เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนเมษายน ๒๕๖๒

[เถรี]

"กุมภวาปี แปลว่าหม้อน้ำ แถวอีสานชื่ออำเภอแต่ละชื่อนี่น่าหลงใหลมาก ไปถึงจึงได้รู้ว่าแล้งฉิบหาย..! อย่างพิบูลมังสาหาร ตระการพืชผล ฟังดูแล้วน่าจะอุดมสมบูรณ์สุด ๆ ส่องดาว สว่างแดนดิน น่าเที่ยวมาก ไปแต่ละทีนี่ “น้ำตาจิไหล..!” ...(หัวเราะ)...

พิบูลมังสาหารก็คือ ทั้งเนื้อทั้งพืชผักอุดมสมบูรณ์มาก เขาเรียกว่าผลาหาร ก็คือมีผลเป็นอาหาร กับมังสาหาร คือเนื้อเป็นอาหาร พอถึงเวลาเขาประกาศสงกรานต์ “ภักษาหาร มังสาหาร ผลาหาร จักอุดมสมบูรณ์” ปีนี้นางสงกรานต์ขี่พญาครุฑด้วยนะ ...(หัวเราะ)..."

[เถรี]

"ถ้าวันมหาสงกรานต์ตรงกับวันอาทิตย์ นางสงกรานต์จะชื่อทุงสะเทวี นางทุงสะเทวีนั้นขี่พญาครุฑ ถ้าเป็นสมัยนี้ก็ต้องมีจัมโบ้เจ็ตส่วนตัว..! พญาครุฑบินไกลมาก เขาบอกว่า “พระบินหนักกวักละโยชน์ด้วยฤทธี” ขยับปีกทีหนึ่งไปได้ ๑๖ กิโลเมตร น่าจะเร็วกว่าจัมโบ้เจ็ตอยู่หน่อยหนึ่ง..!

เป็นเรื่องอัศจรรย์ว่าเรื่องของโลกทิพย์ ถ้าชาติไหนภาษาไหนได้ทิพจักขุญาณก็เหมือนกัน คนจีนเขาเรียก “คุนเผิง” พญานกมหึมา กวักปีกทีหนึ่งไปได้ ๘๔,๐๐๐ ลี้ ก็ใกล้เคียงกันนะ”

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า “เรื่องพญาครุฑที่ดังที่สุดก็คือ กากีคำฉันท์ จะว่าไปแล้วกากีเป็นผู้หญิงที่น่าสงสารที่สุด อย่าลืมว่าพญาครุฑเป็นตระกูลเหยี่ยว ตระกูลอินทรี กินเนื้อเป็นอาหาร โดยเฉพาะกินงู เขาอุ้มไปแล้วไม่มีใครช่วย ถ้าไม่ยอมพ่อเจ้าประคุณนี่ จะโดนรับประทานหรือเปล่าก็ไม่รู้..?!

คราวนี้พอคนธรรพ์ตามไปก็มีข้อแม้อีกว่า ถ้าจะให้ช่วยก็ต้องยอมเป็นเมียอีก เราก็เลยไปว่ากากีหลายใจ ความจริงต้องด่าคนธรรพ์ ไปช่วยเขายังต้องมีของตอบแทนด้วย มึงช่วยเปล่า ๆ ไม่ได้หรืออย่างไร..?!

แล้วก็ไม่ได้ช่วยนะ เขาออกอุบาย ถึงเวลาก็แกล้งไปนั่งครวญเพลง คิดถึงแม่เนื้อหอม ถึงเวลาสัมผัสทีติดตัวไป ๗ วัน พญาครุฑก็สงสัยว่าเขาไปได้อย่างไร ? เพราะว่าวิมานฉิมพลีของพญาครุฑอยู่โน่น..สุดขอบทะเลสีทันดร"

[เถรี]

"พระสุเมรุหลักโลกมีภูเขาสัตตบริภัณฑ์ล้อมรอบอยู่ แล้วก็มีทะเลคั่นอยู่เป็นช่วง ๆ สีทันดรนี่ต้องบอกว่ากว้างที่สุด พญาครุฑก็สงสัยว่าตูไปยังจะแย่ ไอ้นี่ไปได้อย่างไร ? ตั้งใจมาอำกันหรือเปล่า ? พญาครุฑท่านบอกว่า

เราแจ้งทางทุเรศเขตอรัญ....สัตภัณฑ์คั่นสมุทรใสสี
แม้นจะขว้างแววหางมยุรี......ก็จมลงถึงที่แผ่นดินดาล

