กาลเวลาย่อมกลืนกินสรรพสัตว์พร้อมทั้งตัวของมันเอง

อ่านเเล้วได้ข้อคิดธรรมเเละวิถีชีวิตของการบวชมากค่ะ อนุโมทนาในกุศลจิตอย่างยิ่ง

[วาโยรัตนะ]

รายงานการถวายน้ำมันตามประทีปบูชาพระรัตนตรัยและพระบรมสารีริกธาตุ

ขอทุกท่านที่ร่วมทำบุญถวายน้ำมันตามประทีปและมหาชนทั้งหลายร่วมโมทนาสาธุอานิสงส์ครั้งนี้เทอญ

จากภาพ น้ำมันมะพร้าวตรากระต่าย จำนวน ๔๗ ปี๊บได้นำไปถวายเป็นที่เรียบร้อยก่อนวันวิสาขบูชา สังเกตโคมประทีปที่ได้ทำการล้างทำความสะอาดดูใสเป็นประกาย หลวงพี่ท่านค่อย ๆ แกะออกมาล้างทีละดวง แล้วประกอบขึ้นฉัตรใหม่ทั้งสี่ฉัตร

งานเริ่มกันตั้งแต่เช้าในวันวิสาขบูชา มีญาติโยมมาช่วยกันพับดอกบัวและร้อยอุบะ เพื่อใช้ประดับรอบ ๆ ฐานองค์พระและประดับฉัตรโคมประทีป เริ่มงานตั้งแต่เช้า มาเสร็จเอาก็เกือบ ๆ จะหกโมงเย็น
หลังจากนั้น หลวงพี่ก็เริ่มนำทุกท่านจุดประทีปบูชาพระรัตนตรัยและพระบรมสารีริกธาตุ

กระผมเองอธิษฐานให้ทุกท่านที่ร่วมบุญว่า
"ข้าพเจ้าขอตามประทีป บูชาองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าสมเด็จองค์ปฐม ขออานิสงส์นี้ส่งผลไปถึงผู้ร่วมบุญถวายน้ำมันตามประทีปทุกท่าน ขอให้มีความคล่องตัวทั้งทางธรรมและทางโลกอย่างอัศจรรย์ด้วยเทอญ"

[วาโยรัตนะ]

ภาพนี้ยังเป็นบรรยากาศในวันวิสาขบูชา และเห็นได้ว่า ญาติโยมต่างเสียสละมาร่วมแรงร่วมใจกัน ขอทุกท่านร่วมโมทนาด้วยเทอญ

หลวงพี่ : "โยมรัตน์ โยมเป็นตัวแทนของทุก ๆ คนที่ทำบุญถวายน้ำมันตามประทีปมานะ โยมต้องตั้งใจให้ดีเป็นสองเท่าของคนอื่น ทั้ง ๙ วันนี้ โยมจะไม่ขึ้นมาจุดประทีปแม้แค่วันเดียวก็ไม่ได้ ทำเป็นเล่นไม่ได้นะ อาตมาบอกแล้วว่า ประทีปนี้เกี่ยวกับไฟ แล้วนี่ยังเกี่ยวกับความศรัทธาเกี่ยวกับบุญที่คนอื่นจะได้อีก

โยมต้องตั้งจิตตั้งใจให้เต็มที่ แล้วต้องรายงานทุกท่านที่ร่วมบุญมาวันต่อวันด้วยนะ ถ่ายรูปไป แต่ละวันไม่เหมือนกันนะโยม เห็นหรือเปล่า วันแรกวันพระใหญ่ดอกไม้ยังสวย วันที่สองดอกไม้ก็สวยไม่เท่าวันแรก วันที่สามหรือวันที่สี่ ถ้าดอกไม้มันเฉาก็ต้องเอาออก แล้วอาตมาขอย้ำเรื่องการตามประทีปว่า ต้องตั้งจิตตั้งใจรวบรวมสมาธิใจการตามจุดประทีปทุกดวง อาตมาเห็นบางคนจุดประทีปมาหกปีแล้ว อาตมาถามว่าจุดประทีปอย่างไร ตอบไม่ได้สักคน ค่อย ๆ จุดไปทีละดวง เราไม่เอาจำนวนแต่เอาคุณภาพ"

