เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนมิถุนายน ๒๕๖๒

[เถรี]

"สิ่งที่พระพุทธเจ้าท่านสอนก็คือ การใช้สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ในการ ระงับ ตัด ละ กิเลสต่าง ๆ ออกจากใจของเรา บรรดาศาสดารุ่นเก่า ๆ เขาไม่มีตรงนี้ เขาคิดอยู่อย่างเดียวว่าต้องฝึกฝนไปถึงระดับหนึ่ง แล้วจะสามารถหลุดพ้นไปอยู่กับปรมาตมันได้ โดยที่ไม่รู้ว่าวิธีการหลุดพ้นที่แท้จริงคืออะไร

พระพุทธเจ้าท่านมาเอาของที่มีอยู่มาศึกษา แล้วก็ค้นพบว่า สิ่งทั้งหลายเหล่านี้เป็นเครื่องช่วยให้หลุดพ้นได้ แต่รายอื่น ๆ ท่านทำไม่ถึง พอทำไม่ถึงก็มีสภาวะการหลุดพ้นปลอม ๆ ก็คือสภาวะที่จิตสงบระงับด้วยอำนาจของสมาธิในระดับรูปฌานบ้าง อรูปฌานบ้าง

ถ้ายิ่งไปถึงตอนท้าย ๆ ของอรูปฌาน อย่างเช่นว่า อากิญจัญญายตนะ ความรู้สึกสัมผัสแม้แต่น้อยหนึ่งก็ไม่มี เหลือแต่จิตแท้ ๆ อย่างเดียว บรรดาโยคีบุคคลสมัยก่อนก็คิดว่า นี่คือที่สุดแล้ว แต่ก็ยังมีอัจฉริยะที่มากกว่านั้น ก็คือนำเอาความไม่มีอะไรเหลือแม้แต่น้อยนั้น มาปรับสภาพของร่างกาย ก็คือรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ที่รวมเป็นขันธ์ ๕ ปรับจนทำเป็นเหมือนอย่างกับไม่มี นี่ก็ยิ่งเป็นสภาวะหลุดพ้นจอมปลอมที่สูงขึ้นไปอีกระดับหนึ่ง

อาตมาถึงได้กล่าวว่า จริง ๆ แล้วศาสนาพุทธของเรามาทีหลัง ศาสนาอื่น ๆ เขาค้นพบแล้วก็ก่อร่างสร้างตัวจนเป็นมหามงกุฎแทบจะสมบูรณ์แบบแล้ว ศาสนาพุทธของเรามาค้นพบเพชรยอดมงกุฎ ประดับลงไปจึงสมบูรณ์บริบูรณ์ ศาสนาอื่นไม่มีตรงนี้"

[เถรี]

"เมื่อพระองค์ท่านสามารถปรับเอาสภาวะหลุดพ้นจอมปลอมนั้น มาใช้เป็นกำลังในการพิจารณา จนเกิดปัญญายอมรับ สภาวะการหลุดพ้นที่แท้จริงจึงปรากฏขึ้น เพราะว่าสภาพจิตไม่ยึดมั่นถือมั่นกับสิ่งใด จากการที่ต้องกดไว้ เพื่อเข้าสู่สภาวะการหลุดพ้นจอมปลอม ก็กลายเป็นไม่ต้อง เพราะว่าสภาพจิตปล่อยวางทุกอย่างหมด ไม่มีอะไรร้อยรัดได้ เมื่อไม่มีอะไรร้อยรัดได้ ก็ไม่จำเป็นต้องหลุดพ้น อยู่ตรงนั้นก็ไม่มีอะไรร้อยรัดได้อยู่แล้ว

เมื่อเป็นเช่นนั้นเมื่อพระองค์ท่านประกาศหลักการ บรรดาโยคีบุคคลที่ปฏิบัติอยู่ใกล้เคียงระดับนั้นแล้วได้ฟัง ต่อยอดนิดเดียวก็บรรลุมรรคผลไปตาม ๆ กัน ฉะนั้น...เรื่องทั้งหลายเหล่านี้มีมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว

