สิ่งที่นักปฏิบัติควรระวัง

[เถรี]

ต้นเดือนที่ผ่านมา พระอาจารย์บอกว่าในเรื่องการปฏิบัติมีสิ่งที่เราควรพึงระวัง อันเป็นอุปสรรคในการปฏิบัติ ดังนี้

"อย่างแรกก็คือ พอปฏิบัติไปถึงจุดหนึ่งแล้ว มีความรู้สึกที่อยากจะบอกอยากจะสอนคนอื่น เพื่อให้เห็นว่าที่เราทำมาแล้วนั้นดีอย่างไร ตรงจุดนี้ ถ้าเจอคนที่เขาไม่เชื่อหรือไม่ศรัทธาในสิ่งที่เราบอก ก็จะกลายเป็นว่าเขาจะไม่พอใจหรืออาจทำให้ผิดใจกัน

แต่ถ้าไปเจอที่คนเขาฟังเราแล้วเขาเชื่อ เขาก็จะบอกว่า ถูกใจ ตรงใจ โดนใจสุด ๆ เขาก็จะชื่นชมสรรเสริญ แล้วพาคนแห่กันมาหา ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข จะพากันหลั่งไหลมา จนเราไม่มีเวลาปฏิบัติเป็นของตนเอง ที่เราพูดได้ตรงใจ โดนใจนั้น ก็เพราะว่ากิเลสเราเหมือนกัน ตรงกัน เลยพูดได้ถูกใจอีกฝ่าย เพราะฉะนั้น..สิ่งนี้เป็นสิ่งที่เราควรพึงระวัง

อย่างที่สองก็คือ ญาณอันเป็นเครื่องรู้ เวลาที่เราปฏิบัติไปเรื่อย ๆ ญาณอันเป็นเครื่องรู้จะบังเกิดขึ้น ตรงนี้มารเขาสามารถพลิกวิธี ใช้หลอกให้เราเขวไปจากทางตรงได้ มีพระรูปหนึ่งที่ปฏิบัติจนไม่ได้กินไม่ได้นอน ครอบครัวต้องพาเข้าโรงพยาบาล ไปเจอสมุดบันทึกที่ท่านเขียนในเรื่องการปฏิบัติไว้ว่า "พระมาบอกให้กินน้อย นอนน้อย ทำความเพียรให้มาก เร่งการปฏิบัติให้มาก แล้วจะเข้าถึงมรรคผล "

"ฟังแล้วมีตรงไหนบ้างที่ไม่ถูก ไม่มีใช่หรือไม่ ?" เหมือนกับพระมาบอกจริง ๆ พระรูปนั้นก็ทำตาม ไม่กินข้าว ไม่นอนเป็นเวลาสองเดือน เอาแต่เดินจงกรม จนสภาพร่างกายทนไม่ไหว กลายเป็นเบลอ ๆ เสียสติไป เพราะฉะนั้น..เรื่องญาณหรือคุณวิเศษที่เกิดขึ้นกับเรา เป็นสิ่งที่ควรพึงระวังด้วย

"แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่า พระหรือมารกันแน่ที่มาบอก" "ต้องโดนหลอกบ่อย ๆ เดี๋ยวก็รู้เอง"

เรื่องที่สามก็คือ การคิดแตกแขนงไปเรื่อย ๆ โดยไม่หยุด ประมาณว่า เจอนั่นก็คิด เจอนี่ก็คิด แตกความรู้ไปเรื่อย ๆ โดยไม่มีจุดสิ้นสุด ไม่มีเป้าหมายอันเป็นเครื่องการหลุดพ้น ผู้หญิงคนหนึ่งเธอบอกว่า เวลาเธอเจออะไรก็คิดไปเรื่อย ๆ ไม่หยุด เหมือนการลับสมองให้ตัวเองเก่ง จนต้องถามว่าคิดไปทำไม ผู้หญิงเขาก็มองว่าสิ่งที่เขาทำนั้นถูก จนสุดท้ายต้องย้อนถามเขากลับว่า เราทุกข์เพราะอะไร ? เขาก็เลยอึ้งไปเลย ตอบไม่ได้ เพราะคิดแต่เรื่องไม่เป็นเรื่อง "จินตนาการบรรเจิด กิเลสจะเกิดตามมา"