น้ำละเอียดขนาดแววขนนกยูงจับอยู่ข้างบนไม่ได้ จมแน่นอน ใครไปก็คือตายสถานเดียว"

[เถรี]

"ด้วยน้ำนั้นสุขุมละเอียดอ่อน........จึ่งชื่อสีทันดรอันไพศาล
ประกอบหมู่มัจฉากุมภาพาล ........คชสารเงือกน้ำแลนาคินทร์
ผู้ใดข้ามนทีสีทันดร..................ก็ม้วยมรณ์เป็นเหยื่อแก่สัตว์สิ้น
แสนมหาพระยาครุฑยังเต็มบิน.......จึ่งล่วงสินธุ์ลุถิ่นพิมานทอง

ขนาดขยับปีกทีหนึ่งไปได้โยชน์หนึ่ง ก็คือ ๑๖ กิโลเมตร ต้องบินจนหมดกำลังถึงจะพ้น คนธรรพ์ก็บอกว่า พญาครุฑตัวใหญ่เสียเปล่า แต่สมองกลวง ตูไม่เห็นต้องบินอะไรเลย ถึงเวลาก็ซุกใต้ปีกไป ก็ครุฑตัวใหญ่ คนธรรพ์เปรียบกับพญาครุฑแล้วตัวนิดเดียว ก็แปลงเป็นไรซุกไปในเส้นขน พญาครุฑพอได้ยินก็โมโหเป็นฟืนเป็นไฟ ไปอุ้มนางกากีมาโยนคืนให้

ตรงนี้ต้องบอกว่าไม่สมจริงนะ เขาบอกว่าบินจนสิ้นกำลังถึงจะไปถึง ตรงนี้น่าจะเป็นแรงโมโห บินไปถึงแล้วยังอุ้มบินกลับมาได้อีกต่างหาก..! พวกเราอ่านแล้วไม่ค่อยคิด แต่อาตมาคิดบ่อย มึงบอกว่าบินจนหมดกำลังถึงได้ข้ามสีทันดรได้ นี่ไปแล้วยังอุ้มกลับมาอีกคน แสดงว่าโกรธจัด แรงบ้าพาให้บินกลับมาได้ น่าจะหมดสภาพกลายเป็นนกหงอยไปอีกนาน..!”

[เถรี]

“พวกเราอ่านหนังสือน้อยก็ไม่ค่อยมีข้อสงสัย อาตมาอ่านหนังสือมาก อย่างหนุมานเกิดใหม่ ๆ เห็นพระอาทิตย์เป็นผลไม้ไปไล่จับ เอามาโยนเล่น แต่พอตอนที่จะไปห้ามพระอาทิตย์เพื่อที่จะไปเก็บยาสังกรณีตรีชวา ดันโดนพระอาทิตย์เผาไหม้กลายเป็นจุณ ตกลงว่าคนแต่งลืมใช่ไหมว่าตอนแรกแต่งไว้อย่างไร ? ...(หัวเราะ)...

เสียดายว่าชุดรามเกียรติ์ยุคใหม่ไม่ได้เขียนต่อ อาตมาทึ่งมากเลย เขียนได้สุดยอดมาก เหมือนวิดีโอเกมเลย ไมยราพณ์ที่ตายยากตายเย็นนี่ไม่ใช่ถอดหัวใจนะ แต่เป็นเพราะว่าตัดต่อดีเอ็นเอกับพญานาค..! พญานาคเป็นสัตว์ประเภทงู หัวตายท้ายก็ยังเป็น เขาเลยเอาดีเอ็นเอมาตัดต่อ กลายเป็นตายยากตายเย็น

อินทรชิตแทนที่จะขี่ช้างเอราวัณ เขาเขียนให้อินทรชิตมายานอวกาศเลย สุดยอดมาก ชอบใจที่วาดภาพสวยมาก ส่วนพระรามแผลงศรพรหมาศไปที บึ้ม..กระจายเป็นดอกเห็ด นิวเคลียร์ชัด ๆ..! ตายทีเดียวหมดกองทัพ"

[เถรี]