ทัดฤทธิ์ : ขอรับหลวงพี่

[วาโยรัตนะ]

กระผมสังเกตอารมณ์ใจของตัวเอง ก่อนจะจุดประทีปเวลาตั้งจิตอธิษฐานก็อีกแบบหนึ่ง เวลาตามประทีปเสร็จ แล้วมาอธิษฐานอารมณ์ใจก็อีกแบบหนึ่ง แต่อารมณ์หนักแน่นที่สุดก็คือ ในขณะค่อย ๆ บรรจงจุดประทีปแต่ละดวงแล้วอธิษฐาน อารมณ์ในขณะนั้นหนักแน่นที่สุด

วันที่สองในการตามประทีป วันที่คนมาตามประทีปไม่เยอะ วันนี้อารมณ์ใจของกระผมจึงสงบมาก ค่อย ๆ บรรจงตามประทีปแต่ละดวง พร้อมอธิษฐานให้ทุกท่านที่ร่วมถวายน้ำมันตามประทีปให้ความเจริญรุ่งเรือง คล่องตัว ให้ถึงพระนิพพานทุกท่านเทอญ

หลังจากนั้นทุกท่านที่มาตามประทีปก็ร่วมนั่งสมาธิ

[วาโยรัตนะ]

ภาพของเช้าวันนี้ ตอน ๖.๑๐ น. จะเห็นได้ว่าประทีปบางดวงดับไปแล้ว แต่ยังมีประทีปอีกหลายดวงที่ยังติดอยู่ เช้า ๆ แบบนี้ หลวงพี่ท่านต้องนั่งจัดไส้ประทีปคือตัดเอาส่วนที่เผาไหม้ออกไปหรือไม่ บางดวงก็ต้องเปลี่ยนไส้ประทีปใหม่

[วาโยรัตนะ]

วันนี้วันที่สี่ในการตามประทีปบูชาพระรัตนตรัยและพระบรมสารีริกธาตุ คนอื่น ๆ ที่มาตามประทีปใช้เวลาแค่ไม่ถึงสิบห้านาทีก็เสร็จเรียบร้อยแล้วทั้งฉัตร
ส่วนตัวผม วันนี้ใช้เวลาไปร่วม ๑ ชั่วโมง สังเกตอารมณ์ใจของตัวเอง ประทีปดวงแรก ๆ จะเกี่ยวกับพุทธานุสติทั้งหมด ดวงแรกและแถวแรกทั้งแถว ถวายสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าสมเด็จองค์ปฐม แถวที่สองถวายสมเด็จองค์ปัจจุบัน แถวที่สามถวาย พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์และพระปัจเจกพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ ยังไม่ทันจะหมดแถวที่สามดีเลย หันไปพวกตามประทีปเสร็จกันหมดแล้ว เหลือแต่หลวงพี่กับกระผม

จึงไม่แปลก สำหรับเรื่องที่หลวงพี่ท่านเล่าให้ฟังและกำชับกระผมมา การจุดประทีปหลาย ๆ ดวง ในขณะจิตนั้น หากจิตเป็นสมาธิคำอธิษฐานก็พรั่งพรูออกมา แต่หากจิตขาดสมาธิ นึกคำอธิฐานแค่สั้น ๆ ยังนึกไม่ออกเลย

ขอทุกท่านโมทนาการตามประทีปบูชาพระรัตนตรัยในวันนี้ด้วยเทอญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งท่านที่ร่วมบุญถวายน้ำมันตามประทีปก็ขอให้ทุกท่านถึงซึ่งพระนิพพานในชาติปัจจุบันนี้เทอญ
มีประทีปหลายดวง กระผมตั้งจิตถวายอานิสงส์แด่พระเดชพระคุณหลวงพ่อเล็ก ขอให้ท่านมีสุขภาพแข็งแรงและอยู่เป็นที่พึ่งเป็นหลักชัยให้เราทั้งหลายในที่นี้ ด้วยความกตัญญูกตเวทีในพระคุณของท่าน

