ภาวนา

[เถรี]

"ใจหรือจิตของคนเรา จะเสวยกุศลหรืออกุศลได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น ถ้าจิตเป็นกุศล...อกุศลก็จะแทรกไม่ได้ หรือถ้าจิตเป็นอกุศลอยู่...ความเป็นกุศลก็เข้าไม่ถึงเช่นกัน นี่คือเหตุผลที่ว่าทำไมจึงต้องตื่นแต่เช้า...เพราะสำหรับนักปฏิบัติแล้ว...ตื่นยิ่งเช้ายิ่งดี ผมเองตอนฝึกกรรมฐานผมตื่นตี ๒.๕๕ ใช้เวลาทำธุระส่วนตัว ๕ นาที แล้วตั้งแต่ตี ๓ ถึง ตี ๕ จะภาวนา ใช้หนังสือ ๔ เล่ม คือ คู่มือปฏิบัติพระกรรมฐาน กรรมฐาน ๔๐ ปฏิปทาท่านผู้เฒ่า และมหาสติปัฏฐานสูตร

ผมเอาคำสอนในหนังสือเป็นคำภาวนา จึงไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมจำเนื้อหาในหนังสือได้หมดทุกคำว่าอยู่ตรงไหนหน้าไหน เมื่อครบเวลาแล้ว ก็จะพยายามทรงอารมณ์นั้นไว้ให้ได้ตลอดวัน ถ้าทำดังนี้ได้...ดวงจิตจะชินกับอารมณ์ที่เป็นกุศล ต่อให้มีความชั่วเจริญงอกงามอยู่แล้ว...ก็จะเจริญต่อไปไม่ได้ การปฏิบัติก็จะก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว

ในบุญกิริยา ๑๐ ประการนั้น ทาน ศีล ภาวนา จัดว่ามีอานิสงส์สูงสุด โดยเฉพาะอานิสงส์ของการภาวนานั้นจะแรงที่สุด ผีบางตัวบาปหนัก รับบุญอื่นไม่ได้ นอกจากบุญที่เกิดจากการภาวนาเท่านั้น ทั้งนี้เพราะทานกับศีลนั้นเราบังคับเพียงการกระทำและคำพูด...ซึ่งเป็นการบังคับของหยาบ...จึงทำได้ง่าย แต่การภาวนาเป็นการบังคับจิตใจซึ่งเป็นของละเอียด...ทำได้ยาก...แต่เมื่อทำได้...บุญที่ได้ย่อมมีมหาศาล


คำสอนพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
หลังทำวัตรเช้า วันที่ ๒๓ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๔๙
คัดลอกมาจากเว็บกระโถนฯ