เส้นทางพระโพธิสัตว์ ตอนที่ ๑๗

[คิมหันต์]

ขนาดให้ทิดจิตรซื้อยากันยุงมาจุดมากพอที่จะรมคนให้ตายได้ แต่ยุงมันเฉยมาก ตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเดียว ทำให้หลับ ๆ ตื่น ๆ ทั้งคืน มาวูบไปตอนใกล้รุ่ง สะดุ้งตื่นตอนตีสี่ครึ่ง..ตายละวา..ช้าไม่ได้แล้ว..!

ล้างหน้าครองผ้าแบบด่วนจี๋ สังฆาฏิพับไม่ทันจึงห่มซ้อนไปเลย ทิ้งท่านนาวินเข้าไปถึงด้านใน เจ้าหน้าที่จัดสถานที่เสร็จพอดี ขึ้นไปบนแท่นประทับหลวงพ่อพระมหามุนี สวดอิติปิโส ๓ ห้องได้ ๑ จบ หลวงพ่อปัญญาวังสะ ผู้ทำหน้าที่สรงน้ำพระพักตร์ก็มาถึง...

หลวงพ่อปัญญาวังสะถวายน้ำสรงพระพักตร์หลวงพ่อพระมหามุนี

การถวายการสรงน้ำพระพักตร์ ชำระพระทนต์ ถวายข้าวพระ และปิดทองเป็นพุทธบูชานั้น อาตมาได้เข้าร่วมอย่างใกล้ชิดทุกขั้นตอนตั้งแต่ปีที่แล้ว...

อาตมาจึงตั้งหน้าตั้งตาสวดมนต์ถวายเป็นพุทธบูชาอย่างเดียว ได้อิติปิโส ๓ ห้อง ๑๐ จบ ก็เสร็จพิธีพอดี เห็นท่านนาวินเข้ามาถึงองค์หลวงพ่อด้านบนอยู่ท่านเดียว...

ท่านตู่ ท่านป๊อบ บ่นเสียดายที่มาไม่ทัน ส่วนท่านชานั่งทำวัตรเช้าอยู่ข้างองค์หลวงพ่อ พอเจ้าหน้าที่ลาข้าวพระ และเสร็จจากการถวายงานพัด พวกเราก็กลับที่พัก รอให้ได้อรุณจะได้ออกไปฉันเช้ากัน ทางพม่านับอรุณตามเวลาแต่ละเดือน ไม่ได้ดูแสงเงินแสงทองแบบไทย...

[คิมหันต์]

หลวงปู่ชฏิละสั่งให้ไปลามาไหว้ รออยู่หน้ากุฏิตั้งนาน อาตมาเลยจัดการเปิดประตูทั้งสองชั้นเอง ทำเอาท่านนาวินที่เพิ่งเห็นจะจะเป็นครั้งแรกตาค้าง..! “ท่านอาจารย์ใช้คาถาบทไหนครับ..?”

“นะ มะ พะ ทะ ถอยหลัง สำคัญตรงที่อย่าไปคิดจะให้มันเปิด และอย่าไปคิดว่ากุญแจมันล็อก...”

ร้านอาหารโค-ตะ-ระแพงร้านนี้ อยู่ตรงปากทางขึ้นวัดเขามัณฑะเลย์พอดี

กราบลาออกมาฉันที่ร้านหน้าเชิงเขามัณฑะเลย์ ท่านชากับท่านตู่ที่คุยกันว่า วันนี้จะตีถึงพระราชวังมัณฑะเลย์ ปรากฏว่าถูกพวกฟันหัวขาดที่ตีนเขานี่เอง เจอค่าอาหารไป ๒,๓๐๐ จั๊ต..! ขนาดลุยมาร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำอย่างโซยุนท์ ยังออกปากว่าแพงที่สุดในพม่า..!