[วาโยรัตนะ]

วันนี้ผมก็ตื่นตีสี่เช่นเคย จะอิดออดบ้างก็เล็กน้อย จิตรู้ว่าตัวขี้เกียจ มันเริ่มต่อต้านทันที เสียงของหลวงพ่อก็ดังเป็นเครื่องเตือนให้รู้ ให้มีสติ จากเครื่องเล่นเอ็มพีสามที่เปิดฟังจนหลับไปแทบทุกคืน
เสร็จจากเสร็จภารกิจส่วนตัว ก็ขับรถจักรยานยนต์ขึ้นไปบนเขา สายลมเย็นที่กระทบช่วงเช้ามืด มันก็รู้สึกตื่นตัวขึ้นมา มันในที่นี้ก็คือร่างกายครับอย่าคิดมาก (มันไม่ใช่โปเตโต้) พอไปถึง ก็เห็นหลวงพี่ท่านนั่งอยู่แล้วในศาลา แล้วท่านก็ค่อย ๆ ลุก ส่งยิ้มให้เล็กน้อยเป็นอันว่ารู้กันว่า "เชิญปฏิบัติตามสบายโยม" แล้วท่านก็เดินลงเขาเข้ากุฏิ ท่านคงลุกขึ้นมาภาวนาของท่านหรือไม่ท่านก็ภาวนาของท่านทั้งคืน อันนี้กระผมก็ไม่กล้าถาม

แสงประทีปนวลสว่าง และสัมผัสอบอุ่น หลังจากที่ขับรถฝ่าความเย็นของอากาศช่วงเช้ามืดขึ้นมา สองข้างทางเต็มไปด้วยป่าและสวนยาง กลัวเพื่อน ๆ จะยืนรอขอส่วนบุญเหมือนกัน แต่ก็ยังไม่เจอสักที ไม่พูดพล่ามทำเพลงให้เสียเวลา ค่อย ๆ ก้มลงบรรจงกราบขอบารมีพระ แสงประทีปส่องสว่าง หน้าองค์หลวงพ่อเงินไหลมาเทมาและพระแก้วใสทรงเครื่อง เห็นแล้วชื่นใจ ขอบารมีพระองค์ท่านสงเคราะห์ ขอให้มีความเจริญก้าวหน้าในการปฏิบัติ วันนี้จิตมันอยากจะเปลี่ยนอิริยาบถ เป็นเดินจงกรมแทน เลยเดินจงกรมจนสว่าง ( แค่เกือบ ๆ ชั่วโมงเท่านั้นครับ แต่มันดูเท่เหมือนเดินทั้งคืน) เดินไปเดินมา เสียงเพลงทำนองไม่คุ้นหูก็ดังมาจากแนวต้นยางพาราพร้อมแสงไฟดวงเล็ก งานนี้ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงต้องใส่เกียร์หมาวิ่งตับแลบไปแล้วครับ พม่ายุคนี้พัฒนาแล้ว กรีดยางไปยังไม่วายฟังเพลงพม่าไปด้วย เออ เอา ๆ ความสุขเล็ก ๆ ของเขาเราไม่เกี่ยว ภาวนาต่อไปดีกว่า

ประทีปในวันนี้ไม่มีดอกไม้ประดับเหมือนวันแรก มันสะท้อนให้เป็นสัจธรรมว่า ทุกอย่างมี เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไปเป็นธรรมดา แม้แต่ดวงประทีปที่จุดสว่างแล้วยังต้องดับไปตามเวลา

หลังจากนั้นก็กราบพระอุทิศส่วนกุศล คว้าไม้กวาดมากวาดพื้น แมลงเม่าตัวใหญ่บินมาเล่นแสงประทีป ทิ้งปีกไว้เกลื่อนพื้นศาลาไปหมด กวาดซ้ายมันไปขวา กวาดขวามันไปซ้ายตามแรงลมที่เหวี่ยงไม้กวาดออกไป เสร็จแล้วก็กราบลาพระรัตนตรัยอีกแล้วก็กลับลงจากเขามา