"บางคนเขาจินตนาการเตลิดเปิดเปิงไปไกล คนรุ่นเก่าเขารับไม่ได้ ในเมื่อคนรุ่นเก่ารับไม่ได้ก็หาว่าทำลายวรรณคดี ความจริงแล้วอาตมาชอบมาก เป็นจินตนาการที่ล้ำเลิศกว่าที่คาดคิด เหมือนกับเอาวิดีโอเกมมาปนกับเรื่องสัประยุทธ์ทะลุฟ้า ถึงเวลาพระอาทิตย์ก็ชักดาบสุริยัน ๑ ใน ๗ เทพอาวุธ ปะทะกับตรีเพชร ฟาดกันทีฟ้าถล่มดินทลาย

ถ้าตามวรรณคดีเก่าเขาบอกว่า “จึ่งผินพักตร์มาดูท้ายรถ เป็นเพลิงกรดสังหารกระบี่ศรี” แค่เหลียวหน้ากลับมา หนุมานก็กลายเป็นผงไปเลย ส่วนในเรื่องนี้ก็ไปดวลกันอยู่นั่นแหละ หนุมานยอมโดนดาบสุริยันแทงทะลุอกเพื่อเข้าประชิด เอาตรีเพชรจ่อคอหอยพระอาทิตย์ได้ พระอาทิตย์ถามว่า “แกไม่กลัวตายหรือ ?” หนุมานตอบว่า “เพื่อภักดีต่อเจ้านาย แม้ตายก็ไม่เสียใจ” พระอาทิตย์ซึ้งน้ำใจ ก็เลยต้องเสียเวลาชุบชีวิตให้อีก ...(หัวเราะ)..."

[เถรี]

"ถ้าใครรู้จักคนเขียนช่วยบอกให้เขียนต่อทีนะ อ่านอยู่ ๕ เล่มแล้วคันมาก อยากรู้ว่าจะจินตนาการไปไหนต่อ เพราะว่าเล่มสุดท้ายนี่ อินทรชิตขี่ยานอวกาศมา ขนาดช้างเอราวัณยังกลายเป็นยานอวกาศไปได้ แล้วทศกัณฐ์นี่เท่สุด ๆ ประเภทใส่ชุดเกราะทั้งตัว แต่ละชิ้นนี่แรร์ไอเท็มล้วน ๆ ...(หัวเราะ)... ใครเล่นวิดีโอเกมน่าจะเข้าใจ เขียนเป็นการ์ตูนออกมาได้น่าสนใจมาก

ทศกัณฐ์นี่ถ้าว่ากันตามเนื้อหา ต้องบอกว่าเจ้าชู้ไม่ใช่ปกติ สมัยก่อนเขาด่ากันว่า ไอ้พวกเจ้าชู้ประตูดิน หมูมายังเกี้ยวสิ้นไม่เลือกหน้า ทศกัณฐ์นี่ออกแนวนั้นเลย ไปได้กับนางนาค ลูกชายคือมังกรกัณฐ์ ไปได้กับนางช้าง ลูกชายคือทศคีรีวัน ทศคีรีธร สารพัดเลย จะคนจะสัตว์เอาเป็นเมียหมด อะไรจะหน้ามืดปานนั้น..! แล้วยังไปได้กับนางมณโฑอีก

แล้วสมัยนั้นนี่เทคนิคการแพทย์สุดยอด ผ่าท้องเอาไปฝากไว้กับแพะได้ มีการอุ้มบุญตั้งแต่ยุคโน้นแล้ว..! เกิดมาก็กลายเป็นองคต”

[เถรี]

พระอาจารย์ให้พรในงานทำบุญฉลองบ้านเติมบุญ “ขอโอกาสพระเถรานุเถระทุกรูป และเจริญพรญาติโยมทุกท่าน วันนี้ถือว่าเป็นการทำบุญบ้านเติมบุญของเราเป็นปีที่ ๓ พักเดียวก็ผ่านไป ๓ ปีแล้ว ปกติแล้วก่อนหน้านี้เรากำหนดไว้ว่า จะทำบุญกันในเดือนพฤษภาคม แต่ปีนี้เดือนพฤษภาคมติดเนื่องด้วยภารกิจในพระราชพิธีบรมราชาภิเษก คณะกรรมการบ้านเติมบุญปรึกษาหารือกันแล้วว่า ให้เลื่อนมาเป็นเดือนเมษายนแทน จะได้ไม่ต้องไปชนกับหมายกำหนดการพระราชพิธีบรมราชาภิเษก อาตมาเห็นว่าถ้าเลื่อนไปเลื่อนมา คนจะจำยาก ก็เลยตั้งใจว่า ถ้าเลื่อนแล้วก็แล้วกัน คือให้เป็นเดือนเมษายนตลอดไปเลย