สิ่งที่อาตมาทำอยู่ ญาติโยมทั้งหลายเห็นอยู่ ก็ไม่ได้มีอะไรแปลกประหลาดไป เพียงแต่ว่าก้าวข้ามระดับของพวกเราทั่ว ๆ ไปอยู่หน่อยเดียว ก็คือการใช้เรื่องของสมาธิจิตได้มากกว่าโยมนิดเดียว ถ้าหากว่าจะใช้ให้เป็นประโยชน์อย่างแท้จริง ก็คือใช้ในการตัดกิเลส เสริมความแหลมคมของปัญญา แทงทะลุความมืดบอดของกิเลสที่พอกใจของเราอยู่ พอทะลวงฝ่าออกไปได้ ความมืดมิดทั้งหมดหายไป เหลือแต่ใจที่สว่างไสวอยู่ กิเลสก็ไม่สามารถที่จะเกาะกินได้"

[เถรี]

"รู้ว่าสิ่งใดเป็นประโยชน์ ไม่ว่าจะทางโลกหรือทางธรรมก็กระทำสิ่งนั้น แต่เป็นการกระทำที่ไม่ยึดติด รู้ว่าดีก็ทำ รู้ว่าชั่วก็ละ ไม่เกาะทั้งดีทั้งชั่ว ก้าวเข้าไปสู่อีกส่วนหนึ่งที่ไม่เคยมี เรียกว่าภาวะโลกุตระ คือความเหนือโลก

เหมือนอย่างกับดอกบัว เกิดจากโคลนตม แต่ว่ายื่นช่อดอกพ้นน้ำ เบ่งบานอยู่เหนือน้ำและโคลนตม ก็เลยกลายเป็นการหลุดพ้นจาก ๒ สภาวะ สภาวะของปุถุชนทั่ว ๆ ไป ก็คือจมอยู่ใต้โคลนตม สภาวะของบุคคลที่เข้าถึงด้วยอำนาจของสมาธิจิตที่เป็นสภาวะการหลุดพ้นจอมปลอม ก็เหมือนกับกระแสน้ำ ในเมื่อดอกบัวพ้นน้ำไปแล้วก็เป็นการหลุดพ้นอย่างแท้จริง นี่เป็นเพียงข้อเปรียบเทียบให้เห็นเท่านั้น"

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "สมัยก่อนพวกช่างทอง พอถึงเวลาทำงานเสร็จ เจ้านายค้นตัวทุกคน กลัวว่าจะเอาเศษทองออกไป แต่ก็มีอยู่คนหนึ่งขโมยไปทุกวัน เจ้านายก็หาไม่เจอ ท้ายสุดพอเขาตั้งตัวได้เขาก็มาลา เจ้านายก็บอกว่า "กูรู้นะ..ว่ามึงเอาทองไปทุกวัน แต่กูหาไม่เจอ มึงเอาไปได้อย่างไร ?"

เขาบอกว่า "ผมโรยใส่หัวไป กลับไปก็เอาหัวแช่ลงไปในกาละมัง สระหัวทุกวัน" ตกลงว่าเจ้านายเขาก็เลยรู้วิธีการตอนที่ลูกน้องรวยแล้ว แต่เขาก็นักเลงพอ เขาถือว่ามึงเอาได้ มึงเก่ง กูไม่ว่ากัน แต่ขอถามหน่อยว่าเอาไปวิธีไหน"

ถาม : แต่ช่างของโรงหล่อนี้ทั้งกวาด ทั้งถู รวบรวมเศษทองมาให้ ?
ตอบ : จริง ๆ ก็บอกกับเขาว่าไม่จำเป็นหรอก แต่เขาซื่อสัตย์ต่อวิชาชีพเขา อีกอย่างก็คือเราไว้ใจขนาดนั้น เขาก็ไม่อยากทำให้เราเสียความไว้ใจ โดยปกติพวกนี้เขาให้ทำที่วัด นี่คุณอยากยกไปทำที่ไหนก็ยกไป เอาที่คุณสะดวก

[เถรี]

วันก่อนเจอพระครูปลัดธีรวัฒน์ วัดจุฬามณี ไปพุทธาภิเษกด้วยกัน ท่านว่า "โห..อาจารย์เล็ก สุดยอดมากเลยครับ รู้ไหมว่าผมสร้างฉัตรยอดมณฑปหลวงปู่เนื่อง กว่าจะหาทองได้ ๕๐ บาท ทำถวายครูบาอาจารย์ ทำไมยากลำบากขนาดนั้น อาจารย์เล่นเรียงเต็มโต๊ะเลย"

