เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๗ พฤศจิกายน ๒๕๖๖

[พิชวัฒน์]

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๗ พฤศจิกายน ๒๕๖๖

[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๗ พฤศจิกายน ๒๕๖๖ เมื่อคืนนี้กระผม/อาตมภาพได้เดินทางไปยังวัดชัยชนะสงคราม เพื่อร่วมพิธีบำเพ็ญกุศล ถวายพระเดชพระคุณหลวงปู่พระภาวนาสุตาจารย์ วิ. (อำนวย ฐานวโร ป.ธ.๔) อดีตที่ปรึกษาเจ้าคณะอำเภอหาดใหญ่ อดีตเจ้าอาวาสวัดชัยชนะสงคราม

แม้จะรู้สภาพร่างกายของตนเองดี ตลอดจนกระทั่งได้ฉันยาไปล่วงหน้าก็ตาม แต่ด้วยความที่ว่าเป็นช่วงเวลาที่มาลาเรียจะกำเริบประการหนึ่ง อีกประการหนึ่งก็คืองานของเขาค่อนข้างจะมีรูปแบบที่เป็นแบบเป็นแผน แต่กลับรู้สึกว่ายืดเยื้อมาก จึงทำให้ต้องใช้เวลาไปจนถึง ๒ ทุ่มเศษจึงจะเสร็จพิธีการ

กระผม/อาตมภาพเดินออกจากงานมาได้อย่างไรก็ไม่รู้ !? รู้อยู่อย่างเดียวว่าแค่ตั้งสติไม่ให้ล้มก็ยากแล้ว มีญาติโยมหลายท่านที่เข้ามาทักทาย ก็ฟังไม่รู้เรื่องว่าเขาพูดอะไร รีบตรงไปจนถึงรถ นั่งลงได้ก็ค่อยหายใจโล่งอก ว่าไม่ต้องไปทรุดไปล้มให้ขายหน้าของใคร..! เมื่อกลับถึงที่พักก็สลบไสลไปเลย

ส่วนในช่วงเช้าญาติโยมทั้งที่จังหวัดสงขลาและใกล้เคียงก็มากันมากตามปกติ กระผม/อาตมภาพต้องรับสังฆทานและรับการถวายภัตตาหารเช้า ฉันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็รีบขึ้นไปเก็บข้าวของ เตรียมตัวเดินทาง เมื่อได้เวลา ทางด้านเถ้าแก่เล็ก (สมศักดิ์ ฉัตรศิริวัฒน์) กับคุณประภาส กมลศรี ก็พาไปส่งที่สนามบินนานาชาติหาดใหญ่ หลังจากที่ผ่านเครื่องเอ็กซเรย์เข้าไปแล้ว ต้องไปรออยู่เกือบชั่วโมง กว่าที่เจ้าหน้าที่ของสายการบินจะมาตรวจตั๋วและออกเบอร์ที่นั่งให้ เสร็จแล้วยังต้องขึ้นชั้นบนไปผ่านด่านตรวจและเครื่องเอ็กซเรย์อีกรอบหนึ่ง

เมื่อผ่านเข้าไปจนถึงข้างในแล้ว กระผม/อาตมภาพก็เพิ่งจะเห็นว่าตนเองนั้นพกพาข้าวของมาเต็มกระเป๋าโดยที่ลืมเอาออก ซึ่งก็คือพวงกุญแจ ที่ประกอบไปด้วยกุญแจ ๔ ดอก ส่วนที่เหลือเป็นวัตถุมงคลชิ้นเล็ก ๆ ประเภทที่เรียกว่าสาลิกา ซึ่งประกอบไปด้วยตุ๊กแกน้อยมหาลาภของหลวงปู่ครื้น วัดสังโฆ กริชเขาควายเผือกฟ้าผ่าตาย ของหลวงพ่อโสก วัดปากคลองบางครก ปลัดขิกสาริกาของหลวงพ่อขริก วัดสาวชะโงก