[คิมหันต์]

หลวงพ่อมหาศิลา วัดเจ้าดอจี

ขึ้นไปกราบพระบนยอดเขามัณฑะเลย์ วัดวาอารามบนนี้ ฝีมือของอูคันตีมหาฤๅษีโพธิสัตว์สร้างทั้งนั้น เดินดูของตามทางลงเขา เจอประคำไม้จันทน์เส้นละ ๑,๐๐๐ จั๊ต..! ทุกคนรุมซื้อกันใหญ่ยกเว้นอาตมา เพราะไม่ชอบตรงที่ไม้มีตำหนิ...

พระเจดีย์มหาโลกะมาระชิน วัดกุโธดอ (มหาราชประสงค์)

ลงมาถึงเชิงเขา ขยับไปสองก้าวก็ได้กราบหลวงพ่อเจ้าดอจี (มหาศิลา) ที่สลักจากหินอ่อนองค์มหึมา อีกหนึ่งก้าวเป็นวัดมหาโลกะมาระชิน ซึ่งพระเจ้ามินดงของพม่าสร้างขึ้น และใช้เป็นที่สังคายนาพระไตรปิฎก มีทะเลเจดีย์กุโธดอ (มหาราชประสงค์) ๗๒๙ องค์...

พระไตรปิฎกหินอ่อน ๑ ใน ๗๒๙ แผ่น

ทะเลเจดีย์นี้ครอบศิลาจารึกพระไตรปิฎกที่สังคายนาในสมัยนั้น ๑ องค์ต่อ ๑ แผ่น ที่ประทับใจจนต้องขอถ่ายรูปทุกคน คือต้นพิกุลยักษ์ อายุ ๒๕๐ ปี ปลูกมาพร้อมกับการสร้างวัด แผ่กิ่งก้านสาขาร่มรื่นกว้างเป็นไร่เลย ต้นอื่น ๆ อยู่ในระดับอายุ ๑๐๖ ปี...

ต้นพิกุลยักษ์ อายุ ๒๕๐ ปี

ขยับมาครึ่งก้าวเป็นวัดซันดามุนี (จันทมุนี) ถ้าวัดโน้นเป็นทะเล วัดนี้ก็ต้องเป็นมหาสมุทร มีเจดีย์ ๑,๗๗๔ องค์ ครอบพระไตรปิฎกที่จารึกบนแผ่นหินอ่อน ฝีมือท่านอูคันตีอีกนั่นแหละ ขออนุโมทนาเป็นอย่างสูง..!

ทะเลเจดีย์ครอบพระไตรปิฎกหินอ่อน ๑,๗๗๔ องค์ วัดซันดามุนี

[คิมหันต์]

สามก้าวถัดมาเป็นมหาศาลาอะตูมาชิ จ่ายค่าผ่านประตู ๓๐ จั๊ต วัดนี้มีพระประธานที่ในหลวงถวายมากับกฐินพระราชทาน เมื่อ ๒ พฤศจิกายน ๒๕๔๐ พื้นด้านหน้าศาลาทรุด ปริร้าวเป็นทางยาว...

มหาศาลาอะตูมาชิ (ไร้เทียมทัน)

รั้วติดกันเป็นวัดชุยนานดอ (สุวรรณมเหสี) ที่พระเจ้ามินดงทรงผนวชและพำนักอยู่ ศิลปะไม้แกะที่นี่นับเป็นงานสลักไม้ที่ยอดเยี่ยมที่สุดของประเทศพม่าก็ว่าได้ น่าเสียดายตรงที่เขาทำรั้วใหม่จนชิดตัวกุฏิ หามุมถ่ายรูปไม่ได้เลย...

พระประธานในมหาศาลาอะตูมาชิ ในหลวงพระราชทานเมื่อปี ๒๕๔๐

ข้ามถนนมาเป็นมหาวิทยาลัยบาลีศาสนศึกษา ซึ่งทางการไทยออกเงินร่วมสร้าง มีพระนักศึกษาประมาณสี่พันรูป ท่านมุนิวะระเพื่อนรุ่นพี่ของท่านนาวินให้การต้อนรับ บอกว่าถ้ามากันแค่ ๒ – ๓ รูป มาพักที่นี่ก็ได้ แฮ่...ทั้งพระทั้งโยมตั้งแปดพระหน่อแน่ะ..!