คราวนี้ในส่วนที่ท่านทั้งหลายมาขอขมากรรมกันนั้น เกิดจากธรรมเนียมประเพณีโบราณ ว่าการอยู่ร่วมกันมานั้น เราจะมีการล่วงเกินกันด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ ทั้งต่อหน้าและลับหลัง เจตนาหรือไม่เจตนาก็ตาม ในเมื่อมีการขอขมากรรมกัน สิ่งที่เคยกระทำมาก็จะกลายเป็นอโหสิกรรม ก็คือไม่ส่งผลที่ทำให้เราจะต้องลำบากกันต่อไป ดังนั้น..แบบธรรมเนียมประเพณีนี้ถือว่าเป็นสิ่งที่ดีงาม"

[เถรี]

"ขณะเดียวกัน พวกเราทั้งหลายก็ตั้งใจว่า ในวาระอันเป็นมงคล คือนอกจากทำบุญบ้านแล้วยังใกล้ปีใหม่ไทยด้วย จึงพร้อมใจกันถวายผ้าป่าร่วมสร้างพิพิธภัณฑ์วัดท่าขนุน ซึ่งแต่เดิมที่เขาตีราคาไว้ประมาณปี ๒๕๕๘ ที่ ๔๓ ล้านสองแสนบาท ปัจจุบันนี้ราคาทะลุ ๕๐ ล้านบาทไปแล้ว โดยเฉพาะเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา ทางผู้ออกแบบมานำเสนองาน มีการปรับแก้ แล้วก็ใช้เทคนิคการนำเสนอต่าง ๆ ที่ค่อนข้างทันสมัย พูดง่าย ๆ ก็คือ เข้าไปในพิพิธภัณฑ์แล้ว ไม่ใช่ที่วางของให้เราดู แต่ว่าจะมีทั้งภาพนิ่ง ภาพเคลื่อนไหว แสงสีเสียงทุกอย่างครบครัน

ส่วนที่ท่านทั้งหลายได้ร่วมกันกระทำมาก็ขอให้ทราบว่า เรามีส่วนร่วมในการสร้างวิหารทานและธรรมทานด้วย คำว่าวิหารทานนี้ก็คือพิพิธภัณฑ์ ซึ่งต้องมีตัวอาคาร ปัจจุบันก็คือเอาชั้นที่ ๒ ของอาคารร้อยปีหลวงปู่สาย วัดท่าขนุน ส่วนของธรรมทานก็คือเรามีความรู้ต่าง ๆ ให้แก่ผู้ที่เข้าไปเที่ยวชม ไม่ว่าจะเป็นความรู้ทางพระพุทธศาสนา ความรู้เกี่ยวกับประวัติวัดท่าขนุนและอดีตเจ้าอาวาสวัดท่าขนุน ตลอดจนกระทั่งเครื่องรางของขลังซึ่งเป็นวัตถุที่เป็นที่ยึดเหนี่ยว จนกระทั่งเราสามารถรักษาประเทศชาติของเราสืบมาจนถึงปัจจุบันนี้ได้ ต้องถือว่าในส่วนนี้ท่านทั้งหลายได้สร้างกุศลใหญ่ ทั้งในวิหารทานและธรรมทานไปพร้อม ๆ กัน

ในวาระอันเป็นมงคลนี้ อาตมภาพในฐานะตัวแทนของคุณพระศรีรัตนตรัย ขอตั้งสัตยาธิษฐานอ้างถึงพุทธบารมี ธรรมบารมี สังฆบารมี ตลอดถึงกระทั่งบารมีครูบาอาจารย์ทุก ๆ องค์ ได้โปรดดลบันดาลให้ท่านทั้งหลายประสบแต่ความสุขความเจริญ มีความปรารถนาที่สมหวังทุกประการ สิ่งหนึ่งประการใดที่ท่านหวังแล้ว ถ้าเป็นไปโดยชอบประกอบด้วยธรรมวินัย ก็ขอให้ความหวังทั้งหลายเหล่านั้นจงพลันสำเร็จ จงพลันสำเร็จ จงพลันสำเร็จ สมดังมโนรถปรารถนาทุกประการด้วยเทอญ”

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า “จะตำแหน่งใหญ่โตแค่ไหนก็ตาม ฐานะสูงส่งแค่ไหนก็ตาม สำคัญที่สุดคือ ใจมีที่พึ่งหรือเปล่า ? ที่พึ่งอันมั่นคงแน่นอนและประเสริฐที่สุดก็คือพระรัตนตรัย ก็คือต้องมีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นที่พึ่ง

