เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนมิถุนายน ๒๕๖๐

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "อาตมามีประคำนเรศวรปราบหงสาวดี ของหลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้วอยู่เส้นหนึ่ง แต่ว่าเม็ดเล็กมาก แล้วก็มีตะกรุดสอดไส้อยู่ข้างใน เป็นที่น่าเสียดายว่าเหลือแต่ตะกรุดอยู่เกือบสิบดอก ไม่ทราบเหมือนกันว่าเม็ดยาแตกไปหรือโดนคนเคาะไปกิน คือเป็นยาจินดามณีปั้นแล้วสอดไส้ตะกรุดทำเป็นประคำ ยังไม่เคยให้ใครดูเลย ต้นตำรับจากหลวงปู่บุญ เป็นยาเม็ดเล็กมาก แล้วทึ่งตรงที่ว่าท่านยังสอดไส้ตะกรุดมาได้ ก็แปลว่าหุ้มตะกรุดอยู่แค่นิดเดียวเท่านั้น"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า “มีแต่คนรอไม้ถือว่าจะราคากี่แสน ทำไม่เสร็จสักทีทั้งที่ตั้งใจทำ จะทำแบบครอบจักรวาล ใช้ได้ทุกเรื่องนี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย”

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า “กินยาจินดามณีไม่ได้หมายความว่าไม่ตาย แต่หมายความโรคร้ายบางอย่างที่หมอรักษาไม่ได้อาจจะหาย ร่างกายแข็งแรงขึ้น ก็น่าจะประมาณว่าแก่แล้วตายง่าย ๆ หน่อย

ปกติเขาฝนน้ำกินแค่นิดเดียว เม็ดหนึ่งกินกันเป็นปี แต่ของพวกเรานี่กินกันทั้งเม็ดเลยนะ ตำราท่านบอกว่า จะกินให้ได้ผลดีให้กินวันพระใหญ่ โดยเฉพาะมาฆบูชา วิสาขบูชา หรือลอยกระทง อาตมากินตอนเสาร์ ๕ ไป ๓ เม็ด จบไปแล้ว กินเข้าไปแล้วดันโรคพุพองออกมาซะเต็มที่เลย”

[เถรี]

ถาม : (การต่อราคา)
ตอบ : จำไว้ว่าคนเขาจะขาย เราต้องกล้าต่อ ไปซื้อของฝากที่ร้านของรัฐบาลจีน เขาบอกว่าร้านนี้ห้ามต่อราคา ท้ายสุดประคำเทอร์คอยส์เส้นละ ๒,๓๘๐ อาตมาต่อเหลือ ๑,๗๐๐ เขาก็ยอมขายจนได้ ไม่ขายก็เรื่องของเอ็ง ข้าไม่ได้เดือดร้อน ถ้าเราไม่ได้สนใจนี่เขาจะยอมไปเอง แต่ถ้าเราทำท่าอยากได้เขาไม่ยอมหรอก ที่ขำที่สุดคือเดินออกมาข้างนอกแล้ว พนักงานขายเดินถือประคำอีกเส้นหนึ่ง ตามมาถามว่าเส้นนี้จะเอาด้วยไหม ? น่าจะเป็นเพราะว่าเขาได้ส่วนแบ่งเปอร์เซ็นต์จากค่าขาย ก็เลยอยากจะขายให้ได้มาก ๆ

ที่ตลกที่สุดก็คืออาตมาแลกเงินไป ๔,๒๐๐ หยวน ให้ลูกกิฟท์ไปเรียนซัมเมอร์ที่ฉงชิ่ง ๑,๕๐๐ หยวน ซื้อประคำเทอร์คอยส์ไป ๑,๗๐๐ หยวน ซื้อประคำเงินอีกเส้น ๑,๑๕๐ หยวน นี่ก็ เกินงบแล้วนะ แต่ตอนนี้เหลือกลับมาเกือบ ๓,๐๐๐ หยวน อะไรจะเกินได้ขนาดนั้น ขนาดค่าใช้จ่ายของวัดยังจ่ายติดลบเกินบัญชีไปสามสี่ล้าน ไม่รู้ว่าเอามาจากไหน ?

