มิงกะละบาร์ เมียนมาร์ ตอนที่ ๑๑

[คิมหันต์]

กราบถวายบูชาพระมหาเจดีย์ทั้งสองแล้ว ครูบาน้อยพาไปกราบหลวงพ่อพระมหามุนีจำลอง ที่วัดชัยอดุลย์ชนะมาร อยู่ข้าง ๆ พระมหาเจดีย์ชุยดากง จากนั้นเข้าร้านอาหารฟาดข้าวผัดไข่ดาวตามเคย ครูบาน้อยบอกว่าเมื่อค่ำวาน ท่านเห็นพระพม่านั่งโซ้ยข้าวเย็นในร้านนี้แหละ... เรื่องของท่านเถอะ เราอย่าไปทำก็แล้วกัน...

เดินหาซื้อฟิล์มแทบทั่วเมือง มีแต่ความไวแสงร้อยเดียว และเป็นของโคนิก้าแทบทั้งนั้น ต้องจับแท็กซี่ไปหาซื้อแถวพระเจดีย์ซูเล ของพม่าฟิล์มแพงแต่กล้องถูก Olympus Zoom 140 mm. รุ่นของอาตมา ที่ร้าน Moe Moe ราคาแค่เก้าหมื่นจั๊ต ยังไม่ได้ต่อราคาเสียด้วยซ้ำไป ครูบาน้อยขอเขามาลูบ ๆ คลำ ๆ แบบอยากได้เต็มที่ แต่ก็ตัดใจไม่ซื้อในที่สุด เพราะอาตมาขอไปดูที่ตลาดกิมหยงของหาดใหญ่ก่อน ถ้าราคาที่นี่ถูกกว่า คราวหน้าค่อยแวะมาซื้อก็ยังทัน...

แวะบ้านหม่องหม่อง เจอแต่พ่อของเขา บอกว่าเพิ่งออกไปหาพวกเราได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เมื่อกลับถึงวัดมาเจอหัวยุ่งอยู่ที่นี่เอง บอกว่าเมื่อคืนไปกับเพื่อนจนไม่ได้นอนบ้าน มาย้ำความมั่นใจว่าจะซื้อตั๋วเครื่องบินตามที่สั่งแน่นะ..ปัดโธ่..เงินก็ให้ไปแล้วยังจะมาถามอีก...

หม่องหม่องหายไปพักใหญ่ก็กลับมากับน้องสาว คุณแอร์โฮสเตสบอกว่า มีปัญหาตรงที่อาตมาใช้ใบรับรองบวช เมื่อไม่นานนี้มีเณรใช้ใบรับรองแบบนี้ ถูกเอาไปสอบสวน แล้วหายสาบสูญไปเฉย ๆ ไม่ได้ขึ้นเครื่อง ถึงอาตมาจะไม่สาบสูญ แต่ถ้าไม่ได้ขึ้นเครื่อง เงินเกือบแสนต้องสูญแน่ ๆ..!

[คิมหันต์]

ยายหนูพยายามใช้ภาษาอังกฤษแบบน่าเหนื่อยแทน อาตมาไม่ชอบอะไรยุ่งยากมากความ จึงตัดบทให้เธอแลกเงินให้ก็พอ ที่เหลือเดี๋ยวอาตมาไปเอง รถทัวร์ รถเมล์ รถไฟ รถเช่าเยอะแยะ ตอนนี้ไปส่งอาตมาที่ข้างหลังโรงแรมกันดอจีพาเลซเพื่อถ่ายรูปก็พอ เจอการตัดสินใจง่าย ๆ แบบนี้ เล่นเอาเขางงไปเหมือนกัน...

โรงแรมเขาสวยมาก แต่มีมุมจำกัดเหลือเกิน ถ่ายจนไม่รู้ว่าจะถ่ายอะไรอีกแล้ว จากนั้นควักกระเป๋าคนละ ๕ จั๊ต เข้าไปชมพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ ที่เหลือแต่ปลาสวยงามตัวจิ๋ว ๆ เกือบทั้งหมด ปลาทะเลตายเรียบเหลือแต่ตู้เปล่า บ่อกลางแจ้งก็แห้งขอดทุกบ่อ...

จ่ายอีกคนละ ๒๕ จั๊ต เข้าสวนสัตว์ย่างกุ้ง อาตมายอมเสียเงิน เพื่อขอถ่ายรูป “ตะขิ่น” เท่านั้น เจ้านี่ไม่ใช่ญาติตะเข้ตะโขงอะไรทั้งสิ้น แต่เป็นวัวป่าพันธุ์พิสดารที่มีเฉพาะในพม่าและจีนตอนใต้ เดินจนขาลากก็ไม่เจอตัว ดูป้ายชี้ไปทางหนึ่ง ถามคนชี้ไปอีกทางหนึ่ง กว่าจะได้รูปสมใจ ก็ต้องบังตายาม มุดผ่านลวดหนามเข้าไปถ่ายจนชิดตัวเลย..!