ถ้าใครเคยสวดมนต์ทำวัตรที่วัดท่าขนุน จะมีบทหนึ่งคือ

พะหุง เว สะระณัง ยันติ..............ปัพพะตานิ วะนานิ จะ
อารามะรุกขะเจต๎ยานิ.................มะนุสสา ภะยะตัชชิตา
แปลเป็นความว่า เมื่อมนุษย์ทั้งหลายโดนภัยคุกคามเข้า ก็เที่ยวไปกราบไหว้ภูเขา ป่าไม้ เจดีย์ ต้นไม้ วัดวาอาราม สารพัด

เนตัง โข สะระณัง เขมัง..............เนตัง สะระณะมุตตะมัง
ท่านบอกว่า นั่นไม่ใช่ที่พึ่งอันเกษม ไม่ใช่ที่พึ่งที่ทำให้หลุดพ้นจากภัยทั้งหลายได้

แล้วทำอย่างไร ?
โย จะ พุทธัญจะ ธัมมัญจะ...........สังฆัญจะ สะระณัง คะโต
การยึดพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นที่พึ่งต่างหาก

เอตัง โข สะระณัง เขมัง..............เอตัง สะระณะมุตตะมัง
นั่นจึงเป็นที่พึ่งอันเกษม จึงเป็นที่พึ่งอันสูงสุด

เอตัง สะระณะมาคัมมะ...............สัพพะทุกขา ปะมุจจะติ
มีที่พึ่งทั้งหลายเหล่านี้แล้ว ย่อมทำให้ทุกข์ทั้งหลายสิ้นลงไปได้

พวกเราส่วนใหญ่แล้วสวดมนต์เป็น แต่แปลไม่ออก ...(หัวเราะ)... ก็สวดกันเข้าไป หลับหูหลับตาก็สวดได้ แต่แปลไม่ออกสักที ส่วนอาตมาเป็นบาลีเถื่อน เรียนมานิดหน่อย ไม่มีประกาศนียบัตร ไม่มีปริญญาบัตรรับรองในด้านบาลี แปลไปเรื่อยเปื่อย ก็ดันแปลได้เองนี่หว่า”

[เถรี]

ถาม : งานหล่อพระทองคำ ผมขึ้นไปบนเจดีย์ ผมไปอธิษฐานขอให้ถูกหวย ว่าจะทำป้ายไม้ เปลี่ยนจากของเดิมอันเก่า ?
ตอบ : ถ้าทำก็ไปทำที่อื่น แถวนั้นไม่ต้องทำหรอก หรือถ้าอยากจะทำก็ไปหุ้มทองพระเจดีย์ซะ...!

ตอนแรกพระเจดีย์ข้างบนว่าจะหุ้มทองเหมือนกับข้างล่าง แต่ปรากฏว่าช่างตีราคามาเกือบเท่าองค์ข้างล่าง ทั้ง ๆ ที่เล็กกว่า ๓-๔ เท่า ก็เลยไม่ได้ทำ

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า “เหรียญพุทธบารมีสุริยันทรงกลด เนื้อชนวนหลวงพ่อนาก ตอนแรกว่าจะตอกโค้ด นึกไปนึกมาว่าตอกโค้ดก็ไม่เหมือนจารเอง ก็เลยนั่งทรงอารมณ์จารไปหลายชั่วโมง เท่ากับว่าจารไป ๔๗๓ เหรียญ ที่เป็นเนื้อชนวนหลวงพ่อนาก มีที่ไม่ได้ชุบอยู่ ๓ เหรียญ และชุบสีเข้ม ๑ เหรียญ และส่วนที่เขาปั๊มเกินจากที่สั่งมา ๑๙ เหรียญ

เพราะฉะนั้น..ไปส่องตามลายจารของพระอาจารย์เล็กให้ดี เผื่อมีปลอมได้ แต่คงจะปลอมยาก เพราะว่าจารลึกสม่ำเสมอกัน ถ้าตัวสม่ำเสมอจะปลอมยากสุด ๆ แบบเดียวกับหลวงพ่อเดิม วัดหนองโพ ท่านจารลึกเท่ากันหมด อัศจรรย์มาก แสดงถึงสมาธิของท่านที่ทรงตัวเป๊ะ ๆ เลย

