เก็บตกบ้านเติมบุญ ต้นเดือนกันยายน ๒๕๖๓

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า “รัฐบาลหยุดชดเชยช่วงสงกรานต์ให้ โดยการหยุดวันนี้ (วันศุกร์ที่ ๔ กันยายน ๒๕๖๓) กับวันจันทร์ ก็เลยกลายเป็นวันหยุดยาว ช่วงนี้ต่างจังหวัดคึกคักมาก เพราะว่าคนไปเที่ยว แต่ก็ต้องระมัดระวังรักษาระยะห่างให้ดี เพราะว่าเชื้อไวรัสโควิด-๑๙ อาจจะไม่ปรากฏชัดเจน เนื่องจากว่าบางคนภูมิคุ้มกันดีมาก ไม่มีอาการแต่เขาจะกลายเป็นตัวแพร่เชื้อได้ เพราะในเมื่ออาการไม่ปรากฏ ก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็น ไม่ระมัดระวัง หากไปอยู่ร่วมกับใครก็จะพาเขาเดือดร้อนไปด้วย ดังนั้น..ถ้าหากว่าใครเที่ยวเพลิน ก็มีสิทธิ์ที่จะติดเชื้อหรือเอาเชื้อไปแพร่ให้คนอื่นได้”

[เถรี]

ถาม : เวลาผมจับพระแล้วตั้งอารมณ์นิดหนึ่งจะรู้สึกเหมือนมีไฟดูดเล็ก ๆ ผมอยากถามว่าจะเอาอารมณ์นี้ไปส่งเสริมในการปฏิบัติได้ไหม ?
ตอบ : ได้..นี่เป็นแค่ขั้นตอนหนึ่งที่ให้เรารู้ว่าสมาธิของเราอยู่ในระดับไหน

ถาม : แล้วตอนนั้นระดับไหนหรือครับ ?
ตอบ : อุปจารสมาธิธรรมดา ดีกว่าตอนนี้นิดเดียว ซึ่งก็จะทำให้เรารู้ว่า ถ้าระดับนี้คืออุปจารสมาธิที่เริ่มจะดีแล้ว

ถาม : ถ้าจะปฏิบัติให้ตั้งอารมณ์นี้ก่อน แล้วค่อยไปต่อได้เลยใช่ไหมครับ ?
ตอบ : ไม่จำเป็น ถ้าเราทำได้สูงกว่านั้น ก็โดดข้ามไปเลย เรื่องของสมาธิถ้าหากว่าไม่ได้ซักซ้อมจนชำนาญจริง ๆ ส่วนใหญ่แล้วพรึ่บเดียวจะไปสู่จุดที่ตนเองต้องการเลย เท่ากับว่าข้ามขั้นตอนไปเยอะ

[เถรี]

พระอาจารย์พูดถึงเรื่องการถ่ายรูปว่า “เห็นโยมถ่ายรูปแล้ว อาตมาก็นึกถึงหน่วยงานบางหน่วยงาน ที่จัดงานแล้วอาตมาไปบิณฑบาต คนถ่ายก็ถ่ายเฉพาะหน้าเจ้านายตัวเองตอนใส่บาตร ซึ่งก็ดีนะ..แต่ทำไมถึงไม่ถ่ายให้เห็นภาพมุมกว้างบ้าง ว่าสภาพของงานเป็นอย่างไร..? แบบเดียวกับญาติโยมหลายคนยกโทรศัพท์ขึ้นมา ก็ถ่ายแต่รูปแนวตั้งอย่างเดียวเลย ไม่ได้คิดอยากดูบ้างหรือว่าข้าง ๆ มีอะไรบ้าง..?

อาตมาเองเริ่มใช้กล้องถ่ายรูปที่เป็นของตัวเองจริง ๆ เมื่อปี ๒๕๒๖ หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านเห็น ท่านก็เอ่ยปาก เป็นคำเอ่ยปากที่เกิดจากประสบการณ์แท้ ท่านบอกว่า “ถ้าอยากฉิ...หาย ก็ให้เล่นกล้อง”