ปลัดขิกสาริกาทั้งเนื้อทองคำและเนื้อนาก ของท่านอาจารย์เฮง ไพรวัลย์ ดอกจำปีงาแกะของหลวงพ่อสด วัดปากน้ำ และเม็ดพริกคหบดีเลี่ยมเงิน ของหลวงพ่ออี๋ วัดสัตหีบ ซึ่งก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าเผลอติดเอาไว้ในกระเป๋าอังสะ โดยไม่ได้ล้วงออกมาเพื่อผ่านเครื่องเอ็กซเรย์ต่างหาก แต่ว่าเมื่อเดินผ่านเครื่องไปแล้ว ไม่มีเสียงดัง เจ้าหน้าที่ก็เลยไม่สนใจ ไม่เช่นนั้นแล้วอาจจะสงสัย ในลักษณะของกริชที่มีปลายแหลม จนอาจจะคิดว่าเป็นอาวุธก็ได้

[เถรี]

เรื่องนี้ยังไม่ตลกเท่ากับตอนที่ไปประเทศเนปาล กระผม/อาตมภาพเดินผ่านเครื่องตรวจแล้วเครื่องร้องเสียงดัง จึงต้องปลดวัตถุมงคลต่าง ๆ ที่พกติดตัวอยู่ ซึ่งส่วนใหญ่แล้วก็คือพระเครื่องเลี่ยมทอง ใส่ถาดให้กับทางเจ้าหน้าที่เป็นสิบชิ้น เจ้าหน้าที่ยกถาดผ่านเครื่องเข้าออก ๒ - ๓ รอบก็ไม่ดังแม้แต่ครั้งเดียว แล้วเขาก็ไม่สงสัยด้วยว่าทำไมในเมื่อเป็นโลหะขนาดนั้นแล้วไม่ดัง !? แต่ว่ามาตรวจที่ร่างกายต่อ

กระผม/อาตมภาพก็ล้วงควักให้เขาจนไม่มีอะไรเหลือ ขนาดอ้าปากให้ดูว่าเป็นเพราะครอบฟันโลหะนี้หรือไม่ ? แต่เจ้าหน้าที่ก็ยืนยันว่าไม่ใช่

ท้ายสุดก็ไปเจอซองลูกอมแก้เจ็บคอยี่ห้อหนึ่ง ซึ่งเป็นซองอะลูมิเนียมฟอยล์ พอหยิบส่งไปให้ เจ้าหน้าที่ส่งผ่านเครื่องเท่านั้น เสียงก็ดังลั่นขึ้นมา ทำเอาพวกเราทุกคนตีหน้าบอกไม่ถูก เนื่องเพราะว่าข้าวของติดตัวเป็นโลหะทั้งถาด ผ่านเครื่องแล้วไม่ดัง แต่ว่าในส่วนของลูกอมแก้เจ็บคอ ซึ่งพระครูวิโรจน์กาญจนเขต, ดร. ถวายให้ก่อนเข้าสนามบิน ปรากฏว่าซองอะลูมิเนียมแค่นั้นกลับมีเสียงดังขึ้นมาได้ เมื่อผ่านไปแล้ว พวกเราก็ไปนั่งหัวเราะกันอยู่ทางด้านใน

แต่ถ้าหากว่าจะเอาที่หนักกว่านี้ก็คือกระผม/อาตมภาพเคยพกมีดจ่าตุ่ม ตลอดจนกระทั่งมีดหมอหลวงพ่อเดิม และมีดหมอชาตรี หลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง ผ่านด่านตรวจมาหลายประเทศแล้ว จนมาระยะหลัง พระผู้ใหญ่ท่านเตือนว่า "อย่าทำแบบนั้นอีก ถ้าหากว่าไม่ดัง แต่ว่าเขาค้นตัวแล้วเจอ ก็เป็นเรื่องที่จะต้องอธิบายกันนาน" แล้วทางด้านโน้นก็ไม่มีมีดหมอในลักษณะแบบบ้านเราเมืองเรา ไม่รู้เหมือนกันว่าจะอธิบายอย่างไรให้เขาเข้าใจว่านี่เป็นวัตถุมงคล ไม่ใช่อาวุธ เนื่องเพราะว่ามีดหมอขนาด ๕ นิ้ว อย่างไรเสียก็ดูเป็นอาวุธชัดเจนอยู่แล้ว..!