ถาม : (ไม่ชัด)
ตอบ : ไม่รู้ว่าปลอมแบบไหนเหมือนของจริงเลย ใช้งานได้ถูกต้องตามกฎหมายด้วย แบบเดียวกับแม่ของนายห้างประยงค์ ตั้งตรงจิต นอนป่วยอยู่กับเตียงแกก็ภาวนาไปเรื่อย แล้วอยู่ ๆ ก็เห็นแสงสว่างวิ่งไปในตู้เซฟซึ่งเป็นตู้เปล่าปิดทิ้งไว้เฉย ๆ ก็เลยเรียกลูกให้ไปเปิดดู มีธนบัตรใบละ ๑๐๐ บาทเป็นมัด ๆ เลย เขาปลอมได้อย่างไรขนาดนั้น ใช้งานได้ตามกฎหมายด้วย

ถาม : แล้วมีวันหมดอายุไหมคะ ?
ตอบ : ไม่มี ถ้ามาตามบุญ ไม่หมดอายุ

[เถรี]

ถาม : พระแม่ลักษมีนี่คือ ?
ตอบ : ท่านย่า คนอื่นเรียกแม่ เราต้องเรียกย่า

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า “อาตมาเป็นพระรูปเดียวในวัดท่าซุงที่เวลาวัดมีงานแล้วไม่มีงานประจำ หลวงพี่วิรัชท่านก็จะขอตัวไปช่วยขายของทุกครั้ง เพราะว่าขายจนท่านหมดเนื้อหมดตัวทุกที ก็เป็นเรื่องแปลกว่าคนเขารุมซื้อกันจัง

อาตมาอาศัยจำแม่น บางทีญาติโยมขอดูลูกแก้วหลายสิบลูก ก็หยิบส่ง ๆ ให้เขา คนอื่นเขาจะส่งให้ดูทีละลูก พอถึงเวลาก็ขอของเก่าคืน แล้วค่อยเอาของใหม่ให้ไป อาตมาส่งไปสิบกว่าลูกนั่นแหละ พอถึงเวลาเขาให้คิดเงินก็บอกถูกว่าเท่าไร จำได้ว่าเขาเอาอะไรไปบ้าง ราคาเท่าไร ก็เลยจำหน่ายได้เร็ว

พระรุ่นน้อง ๆ พยายามเลียนแบบ แต่ไม่สำเร็จ อาตมาจะจำว่าหยิบออกไปแบบไหน ราคาเท่าไร แล้วก็คำนวณราคาไว้เสร็จสรรพ ถึงเวลาเขาต้องการแบบไหน คืนแบบไหนมา ก็สามารถหักกลบลบล้าง บอกราคาให้เขาได้เลย

แต่ของอย่างนี้ก็แปลก...พอจบตรงนั้นแล้วข้อมูลจะโดนลบทิ้งไปเลย ไม่เหลือไว้ในความจำ แต่อ่านหนังสือนี่กลับจำไปตลอด ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมระบบความจำแปลก ๆ อะไรที่ควรเก็บก็เก็บ อะไรที่ไม่ควรเก็บก็ลบทิ้งเองเลย หลวงพี่วิรัชท่านจึงต้องจองตัว "มาช่วยผมทุกงานนะ" ขายจนกระทั่งบางทีท่านบอกว่าเอาของออกมาจำนวนเท่านี้ อย่างไรก็ขายไม่หมดแน่นอน แต่ก็ยังขายได้หมด เพราะว่าพอขายได้เร็วคนก็แห่กันมาซื้อ”

[เถรี]

ถาม : เวลาที่เรียนไปแล้วก็จำได้ครับ แต่ผมถึงเวลาแล้วเอามาดึงใช้ไม่ทัน ผมเลยขอวิธีที่จะเพิ่ม RAM ?
ตอบ : ถ้าจะเพิ่ม RAM ต้องฝึกสมาธิครับ สมาธิทรงตัวมากเท่าไร RAM จะบรรจุได้เยอะขึ้น เหมือนกับเพิ่มพื้นที่ใช้งาน บางทีเป็นประสบการณ์ส่วนหนึ่งว่าเคยใช้แบบนี้ พอถึงเวลาครั้งใหม่ก็ใช้ตามนั้นโดยอัตโนมัติไปเลย ฉะนั้น..บางทีเรื่องความจำอย่างเดียวไม่พอ ต้องมีทักษะ มีประสบการณ์ด้วย