เพราะว่าสมัยนั้นเป็นกล้องฟิล์ม ถึงเวลาถ่ายรูป บางทีถ่ายทั้งม้วนได้ดีแค่รูปเดียว เนื่องจากว่ายังไม่เข้าใจเทคนิคเรื่องแสง เรื่องสีอะไรทั้งสิ้น แต่อาตมาเองเป็นคนจำแม่น รูปไหนออกมาดี ถ่ายในมุมลักษณะไหน แสงสีแบบไหนจะจำได้ หลังจากนั้นก็ใช้วิธีเดียวกัน ก็ได้รูปที่ดีมากขึ้นเรื่อย ๆ”

[เถรี]

“อาตมาเป็นคนใช้กล้องฟิล์มได้ประหยัดมาก เพราะถ่ายรูปได้ถึง ๔๐ - ๔๒ รูปต่อม้วน จนกระทั่งร้านที่รับล้างฟิล์มถามว่า “เป็นมืออาชีพเลยหรือ ถึงทำได้ขนาดนี้ ?” ก็ต้องตอบว่า “ไม่ใช่หรอก ขี้เหนียวน่ะ..!” เวลาที่ใส่กลักฟิล์มเข้าไปในกล้อง จะดึงขึ้นฟิล์มให้รูฟิล์มเกี่ยวกับหนามเตยของกล้องไว้แค่ช่องสองช่องเท่านั้น แล้วก็ปิด แบบนั้นก็จะเสียหัวฟิล์มไปนิดเดียว หลังจากนั้นก็หมุนถ่ายรูปแรกแบบไม่หวังอะไร เพราะรูปแรกส่วนใหญ่จะมีส่วนหนึ่งที่กระทบแสงแล้ว ทำให้เกิดอาการที่เรียกว่า "ฟิล์มไหม้" จะเหลือดีอยู่ประมาณครึ่งหรือเกือบเต็มรูปเท่านั้น แต่ว่ารูปต่อ ๆ ไปจะเป็นรูปที่ดีจนกระทั่งหมดม้วน

ช่วงระยะเวลาที่ใช้กล้องฟิล์มนั้น อาตมาใช้ไปจนถึงช่วงที่ไปสร้างวัดที่พม่า ซึ่งจะติดฟิล์มไปครั้งละ ๑๐ - ๑๒ ม้วน เนื่องจากว่าไปทีเป็นเดือน ก็ต้องเล็งแล้วเล็งอีกว่ารูปไหนควรถ่าย ไม่ควรถ่าย เพราะว่าถ้าฟิล์มหมดเคยมีปัญหามาแล้ว ไปซื้อฟิล์มที่พม่าเพิ่ม กลายเป็นเป็นฟิล์มหมดอายุ ถ่ายรูปแล้วเสียทั้งม้วนเลย ออกมาเป็นรูปสีม่วงชมพูหมดทั้งม้วนเพราะว่าฟิล์มหมดอายุ

หลังจากนั้นกลับมาเมืองไทยไม่นาน ระบบดิจิตอลเริ่มได้รับความนิยม จากที่ว่าสุดยอดของภาพถ่ายต้องเป็นสไลด์เท่านั้น ก็เริ่มไม่แน่เสียแล้ว เพราะว่ารูปภาพจากระบบดิจิตอลสามารถเพิ่มพิกเซลมาได้เรื่อย ๆ ทำให้ความคมชัดของภาพมีมากขึ้น จนปัจจุบันนี้ความละเอียดแม้กระทั่งกล้องมือถือก็ระดับ ๑๐ ล้านพิกเซลขึ้นไปแล้ว

พอมาดูฟิล์มที่ล้างแล้วกองมหึมา ทำให้นึกถึงคำพูดของหลวงพ่อวัดท่าซุงที่บอกว่า “ถ้าอยากฉิ...หายให้เล่นกล้อง” เพราะแค่คิดว่าฟิล์มแต่ละม้วนราคาเท่าไรก็จะเป็นลมแล้ว แต่ตอนนั้นก็ซื้อไปเรื่อย ถ่ายไปเรื่อย ไม่ได้นึกถึงเงินที่หมดไป

ถึงเวลาถ่ายรูป ถ้าจะส่งงานก็จะมีรูปถ่ายระยะใกล้ที่ถ่ายเฉพาะจุดงาน แล้วก็ต้องมีรูปที่ให้เห็นบรรยากาศรอบข้างด้วยว่าเป็นอย่างไร”

[เถรี]