กลับมาสรงน้ำ เก็บข้าวของ กราบลาหลวงปู่วาระ เรียนท่านว่าจะเดินทางไปมัณฑะเลย์คืนนี้ อีก ๕ – ๖ วันจะกลับมารบกวนใหม่ แล้วโดดขึ้นแท็กซี่ไปบ้านหม่องหม่อง พ่อเจ้าประคุณถวายเงินจั๊ตมา ๑๑๕,๐๐๐ จั๊ต บอกว่าที่เหลือน้องสาวติดไปที่ทำงานตอนจองตั๋วเครื่องบิน เอาไว้กลับมาย่างกุ้งแล้วค่อยรับคืนก็แล้วกัน...

[คิมหันต์]

นับเงินสามพันห้าให้เขาจองตั๋วรถทัวร์ไปมัณฑะเลย์ ได้เที่ยว ๑๗.๓๐ น. บริษัทตองบอตาร์ (คนภูเขา) พอห้าโมงเย็นคุณหม่องเรียกแท็กซี่ให้ ตอนเย็นย่างกุ้งก็รถติดไม่แพ้กรุงเทพฯ ไปถึงเหลืออีกสิบห้านาทีก่อนรถออก หวิดไปแล้วสิเรา..!

บังเอิญเป็นบ้าตรงที่ได้รถที่ชื่อว่าใหม่ที่สุดของเขา แต่เครื่องปรับอากาศหาความเย็นไม่ได้เช่นเดิม เลยเวลาไปยี่สิบนาทีรถถึงออก แล้วมาเข้าคิวเติมน้ำมันอีกเกือบชั่วโมง เขามาจอดให้คนกินข้าวตอนหนึ่งทุ่มที่ร้านชุยองปิ่น (มะพร้าวทอง) นอกเมืองปะโก (หงสาวดี)

ค่ารถเขาบวกค่าอาหารเย็นไว้ด้วย อาตมาที่สั่งน้ำเปล่าแก้วเดียว กับครูบาน้อยที่สั่งวัวแดงชนกันหนึ่งกระป๋อง จึงเสียค่าโง่ฟรี..! แต่มีรถตู้มิตซูบิชิ เดลิกา สวยสุด ๆ มาจอดกินข้าว คนขับเป็นทหารระดับนายพัน คุยกับครูบาน้อยถูกคอ จึงให้ที่อยู่ไว้ บอกว่าถึงตองยีแล้วให้โทรไปหาด้วย...

รถออกทุ่มครึ่ง ผ่านเข้าตัวเมืองหงสาวดี อาตมาไหว้หลวงพ่อโตสี่ทิศ (ไจ๊ปอ) กับพระมหาธาตุชุยมอดอ ที่เห็นเด่นอยู่กลางแสงไฟใจกลางเมือง แล้วจัดการฉันยาดับเครื่องตัวเอง เพราะไข้ทำท่าจะกลับมาอีกแล้ว..! ขืนปล่อยให้จับตอนนี้ก็ไม่ต้องไปไหนกันเท่านั้นเอง...

[คิมหันต์]

สะดุ้งตื่นด้วยรถกระแทกโครมใหญ่ สภาพรถดีมาก แต่มาเจอถนนสำหรับเกวียนวิ่งก็แย่เหมือนกัน จำได้ว่ามาถึงเมืองมิถิลาแล้ว เพิ่งทราบว่ารถเราเป็นนักท่องเที่ยวต่างชาติเกือบทั้งหมด ทุกด่านจึงอำนวยความสะดวกให้ผ่านโดยไม่ตรวจเลย...

จอดกินข้าวเช้าที่ร้านถ้วยชาทอง นอกเมืองมิถิลา เจอข้าวผัดไข่ดาวไปจานละร้อยยี่สิบ..! หลับเอาแรงต่อ มาตื่นอีกทีถึงเมืองปะเลต (ตำรวจ) แล้ว เก้าโมงเช้ามาถึงสถานีขนส่งมัณฑะเลย์ มีแต่คนชูป้ายภาษาอังกฤษเต็มไปหมด...

จัดการจองตั๋วรถไปตองยีไว้ก่อน จ่ายแค่คนละ ๖๓๐ จั๊ต ราคาถูกแบบนี้ได้ขี่เกวียนแหง ๆ..! จับแท็กซี่รุ่นพระเจ้าเหาวิ่งสั่นงั่ก ๆ ไปวัดหลวงพ่อพระมหามุนี ค่ารถสองร้อย เขาอ้อนขอค่าด่านอีกยี่จุ๊ ครูบาน้อยให้ไปตัดรำคาญ...

กราบสวดอิติปิโสถวายบูชาหลวงพ่อพระมหามุนีสามจบ คนกำลังแน่นต้องปลีกตัวออกมาก่อน อ้อมไปกราบหลวงปู่ชฏิละที่วัดชุยยีเซาเพื่อขอที่พัก ปีนี้หลวงปู่หูหนักกว่าเดิม แต่ยังใจดีเหมือนเดิม กำชับว่าให้มาฉันเพลด้วยกันให้ได้...