[วาโยรัตนะ]

รายงานการตามประทีปบูชาพระรัตนตรัยและพระบรมสารีริกธาตุ วันที่ ๑ มิถุนายน ๒๕๕๓

เมื่อคืนที่ผ่านมา ช่วงแรกจิตมีความสงบดี แต่พอเข้าช่วงกลาง ๆ ฉัตร จิตก็ไม่สงบเท่าที่ควร จิตคิดเรื่องโน้นเรื่องนี้ไปเรื่อย ก็พยายามกำหนดรู้ แล้วดึงกลับเข้ามาสู่สมาธิ ช่วงปลาย ๆ ของการตามประทีป จิตกลับเข้าสู่สมาธิอีกครั้ง ตัดความกังวลทุกเรื่องออกได้ ที่ผ่านไปแล้วให้ผ่านไป แต่ในขณะจิตนี้คือปัจจุบัน คำอธิษฐานก็พรั่งพรูออกมา โดยมีคำอธิษฐานที่ว่า

"ข้าพเจ้าขอตั้งจิต ตามประทีปบูชาพระรัตนตรัยและพระบรมสารีริกธาตุ ขออานิสงส์นี้ จงส่งผลให้คำอธิษฐานของข้าพเจ้าทุก ๆ ประการ จงบังเกิดผลสำเร็จและสัมฤทธิ์ผลโดยง่ายดายและอัศจรรย์ด้วยเทอญ"

บังเกิดขึ้นในขณะจิตนั้น หลังจากนั้นในแต่ละดวงประทีป จิตก็ค่อย ๆ เข้าสมาธิหนักแน่นขึ้นมาลำดับ ตรงนี้ถ้าจะอธิบายตามที่ผมกระทำคือ ในขณะจุดประทีปผมกำหนดรู้ว่าจุดประทีปดวงนั้น ๆ แล้วตั้งจิตเข้าสมาธิแล้วก็อธิษฐานในดวงประทีปดวงนั้น ๆ

ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เลยที่จะสู้กับกิเลสภายในใจตัวเอง ขึ้นมาตามประทีปทุกวัน วันละชั่วโมง ความฟุ้งซ่านในแต่ละวันมันไม่เหมือนกัน กิเลสในแต่ละวันก็ไม่เหมือนกัน

[วาโยรัตนะ]

ขอทุกท่านร่วมโมทนาบุญ การตามประทีปบูชาพระรัตนตรัยและพระบรมสารีริกธาตุ วันที่ ๒ มิถุนายน ๒๕๕๓ ด้วยเทอญ

วันเวลาช่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว นี่ก็ผ่านไปแล้วหกวัน ก็ใกล้ถึงวันอัฏฐมีบูชาแล้ว วันที่ ๖ ก็กำหนดให้มีการทำบุญเลี้ยงพระ ๙ รูปในตอนเช้า ถือเป็นการเสร็จสิ้นอย่างสมบูรณ์ในการตามประทีป ๙ วัน

[วาโยรัตนะ]

ขอทุกท่านร่วมโมทนาบุญ การตามประทีปบูชาพระรัตนตรัยและพระบรมสารีริกธาตุ วันที่ ๓ มิถุนายน ๒๕๕๓ ด้วยเทอญ

[วาโยรัตนะ]

ขอทุกท่านร่วมโมทนาบุญ การตามประทีปบูชาพระรัตนตรัยและพระบรมสารีริกธาตุ วันที่ ๔-๕ มิถุนายน ๒๕๕๓ ด้วยเทอญ

[วาโยรัตนะ]

ภาพในวันอัฏฐมีบูชา งานนี้ก็ได้ร่วมแรงร่วมใจกันตั้งแต่เช้า พับดอกบัวเสร็จ ก็ร้อยอุบะมาลัยกันต่อ กระผมเองได้มีโอกาสจัดดอกบัวรอบ ๆ องค์พระประธานและหน้าองค์หลวงพ่อเงินไหลมาเทมาและพระแก้วใสปางทรงเครื่องจักรพรรดิ สาธุ สาธุ สาธุ