[เถรี]

ถาม : ผมตั้งใจมาขอขมาหลวงพ่อด้วยครับ เพราะช่วงหลังนี้ชอบคิดว่าหลวงพ่อจะละสังขารไปวันนี้พรุ่งนี้ครับ ?
ตอบ : ก็คิดถูกแล้วนี่

ถาม : ผมอยากให้หลวงพ่ออยู่นาน ๆ ครับ งานยังไม่เสร็จครับ ?
ตอบ : ใครว่างานไม่เสร็จ งานคนอื่นทั้งนั้น ตูมีหน้าที่ทำ เสร็จหรือไม่เสร็จก็เรื่องของท่านสิ เหมือนอย่างกับอาตมาเป็นคนรับจ้าง กินเงินรายวัน ฉะนั้น...งานเสร็จหรือไม่เสร็จไม่ได้อยู่ในความกังวล อาตมาเป็นลูกจ้างค่าแรงรายวัน จบวันหนึ่งก็รับแค่วันหนึ่ง

ความจริงโยมคิดถูกแล้ว เพราะตั้งแต่ก่อนไปทิเบตกลับมาจนบัดนี้ อาตมายังป่วยไม่หายเลย เพียงแต่ตีหน้าตายไม่รู้ไม่ชี้ไปเท่านั้นแหละ

[เถรี]

ถาม : คำพูดหลวงพ่อชอบเป็นความจริงครับ เพราะฉะนั้นขออนุญาตให้หลวงพ่อถอนที่พูดว่า ผมต้องเกิดอีกนานได้ไหมครับ ?
ตอบ : อยู่ที่เราทำ ไม่ต้องถอนก็ไปได้ เป็นอันว่าขอให้เกิดให้น้อยที่สุดก็แล้วกัน

อาตมาไม่ยอมใช้คาถาเสกลิ้นตัวเองของหลวงพ่อวัดท่าซุง ไม่ยอมใช้คาถาปฏิภาณ ขนาดนั้นว่าอะไรก็ยังไปเรื่อยเปื่อยเหมือนกัน หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านทำแล้วต้องระวังตัวเอง อาตมาขี้เกียจระวังแบบนั้น ถ้าเผลอไปบ้วนน้ำลายลงที่สกปรกก็โดนอีก อะไรที่ยากอาตมาไม่ค่อยเรียนหรอก

ถาม : อย่าว่าแต่เป็นพระปฏิบัติเลยค่ะ ลำพังคนแก่สั่งสมบุญบารมีมาเยอะ พูดอย่างไรยังมักจะเป็นอย่างนั้นเลย ?
ตอบ : สมัยก่อนพวกเราถึงไปขอพรกัน สมัยนี้พวกเราไม่ค่อยเห็นความสำคัญของคนแก่

โบราณเขาบอกว่า “ปากคนกินพริกกินเกลือ” เพราะฉะนั้น...อย่าไปแช่งใคร ถ้าตัวเองอยู่ในฐานะที่กำลังสูงกว่า แล้วอีกฝ่ายหนึ่งกำลังใจต่ำกว่านี่บรรลัยเลย เพราะว่าถ้าสูงกับต่ำผลจะชัดเจนมาก ถ้าอยู่ระดับใกล้เคียงกันก็ยังไม่ชัดเจน

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "แจ้งให้ญาติโยมทั้งหลายทราบว่า ใครจะไปเที่ยวทิเบต ถ้าอสุภกรรมฐานยังอ่อนอยู่ อย่าไปเลย ห้องส้วมที่นั่นสุดยอดจริง ๆ..!"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า “ไปทิเบตคราวนี้ตั้งใจจะไปดูบรรดาร่างทอง ก็เกิดความรู้สึกว่า ไม่ว่าจะเคยเกิดมายิ่งใหญ่ขนาดไหน ถ้ายังเข้าไม่ถึงมรรคถึงผลแล้วก็ต้องเกิดมาทุกข์ใหม่อยู่ดี อาตมาไปขอคำยืนยันจากท่านอาจารย์บ๊ะมาแล้ว ถ้าอยากรู้ให้ไปถามรายละเอียดกับท่านเอง”

