ยิ่งปฏิบัติไป ความฉลาดจะเพิ่มมากขึ้น

[เถรี]

เราต้องปฏิบัติตอนเช้า ก็เพื่อประคับประคองสภาพจิตของเรา ให้อยู่เย็นเป็นสุขได้จนถึงกลางวัน ปฏิบัติช่วงกลางวันเพื่อประคองจิตให้ได้ถึงเย็น ปฏิบัติช่วงเย็นเพื่อรักษาสภาพจิตไว้จนกระทั่งตื่นนอนขึ้นมา การปฏิบัติต้องทำให้ต่อเนื่องอย่างนี้

สมัยก่อนอาตมาคิดค้นหาเหตุเสร็จสรรพเรียบร้อยแล้ว กลางวันกูจะปฏิบัติอย่างไรวะ ? ท้ายที่สุดก็ใช้วิธีรีบกิน ประมาณ ๑๐ กว่านาที เรียบร้อยแล้วระยะเวลาที่เหลือไปจนถึงบ่ายโมงก่อนเข้างาน ก็แอบภาวนา ถ้าเพื่อนฝูงปากหมาว่าเราบ่อย ก็หลบเข้าไปนั่งในห้องส้วม ปิดชักโครกพิงภาวนาไปเลย ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ นาฬิกาข้อมือปลุกได้

พอครบเวลานาฬิกาดัง เราก็ออกมา เพื่อนถาม “เฮ้ย...ทำไมนั่งส้วมนานจังวะ ?” บอกว่า “ท้องผูก” สารพัดที่จะบอก ไม่จำเป็นต้องไปพูดตรง ๆ เพราะพูดตรง ๆ แล้วอยู่ในสังคมยาก ทำไมไม่กินข้าวเย็น ? “อ๋อ...อ้วนแล้ว เลยลดเสียหน่อย” ทำไมต้องไปบอกว่าเรารักษาศีล ๘ ? นั่นจะกลายเป็นขี้ปากเขาอีกแล้ว

ฉะนั้น...ยิ่งปฏิบัติไปความฉลาดจะเพิ่มมากขึ้น ฉลาดในการทำอย่างไรจะไม่ให้ กาย วาจา ใจ ของเรา เป็นทุกข์เป็นโทษกับคนอื่น ขณะเดียวกันก็ประคองรักษาใจของเราไว้ได้ด้วย


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เทศน์ก่อนทำวัตรค่ำ
วันที่ ๑ มกราคม ๒๕๖๐