วันนี้ งานทั้งหมดเสร็จก่อนเวลา หลังจากนั้น หลวงพี่ท่านก็นำทุกท่านตามประทีปบูชาพระรัตนตรัยและพระบรมสารีริกธาตุ แสงสว่างเหลืองนวลไปทั้งศาลา

[วาโยรัตนะ]

"ข้าพเจ้าขอตั้งจิตเป็นตัวแทนท่านผู้ร่วมถวายน้ำมันตามประทีปทุก ๆ ท่าน ขอตั้งจิตตามประทีป เพื่อบูชาองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าสมเด็จองค์ปฐม องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ พระธรรม พระอริยสงฆ์ทั้งหลายและพระบรมสารีริกธาตุทั่วสากลพิภพ ขออานิสงส์ทั้งหมดนี้ในการตามประทีปเก้าวัน จงส่งผลให้ท่านผู้ร่วมบุญทั้งหลายและข้าพเจ้า มีความเจริญในการปฏิบัติทั้งทางธรรมและทางโลก ให้มีความคล่องตัวเป็นมหัศจรรย์ ให้คำอธิษฐานทุก ๆ คำ สัมฤทธิ์ผลอย่างง่ายดาย ให้ถึงซึ่งพระนิพพานในชาติปัจจุบันนี้เทอญ"

[วาโยรัตนะ]

วันที่ ๖ มิถุนายน ๒๕๕๓

วันนี้ได้ร่วมกันทำบุญถวายพระเก้ารูป พร้อมทั้งตามประทีปอีกหนึ่งวันเป็นพิเศษ

และแล้ว

หลวงพี่ : โยมรัตน์ ให้โยมนำพระธาตุข้าวบิณฑ์กลับไปบูชาที่บ้านนะ ที่โยมคัดแยกมาเป็นพิเศษ

ทัดฤทธิ์: อย่างไรนะขอรับหลวงพี่ กระผมนำมาถวายหลวงพี่ตั้งสามวันแล้วขอรับ พอดีวันนี้หลวงพี่อาพาธ แล้วหลวงพี่จะไม่อาราธนา บรรจุในบาตรหลวงพ่อเงินไหลมาเทมาเพิ่มเติมหรือขอรับ

หลวงพี่ :หลวงพ่อท่านมาบอกว่า "ไม่ต้องบรรจุให้เต็ม" ที่โยมถวายมาตอนแรกก็เกินครึ่งบาตร แล้วที่โยมนำมาถวายเพิ่มครั้งที่สอง ก็บรรจุลงไปแล้วจนเกือบจะเต็มบาตร คราวนี้พอจะบรรจุเพิ่ม ท่านก็มาบอกว่า"ไม่ต้องบรรจุให้เต็ม ให้รอดูอะไรบางสิ่งบางอย่าง"

ทัดฤทธิ์: หลวงพ่อไหนขอรับ

หลวงพี่ : พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีลิงดำ ท่านมาบอกอาตมา (แล้วหลวงพี่ท่านก็ยิ้มอย่างมีความสุข)

ทัดฤทธิ์: สาธุ หลวงพ่อ! สาธุ สาธุ สาธุ (น้ำตาแทบไหล)

[วาโยรัตนะ]

ขอแจ้งข่าวครับ หลวงพี่ท่านตามประทีปต่อเนื่องจนถึงวันที่ ๑๒ มิถุนายน ๒๕๕๓ รวมแล้วเป็นเวลา ๑๖ วันจากน้ำมันที่ทุกท่านได้ร่วมถวาย

สรุป ว่าตามประทีปตั้งแต่วันวิสาขบูชา ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๗ ผ่านถึงวันอัฏฐมีบูชา แรม ๘ ค่ำ เดือน ๗ จะไปสิ้นสุดในวันพระขึ้น ๑ ค่ำ เดือน ๘ รวมทั้งสิ้น ๑๖ วันครับ