เรื่องพวกนี้ไปเร็วมาก สื่อโซเชียลนี่ร้ายกาจ

ถาม : ไม่ได้มีทหารถือปืนมาป้องกันเลย เรียงทองคำแท่งกันโล่งโจ้งเลย ?
ตอบ : เราไว้ใจเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "รู้ไหมว่าเหรียญทำน้ำมนต์สุริยันทรงกลดเนื้อนาก เขาไปออกในเว็บ ๖๐,๐๐๐ บาท เออ...มึงช่างกล้า เป็นตูกำไรสัก ๕,๐๐๐ บาท ก็ดีตายชัก เขาทำบุญ ๒๐,๐๐๐ บาทเท่ากับเราให้ฟรีด้วย ไปล่อซะ ๖๐,๐๐๐ บาท แต่คราวนี้ต้องบอกว่าเป็นของเขา ก็สิทธิของเขา จะทำอย่างไรก็ช่าง เราไม่เกี่ยว เพียงแต่ให้เบา ๆ หน่อยได้ไหม ? เอาแต่พอสมควร ไม่ใช่เอารวยทีเดียวเลย"

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "ตอนนี้ท่านอาจารย์เทพกำลังทำเหรียญให้ เขาบอกว่าช่างยืนยันว่าน่าจะเสร็จทันเป่ายันต์ฯ เพราะว่าเขาแทรกคิวให้ แต่ว่าเจ้าไหน ๆ ก็ทำได้แต่เหรียญ ไม่สามารถที่จะทำผิวเขียวเหล็กไหลได้ คาดว่าน้ำบ่อที่ช่างเขาใช้อยู่ น่าจะมีสารกำมะถันเยอะ ถึงเวลามีกำมะถันผสมเข้าไปถึงได้เขียว

จำได้ไหมว่าเมฆสิทธิ์มีส่วนของกำมะถันถึงได้กรอบ พอเมฆสิทธิ์ตกก็แตก คาดว่าบ่อน้ำต้องมีกรดกำมะถันอยู่ น้ำบ่อนั้นน่าจะไหลผ่านมาจากแถวภูเขาไฟหรือไม่ก็ธารลาวาใต้ดิน ถึงเวลาโลหะแช่ลงไปก็เปลี่ยนสี แล้วเปลี่ยนเขียวสวยมาก ท่านทำเหรียญเต่ามังกรหยกมาให้ชุดหนึ่ง ชุดนี้เขาตั้งใจทำถวายครูบาอาจารย์ อาตมาบอกว่า "ไอ้พวกเอ็งถ้านิสัยแบบนี้ เดี๋ยวก็ได้ตายกันบ้าง ประเภทเอาเนื้อหนูไปปะเนื้อช้าง ตัวเองก็เดือดร้อนอยู่แล้ว ยังจะทำถวายอีก"

ถาม : ถ้าเรากรีดเข้าไปก็ยังเป็นทองแดงเหมือนเดิมครับ ?
ตอบ : น่าจะยังเป็นเหมือนเดิม

ถาม : ของเขาให้บูชาเท่าไร ?
ตอบ : ของเขาเอง ๒,๕๐๐ บาท ๓,๕๐๐ บาท ไม่ใช่ของผมหรอก แต่คราวนี้ผมได้มา ผมต้องเก็บเอาไว้จนกว่าของเขาจะหมด

ให้เขาทำสมเด็จองค์ปฐมฉลอง ๖๐ ปี เดี๋ยวเอาให้จำหน่ายเพื่อหาทุนสร้างวิทยาลัยสงฆ์ เพราะว่าประธานจัดหาทุนชื่อพระครูวิลาศกาญจนธรรม..!

[เถรี]

ถาม : อยากรู้ว่างูชนิดไหนมีฤทธิ์บ้าง ?
ตอบ : เฉพาะงูเห่าและงูจงอาง เขาเรียกกัมมวิปากชาฤทธิ์ ฤทธิ์ที่เกิดโดยวิบากกรรม

ถ้าฝนตก ไข่เขาจะเน่าเสียหมด เขาก็แพร่พันธุ์ไม่ได้ วันนั้นเขาโผล่มา ตัวประมาณนิ้วก้อยแค่นี้ ยาวสักช่วงแขน มีคนถามว่างูอะไร ก็เลยหยิบขึ้นมาให้ดู บอกนี่เขาเรียกว่างูจงอาง แล้วก็โปรดระวัง ตัวเล็ก ๆ กัดนี่ตายทุกราย ถามว่าทำไม ? เพราะว่าเขาไม่เคยใช้พิษมาก่อน กำลังเต็มที่เลย