ส่วนหลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว น่าทึ่งกว่านั้นอีก จารหลังเบี้ย จารได้อย่างไรกัน ? จารลึกด้วยนะ ท่านคงเห็นเบี้ยเป็นเทียนเลยจารง่าย ๆ กระมัง ? ถ้าตัวไหนเห็นหลังเบี้ยมีรอยจาร แล้วความเก่าได้ก็ตะครุบไว้ก่อนเลย...ใช่แน่นอน ไม่มีใครเลียนแบบได้ ถ้าไม่ได้ฝึกกสิณน้ำมาก่อน”

[นายกระรอก]

พระอาจารย์กล่าวว่า “วันก่อนคุยกับคณะผู้ออกแบบพิพิธภัณฑ์ในด้านของเครื่องราง บอกว่าให้จัดออกมาเป็น ๑๕ ชุด แต่ละชุดให้อยู่ในระดับเบญจภาคีของชนิดนั้น ๆ เป็นที่ยอมรับของประเทศ อย่างเช่นว่า ชุดเบญจภาคีเบี้ยแก้ เบญจภาคีลูกอม เบญจภาคีตะกรุด เบญจภาคีเสือแกะ”

ถาม : แล้วเบญจภาคีตะกรุดหนังหน้าผากเสือละครับ ?
ตอบ : ตะกรุดก็มีหลายประเภทนะ ถ้าเฉพาะแยกหนังหน้าผากเสือนี่ลำบากเลย เพราะว่าถ้าเอาออกมาเข้าพิพิธภัณฑ์ไปแล้วนี่ อาตมาจะไม่มีของหลวงปู่ฤทธิ์ วัดอรุณฯ มีอยู่ดอกเดียว..หายาก ของหลวงพ่อสว่าง วัดเทียนถวาย ยังมีอยู่ตั้ง ๔-๕ ดอก ของหลวงปู่ฤทธิ์ได้มาดอกเดียว ต้องบอกว่า ทั้งชีวิตหามาได้ ๑ ดอกนี่เซ็งมาก อีกดอกหนึ่งเขาเรียกเป็นแสนเลยต้องถอย ...(หัวเราะ)... เจ้าของเขากล้าเรียกราคา แต่อาตมาไม่กล้าซื้อ

ส่วนเบี้ยแก้เท่าที่หามานี่ ของหลวงพ่อภักตร์ วัดโบสถ์ หายากที่สุด หลวงปู่บุญยังมี ๔-๕ ตัว หลวงปู่รอดมี ๔-๕ ตัว หลวงพ่อภักตร์ วัดโบสถ์ มี ๓ ตัว แต่ละตัวราคาแพงหูดับทั้งนั้น ...(หัวเราะ)... ตัวที่ถูกที่สุดบูชามา ๔๕,๐๐๐ บาท เจ้าของหวงสุด ๆ คือเรื่องของวัตถุมงคลนี่ถ้ามีประสบการณ์ ไม่มีใครเขาอยากสละให้คนอื่นหรอก

แบบเดียวกับน้องเล็ก ที่ไปโดนกระทิงขวิดมาแล้วไม่เป็นอะไรนั่นแหละ แขวนสมเด็จองค์ปฐมรุ่น ๒ คือรุ่น ๒ ก็มีเยอะนะ แต่ขอโทษ..ก็จะเอารุ่น ๒ องค์นั้น องค์ที่ใส่ตอนกระทิงขวิด แล้วจะไปเอาที่ไหนวะ ก็มีอยู่องค์เดียว..! ปกติกระทิงขวิด ต้นไม้ขนาดบาตรนี่โครมเดียวขาดเลย แล้วตัวคนใหญ่กว่าบาตรสักเท่าไรกัน ดังนั้น..น้องเล็กจึงเป็นคนที่อันตรายมาก หนังเหนียว..ตายยาก..!

[นายกระรอก]

ถาม : หลวงพ่อรู้จักหลวงปู่ปรง สาสโน ไหมครับ ?
ตอบ : หลวงปู่ปรง เคราเหล็ก จังหวัดตรัง ไม่ใช่หลวงพ่อรุ่งนะ แต่เหมือนกัน..คือโกนหนวดไม่ออก

โกนหนวดไม่ออก สรงน้ำปีละครั้ง ลูกศิษย์ต้องเอาแปรงทองเหลืองมาขัด ...(หัวเราะ)... บางทีเราเห็นพระหนวดเครารุงรังก็สงสัย ท่านไม่เคร่งครัดต่อพระวินัยหรืออย่างไร ? ไม่โกนหนวด แต่ว่าความจริงคือไม่มีใครโกนท่านได้ มีดโกนคมกริบลากไปเสียงดังเคร้ง..ไม่ออก ...(หัวเราะ)... แสดงว่าท่านประเภทคงเนื้อ คงหนัง คงกระดูก