“สมัยก่อนตากล้องวัดท่าขนุนโดนอาตมาด่าไปหลายยก ถ่ายรูปงานทีละ ๓๐๐ - ๔๐๐ รูป อย่างเช่นงานตักบาตรเทโว แต่มีรูปหน้าอาจารย์เล็กกับญาติโยมแค่เปลี่ยนคนไปเท่านั้น ถามว่า “แล้วทำไมไม่ถ่ายให้ทั้งหมดขบวน มีหน้าบ้าง มีหลังบ้าง ซ้ายบ้าง ขวาบ้าง บนบ้าง ล่างบ้าง เพื่อให้คนเห็นบรรยากาศของงานทั้งหมดว่าเป็นอย่างไร..?” อาตมาไม่ได้หลงตัวเองขนาดที่ทุกรูปต้องเป็นรูปอาตมา..! พอโดนด่าเข้าไป ตอนนี้อาการดีขึ้นมาหน่อย

สิ่งที่อาตมาพูด ใช้กับตากล้องมืออาชีพไม่ได้ ตากล้องมืออาชีพที่คนเขาจ้างไปถ่ายรูปในงาน ด้วยกิเลส ‘ตัวกูของกู’ เพราะฉะนั้น..ในรูป ‘กูต้องเด่นที่สุด..!’ ก็เลยกลายเป็นรูปที่ถ่ายเน้นเฉพาะคนจ้างเยอะที่สุด รูปบรรยากาศงานจะมีน้อยมาก

ต้องบอกว่าเป็นที่น่าเสียดาย เพราะว่าแต่ละงานคือประวัติศาสตร์ส่วนหนึ่งของชีวิต ควรที่จะเห็นบรรยากาศให้ครบถ้วน แต่ส่วนใหญ่แล้วถ้าถ่ายในลักษณะนั้นไป เจ้าของงานจะตำหนิเอาว่าถ่ายรูปไม่เป็น เพราะว่าไม่ได้เน้นตัวเขา ก็ต้องบอกว่าสักกายทิฐิแรงไปหน่อย ก็เลยทำให้สิ่งที่ควรมีควรเป็น ไม่ได้มี ไม่ได้เป็นไปตามนั้น”

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า “ช่วงที่ผ่านมารัฐบาลต้องเครียดกับการที่เด็ก ๆ ประท้วง ซึ่งจะว่าไปแล้วการประท้วง การต่อต้าน การคัดค้าน หรือว่าการแสดงออกใด ๆ ในลักษณะการเห็นต่าง ควรที่จะได้รับฟัง เพราะว่านั่นคือกระจกที่สะท้อนให้เห็นตัวตนของเราอย่างชัดเจน แต่ว่าน้อยคนที่จะนิยมเช่นนั้น เพราะว่าส่วนใหญ่มักจะคิดว่าสิ่งที่ตนเองทำนั้น ดีแล้ว ถูกแล้ว

โดยเฉพาะผู้ที่มีอำนาจ ส่วนใหญ่ก็มักจะคิดว่าคนเห็นต่างคือศัตรู แม้จะไม่ได้แสดงออกอย่างชัดเจน เพราะว่ายังเกรงสื่ออยู่ แต่มุมมองก็คือ อีกฝ่ายหนึ่งเป็นฝ่ายตรงกันข้าม ในเมื่อมีมุมมองและแนวคิดลักษณะอย่างนี้ โอกาสที่จะประนีประนอมกันก็ยาก เพราะฉะนั้น...การที่บอกว่าในระบอบประชาธิปไตยนั้นเสียงทุกเสียงมีความหมาย เป็นเพียงคำพูดหรู ๆ เท่านั้น ส่วนใหญ่ถ้าไม่ใช่พวกพ้องและตัวกูเองแล้ว เสียงเหล่านั้นก็มักจะโดนเมิน

แต่ว่าในขณะเดียวกันสิ่งที่เด็ก ๆ แสดงออก อาตมาก็เห็นว่ามีบางส่วนที่ไม่สมควรอย่างยิ่ง เช่น การก้าวล่วงสถาบันพระมหากษัตริย์อันเป็นที่เคารพของคนไทย ในระยะหลังจะเห็นว่ามีบุคคลเป็นจำนวนมาก ที่ออกมาแสดงความเห็น ไม่ว่าจะเป็นคลิป เป็นเนื้อหาเอกสาร เป็นภาพถ่าย ให้เห็นว่าสถาบันพระมหากษัตริย์สำคัญอย่างไร โดยเฉพาะสำคัญในระดับที่รักษาประเทศชาติเอาไว้ จนกระทั่งเด็ก ๆ มีโอกาสใช้เป็นพื้นที่ในการประท้วง”