[คิมหันต์]

สรงน้ำ ซักผ้า ครองผ้าใหม่ แล้วไปซื้อทองคำเปลวปิดถวายหลวงพ่อพระมหามุนี เขากำลังแห่นาคน้อยเพื่อบวชเณร จึงได้เห็นขบวนสวยงามฟรี ๆ ขากลับซื้อสับปะรดมาสองผล กะว่าจะฉันให้สมกับที่อดมานาน เพราะพม่าไม่ค่อยมีผักผลไม้มากนัก มาแต่ละครั้งลูกลิงอย่างอาตมาแทบจะขาดสารอาหารทุกที...!

ผิดถนัด...โยมอุปัฏฐากของหลวงปู่ใส่จานมาถวายแค่ห้าชิ้นกระจิ๋วหลิว..! ที่เหลือเขาแบ่งถวายพระทั้งวัด ได้ทำบุญใหญ่แบบคาดไม่ถึง ฉันเสร็จกราบลาหลวงปู่ออกมาหาร้านของละเมี้ยตอ่อง พ่อค้าไม้จันทน์ขาประจำกัน...

นายละเมียดแทบอุ้มเข้าร้านด้วยความดีใจ แต่ว่าครั้งนี้พระแกะจากไม้หอมงาม ๆ ไม่มีเหลือสักองค์ จึงฝากแกให้ร้อยประคำให้ใหม่ แล้วไปเดินชมร้านค้า ได้พระทำจากหินสีประหลาดไปฝากเจ๊หลิน (คุณสุภาณี ชีวเลิศวิบูลย์) ๑ องค์ อาเจ๊แกช่วยค่ารถมาพม่าทุกครั้ง ขอตอบแทนน้ำใจบ้างเถอะ...

มาเจอพระพุทธรูปแบบเดียวกับของนายละเมียด คนขายบอกราคาถูกกว่าสามเท่าครึ่ง..! ละเมียดเอ๋ย...เห็นทีต้องเลิกคบกันแล้วกระมัง..? ครูบาน้อยชวนไปเลือกหยกทำลูกประคำ ท่านสั่งเขาทำ ๑ เส้น แต่ขนาดยังไม่สะใจอาตมาเลยไม่เอา...

ขึ้นรถสองแถวไปตลาดซีโจว โยมผู้หญิงคนหนึ่งช่วยจ่ายค่ารถให้ ลงไปหาซื้อน้ำมันประดู่กับน้ำมันทานาคา เพราะมีโยมฝากซื้อหลายคน ได้น้ำมันทานาคา ๕ แผง น้ำมันประดู่ ๑ แผงเท่านั้น แล้วไปดูราคาสินค้าอื่น ๆ แต่คนแน่นไปหมด เดินดูยากมาก แล้วผู้หญิงพม่าก็ไม่หลีกพระเสียด้วย..!

[คิมหันต์]

ของที่นี่ถูกกว่าย่างกุ้ง แต่ให้ซื้อคงขนไปไม่ไหว ยังต้องไปอีกไกลนัก ขากลับซื้อพุทราบ้าน ๒ ถุง กับอะโวคาโด ๔ ผล พุทราเหรียญทองราคาโหดมาก สามผลร้อย..! หยุดฉันน้ำและเลี้ยงปลาในสระหน้าวัด มีปลาจีนตัวโต ๆ แน่นขนัด...

กลับมาผลัดกันปลงผมกับครูบาน้อย พอสรงน้ำเสร็จ กลับเข้าที่พัก เจ้าประคุณเอ๋ย...ยุงเป็นหอบ ๆ เลย..! ปีนี้ช่วงหนาวจัด มัณฑะเลย์เจอลบสามองศา บรรดาเรือดคงหนาวตายหมด แต่พออากาศอุ่นขึ้น ยุงกลับแพร่พันธุ์มหาศาลแทน..!

ครองผ้าออกไปสวดคาถาเงินล้านบูชาหลวงพ่อพระมหามุนี ๓๐ จบ ยุงกวนเหลือเกิน พออุทิศส่วนกุศลเสร็จก็ออกไปร้านของนายละเมียด ครูบาน้อยหาซื้อไม้จันทน์ขาวกับไม้จันทน์แดง เพื่อไปทำยาแก้โรคหอบหืดให้โยมแม่ พาเอาอาตมาเสียเงินจนได้..!

สั่งเขาทำประคำไม้จันทน์แดงให้ ๑ เส้น เจอไปห้าพัน แล้วซื้อยากันยุง ๑ กล่องร้อยสี่สิบ กลับมาถึงพระเขาจัดที่นอน-หมอน มุ้ง แถมผ้าห่มพร้อมสรรพ ซ้ำยกเตียงให้ด้วย ครูบาน้อยถึงอาวุโสน้อยกว่า ไม่มีเตียงให้ แต่เครื่องนอนทุกอย่างก็เพียบพร้อม บารมีของครูบาอาจารย์และหลวงปู่ชฏิละช่วยไว้แท้ ๆ เชียว...

คลิกเพื่ออ่านตอนต่อไป