ถาม : กำลังจะขอคำเฉลยพอดี ?
ตอบ : รู้ไปก็เท่านั้นแหละ ไปหาเพื่อนเก่า ไปหาซากเก่า ๆ ท้ายสุดก็ได้ข้อสรุปว่า ตราบใดที่ยังเกิดอยู่ก็ยังทุกข์เหมือนเดิม

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า “มีคนถามว่าอาตมานั่งทำหน้าที่แบบนี้เบื่อไหม ? ถ้าตอบจริง ๆ ก็คือเลยเบื่อไปนานแล้ว เหลือแต่อยู่ก็ได้ตายก็ดี อยู่ก็ยังได้สร้างบุญสร้างบารมี ตายก็ไปตามทางของเรา”

[เถรี]

โยมมารับวัตถุมงคลพระราหูกะลาตาเดียวหลวงพ่อปิ่น “ราหูของหลวงพ่อน้อยกับหลวงพ่อปิ่นดูลายแกะตรงหูกับลายใต้องค์ราหูที่จะไม่เหมือนกัน ส่วนลายจารไม่ต้องไปดูหรอก ท่านจารให้กันไปมาอยู่แล้ว...ดูไม่ได้ คุณอย่าไปคิดว่าเป็นของลูกศิษย์แล้วอยากได้ของอาจารย์ หลวงพ่อน้อยกับหลวงพ่อปิ่นก็เหมือนหลวงปู่บุญกับหลวงปู่เพิ่มนั่นแหละ ท่านทำได้เหมือนกัน”

[เถรี]

ถาม : ช่วงนี้ลูกดื้อมากเลยค่ะ ?
ตอบ : ธรรมดา ปล่อยเขา อย่าไปทะเลาะกับลูกสิ บอกว่าแม่ไม่ทะเลาะด้วยแล้ว อะไรที่คิดว่าดีก็ทำไปเถอะ ถึงเวลาก็ต้องยอมรับผลการกระทำของตัวเองด้วยนะ

ถาม : เขาชอบทำอะไรแปลก ๆ ?
ตอบ : เป็นวัยต่อต้านพ่อแม่ เป็นทุกคน บอกอะไรเขาจะทำตรงกันข้ามหมด ฉะนั้น...ถ้าอยากให้เขาไปเหนือ ก็บอกว่าไปใต้ซะดี ๆ แล้วเขาจะไปตามที่เราบอกเอง

ถาม : แต่กับพ่อเขาไม่ยอมต่อต้าน กับหนูนี่ต่อต้านจริง ?
ตอบ : เขารู้ว่าคนไหนต่อต้านแล้วเขาจะไม่โดนอะไร

ถาม : บางอย่างเขาทำไม่ดี ไม่พูดก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ?
ตอบ : พูดบ้างก็ได้ ก็บ่น ๆ ไปตามเรื่องของเรา ว่าไปตามหน้าที่ ฟังหรือไม่ฟังเป็นเรื่องของเขา

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "สัตว์ในฝัน ๓ ชนิด อาตมาเจอครบแล้ว เสือดาวหิมะ หมาทิเบต จามรี"

ถาม : ได้กินจามรีไหมคะ ?
ตอบ : กินไปเยอะแล้ว คนทิเบตเข้าถึงหลักของศาสนามาก เขาเลยเลือกกินสัตว์ใหญ่ไม่กินสัตว์เล็ก ถามว่าทำไมเลือกกินสัตว์ใหญ่ ไม่กินสัตว์เล็ก ? เขาบอกว่าฆ่าจามรี ๑ ชีวิตเลี้ยงได้ทั้งหมู่บ้าน แต่ถ้าเราไปกินปลาต้องใช้กี่ชีวิตกว่าจะพอ ? เขาคิดถูกนะ แต่ถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ เขาก็ไม่ฆ่าสัตว์