งานไม้แกะสลักของวัดชุยนานดอ (สุวรรณมเหสี)

ท่านมุนิวะระจะตามท่านอังกุระไปเมืองไทยเดือนสี่นี้ อาตมาบอกกับท่านว่า ถ้าหาใครพาเที่ยวเมืองไทยไม่ได้ ให้แวะไปหาอาตมาที่เกาะพระฤๅษี อาตมาจะพาไปเที่ยวไหว้พระในเมืองไทยเอง ลาจากท่านแล้ว พวกเราตรงเข้าไปชมพระราชวังมัณฑะเลย์...

หอประชุมของมหาวิทยาลัยบาลีศาสนศึกษามัณฑะเลย์

[คิมหันต์]

การจัดการในพิพิธภัณฑ์ของพระราชวังทำได้ดีขึ้น คราวก่อนเขาสักแต่วางสุม ๆ เอาไว้ เดินชมจนทั่วแล้วกลับมาฉันเพลที่ข้างวัดหลวงพ่อพระมหามุนี มื้อนี้สองโต๊ะใหญ่จ่ายแค่ ๑,๑๓๕ จั๊ต ขอให้ร้านนี้จงเจริญ.!

พระพุทธรูปวัดอูมินตงเส่ (สามสิบอุโมงค์)

ย่องกลับไปเอาฟิล์มเพิ่มที่วัด เหตุที่ต้องย่องเนื่องจากกลัวหลวงปู่ชฏิละท่านเรียกไปรายงานตัว อะไรจะเฮี้ยบปานนั้น..! ท่านป๊อปขอตัวไม่ไปต่อเพราะเมารถ ลุงขาวพาผ่านเมืองอมรปุระ เข้าสู่มณฑลสะกาย แหม...ค่าผ่านทางมันเก็บยุบเก็บยับดีจริง...

วัดอูมินตงเส่ (สามสิบอุโมงค์) บนยอดเขาสะกาย มองเห็นพระมหาสถูปเกามูดอ (คุณธรรม) เด่นแต่ไกล ขึ้นไปไหว้พระบนวัด ยิ่งเดินยิ่งไปได้ไกล มีท่าว่าจะไปอีกเป็นลูกเขา จึงตัดสินใจกลับดีกว่า...

พระประธานวัดซุนอู (ข้าวปากหม้อ) ที่เชื่อกันว่ามีเทวดามาถวายข้าวพระทุกวัน

วัดซุนอู (ข้าวปากหม้อ) เป็นวัดที่เชื่อกันว่า มีเทวดามาถวายข้าวพระ เพราะคนมาเช้าแค่ไหน ก็มีข้าวพระมาถวายไว้แล้วเสมอ เจ้าคางคกยักษ์สหายเก่าของอาตมา ปีนี้มีเพื่อนเพิ่มขึ้นมาอีกตัว เป็นความคิดพิสดารที่หล่อตู้บริจาคเป็นรูปคางคก...

[คิมหันต์]

ท่านนาวินมาตามไปดูจุดที่ขุดพบพระอรหันตธาตุ ทางวัดเขาตั้งใจปรับปรุงกำแพงด้านชายเขา จึงโชคดีขุดพบโดยบังเอิญ พวกเราหาทางลัดลงไปดูจนถึงที่ มีเสาประดับกระจกที่เป็นของเก่า โผล่พ้นมาจากการขุดสักศอกเห็นจะได้...