[เถรี]

“เราต้องคิดดูว่าพระมหากษัตริย์นั้นทรงอำนาจขนาดไหน ? แล้วสิ่งที่เราทำเป็นการจาบจ้วง โดยปราศจากความเคารพ แล้วพระองค์ท่านต้องอดทนขนาดไหน ? ที่ในภาษาชาวบ้านทั่วไปจะต้องพูดว่า ปล่อยให้เด็กเมื่อวานซืนมาถอนหงอก ดังนั้น..การที่เด็ก ๆ ประท้วงนั้น ถ้าหากว่าไม่ก้าวล่วงสถาบันพระมหากษัตริย์ จะมีคนเห็นด้วยและเข้าร่วมมากกว่านี้ แต่เนื่องจากว่าไปก้าวล่วงสถาบันอันเป็นที่เคารพของคนส่วนใหญ่ แนวร่วมที่ควรจะมีจึงหายาก

แต่ก็เป็นสิ่งที่รัฐบาลไม่ควรประมาท เพราะว่ามีผู้ไม่หวังดีทั้งในและนอกประเทศ ต้องการขยายสถานการณ์ให้รุนแรง โดยที่ไม่ได้สนใจว่าจะทำให้ประเทศชาติบ้านเมืองฉิ...หายในลักษณะอย่างไร แต่ว่ารัฐบาลก็ต้องใช้วิธีการจัดการในลักษณะประนีประนอมที่สุด เท่าที่จะโอนอ่อนผ่อนตามได้ ไม่เช่นนั้นจะกลายเป็นเรื่องของน้ำผึ้งหยดเดียว ก็คือเรื่องเล็ก ๆ ที่ทำให้เกิดการทะเลาะเบาะแว้ง แบ่งฝักแบ่งฝ่ายเข่นฆ่ากันขึ้นมา ถ้าอย่างนั้นก็จะเป็นที่น่าเสียใจเป็นอย่างยิ่ง เพราะว่าที่จะเสียหายมากที่สุดก็คือประเทศชาติของเราเอง”

[เถรี]

ถาม : ผมหยอดเหรียญในบาตรวิระทะโย บาตรหนึ่งเป็นสังฆทาน อีกบาตรหนึ่งเป็นกฐิน ผมเอาสังฆทานไปถวายเป็นกฐินทีเดียวเลยได้ไหมครับ ?
ตอบ : สังฆทานถวายเป็นกฐินได้ แต่กฐินมาถวายเป็นสังฆทานไม่ได้ สังฆทานเป็นส่วนรวม กฐินก็เป็นส่วนรวม ถือว่าเป็นงานบุญเดียวกันได้ แต่งานกฐินเป็นงานที่เฉพาะเจาะจงว่าจะทำบุญนี้ ไม่สามารถที่จะเปลี่ยนเป็นสังฆทานได้

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ระยะนี้เวลานึกถึงพระ ภาพพระกริ่งสะท้านไตรภพตอนทำพิธียังติดตาอยู่ เป็นภาพองค์ท่านใหญ่มหึมา ครอบลงมาในพิธี แล้วก็มีพุทธภาษิตที่ว่า “ศิลาเป็นแท่งทึบ ย่อมไม่หวั่นไหวเพราะแรงลมฉันใด...” ที่เหลือไปค้นเอาเองนะ ว่าพระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ว่าอย่างไร

องค์ใหญ่มหึมาเป็นภูเขาเลย มีทางเดียว คือทำใจของเราให้มั่นคง ถ้าหากว่า รัก โลภ โกรธ หลง ไม่สามารถกินใจเราได้ ก็เหมือนอย่างกับภูเขาศิลาที่เป็นแท่งทึบ ย่อมไม่หวั่นไหวต่อแรงลมที่พัดมา ไม่ว่าจะแรงขนาดไหน"

[เถรี]