ถาม : เนื้อจามรีเหมือนเนื้อวัวไหมคะ ?
ตอบ : อร่อยกว่า ไม่เหนียวเหมือนเนื้อวัว หรือไม่เขาก็ทำเก่ง ทำเป็นแกงฮังเลหรือแกงกะหรี่ เคี้ยวนุ่มจมเขี้ยวดี

พวกเราเป็นคณะทัวร์ที่หัวหน้าทัวร์เครียดมาก เพราะว่าขนอะไรไปก็ไม่กิน กินแต่อาหารพื้นเมือง กินได้ทุกอย่างไม่มีเกี่ยง กับข้าวมาเป็น ๑๐ อย่าง ก็ต้องมีที่เรากินได้สักอย่าง

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ระยะนี้เรื่องที่ดังมากคืออะไร ? ฆ่าหั่นศพใช่ไหม ? เรื่องฆ่าหั่นศพมีคำให้การที่มีจุดบกพร่องเยอะมาก ประการแรกก็คือ ผู้หญิงคนหนึ่งบีบคอผู้หญิงอีกคนหนึ่งตาย โอกาสเป็นไปได้แค่ครึ่งเดียว หมายความว่าต้องแข็งแรงกว่ากันชนิดที่สู้กันไม่ได้จริง ๆ ไม่ใช่ประเภทตัวเท่า ๆ กัน

ประการที่ ๒ คือ ตายบนรถแล้วไปเช่ารีสอร์ทหั่นศพใส่ถุง ค่อยเอาไปฝัง ทำไมไม่เอาไปฝังเสียตั้งแต่แรก ? สรุปว่าเรื่องนี้ค้นดี ๆ บางทีคดีอาจจะพลิก ตอนนี้คนที่โดนจับได้ ดูเหมือนจะโยนความผิดทุกอย่างให้กับคนที่ยังไม่โดนจับ

ในเรื่องของคดีศาลต้องตัดสินตามข้อเท็จจริง ก็คือทั้งเท็จและจริง ใครสามารถหาหลักฐานมายืนยันได้มากกว่ากัน ไม่ว่าจะฝ่ายเท็จหรือฝ่ายจริงก็ตาม ศาลต้องตัดสินตามนั้น ไม่สามารถจะดำดินตัดสินได้ว่าต้องเป็นอย่างนั้น ต้องเป็นอย่างนี้

โดยเฉพาะคดีในบ้านเรา มีบุคคลบางประเภทที่สมัยก่อนเขาใช้คำว่า "เป็นผู้ร้ายโดยสันดาน" สมัยนี้ไม่ค่อยได้ยินแล้ว คนประเภทนี้ทำความผิดโดยไม่รู้สึกว่าตัวเองผิด แบบเดียวกับ "นายหมูหยอง" ที่บอกว่า ฆ่าคนก็เหมือนกับฆ่ามดฆ่าปลา ทำไมต้องไปขอขมาด้วย ? นั่นก็คือทำผิดโดยไม่รู้สึกว่าตัวเองผิด เห็นชีวิตคนอื่นเป็นผักเป็นปลาเท่านั้นเอง"

[เถรี]

"เรื่องเหล่านี้จะว่าไปแล้วเป็นผลผลิตจากสังคมของเราเอง เป็นสังคมที่บิดเบี้ยว ครอบครัวที่บ้านแตกสาแหรกขาด มีการใช้กำลังให้เห็นความโหดร้ายอยู่บ่อย ๆ ท้ายสุดก็กลายเป็นลัทธิเลียนแบบ พอถึงเวลาตัวเองก็ทำแบบนั้นบ้าง

อย่าหวังว่าเข้าคุกไปแล้วจะแก้ไขได้ น้อยคนนักที่จะเข็ด เข้าคุกไปกลายเป็นว่ารู้ช่องทางว่าควรจะทำอย่างไรที่จะผ่อนหนักให้เป็นเบา จะอยู่ได้สบาย กลายเป็นไปได้วิชาโจรเพิ่มเติมมาจากในคุก

สาเหตุก็มาจากการที่ข้าราชการของเราสามารถคอรัปชั่นได้ทุกสถานการณ์ ขนาดในคุกเขาใช้คูปองแทนเงินก็ยังคอรัปชั่นกันได้ โดยรับคูปองนั้นแหละแทนเงิน