ภายหลังกระผม/อาตมภาพถ้าเดินทางไปต่างประเทศจึงปลดมีดหมอออก ขึ้นหิ้งเอาไว้ แต่ว่าวัตถุมงคลอื่นก็ยังมีติดตัวไปตามปกติ เพียงแต่ว่าเมื่อผ่านไปแล้วไม่ดัง เจ้าหน้าที่ก็มักจะไม่ตรวจสอบอะไร มีอยู่ครั้งเดียวที่ผ่านไปแล้วไม่ดัง แต่เจ้าหน้าที่ของประเทศอินเดียให้ถอยกลับไปใหม่ เนื่องเพราะว่าไปใส่รองเท้ากันหิมะ ซึ่งเป็นรองเท้าส้นหนา ทำให้อาจจะซุกซ่อนอาวุธหรือสิ่งหนึ่งประการใดเอาไว้ได้ จึงต้องถอยกลับมาส่งรองเท้าให้เขาเข้าเครื่อง แล้วค่อยเข้าไปผ่านด่านตรวจอีกรอบหนึ่ง

[เถรี]

เรื่องพวกนี้บางทีก็เป็นเรื่องนอกเหตุเหนือผล เนื่องเพราะว่าบรรดาชาวต่างชาติเขาก็ไม่เข้าใจ ถึงความศักดิ์สิทธิ์ในวัตถุมงคลของประเทศเรา แล้วขณะเดียวกัน ก็อาจจะเป็นอำนาจของวัตถุมงคลนั่นแหละ ที่ทำให้เขาเหล่านั้นลืมไปว่าควรที่จะสอบถาม ว่าวัตถุมงคลที่ทั้งเลี่ยมเงิน เลี่ยมทอง และกรอบสเตนเลสเป็นถาดเลย ยกผ่านเครื่อง ทำไมถึงไม่ดังแม้แต่ชิ้นเดียว ? แต่มาดังเอาสิ่งที่ไม่ควรจะดังก็คือซองยาอมแก้เจ็บคอ เป็นต้น ในเมื่ออยู่ในลักษณะอย่างนี้ ย่อมทำให้ผู้มีประสบการณ์ย่อมมีความมั่นใจในวัตถุมงคลนั้นมากยิ่งขึ้น

การใช้วัตถุมงคลนั้น สำคัญที่สุดก็คือความมั่นใจของเรา ถ้าหากว่ามีความมั่นใจมาก วัตถุมงคลก็ส่งผลให้เรามากเป็นพิเศษ โดยเฉพาะถ้าเป็นผลด้านการป้องกันนี่แทบไม่ต้องคิดเลย ความมั่นใจของเราเข้มแข็งมากเท่าไร วัตถุมงคลก็รักษาเราได้มากเท่านั้น

โดยเฉพาะเมื่อสองวันก่อน กระผม/อาตมภาพได้ฟังรายการคุยคุ้ยคน ของคุณหนุ่มคงกระพัน โดยเฉพาะในส่วนของทหารพรานที่ออกรบ แล้วทหารพรานกรกต เกตุแก้วนั้น มีพี่ชายที่มีความเชี่ยวชาญในเรื่องเวทมนตร์คาถาและวัตถุมงคล ทำให้ถึงเวลาปะทะกันอย่างชนิดถึงเลือดถึงเนื้อ บรรดาเพื่อนทหารพรานก็จะร้องบอกพี่ชายของทหารพรานกรกตว่าให้ "คุ้มครองผมด้วย" แล้วพี่ชายของทหารพรานกรกตก็ยืนยันว่า "กูคุ้มครองได้ ๒๐ คน"