ถาม :จับงูอย่างไรถึงไม่ระแวงคะ ?
ตอบ : ก็ไม่คิดร้ายกับเขาและไม่กลัวเขา ใจนิ่ง ๆ เขาก็ทำอะไรไม่ถูกแล้ว ยอมให้จับแต่โดยดี

งูจงอางชอบอยู่ในดงไผ่ อันดับแรก...อาหารเยอะ หาง่าย อันดับที่สอง...สีสันของตัวเองคล้ายคลึงกับสีใบไผ่แห้ง จึงปลอดภัย อันดับที่สาม...ทำรังวางไข่ง่าย เพราะว่าเขาจะใช้ตัวเขาม้วนเอาใบไผ่มากองรวมกันแล้วก็วางไข่ไว้ข้างบน ถ้าไปเจอกองใบไผ่ประเภทค่อนข้างจะเรียบร้อย นูน ๆ หน่อย ก็รังจงอางทั้งนั้นแหละ..!

มีสองวิธี วิธีแรกก็คือแอบสังเกตก่อนวันหนึ่งว่าเขาจะออกไปแช่น้ำตอนไหน งูพิษโดยธรรมชาติแล้วจะร้อน ต้องไปแช่น้ำ ตอนช่วงเขาแช่น้ำจะมีเวลาประมาณครึ่งชั่วโมง ถ้าแหล่งน้ำไกลก็อาจจะนานกว่านั้น เราต้องไปค้นไข่เขามา ถ้าไม่มีแดดก็เอาไฟฉายส่องดู ถ้าไม่มีอะไรอยู่ข้างในก็เอามาทอดกินได้ แต่ถ้ามีเงา ๆ ว่าเป็นตัวแล้ว ก็คืนเขาไปเถอะ..!

[เถรี]

ถาม : เวลาเขาฟักไข่ เขาฟักทีละกองหรือเปล่าคะ ?
ตอบ : ก็ทั้งหมดนั่นแหละ อย่าเรียกว่าฟักไข่ เรียกว่าเฝ้าไข่ดีกว่า โดยธรรมชาติแล้วเขาให้ดินฟ้าอากาศช่วยฟักให้ ตัวเองก็แค่ขดล้อมอยู่ใกล้ ๆ คอยดูแลป้องกันพวกเหี้ยพวกตะกวดมาขโมยไข่ หารู้ไม่ว่าถ้าเจอคนนี่หมดรังเลยนะ

ถาม : ทำไมเขาหวงลูก ?
ตอบ : สัญชาตญาณในการสืบพันธุ์ แล้วเป็นช่วงระยะสั้น ๆ พอผ่านไประยะหนึ่ง ลูกเริ่มหากินได้ก็ต่างคนต่างไป ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวแม่จะกินลูกเสียเอง เพราะว่าจงอางกินงูอื่นเป็นอาหาร จำได้ว่าเคยเอาไข่งูเป็นแก้วมาลงเว็บลูกหนึ่ง ใครบูชาไปก็ไม่รู้ ต้องไปดูชื่อก่อน

ถาม : ไข่งูเป็นแก้ว ?
ตอบ : ก็คือคดที่เป็นหิน เขาเรียกไข่แก้ว เวลาส่องไฟจะเห็นแกนข้างในอยู่หน่อย ถ้าไม่ส่องก็ไม่เห็น

[เถรี]

ถาม : งูใช้เวลาฟักไข่กี่วันคะ ?
ตอบ : งูจงอางประมาณ ๓๐ กว่าวัน ก็ทนไปเถอะ อากาศยิ่งอบอ้าวเท่าไร ลูกเขาก็ฟักเป็นตัวง่ายเท่านั้น เพราะฉะนั้น..เขาไม่มีทางที่จะปล่อยให้ฝนตกหรอก

ถาม :ไข่วันละฟอง ๆ หรือต่อเนื่องคะ ?
ตอบ :ไข่ต่อเนื่องกัน บางทีก็ไข่ไป ๔ - ๕ ฟอง ๕ - ๖ ฟองแล้วก็พักหายใจเสียหน่อย แล้วค่อยไข่ต่อ

ถาม : ไข่งูกับไข่เต่าคล้าย ๆ กันไหมคะ ?
ตอบ : คล้าย ๆ กัน แต่ว่าไข่งูจะรี ๆ ไข่เต่าจะกลม