โดยเฉพาะว่าโทษหนักไม่มีให้เห็น พวกเราจะสังเกตเห็นว่าตั้งแต่ออกกฎหมายใหม่ มียาบ้าในครอบครอง ๒,๐๐๐ เม็ดขึ้นโดนไปประหารชีวิต มีกี่คดีที่ได้รับการตัดสินว่าประหารชีวิต ? ไหน ๆ ๒,๐๐๐ เม็ด ขึ้นไปจะโดนประหารชีวิต ก็เลยขนทีเป็นแสนเป็นล้านเม็ด ถ้าไม่พลาดโดนประหารก็เอาทีเดียวให้คุ้ม

กลายเป็นว่ากฎหมายบ้านเราไม่ศักดิ์สิทธิ์ เพราะว่าผู้ใช้กฎหมายส่วนหนึ่งเข้าไปอยู่ในกลไกนั้นด้วย อย่างเช่นว่าจับยาบ้าได้ ๓ แสนเม็ด ก็ส่งรับรางวัล ๒ แสน เก็บไว้เอง ๑ แสน เก็บไว้เองถ้าหากว่าไม่ผ่องถ่ายออกไปจำหน่าย ก็อาจเอาไว้เป็นของกลางครั้งต่อ ๆ ไป เพื่อจะได้เป็นผลงานตัวเองอีกรอบ"

[เถรี]

"อย่างที่เมื่อไม่นานมานี้ ตำรวจโดนไล่ออกไปทีเดียว ๕ นาย เพราะว่าเอายาเสพติดของกลางไปขาย ในเมื่อมีตัวอย่างชัดเจนในลักษณะอย่างนี้ ก็เลยกลายเป็นว่า ระบบต่าง ๆ เอื้อให้กับการเจริญเติบโตของยาเสพติดในบ้านเรา ทั้ง ๆ ที่เป็นของทำลายคนอย่างร้ายกาจ

ในพม่าโดยเฉพาะพวกว้าแดงผลิตยาบ้าเป็นปกติ แต่ห้ามขายในพม่าอย่างเด็ดขาด ถ้ามีคนพม่าติดยาบ้า คนเสพก็ตาย คนขายก็ตาย ทหารเขายิงทิ้งเลย ฉะนั้น...จะเห็นว่ายาบ้าผลิตขึ้นในพม่า แต่คนพม่าไม่ติดยาบ้า อย่างเก่งก็กินหมาก เพราะว่าไม่มีใครอยากตาย

ถามว่าทางการพม่ารู้ได้อย่างไรว่าคนนี้ซื้อยาบ้า ขายยาบ้า กินยาบ้า ? ไม่ต้องห่วง...โครงข่ายสายลับของพม่าได้รับการยกย่องว่าเก่งกาจเป็นอันดับ ๔ ของโลก เป็นรองก็แต่ CIA, KGB และ MOSSAD เท่านั้น พูดง่าย ๆ ว่าทุกหัวระแหงมีสายลับ"

[เถรี]

"อาตมาเองไปพม่า มีโยมชาวพม่าเลื่อมใสนักหนา อยากจะไปเมืองไทย มาตามหิ้วย่ามให้เป็นเดือน ๆ มารู้ทีหลังว่าเขาเป็นรองอธิบดีกรมสืบราชการลับของพม่า เขามาสารภาพหลังจากที่เกษียณแล้ว บอกว่าเจ้านายให้มาตามเพราะว่าท่านอาจารย์เอาเงินเข้ามาเยอะ กลัวว่าเอาเงินมาสนับสนุนให้นิสิตประท้วงรัฐบาล

เขาตามอยู่เป็นปี ๆ จนเห็นว่าอาตมาเอาแต่เงินไปก่อสร้าง เขาถึงได้ไว้ใจ ลองคิดดูว่าระดับรองอธิบดีของเขา มาทำตัวเป็นศิษย์วัดคอยถือย่ามให้ เขาไม่บอกอาตมาก็ไม่รู้ ฉะนั้น...คนพม่าในปัจจุบันนี้ ถ้าอยู่ในบ้านตัวเองก็อยู่ด้วยความหวาดระแวง เพราะว่ากฎหมายของเขาดุ ทหารของเขาเอาจริง

