขันธ์ถึงชัยนาทนะจ๊ะ วิ่งกันเช้ายันค่ำ

คราวนี้คนเรือคนแรกที่พบท่าน เขาเล่าให้ฟังว่า หลวงปู่ศุขพอไปถึงริมน้ำก็เรียกเขาให้มารับข้ามฝั่ง พอพายไปถึงกลางน้ำหลวงปู่บอกว่า "ร้อนโว้ย..ลงน้ำดีกว่า" แล้วก็โดดลงน้ำไปเลย คนเรือคิดว่าหลวงปู่ตกน้ำหรือเปล่า รีบพายเรือขึ้นฝั่ง ปรากฎว่าหลวงปู่ไปนั่งรออยู่บนท่าน้ำตั้งนานแล้ว แสดงว่าจะเดินบนน้ำ เดินใต้น้ำได้ทั้งนั้น

หลวงปู่ศุขบอกกับหลวงพ่อวัดท่าซุงว่า เพราะห่วงลูกอมนี่แหละ ทั้ง ๆ ที่ได้ฤทธิ์ได้อภิญญาขนาดนั้น น่าจะไปเกิดเป็นพรหม แต่ไปไม่ได้ อยู่ได้แค่ชั้นปรนิมมิตวสวัตตีเท่านั้น และบอกกับหลวงพ่อว่า ลูกอมอยู่ข้างพระเจดีย์พร้อมกับทองอีก ๒๐ บาทที่เล่นแร่แปรธาตุได้ ฝังรวมกันไว้ ให้หลวงพ่อไปขุดมาเพื่อใช้ประโยชน์ แล้วหลวงปู่ท่านจะได้ไปเป็นพรหมเสียที ไม่อย่างนั้นจิตก็ยังผูกอยู่..ไปไม่ได้

หลวงพ่อก็บอกว่า "ในเมื่อหลวงปู่ยังติดแหง็กอยู่แค่นั้น แล้วเรื่องอะไรผมจะเอา.." หลวงปู่ศุขตื๊ออ้อนวอนเท่าไรหลวงพ่อก็ไม่รับ คืนต่อไปหลวงปู่ศุขมาใหม่ พาหลวงปู่ปานมาด้วย ให้หลวงปู่ปานเป็นคนขอร้อง เจอคำสั่งครูบาอาจารย์เข้า ท่านบอกว่า "รับของเขาหน่อยสิ เขาจะได้ไปได้" อย่าลืมว่าพระโพธิสัตว์เป็นเพื่อนกัน ถ้าหลวงปู่ศุขไม่ใช่พระโพธิสัตว์คงไม่ไปตามหลวงปู่ปานมาหรอก "รับของเขาหน่อยสิ เขาจะได้ไปเป็นพรหม จะได้สบายหน่อย"

หลวงพ่อท่านกราบเรียนว่า "ก็ขนาดหลวงปู่ยังติดอยู่แค่นั้น แล้วผมจะรับทำไมครับ ?" หลวงปู่ปานท่านก็แนะนำว่า "แกก็อย่าโง่มากสิวะ ให้ตั้งใจว่า สิ่งนั้นเราขอรับมา แล้วก็ถวายเป็นของสงฆ์ในพระพุทธศาสนา ไม่ต้องไปขุดอะไรหรอก ก็ทิ้งไว้อยู่ที่นั่นแหละ" หลวงพ่อบอกว่า "ถ้าอย่างนั้นก็ได้ ผมรับแล้วนะ แล้วขอตั้งใจถวายเป็นของสงฆ์ในพระพุทธศาสนา.." หลวงปู่ศุขท่านก็โมทนา แล้วก็ไปเป็นพรหม เป็นเดี๋ยวนั้นเลย

จากชุดเทวดาเปลี่ยนเป็นพรหมเลย กลายเป็นแก้วแกมทอง สวยแพรวพราวไปหมด บอกขอบอกขอบใจเสร็จเรียบร้อยก็ไปเลย ประเภทเข็ดมานานแล้ว เสร็จแล้วหลวงพ่อถามว่า "พวกแกจะเอาไหม ? ข้าจะบอกให้ไปขุด.." ปรากฎว่ามีพระหลายรูปบอกว่า "เอาครับ" หลวงพ่อท่านบอกว่า "ขุดแล้วก็อยู่ตรงนั้นเลยนะ..!" จากที่เอาครับ ก็เลยไม่มีใครเอา ท่านบอกว่าฝังไม่ลึกหรอก ประมาณศอกเดียวเอง ใครลองไปขุดก็ได้ พระเจดีย์วัดโน้นไม่ใหญ่เท่าไร ต่อให้ขุดรอบพระเจดีย์ก็ไม่ทันเหนื่อยหรอก

สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนมกราคม พุทธศักราช ๒๕๔๖

[ทิดตู่]

นึกถึงเมื่อทริปล่าสุด ที่ได้มีโอกาสเดินทางไปกราบหลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า กับพี่คนเก่า ตัวเองติดพระขรรค์โสฬส วัดท่าขนุนไปด้วย
เมื่อไปถึง คิดในใจ "ไหน ๆ ก็มาถึงถิ่นสุดยอดบูรพาจารย์พระขรรค์โสฬสแล้ว ขออาราธนาบารมีท่านเมตตาปลุกเสกพระขรรค์โสฬสเสียหน่อยก็น่าจะดี"

คิดแล้วพลางหยิบพระขรรค์โสฬสวัดท่าขนุนมาประนมไว้ในมือ พอหลับตาเข้าสมาธิจับลมหายใจได้นิดเดียว บังเกิดภาพนิมิตหลวงปู่มายืนอยู่เฉพาะหน้า ยกมือโบกไล่พร้อมกับกล่าวว่า "ไม่ต้อง! ๆ ไปทำให้แล้ว ไม่ต้องมาให้ทำซ้ำอีก!" รีบกราบท่าน พร้อมเก็บพระขรรค์เหน็บไว้ที่คอเสื้อแทบไม่ทัน!