ถาม : แล้วเวลาทอด ไข่แดงจะสุกยากไหมคะ ?
ตอบ : สุกยากเหมือนกัน

ถาม : เปลือกแข็งไหมคะ ?
ตอบ : นิ่ม ๆ ถ้าแข็งไม่ใช่ไข่งู ถ้าแข็งเป็นไข่ตะพาบ

ถ้าแข็งก็เป็นไข่นก ไข่ไก่ ไข่ตะพาบ พวกนิ่ม ๆ บุบบิบ ๆ ตระกูล Reptile ทั้งนั้นเลย Reptile เป็นตระกูลสัตว์เลื้อยคลานมีเกล็ด ถ้าหากว่าตัวชื้น ๆ อยู่ในน้ำได้ อยู่บนบกได้ก็เป็น พวก Amphibians แต่เขียดงูนี่อยู่ในพวก Amphibians หน้าตาเหมือนงูทุกอย่าง แต่อยู่ตระกูลเขียด

[เถรี]

ตอนอาตมาอยู่ที่เกาะพระฤๅษี เจออยู่ ๒ ครั้ง ครั้งแรกเลี้ยงอีเห็นอยู่ ๕ ทุ่มกว่าจะลงไปปัสสาวะ ส่องไฟไปเจอ ตัวอะไรอย่างกับปลาไหลอยู่บนบก อีเห็นพอเห็นปุ๊บ โดดจากไหล่ลงไปกัดเลือดสาดเลย ก็เลยต้องต้อนอีเห็นเอาไว้ รีบถ่ายรูป พอถ่ายรูปเสร็จรุ่งเช้าเอารูปไปให้คนงานดู ถามว่าตัวอะไร ? พวกนี้บอกว่า "งูดินครับอาจารย์ กัดตายทุกราย" อาตมาก็ โห...อย่างนี้นะกัดตาย ? ปากมันอยู่ไหนตูยังไม่เห็นเลย ความจริงหน้าตาน่ารัก ปากเหมือนกำลังยิ้มอยู่ตลอดเวลา

[เถรี]

ถาม : วันก่อนอยู่ดี ๆ ก็มีความรู้สึกอยากกลับบ้านไปกอดแม่ อันนี้โดนหลอกหรือเปล่าคะ ?
ตอบ : อยากก็ไป โอกาสมีน้อยไปเรื่อย ๆ แล้ว อะไรที่ไม่เกินไปนักก็ทำ ๆ ไป ถึงเวลาก็ปล่อย ๆ วาง ๆ ให้ทันด้วย ไม่ใช่หยิบขึ้นมาแล้วไม่ยอมวาง

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ตอนนี้แม่ชีชื่นที่วัดมีหน้าที่อย่างหนึ่ง ก็คือลาดตระเวนไปดูตามวัดสาขา ว่าเขาขาดอะไรบ้าง ต้องการความช่วยเหลืออะไรบ้าง แม่ชีเขามีนิสัยอย่างนั้นอยู่แล้ว คราวนี้ก็เลยเท่ากับว่าได้งานที่ชอบ"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "วันก่อนบ่นพวกเด็ก ๆ ที่บอกว่าอ้วนแล้วสวย ว่านั่นพูดแบบสิ้นคิด รู้ตัวก็แก้ไข ไม่ใช่ไม่แก้ไข แล้วอ้างว่าอ้วนแล้วสวย"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "บางคนพอเห็นหน้าเขา เราก็รู้สึกมีความสุข เหมือนเห็นลูกเห็นหลานใกล้ชิด พวกนี้ต้องระวัง ไม่ระวังนี่ติดหนับเลย"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "บ้านเรายังไม่ได้รับอนุญาตเรื่องกัญชา เพราะว่ากัญชาบ้านเราสกัดออกมาแล้ว สารแคนนาบินอยด์มีมาก มากกว่าของต่างประเทศ ต่างประเทศสารสกัดมีอยู่ประมาณ ๐.๔ - ๐.๕ เปอร์เซ็นต์ ส่วนบ้านเราสกัดออกมาได้ตั้ง ๗ ตั้ง ๘ เปอร์เซ็นต์ มากกว่าเขาเกือบ ๑๐ เท่า

