มิงกะละบาร์ เมียนมาร์ ตอนที่ ๑๓

[คิมหันต์]

ลุกขึ้นภาวนาตีหนึ่งครึ่ง พอถอดจิตพุ่งออกไปเหมือนกับมีกำแพงแก้วขวางอยู่ แฉลบออกถึงสองครั้ง ครั้งที่ ๓ จึงฝ่าออกไปได้ แสดงว่าผู้ทำการผูกพัทธสีมาของโบสถ์นี้ จัดอยู่ในระดับยอดฝีมือทีเดียว..!

ล้างหน้า เช็ดตัว ทำวัตรสวดมนต์ แล้วไปกราบท่านอาจารย์ญาณรัตนะที่กลับมาเมื่อคืน ท่านเป็นศิษย์หลวงปู่แสงหล้า วัดพระธาตุสายเมือง มิน่าล่ะ...หลวงปู่มาทำพิธีให้นี่เอง ถึงสะเด็ดยาดขนาดนี้...

ท่านพูดไทยคล่องมาก เพราะอยู่ท่าขี้เหล็กกับหลวงปู่มาหลายปี หลวงปู่ส่งท่านมาเป็นเจ้าอาวาสเมื่อสิบปีมานี่เอง อาตมาถวายปัจจัยร่วมสร้างวัดกับท่าน ๑,๕๐๐ จั๊ต ฉันเช้าด้วยมื้อหนึ่ง พอดีรถแท็กซี่มารับ...

อากาศของตองยียังไม่เย็นมากเท่าทองผาภูมิ ที่รู้สึกหนาวเพราะลมพัดแรง บอกโชเฟอร์ว่าขอเปลี่ยนเป็นเช่าเหมาทั้งวัน ตกลงที่ราคากันเจ็ดพันจั๊ต เขาขอเติมน้ำมันก่อน เบิกค่าน้ำมันสามพันเป็นมัดจำ เอาไว้หักจากค่าเช่ารถทีหลัง...

[คิมหันต์]

ปั๊มพี.ที.ที.ของไทยนี่นา..ราคาน้ำมันไทยแกลลอนละห้าร้อย น้ำมันพม่าแกลลอนละสามร้อยหกสิบ ที่นี่บอกชัดเจนว่าแกลลอนหนึ่งมีสี่ลิตร ป้องกันการทะเลาะกันแบบอาตมาครั้งก่อน ส่วนต้องการคุณภาพแบบไหน เชิญเลือกได้ตามราคา เติมของพม่าถูกหน่อยแต่ไส้กรองตันเป็นประจำ..!

ย้อนมาทางเมืองเอตะยา ก่อนเข้าเมืองเฮโฮ โชเฟอร์พาไปทางลัด บอกว่าไปเมืองปินดายะทางนี้ใกล้กว่า แต่กินฝุ่นอ่วมอรทัยเลย แถมหลงทางอีกด้วย กว่าจะถึงบ้านกงโลงก็เล่นเอาเก้าโมงครึ่ง...

มาช้ากลับกลายเป็นดี รอแค่ครู่เดียวหลวงปู่กงโลงก็ออกรับแขก พอทำบุญและกราบขอขมารับพรจากท่านแล้ว หลวงปู่ก็กลับเข้าไปพักผ่อน รวมเวลารับแขกไม่ถึงสามนาที ญาติโยมที่มารออยู่ดีใจหน้าบานทุกคน...

หลวงปู่กงโลงอายุเก้าสิบแล้ว ซ้ำฉันแต่ผลไม้เท่านั้น แต่ร่างกายก็ดูผ่องใสดี ท่านมีฉายาว่าหลวงปู่เท้าหอม ญาติโยมที่เคยกราบเท้าท่านมา ยืนยันว่าเท้าของท่านหอมจริง ๆ..!