ถ้าลักษณะอย่างนี้ แสดงว่าเป็นวิชาแบบตะกรุดแม่ทัพ หรือว่าตะกรุดมหาโจร เนื่องเพราะว่าตะกรุดแม่ทัพนั้น สามารถคุ้มครองได้ทั้งกองทัพ ตะกรุดมหาโจรก็คุ้มครองได้ทั้งกองโจร ตะกรุดแม่ทัพที่ทำแล้วเลื่องลือมากก็คือตะกรุดแม่ทัพของหลวงพ่อกวย วัดโฆสิตาราม หรือว่าตะกรุดมหาโจร ซึ่งความจริงก็คือตะกรุดแม่ทัพนั่นเอง

แต่ว่าหลวงพ่อคง วัดวังสรรพรส ท่านสร้างขึ้นมาแล้ว ท่านติดใจตรงที่ว่าทหารไทยต้องส่งกองโจรไปปล้นค่ายทหารพม่า หรือว่าข้าศึกอยู่เสมอ จึงเรียกให้ตรงตัวไปเลยว่าตะกรุดมหาโจร ถ้าหากว่าพกติดตัวอยู่ สามารถอาราธนาป้องกันได้ทั้งกองที่เดินทางไปด้วยกัน

[เถรี]

จึงทำให้เชื่อมั่นว่าพี่ชายของทหารพรานกรกตนั้น ท่านต้องฝึกวิชาเกี่ยวกับประเภทนี้มาแน่นอน เพราะว่าแสดงแสนยานุภาพของตนเองให้เพื่อนทหารพรานเห็นมาจนนับครั้งไม่ถ้วน เมื่อปะทะกันถึงเลือด ถึงเนื้อ ถึงชีวิต เมื่อไร เพื่อนฝูงก็มักจะตะโกนบอกให้คุ้มครองให้ด้วย แล้วท่านก็ยืนยันว่า "กูคุ้มครองได้ ๒๐ คน..!" เหล่านี้เป็นต้น

เมื่อความมั่นใจของตนเองมีมาก ความมั่นใจของเพื่อนฝูงที่เห็นประสบการณ์มาบ่อยก็พลอยมากไปด้วย จึงทำให้ปลอดภัย แม้กระทั่งปืนใหญ่ของฝ่ายตรงข้าม ตกลงมาข้างตัวเป็นหลุมลึกประมาณขาอ่อนของเรา ก็ยังไม่ระเบิด เราอาจจะคิดว่าลูกปืนมันด้านเองก็เป็นได้ แต่ขณะเดียวกัน ทำไมลูกอื่นถึงไม่ด้าน ? เหล่านี้เป็นต้น

วันนี้จึงเล่าเรื่องที่ผ่านเครื่องเอ็กซเรย์ทั้งสองชั้นเข้าไป โดยที่ลืมล้วงเอาพวงกุญแจที่มีโลหะเพียบเลยออกมา แต่ก็ไม่มีเสียงดัง เจ้าหน้าที่จึงไม่ได้ตรวจค้นตัว เนื่องเพราะเกรงใจว่าเป็นพระด้วยก็เป็นได้ ก็หวังแต่ญาติโยมทั้งหลาย ถ้าหากว่าใช้วัตถุมงคลแล้ว จะสามารถเข้าถึงอานุภาพของวัตถุมงคลต่าง ๆ จนสามารถคุ้มครองทั้งตนเองและคนที่ท่านทั้งหลายรักด้วย ก็จะเป็นเรื่องที่น่ายินดีเป็นอย่างยิ่ง

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายแก่พระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๗ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)