ช่วงที่ผ่านมาฝนตกเยอะมาก แมลงเม่าทิ้งปีกเกลื่อนกลาดเต็มศาลาไปหมด งานนี้ต้องพึ่งเครื่องดูดฝุ่น พร้อมจัดแจงแปลงโฉมศาลา จัดข้าวจัดของใหม่ ศาลากว้างขึ้นว่าเดิมเยอะ

[วาโยรัตนะ]

สุข ๆ ดิบ ๆ

ก่อนเดินทางไปงานสืบชะตาของหลวงพ่อ งานนี้ป่วยชนิดที่เรียกว่า กินยาตอนเก้าโมงเช้า หลับเป็นตายมาตื่นเอาเกือบจะบ่ายสี่โมงเย็น ค่อย ๆ หอบสังขารจัดแจงข้าวของส่วนตัว แล้วเดินทางไปขึ้นรถโดยสารปรับอากาศ ภูเก็ต-กรุงเทพฯ จัดยาให้ตัวเองอีกชุดใหญ่ ทั้งยาแก้ไข้ ยาระงับอาการท้องเสียชนิดเฉียบพลัน.......ทุกข์ล้วน ๆ ไม่มีอย่างอื่นผสม ขึ้นรถได้ไม่กี่อึดใจก็หลับไปเพราะยาออกฤทธิ์

ถึงสายใต้ใหม่ตามกำหนดการที่วางเอาไว้
ไปถึงวัด เห็นหลวงพ่อเดินตรวจงาน ก็รีบเข้าไปกราบ เห็นหลวงพ่อแล้วใจมันชื้นขึ้นเยอะ

หลวงพ่อ : ทิดรัตน์ออกเดินทางตั้งแต่เมื่อไหร่

ทัดฤทธิ์: เมื่อวานขอรับหลวงพ่อ มารถทัวร์ขอรับ ลงสายใต้ใหม่แล้วก็เดินทางต่อกับคณะทิดตู่มาวัดเลยขอรับ

หลวงพ่อ: ไม่เหนื่อยแย่หรือ

เมตตาที่หลวงพ่อมีให้กระผมเสมอมา ทำให้รู้ตื้นตันใจยิ่งนัก

วันที่ ๑๙ ผมตื่นแต่เช้าตามปกติของผม คว้ากล้องส่องทางไกลไปสำรวจ "นก" รอบ ๆ ที่พัก เห็นระดับน้ำที่แม่น้ำลดลงไปเยอะ จนเห็นแนวพื้นทรายจึงตั้งใจลงไปเดินสำรวจตามแนวตลิ่งว่าจะเจอนกชนิดใดบ้าง

ยังไม่ทันจะตั้งตัวให้ดี มารู้ตัวอีกที่ร่วงลงไปนอนกับพื้นแล้ว แขนซ้ายฟาดกระทบบ่อซีเมนต์อย่างแรง ปวดร้าวไปถึงกระดองใจ เก็บอาการแทบไม่ไหว ค่อย ๆ พยุงตัวขึ้นมองไปที่ท้องแขน ทั้งเลือดทั้งรอยถลอกเป็นแนวยาว ค่อย ๆ กัดฟันพยุงตัวไปตรงแอ่งน้ำตื้น ๆ ค่อย ๆ เอามือวักน้ำ ล้างทำความสะอาดบาดแผล พลางคิดไปว่า "ท่านใดที่มาทวง งานนี้ถือว่าชดใช้ให้กันแล้วนะ" พิจารณาไปว่าอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด ค่อย ๆ เดินหน้าต่อ เห็นฝูงนกกระติ๊ดขี้หมู ค่อย ๆ จิกกินเมล็ดหญ้า พร้อม ๆ กับเสียงร้องของนกกระเต็นอกขาว ที่ดังออกมาจากแนวป่าทึบ เดินไปเดินมาได้ระยะหนึ่ง เห็นว่าสมควรแก่เวลา ที่ควรจะกลับไปเตรียมเนื้อเตรียมตัวไปวัดต่อไป