[คิมหันต์]

ขึ้นทางลาดยางมาสิบนาทีเศษ ถึงถ้ำชุยอูมิน (อุโมงค์ทอง) เป็นถ้ำที่มีชื่อเสียงที่สุดของพม่า เชื่อกันว่าแต่เดิมเป็นถ้ำแมงมุมยักษ์ พอมีคนฆ่าแมงมุมตาย จึงแกะสลักหินเป็นพระพุทธรูปอุทิศให้...

ต่อมามีคนศรัทธาแกะสลักเพิ่มเติมมากขึ้น จนมีถึง ๘,๐๙๔ องค์ ดูแน่นไปทั้งผนังถ้ำ ฝีมือแกะสลักงามทีเดียว เป็นพุทธศิลป์สมัยพุกาม ทางด้านปากถ้ำมีคนปิดทองถวายไปแล้วหลายร้อยองค์ ด้านในที่เหลือยังเป็นหินดำ ๆ อยู่ อาตมามุดเข้าไปชมทั่วทุกซอกทุกมุม ส่วนใหญ่แล้วเป็นพระพุทธรูปแบบพุกาม ฝีมือคล้าย ๆ กันหมด...

เดินวนจนทั่วจึงออกมาทางร้านค้าด้านนอก เขาให้ชิมผลิตภัณฑ์จากชา ซึ่งชาของปินดายะมีชื่อเสียงที่สุด แถมบริการหาอาหารเพลถวายอีก อาตมากับครูบาน้อยต้องจ่ายเพิ่มจากค่าอาหารหลายเท่า เพราะซื้อน้ำมันชาไปคนละ ๒ ขวด...

ออกมาทางเมืองอองบาง ย้อนไปจนถึงเมืองกะลอ วนชมทิวทัศน์งาม ๆ ของทั้งสองเมือง กะลอเป็นเมืองสนภูเขา ส่วนอองบางเป็นเมืองซากุระป่า (ดอกพญาเสือโคร่ง) เมืองหนึ่งเขียวสดใส เมืองหนึ่งชมพูหวานแหวว ถ้ามาถูกฤดูกาลจะงามมาก ชมจนทั่วแล้วย้อนกลับมาทางเมืองเฮโฮใหม่...

[คิมหันต์]

ถึงเมืองชุยยอง (ไทรทอง) เลี้ยวขวาเข้าไปเจ็ดไมล์เป็นเมืองอินเล เมืองนี้มีทะเลสาบอินเลที่มีชื่อเสียงก้องโลก ด้วยมีเมืองในน้ำของชาวอินทา ผู้ชำนาญในการพายเรือด้วยเท้า และทำเกษตรกรรมด้วยการสร้างแปลงปลูกผักลอยน้ำ...

ที่สำคัญที่สุดคือมีหลวงพ่อผ่องต่ออูที่ศักดิ์สิทธิ์เป็นอย่างยิ่ง ผู้คนปิดทองถวายเป็นพุทธบูชา จนพระพุทธรูปไม้ทั้งห้าองค์กลายเป็นลูกกลมทองคำ ไม่สามารถจะทราบได้ว่า สภาพเดิมของท่านเป็นแบบใดกันแน่ บ้างก็ว่าเป็นพระพุทธรูป บ้างก็ว่าเป็นพระอุปคุต น่าจะลองเอ๊กซ์เรย์ดูสักที..!

เพื่อประหยัดเวลา อาตมาจึงเช่าเรือเร็วในราคาสองพันห้า วิ่งฝ่าผืนน้ำกว้างขวางสุดลูกหูลูกตาไปด้วยความเร็วสูง ผ่านเรือนักท่องเที่ยวที่วิ่งกันขวักไขว่ บางลำพยายามถ่ายรูปชาวอินทาขณะพายเรือด้วยเท้า จนกลัวว่าตากล้องจะตกน้ำตาย..!