ถาม : เห็นหลวงพ่อสร้างเหรียญพญาเต่ามังกรเงินล้านเปิดโลกพลิกชีวิตเนื้อนวโลหะ ซึ่งราคาแพงและไม่เป็นที่นิยมในปัจจุบัน อาจจะขาดทุนได้นะครับ ?
ตอบ : นวโลหะเป็นโลหะที่โบราณาจารย์นักเล่นแร่แปรธาตุผสมขึ้นมา มีอานุภาพพิเศษมากกว่าโลหะชนิดอื่น คนที่เขารู้คุณค่านั้นมีอยู่ ไม่ต้องกลัวว่าจะขาดทุน

[เถรี]

ถาม : ตามที่หลวงพ่อเล็กสงสัยว่า อาราธนาพระกริ่งสะท้านไตรภพเนื้อทองคำ แล้วเกิดฟ้าร้องสนั่นหวั่นไหว ถ้าเป็นเนื้ออื่นจะเป็นบ้างไหม ?

ผมได้บูชาพระกริ่งสะท้านไตรภพเนื้อทองแดงมา และมีความสงสัยว่าเนื้อทองแดงจะบรรจุพระบรมสารีริกธาตุและเกศาของหลวงพ่อเล็กหรือเปล่า ? เพราะคนเขาโพสต์ว่ามีบรรจุเหมือนกัน จึงตัดสินใจบูชามาครับ

ตอนเย็นหลังเลิกงานกลับมาบ้าน แกะกล่องพัสดุที่บรรจุพระกริ่ง ซึ่งตอนนั้นมีฝนตกปรอย ๆ แล้วก็เกิดมีเสียงฟ้าร้องดังมาก

ผมจึงขอว่า ถ้าเป็นพุทธานุภาพพระกริ่งจริง ขอให้ยืนยันด้วยการมีเสียงฟ้าร้องดัง ๓ ครั้ง ปรากฎว่าดังจริงติดต่อกัน ๓ ครั้งเลยครับ คิดแล้วโง่จริง ๆ แทนที่จะขออย่างอื่น..!

เคยมีเสียใจอยู่นิดหนึ่งครับ ปรกติพระเครื่องของหลวงพ่อเล็ก ผมจะบูชาจากวัดท่าขนุนโดยตรง ไม่เคยต้องบูชาจากใคร แต่ครั้งนี้ไม่ปรกติ ทุกคนไปรอบูชากันที่วัด ก็เลยไม่มีเปิดในเว็บวัดท่าขนุน

แต่พอมีเหตุฟ้าร้องจริง ๆ ตามที่ขอ ผมเลยเลิกน้อยใจ มีหรือไม่มีผมมั่นใจ แขวนเดี่ยวองค์เดียวเที่ยวทั่วโลกครับ
ตอบ : ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ตรงของคุณ มีคนเล่าว่าขอให้ถูกหวยและก็ถูกมาแล้ว โปรดอย่าได้เลียนแบบเป็นอันขาด..!

[เถรี]

ถาม : ผมได้ให้เพื่อนที่จิตดีและไม่รู้เรื่องพระกริ่งสะท้านไตรภพเลย ได้ชมบารมีพระกริ่ง เขาถามมาว่า พระกริ่งองค์นี้เกี่ยวอะไรกับหลวงพ่อกวยหรือ ? ทำไมเห็นหลวงพ่อกวยนั่งอยู่บนดอกบัวสวยมาก อยู่ในพระกริ่งครับ ?
ตอบ : เก่งจริง..แต่ต้องระวังการโดนหลอกดึงให้ไปไกลจากมรรคผลเรื่อย ๆ

[เถรี]

ถาม : สมมติว่ามีคนเอาหนังสือพิมพ์ที่มีรูปพระไปใช้ปูรองกินข้าว เสร็จแล้วก็รวบไปทิ้ง หรือเอาไปทำอะไรก็ตาม จะเป็นอะไรไหมคะ ต้องขอขมาไหมคะ ?
ตอบ : มีโทษปรามาสพระรัตนตรัย เห็นแล้วถ้ามีสิทธิ์เตือนได้ก็เตือนเขาหน่อย ถ้าไม่มีสิทธิ์เตือนเขาได้ก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ไป เพราะว่าเดี๋ยวเราจะเดือดร้อนแทน

ถาม : อย่างถ้าเขาไม่รู้แล้วหยิบมาเช็ดกระจก ถ้าเขาขอขมาจะได้ไหมคะ ?
ตอบ : สภาพจิตของคนถ้ายังหยาบอยู่ ขาดความเคารพในพระรัตนตรัยอย่างแท้จริง เขาก็ทำแบบนั้นแหละ ไม่ต้องไปกังวลแทนเขาหรอก ตัวใครตัวมัน