[วาโยรัตนะ]

งานก็ราบรื่นไปด้วยดีทุกประการ ข่าวคราวทางบ้านส่งมาเป็นระยะ ๆ เดี๋ยวลูกป่วย ภรรยาเปื่อย วัดดวงรีบเดินทางกลับออกจากวัดช่วงบ่ายสามโมงเย็นแต่สุดท้ายก็ไม่ทันทั้งรถทัวร์ และเครื่องบิน จึงต้องอาศัยหลบนอนบ้านคุณต้อมบางพูน เช้าวันที่ ๒๑ รีบออกไปจองตั๋วเครื่องบินตั้งแต่เช้า ขึ้นเครื่องตอนบ่ายสามโมงเย็น เครื่องออกจากดอนเมือง ได้ยี่สิบนาที กัปตันส่งเสียงแจ้งว่าเครื่องขัดข้อง ต้องบินกลับลงสนามบินดอนเมืองอีกครั้งเพื่อทำการตรวจสอบ งานนี้เล่นเอาอารมณ์กลัวตายของผู้โดยสารบนเครื่องวิ่งพล่านไปหมด ส่วนกระผมตายก็ตายวะ อาการป่วยมันเริ่มกำเริบอีกครั้งแล้ว มวนท้องไปหมด

ห้าโมงครึ่งหลังจากทีมช่างส่งสัญญาณว่าแก้ไขปัญหาได้แล้ว ก็ออกเดินทางต่อถึงภูเก็ตหนึ่งทุ่ม กลับถึงบ้านเกือบ ๆ สามทุ่ม อาบน้ำอาบท่า ตรวจดูลูก ๆ นอนกันหมดแล้ว จึงขึ้นไปกราบพระที่ห้องพระ จัดแจงกราบขอขมาพระรัตนตรัย ล้มหัวถึงหมอนก็หลับเป็นตาย

ราวตีสามกว่า ๆ ฝันไปว่ามีเหตุไม่ค่อยดี จนต้องสะดุ้งตัวตื่นพร้อมเสียงโวยวายของภรรยาดังขึ้นมาจนถึงห้องพระ

พี่รัตน์ น้องเอยเป็นอะไรไม่รู้ ลงมาดูเร็ว พี่รัตน์...ลูกชัก !

ตั้งสติได้ก็รีบคว้ากุญแจรถยนต์ รีบเอาลูกขึ้นรถ ปิดบ้านใส่กุญแจเรียบร้อย แล้วไปถึงโรงพยาบาลภายใน สิบห้านาที

หมอบอกน้องไข้สูงมาก ให้พักรักษาตัวที่โรงพยาบาล ตอนนี้อาการปกติแล้ว

โถ..แม่นางฟ้าของพ่อ ทุกข์นะลูก..ขันธ์ห้ามันทุกข์..!

ทุกข์ใดเล่าจะเท่าทุกข์ของพ่อแม่ ยามลูกเจ็บไข้ได้ป่วย
ทุกข์ใดเล่าจะเท่าทุกข์ของครูบาอาจารย์ ยามศิษย์หลงผิด เดินผิดทาง

[วาโยรัตนะ]

"ทุกข์คือสิ่งที่ควรกำหนดรู้ เมื่อกำหนดรู้แล้วก็วาง ไม่ใช่แบกเอาไว้" พลางคิดถึงคำสั่งสอนของหลวงพ่อไปด้วยอารมณ์ใจเบา ๆ จู่ ๆ ก็เห็นท่านหมอชีวกโกมารภัจจ์ในช่วงขณะจิต กระผมฝากท่านปู่ช่วยดูแลอาการไข้ต่าง ๆ ของครอบครัวกระผมด้วยขอรับ ท่านก็มาในลักษณะนั่งสมาธิแบบที่เราเห็นในหนังสือต่าง ๆ