พวกคาถาคงเนื้อ คงหนัง คงกระดูก ต้องโองการมหาทมื่น ถ้าโองการมหาทมื่นนี่ต้องสายวัดสะพานสูง ตั้งแต่หลวงปู่เอี่ยม ท่านอาจารย์แปลกร้อยบาง หลวงปู่กลิ่น ลงมาจนถึงหลวงพ่อทองสุข หลวงปู่วาสน์นี่ยังได้มา ก็คือท่านอายุมาก แล้วมีโอกาสเสกตะกรุดอยู่เหมือนกัน เพราะว่าตะกรุดต้องเสก ๓ ปี ไม่ใช่ไตรมาสนะ..สามปี..! เสกด้วยโองการมหาทมื่นวันละ ๑๐ จบ

ถ้าสงสัยว่าโองการมหาทมื่นยาวขนาดไหน ถึงเสกวันละ ๑๐ จบ ก็ถ้าสักฟอนต์ ๑๖ หรือ ๑๘ ก็ประมาณกระดาษเอสี่ ๑ หน้าครึ่ง..! เพราะฉะนั้น..ไม่ว่าจะเป็นพระปิดตาก็ดี ลูกอมก็ดี หรือว่าโดยเฉพาะตะกรุดมหาโสฬสของทางสายวัดสะพานสูง ใครมีนี่หวงกันสุด ๆ

[นายกระรอก]

พระอาจารย์กล่าวกับโยมว่า “รู้จักไหมว่าหวังต้าเซียนคือใคร ? (เป็นหมอใหญ่ใช่ไหมคะ ?) มะเหงกแน่ะ..! หวังต้าเซียนคือปิศาจพังพอน ...(หัวเราะ)... ตระกูลเดียวกับพวกจิ้งจอกเก้าหาง ไม่มีอะไร..พวกเจ้าพ่อส่วนใหญ่เป็นพวกกาลกัญจิกอสุรกาย อันนี้เป็นพวกอชคราทิเปรตมาสร้างบารมี”

[นายกระรอก]

ถาม : คุณอ้อยใจ แดนอีสาน เมื่อเช้ามาออกโรงทานครับ ?
ตอบ : ขอโทษที..ไม่รู้จัก ...(หัวเราะ)... วันก่อนนักร้องแกรมมี่ไปปรากฏตัว ขออภัยด้วย..ไม่รู้จัก อาตมาไม่ได้ฟังวิทยุ ไม่ได้ดูโทรทัศน์มาไม่มากไม่มาย แค่ ๓๗ ปีเท่านั้น เพราะฉะนั้น..ถ้าหากว่าใครเกิดหลัง ๓๗ ปีนี้ ความดังไม่พอที่จะทำให้อาตมารู้จักหรอก

ก็บอกแล้วว่าดาราคู่สุดท้ายที่ได้ดูก็คือ ทูนกับจารุณี ตอนนี้คงเล่นบทปู่ย่าตาทวดกันหมดแล้วกระมัง แล้วก็มีป๊อป อารียา เป็นจีนแคะ ถ้านับแล้วเป็นญาติ ๆ กัน ก็เลยรู้จัก ...(หัวเราะ)... ถ้าคนอื่นนี่ไม่รู้จักแล้ว

ไอ้ประเภท "ผมโอลิเวอร์ครับ" เออ..เวอร์ก็เวอร์วะ ไม่รู้จักหรอก..! บอกชื่อมากูก็จำแค่นั้นแหละ ...(หัวเราะ)... ไปวัดท่าขนุนนี่อนาถมาก เด็กวัดมาถึงก็ "หลวงพ่อ ๆ รถเมล์มา" แล้วจะเข้ามาทำไม ? นึกว่ารถเมล์วิ่งเข้ามาในวัด อ๋อ..ดารา ขออภัย เจ้าอาวาสท่านอยู่หลังเขา ทองผาภูมิมีภูเขาเยอะ..! อยู่หลังเขาเลยไม่ค่อยจะรู้จักใครหรอก

[นายกระรอก]