สมัยที่อาตมาไปพม่า เงินดอลลาร์ต้องแลกในตลาดมืด เพราะถ้าแลกทั่วไปตามแหล่งท่องเที่ยวจะได้ดอลลาร์ละ ๕-๖ จั๊ตเท่านั้น แต่ถ้าแลกในตลาดมืดจะได้ดอลลาร์ละพันกว่าจั๊ต ถ้าไปเดินอยู่ตามแหล่งเที่ยว เดี๋ยว ๆ ก็จะมีคนมาสะกิดแล้วถามว่าจะแลกเงินไหม ? ถ้าบอกว่าแลก เขาจะถามก่อนว่ามีเท่าไร ? ใบใหญ่ไหม ? ถ้าใบละ ๑๐๐ ดอลลาร์ยิ่งดี เขาจะให้ราคาสูงเป็นพิเศษ

พอตกลงว่าจะแลก เขาพาเราขึ้นแท็กซี่ไปเลย ไปถึงตามจุดนัดพบที่เขาโทรบอกเพื่อน เปลี่ยนเป็นแท็กซี่อีกคันหนึ่ง เพื่อนจะพกเงินมาตามจำนวนที่เราบอก แลกกันเสร็จสรรพเรียบร้อย เขาลงจากแท็กซี่ ให้มาส่งเราที่เดิม ตัวเขาหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ? เขาทำยิ่งกว่าสายลับอีก เพราะว่าสายลับพม่าเต็มบ้านเต็มเมืองไปหมด

ฉะนั้น...เรื่องของบรรดา "สวยสังหาร" ที่หนีข้ามไปฝั่งพม่า ป่านนี้เขารู้หมดแล้วว่าอยู่ที่ไหน เพียงแต่ว่าค่าตัวแพง ถ้าให้ตามที่เขาเรียกร้อง จะให้จับวันนี้ก็ได้ตัววันนี้เลย"

[เถรี]

"การคอร์รัปชั่นของประเทศพม่าดุเดือดกว่าบ้านเรามาก ทหารไม่ยอมลงจากหลังเสือเพราะว่าผลประโยชน์ล้วน ๆ พม่าแบ่งหน่วยทหารออกเป็น ๑๓ กองทัพภาค แม่ทัพภาคแต่ละคนมีอำนาจในเขตของตัวเองเหมือนจ้าวประเทศราช คือจะเรียกร้องผลประโยชน์อะไรในพื้นที่นั้นได้ทั้งหมด ไม่ต้องส่งส่วนกลาง เอาเข้ากระเป๋าตัวเองได้เลย

เราจะเห็นว่าที่ระนองแถวเกาะสองก็ดี แถวด่านเจดีย์สามองค์ หรือแถวแม่สอด พอเปลี่ยนแม่ทัพภาคคนใหม่ ซึ่ง ๖ เดือนจะหมุนเวียนครั้งหนึ่ง เพื่อป้องกันการสร้างอิทธิพลในพื้นที่ พอเปลี่ยนคนใหม่เราก็ต้องไปทำข้อตกลงกันใหม่ ถ้าไม่สามารถให้เขาได้ตามที่เรียกร้อง เขาจะสั่งปิดด่านไปเลย

อย่างด่านเจดีย์สามองค์ปิดมาตั้งแต่สมัยนายกรัฐมนตรีทักษิณหลุดจากตำแหน่ง อย่างด่านแม่สอดพ่อค้าแม่ค้าฝั่งไทยฝั่งพม่าต้องช่วยกันเรี่ยไร ๖๐ ล้านบาทไปให้แม่ทัพภาค เขาถึงยอมเปิดตลาดให้ค้าขาย ทางด้านเกาะสอง ระนอง เรี่ยไรกัน ๓๐ ล้านบาท เพื่อขอเอาเรือไปทำประมง ปรากฏว่าไปช้า ให้ไปแค่ ๒ เดือนแม่ทัพภาคก็ย้าย คนใหม่มาบอกว่าไม่รู้เรื่องด้วย ถ้าอยากทำประมงเอามาอีก ๓๐ ล้านบาท..!"