อาการของน้องยังทรง ๆ ทรุด ๆไข้ขึ้น ๆ ลง ๆ จนหมอต้องปรับจากยากินมาให้ยาทางสายน้ำเกลือด้วย แต่ก็ถือว่าเป็นคนไข้ที่แต่งตัวแนวที่สุดเพราะน้องไม่ยอมใส่ชุดของทางโรงพยาบาล ใส่แต่เสื้อคอกระเช้าสีแสบตา จนคุณหมอถามว่า มีสีครบทุกวันตามสีเลยหรือเปล่า

เมื่อคืนไปนอนเฝ้าที่โรงพยาบาลก็กำหนดนอนภาวนาไปด้วย ช่วงนี้ฝันถึงแต่ ปู่ ย่า ตา ยาย ที่เสียไปแล้ว จึงกำหนดอุทิศบุญไปให้

หลวงปู่เล็กช่วยหนูด้วยเจ้าค่ะ

[วาโยรัตนะ]

กระผมวางแผนไว้อย่างดิบดี ไปสอบตัวแทนประกันชีวิต หวังว่าเมื่อได้ใบอนุญาตตัวแทนประกันชีวิตมาแล้ว จะได้ทำประกันชีวิตให้ลูกและดูแลคนในครอบครัว แทนที่จะหวังให้คนอื่นดูแล เพราะมีประสบการณ์มาแล้ว ยังไม่ทันไร เหมือนจะโดนทดสอบกำลังใจ......ช่างออกโจทย์ได้โดนใจโดนจังหวะเสียเหลือเกิน.......เป็นเมื่อก่อนผมคงวางกำลังใจแบบวันนี้ไม่ได้ นี่ดีขึ้นกว่าเก่าตั้งเยอะแล้ว

ทัดฤทธิ์: หลวงพี่ขอรับ กระผมว่ากระผมวางกำลังใจดีแล้ว แต่อยู่ ๆ มีจิตตัวหนึ่งมันพุ่งขึ้นมาว่า "ทำดีตั้งเยอะตั้งแยะแล้วไม่เห็นจะได้ดีเลย เห็นหรือเปล่าลำบาก เดือดร้อนตลอด" (ยังพูดไม่ทันขาดคำ...)

หลวงพี่: โยม! ฝากไปบอกไอ้จิตดวงนั้นของโยมด้วยนะ ถ้าทำดีจริง ๆ ทำถึงจริง ๆ มันไม่วุ่นวายอย่างนี้หรอก ตัวช่วยมันจะเยอะกว่านี้ ฝากบอกมันด้วยว่าอย่ามาโอดโอย อย่างไรเสียตั้งใจปฏิบัติไปโยม อย่าไปท้อแท้ วิธีแก้ไขทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวโยม คือการปฏิบัติเท่านั้น ตัดภพตัดชาติให้ได้ จำเอาไว้นะโยม เราเป็นกำลังใจให้

[วาโยรัตนะ]

พอลูกหายออกจากโรงพยาบาล งานนี้งานเข้า คุณแม่ก็มาป่วยอีก.... ต้องเตรียมตัวพาท่านไปรักษาที่หาดใหญ่ ดีที่ว่าใกล้เคียงกับช่วงเวลาที่หมอนัดพอดี ก็ว่ากันไปครับ ผมเองบางครั้งก็วางกำลังใจได้ แต่บางครั้งก็เผลอคิดไปเหมือนกัน เผลอก็รู้ว่าเผลอ ดึงสติกลับมาพิจารณาใหม่ ก็เห็นทุกข์ทั้งนั้น ยิ่งมีขันธ์ห้าก็ยิ่งทุกข์ ไม่ว่าจากตัวเราเองหรือคนรอบข้าง

คิดไปอีกแบบหนึ่ง ก็มีทุกข์ล้วน ๆ มาแบบอาหารจานด่วน มาให้พิจารณาอยู่เบื้องหน้ากับคนใกล้ ๆ ตัว ตอนลูกไม่สบายก็ทุกข์ไปอีกแบบ มาแม่ไม่สบายก็ทุกข์ไปอีกแบบเช่นกัน ถึงรายละเอียดจะต่างกัน แต่มันก็ทุกข์ล้วน ๆ