พระเจดีย์เมี้ยตเต็งต่าน ตัวแทนเขาพระสุเมรุรายล้อมด้วยทะเลสีทันดร

ลงจากยอดเขา โซยุนท์พาเลียบแม่น้ำอิระวดีไปบ้านมิงกุน วิ่งไปตามทางฝุ่นร่วม ๑๐ ไมล์ เพื่อชมเมืองเก่าสมัยอังวะ ครั้งนี้ดีที่รถเข้าถึง ท่านนาวินบอกว่า คราวก่อนต้องนั่งเรือมาตามลำน้ำแล้วขึ้นที่นี่... พระเจดีย์เมี้ยตเต็งต่าน (แสนล้าน) เป็นแห่งแรกที่เราเข้าไปกราบพระ เด็ก ๆ ตามตื๊อขายธูปเทียนจนน่ารำคาญ อาตมาจึงแกล้งขึ้นบันไดสูงชันอย่างเร็วจี๋ ทำเอาพวกเขาวิ่งตามลิ้นห้อยไปตาม ๆ กัน ทิดจิตรหัวเราะซะยกใหญ่..!

มิงกุนเกาเลาจี ระฆังยักษ์ที่สร้างโดยพระเจ้าปะดุง(โบดอพะยา)

ระฆังยักษ์หนัก ๕๕,๕๕๕ ชั่ง เป็นแห่งที่สอง สร้างขึ้นโดยพระเจ้าโบดอพะยา (พระเจ้าปะดุง) แห่งกรุงอังวะ ตั้งใจถวายไว้ที่พระมหาเจดีย์โบดอพะยาจี แต่พระเจดีย์สร้างไม่เสร็จ จึงต้องทิ้งไว้ที่นี่ กลายเป็นระฆังใบใหญ่ที่สุดของพม่าไป...

รูปหล่อหลวงปู่วิจิตตะ ผู้ที่ได้รับการบันทึกในกินเนสบุ๊คว่าเป็นบุคคลที่มีความทรงจำดีที่สุดในโลก

มณฑปข้างระฆังประดิษฐานรูปหล่อยืนเต็มองค์ ของหลวงปู่ภัททันตะวิจิตตะสาราภิวังสะ พระมหาเถระองค์สำคัญของพม่า ท่านเป็นชาวมิงกุน ประสบความสำเร็จจนตำแหน่งยาวเหยียด เขียนไม่ไหวจึงย่อมาแค่นี้...

[คิมหันต์]

ถัดมาเป็นซากพระมหาเจดีย์โบดอพะยาจี ซึ่งพระเจ้าโบดอตั้งใจสร้างเป็นศาสนสถานที่ใหญ่ที่สุดในโลก แต่ทำได้ไม่ถึงครึ่ง ปุโรหิตาจารย์ทำนายว่า ถ้าสร้างเสร็จจะสวรรคต จึงต้องทิ้งเอาไว้แต่เพียงเท่านี้ ..!

พระมหาเจดีย์โบดอพะยาจี ที่สร้างได้แค่ครึ่งองค์เท่านั้น

ขนาดไม่ถึงครึ่งองค์ขึ้นไปมองลงมาก็เล่นเอาหวิวเหมือนกัน ประมาณตึกยี่สิบชั้นเห็นจะได้ ข้างหน้าเจดีย์เป็นสิงห์คู่ขนาดยักษ์ พังทลายเหลือแต่บั้นท้าย ขนาดนั้นยังเท่ากับตึกขนาดใหญ่สองหลัง..!

สิงห์ตัวมหึมาที่เฝ้าหน้าพระเจดีย์ พังจนเหลือแค่บั้นท้าย

ฉันน้ำที่หน้าเจดีย์แล้วกลับทางเดิม มาดูสระน้ำขนาดใหญ่ที่สร้างในสมัยนั้น มีทางลงด้านละ ๘ ช่อง ลดหลั่นลงไปเป็นชั้น ๆ ความกว้างขนาดสนามฟุตบอลมาตรฐานโลก แต่สงสัยว่าทำไมห่างจากพระมหาเจดีย์มากนัก หรือถ้าอยู่ใกล้จะทำให้ดินทรุดก็ไม่รู้..?

สระน้ำโบดอพะยากันจี ห่างจากพระมหาเจดีย์มากทีเดียว

ด่านเก็บเงินอยากเยอะดีนัก แกล้งส่งใบละห้าร้อยให้ทอนซะให้เข็ด แล้วอาตมาก็เข็ดซะเอง เพราะมันทอนมาเป็นสารพัดแบ๊งค์ย่อย นับจนหูตาลายกว่าจะมั่นใจว่าเขาทอนได้ถูก ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัวหนอ..!