ไปได้แค่ ๕ ไมล์ เครื่องสะดุดดับ นายท้ายพยายามแก้อยู่สิบกว่านาที อาตมานึกถึงเจ้าที่รักษาทะเลสาบ เห็นเทวดาชุดขาวยืนค้ำฟ้าอยู่ทางท้ายเรือ ถามว่าช่วยให้ไปสะดวกหน่อยได้ไหม ? ท่านบอกว่าได้ พูดจบเครื่องเรือติดกระหึ่มพอดี จึงบอกครูบาน้อยให้ช่วยกันอุทิศส่วนกุศลให้กับท่านด้วย...

[คิมหันต์]

เรือวิ่งทวนลมเย็นยะเยือกไปสิบสามไมล์ (๒๑ ก.ม.) ก็มาถึงวัดผ่องต่ออู เห็นโบสถ์สวยงามเด่นตระหง่านอยู่แต่ไกล ครูบาน้อยซื้อดอกไม้ ขณะที่อาตมามีทองคำเปลว ซึ่งซื้อเผื่อไว้ตั้งแต่วัดหลวงพ่อพระมหามุนี...

แบ่งดอกไม้และทองกันคนละส่วน สวดอิติปิโสถวายเป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา สามจบ แล้วปิดทองถวายหลวงพ่อทั้งห้าองค์ จากนั้นเขาพาไปชมเรือหงส์ ที่ใช้แห่หลวงพ่อผ่องต่ออูตอนมีงานประจำปี และชมการทอผ้าใยบัวของชาวอินทา แล้วย้อนกลับมาทางเดิม วิ่งเลาะไปตามบ้านเรือนที่ตั้งอยู่ในน้ำทั้งสิ้น...

เลี้ยวขวาเข้าวัดงะแพชอง (คลองปลาตอง) เป็นวัดเก่าแก่คร่ำคร่า แต่เจ้าประคุณเอ๋ย..มีธรรมาสน์เก่าแก่งดงาม ฝีมือละเอียดยิบระดับเซียนเหยียบเมฆเต็มไปทั้งศาลา..! ชาวบ้านทำถวายมากี่ร้อยปีแล้วก็ไม่รู้..?

[คิมหันต์]

กราบสนทนากับท่านเจ้าอาวาส แล้วพากันถ่ายรูปจนฟิล์มหมดเกลี้ยงทั้งสองคนจึงลากลับ ท่านชวนดูการแสดงของแมวแสนรู้ (Jumping Cat) ก็ยังไม่มีอารมณ์เลย เรือพามากลางแปลงผักลอยน้ำของชาวอินทา มาเจอไม้งามเมื่อยามขวานบิ่นแบบนี้ก็จ๋อยไปทั้งคู่ เลยได้แต่มองกันตาละห้อย ฝากไว้ก่อนเถอะน่า...!

จ่ายค่าเรือแล้วโชเฟอร์พากลับมาตองยี ถึงที่พัก ๑๗.๓๐ น. จ่ายค่ารถที่เหลือสี่พัน แถมสินน้ำใจให้อีกห้าร้อย ทำเอาเขารีบถามว่า พรุ่งนี้จะไปไหนอีกจะได้มารับ..? ไม่ต้องแล้วพ่อคุณ...ไม่ได้มีเงินไว้ผลาญขนาดนี้ทุกวันหรอกจ้ะ..!

อาตมาสรงน้ำ ครูบาน้อยออกไปโทรศัพท์ติดตามเรื่องงาน แล้วก็เหี่ยวกลับมา บอกว่าโทร.ไม่ติดทั้งหม่องหม่องและวินหน่อง ช่างมันเถอะ...พรุ่งนี้ค่อยโทรใหม่ ถ้างานเสร็จพวกเราก็ไปย่างกุ้ง ถ้าไม่เสร็จก็ลงไหว้พระที่ปะโก ทุกอย่างธรรมะจัดสรรให้เอง...