ต่างประเทศที่เขาอนุญาตให้กัญชาถูกกฎหมาย เพราะต่อให้คุณเล่นจนหัวราน้ำขนาดไหนก็แค่มึน ๆ ส่วนบ้านเราโดนไปนี่ประสาทหลอนเลย ก็เลยจำเป็นที่จะต้องควบคุม แต่บ้านเราให้ปลูกกัญชานี่อันตราย เดี๋ยวก็ใช้ยาฆ่าหญ้า ใช้สารเคมีอะไร คงจะได้ตายเพราะกัญชากันบ้าง

แบบเดียวกับที่อาตมาไปแถวแม่สอด แถวอุ้มผาง เดินธุงดงค์ไป ผ่านบ้านม้งที่ปลูกกะหล่ำปลีนี่ กลิ่นฟูราดานเหม็นตลบไปทั้งป่าเลย เพราะว่าเขาใส่ฟูราดาน ซึ่งมีสารตกค้างอยู่ ๖ เดือน เขาใส่ ๒ วันแล้วเก็บขายเลย เพราะฉะนั้น..พวกเรากินกะหล่ำปลีไม่ต้องห่วงหรอก...ยาพิษทั้งนั้น"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ถ้าจะนั่งแบบชาวรั้วชาววังจริง ๆ ต้องดูหลวงปู่เจ้าคุณนรฯ ท่านนั่งเรียบร้อยสุด ๆ นั่งตัวตรงมาก ด้วยความที่ท่านอยู่ในรั้วในวังมาตั้งแต่วัยรุ่น กลายเป็นเนื้อเดียวกันไปแล้ว คนอื่นรู้สึกว่าโอ๊ย...ทรมาน ส่วนท่านนั่งแล้วสบาย"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ตอนนี้มีระบบป้องกันภัยของวัดท่าขนุนรอบ ๆ หลวงพ่อสามกษัตริย์ ถ้าสิ่งมีชีวิตใหญ่กว่าหนูลอดเข้าไปก็จะดังสนั่นเลย แล้วดังเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ไปถึงตำรวจด้วย

ตำรวจเขาเอาตู้แดงมาไว้หน้าประตู มาเซ็นชื่ออย่างน้อยวันละ ๔ รอบ ใช้คำว่า “อย่างน้อย” เลยนะ วันก่อนอาตมาออกมาที่ศาลาฯ เจ้าใหญ่นายโตที่ไหนมา มีรถฉลามบกมาด้วย อ้าว...ลงมาเซ็นตู้แดง เขาบ่นว่า “หลวงพ่อสร้างทำไม ? พวกผมเลยเดือดร้อนกันหมด” “ก็อยากให้พวกมึงเดือนร้อนอย่างไรล่ะ”

เจ้านายเขาเห็นว่าเป็นของมีราคา ก็สั่งลูกน้องลาดตระเวนมาอย่างน้อยวันหนึ่งก็ ๔ รอบ บอกกับเขาว่า “มาให้เป็นเวล่ำเวลาหน่อย เขาจะได้รู้ว่าควรขโมยตอนไหน...!” อุตส่าห์ตักเตือนไปแล้ว ก็น่าจะเข้าใจ ว่าไม่ควรที่จะมาเป็นเวลา"

[เถรี]

"อาตมาเองไม่ได้กังวลเรื่องพระพุทธรูปจะหาย แต่พระอื่นท่านกังวลก็เลยต้องทำระบบเพิ่มขึ้นเยอะ ล็อกประตูเป็นเวลา ปิดประตูเมื่อไรเปิดสัญญาณทันที โดยเฉพาะจุดที่พระนั่งรับสังฆทานอยู่ มีปุ่มกดด้วยนะ เห็นท่าไม่ดีก็กดได้เลย ไม่ต้องรอบุกรุกก่อนหรอก

บริษัทเขารอบคอบ เขาบอกว่าเดี๋ยวโจรจี้พระให้ไปตัดระบบ เพราะฉะนั้น..เห็นท่าไม่ดีก็กดไปเลย อยู่ข้างตัว สรุปว่าส่วนที่เพิ่มขึ้นมาก็คือเพิ่มเงินนั่นแหละ"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "อาตมาไปได้ของหายากมาชิ้นหนึ่ง ก็คือพระขุนแผนของหลวงพ่อสงวน วัดไผ่พันมือ โดยปกติลูกอมของท่านก็ยากแล้ว นี่อุตส่าห์ทำเป็นพระขุนแผน แล้วยังมีสีผึ้งติดมาด้วย เอาทีเดียวให้ครบ"