[คิมหันต์]

มาจอดถามเรื่องแมวพูดได้ ตรงเชิงสะพานเข้ามณฑลสะกาย เจ้าแมวตัวนี้ถ้าถามอะไรมันจะตอบเป็นภาษาคน แต่มันพูดไม่ได้มากนัก ยังไม่ทันรู้ผลท่านนาวินชวนไปดูป้อมค่ายโบราณ สร้างสมัยพระเจ้ามินดง มาเสร็จสมัยพระเจ้าธีบอ...

ป้อมปืนสมัยพระเจ้าเมงดงมิน

หน้าป้อมเป็นปืนใหญ่หันลงแม่น้ำอิระวดี ชาวบ้าน ๒ – ๓ คน ไล่อีเห็นไปจนมุมอยู่ในป้อมข้างล่าง อาตมาตามลงไปดู จึงได้พบกับเรือโบราณขุดจากไม้ลำใหญ่ เขาขึ้นคานไว้ใต้ป้อม แต่ผุพังหมดสภาพแล้ว...

เรื่องแมวพูดได้ เขาว่าเรื่องมันเงียบมาสองปีแล้ว จึงต้องถอยทัพกลับ ยอดโชเฟอร์แถมวัดบากะยาให้อีกแห่ง เป็นวัดเก่าแก่ที่สร้างจากไม้สักทั้งหลัง ถูกไฟไหม้หมด เขาสร้างใหม่ด้วยคอนกรีตจนสวยเหมือนเดิม

ศาลาการเปรียญวัดบากะยา

กลับมาถึงวัด หลวงปู่ชฏิละไม่อยู่ จึงสรงน้ำ ซักผ้า แล้วไปกราบสวดมนต์ถวายหลวงพ่อมหามุนี จากนั้นไปร้านของละเมี้ยตอ่อง นายละเมียดแกแทบโดดอุ้มเข้าร้าน..! รีบเปิดน้ำอัดลมมาถวายทุกรูป แล้วเอาประคำที่ทำเสร็จแล้วมาให้ดู...

[คิมหันต์]

สวยอย่างใจนึก ควักเก้าพันจั๊ตจ่ายไปโดยไม่เสียดาย จากนั้นเป็นรายการตะล่อมพระให้ซื้อของ จนได้ความรู้ว่า ไม้หอมมี ๕ อย่าง คือ นัตตาพิว (จันทน์ขาว) นัตตานี (จันทน์แดง) ซันดากู (จันทน์หอม) ตาระคาน (สารคาม) และกาละแม็ด (ไม่รู้ว่าใช่กฤษณาหรือเปล่า ?)

อาตมาขอให้ใช้ไม้จันทน์แกะพระนาคปรกให้ เขาบอกว่าไม่ได้ พระของเขาแกะแล้วได้ดีจึงนำมาเสนอ ถ้าสั่งแกะเจอไม้แตกไม้ร้าวเขาจะขาดทุนทันที ยกเว้นแกะแล้วดีไม่ดีก็ต้องเอา แกถึงจะรับทำให้...

พระนาคปรกแกะจากไม้สารคาม องค์ซ้ายขนาดสวยกว่าแล้วยังมีตำหนิจนได้

อาตมาจึงต้องเอาพระนาคปรกองค์ที่แกะด้วยไม้สารคาม แต่มีตำหนิ ให้เขาแก้ไขตกแต่งหลายแห่ง นัดว่าพรุ่งนี้เย็นถึงจะมารับ ท่านป๊อบถูกต้อนจนตกลงเอาพระไม้จันทน์ขาวมีตำหนิไปจนได้ ยิ่งมาเขายิ่งลดราคา ขอตัวก่อนดีกว่า..ไม่อย่างนั้นอาจจะต้องแก้ผ้ากลับไทย..!

คลิกเพื่ออ่านตอนต่อไป