[คิมหันต์]

เป็นเพราะท่านอาจารย์ญาณรัตนะเลี้ยงข้าวนึ่งในตอนเช้า หรือว่าตื่นมาภาวนาตั้งแต่เที่ยงคืนก็ไม่รู้ ? เมื่อตามเณรลองคำขึ้นเขาตองยี อาตมาทำท่าจะไปไม่รอด แต่พอตะกายขึ้นไปถึงเจดีย์บนยอดเขาแล้วแสนจะคุ้ม เพราะทิวทัศน์งาม ๆ ของตองยีทั้งเมืองอยู่ตรงหน้า...

กลับลงมาเก้าโมงเช้า เข้าวิหารพระเจ้าเก้าเมือง ที่เขาเอาเทพารักษ์ประจำเมืองเก้าแห่งมารวมไว้ที่เดียว รถที่มาตองยีทุกคัน ถ้ามาเก้าคนเขาจะเก็บก้อนหินขึ้นรถมาด้วย เพื่อให้จำนวนเกินเก้าเอาไว้ ถ้าขาดไม่เป็นไร แต่ถ้ามาเก้าพอดีถือเป็นการไม่เคารพกัน เขาว่ามักจะเกิดอุบัติเหตุถึงตายกันเป็นประจำ...!

“ไม่เหลือเงินกลับมาเลยครับ..อย่าเตะผมนะอาจารย์..!” ครูบาน้อยที่ออกไปซื้อของรีบออกตัว พลางวางน้ำผึ้งสมุนไพร ๔ ขวด สตอเบอรี่ถุงใหญ่ลงข้างถาดอะโวคาโด เอาละ..มื้อกลางวันฉันผลไม้แทนข้าวก็แล้วกัน ว่าแล้วหยิบมีดหยิบช้อนมาโลด..!

ฉันจนล้นมาถึงคอหอย ท่านอาจารย์ญาณรัตนะยังให้เณรมาตามไปร่วมฉันเพลอีก ตักได้ไม่กี่คำพอดีรถมารับ รอดตัวไป กราบลาท่านขึ้นรถ เขาไปรับคนอีกสองแห่ง จากนั้นมาส่งขึ้นรถทัวร์ที่เมืองเอตะยา ไชโย...ได้รถใหม่อีกแล้ว..! ออกเที่ยงครึ่งตรงเวลาเสียด้วย บทจะดวงดีขึ้นมา อะไร ๆ ก็ดีไปหมด...

[คิมหันต์]

มาถึงเมืองชุยยอง ทางแยกไปทะเลสาบอินเล ฝรั่งขึ้นมาซะครึ่งคัน แหม่มสองคนที่เคยพบกันทั้งที่ถ้ำชุยอูมินและทะเลสาบอินเลยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ คงคิดว่าไม่ว่าจะไปที่ไหนเป็นเจอพระสองรูปนี้ทุกที...

อาศัยบารมีนักท่องเที่ยวผ่านทุกด่านอย่างสะดวกโยธิน แต่รถดีกลับพาให้ช้า ทางทั้งคดทั้งแคบ รถทัวร์คันยาวทำให้ตีวงได้ยาก แทบจะต้องหยุดสนิททุกโค้ง ยิ่งสวนกับบรรดาสิงห์รถบรรทุก ต้องผลัดกันหยุด ผลัดกันไป ทำให้เดินทางได้ช้ามาก...

๑๗.๓๐ น. พระอาทิตย์ลับเหลี่ยมเขา เพิ่งหลุดจากสะพานแบ่งเขตรัฐฉานกับมณฑลมัณฑะเลย์ เมื่อลงถึงที่ราบ รถจอดให้กินข้าวเย็น พระสองรูปฉันน้ำผึ้ง แล้ววางยาตัวเองตามเคย หลับได้ทั้ง ๆ ที่เสียงดังหนวกหูอยู่รอบข้าง...

คลิกเพื่ออ่านตอนต่อไป