“แต่ว่าคุณสะอาดกับคุณปิยะมาศไปวัดก็นั่งหัวเราะกัน คุณนฤมลอีกคน ถ้าแบบนี้รู้จักแน่ เพราะว่ารุ่นนี้ทัน ปิยะมาศ โมนยะกุล ที่แสดงเรื่องทายาทป๋องแป๋ง อาตมายังบอกเขาว่า "ขอโทษด้วยนะ ไม่มีเวลาคุยด้วย เพราะว่าคนเยอะมาก" ดังนั้น..ถ้าเป็นดารามาวัดนี้ต้องทำใจ เขาก็บอกว่า เขาก็ไม่อยากคุยกับใคร เพราะว่าเขามาทำบุญ บางทีไม่ค่อยจะมีเวลา อย่างคุณสะอาดนี่ย่องไปตอนเย็น ๆ จะทำวัตรอยู่แล้วค่อยโผล่หน้าเข้าไป รายนี้ก็เพิ่งจะตายไปเมื่อไม่กี่วันเอง

คุณสะอาด เปี่ยมพงศ์สานต์ ยุคเก๋ากึ๊กเลย แต่ว่าแข็งแรงมากนะ อายุ ๘๐ กว่าแต่ว่าแข็งแรงมาก แล้วก็มีคุณสมบัติ เมทะนี ทั้ง ๆ ที่รูปร่างสูงใหญ่ล่ำสัน แต่เดินช้าลงไปมาก ช้าแบบคนแก่แท้ ๆ เลย

คุณสะอาด เปี่ยมพงศ์สานต์ ก่อนหน้านี้มีฉายาว่า ผู้ร้ายผู้ดี ก็คือมาดประมาณเจ้าพ่อมาเฟียแบบไฮโซ แล้วมหัศจรรย์มากก็คือ เป็นนักแสดงรุ่นแรกของประเทศไทยที่จบการแสดงจริง ๆ ไปเรียนจากญี่ปุ่นมา ของไทยเรานี่ต้องรุ่นหลัง ๆ ถึงจะมีโรงเรียนการแสดง แต่ว่าปู่สะอาดไปเรียนมาตั้งแต่สมัยเพิ่งจะวัยรุ่นเลย ลืมถามไปเลยว่ายังพูดภาษาญี่ปุ่นได้หรือเปล่า ? ...(หัวเราะ)...”

[นายกระรอก]

ถาม : ..(ไม่ชัด).. จำได้ ?
ตอบ : จำได้ มีเค้าทุกคน ยิ่งเพลิน พรหมแดน นี่ไม่ต้องจำหน้าเลย ฟังเสียงก็จำได้ เสียงไม่เปลี่ยนเลย

ถาม : เขายังอยู่ไหมคะ ?
ตอบ : ยังอยู่ นักร้องส่วนใหญ่อารมณ์ดี ไม่ตายง่าย ๆ หรอก ยกเว้นพวกเครียดมากก็มะเร็งกินหมด

เสียดายอาจารย์ธนิสร์ท่านงานเยอะ ถ้าไม่ไปเปิดโรงเรียนสอนจะไม่งานชุกขนาดนั้น ก็ยังไปวัดได้ พอไปเปิดโรงเรียนสอนแล้วงานมาก ไปวัดยากเลย ไม่อย่างนั้นจะให้เป่าเพลงทานตะวันให้พวกเราฟังหน่อย

"ตะวันส่องใส แดดฉายลงมา ทาบทาทิวทุ่ง แผ่วลมผ่านโรย เหมือนโปรยกลิ่นปรุง ดอกฟางหอมลอย ดอกหญ้าดาว วับวาวทางเกลื่อน เหมือนดังหยาดพลอย แตะนิดต้องน้อย ราวมณีร่วงพรู พลัดพรายลงดิน ฯลฯ"

คุณเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ แต่งเนื้อ เพลงขลุ่ยฝีมือท่านอาจารย์ธนิสร์ จังหวะเพลงเพราะมาก เนื้อเพลงก็งามสุด ๆ ลองไปค้นดู ชื่อเพลงว่าทานตะวัน

[นายกระรอก]

ถาม : ทำสังฆทานที่บ้านเติมบุญกับทำผ่านเว็บที่สแกน QR code ได้เหมือนกันไหมครับ ?
ตอบ : ได้และดีกว่าด้วย เพราะว่าไม่เหนื่อย บางทีเดินทางเหนื่อย ๆ ไปเจออะไรกลางทางแล้วอารมณ์เสีย ก็บุญลดอีก เพราะฉะนั้น..เป็นวิธีทำบุญที่ง่ายที่สุด เร็วที่สุด เป็นการประกันความเสี่ยง