[เถรี]

ถาม : หนูเคยไปทำบุญแล้วแม่ชีให้อาหารที่พระท่านฉันแล้วกลับบ้าน ตอนหลังหนูก็ได้ชำระหนี้สงฆ์ไปแล้ว แต่ว่าหนูเคยให้อาหารนั้นแก่หมาแถวบ้านด้วย แบบนี้หนูต้องบอกหมาว่าชำระหนี้สงฆ์แล้วด้วยไหมคะ กลัวหมาตกนรกค่ะ ?
ตอบ : ตั้งใจชำระหนี้สงฆ์เท่ากับราคาไป ไม่ต้องบอกเขาก็ได้ พูดง่าย ๆ คือเราตั้งใจว่า เงินจำนวนนี้เราขอชำระหนี้สงฆ์ แล้วก็หยอดตู้ในวัดเขาไป

ถาม : หมาเขาจะรับรู้ไหมคะ ?
ตอบ : เราเป็นคนทำ ถึงเวลาเราก็แก้ไข ไม่ได้เกี่ยวกับหมาหรือคนอื่น

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า “ทางวัดเขาส่งภาพมา เป็นบรรดาพวกสิ้นสติอยากได้บุญจนเกินเหตุ เอาสีไปทารอยพระพุทธบาทของวัดท่าขนุน คราวก่อนก็มีทีหนึ่ง เอากาวไปทาแล้วก็เอาพวกเพชรพลอยปลอมที่ลักษณะเหมือนกรวดเหมือนทรายไปโรยเป็นรูปพระบาทด้วย พอดีอาตมาอยู่ก็เลยด่ากระจาย แล้วบังคับให้ไปล้างออก นี่เผลอหน่อยเดียวเอาอีกแล้ว เอาสีไปทา น่าจะอยากสวย..!

ของแค่นั้นถ้าเจ้าอาวาสวัดท่าขนุนจะทำนี่ เลี่ยมทองประดับเพชรก็ยังไหวเลย ไม่ต้องรอมึงเอาสีไปทาหรอก..! เขาเรียกว่าทำอะไรไม่ใช้หัวแม่ตีนคิด..! อยากได้บุญอย่างเดียว

รอยพระพุทธบาทเป็นรอยธรรมชาติ อาตมาอยากให้เขาเห็นชัด ๆ ว่าธรรมชาติเป็นอย่างไร เจ้าพวกนี้ไปถึงก็...กูอยากได้บุญ กูจัดให้..! ถ้าอาตมาอยู่แล้วเห็นคาตา ก็จะให้รางวัลหนัก ๆ ให้คว่ำอยู่ตรงนั้นแหละ..!

ขึ้นไปเห็นว่าทางวัดเขาไม่ทำ ก็ต้องคิดดูว่าเขามีเหตุผลอะไร ไม่ใช่ว่าเขาไม่ทำเพราะเขาไม่มีปัญญาจะทำ ถ้าวัดท่าขนุนไม่มีปัญญาทำแล้วใครจะมีวะ..?!”

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า “เมื่อวานไปงานพุทธาภิเษกวัตถุมงคล วาระครบ ๑๕๐ ปี สถาปนาวัดราชบพิธสถิตมหาสีมาราม เขานิมนต์พระไปปลุกเสกทั้งหมด ๖ ชุด ชุดละ ๙ รูป ต้องบอกว่าจำนวนมหึมามโหฬาร ความจริงอาตมาอยู่ชุดที่ ๔ เกือบจะค่ำ ก็เลยบอกว่า ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ได้ เพราะว่าติดรับสังฆทานและสอนกรรมฐาน ทางวัดราชบพิธฯ ก็เลยปรับไปปรับมา เลื่อนขึ้นมาอยู่ชุดที่ ๒

ก็ต้องบอกว่าเป็นความเมตตาที่ท่านอยากให้ไปจริง ๆ เพราะว่าวัตถุมงคลชุดนี้ก็จะเป็นประวัติศาสตร์ของวัดราชบพิธฯ แล้วก็เป็นประวัติศาสตร์ส่วนตัวของพระเถราจารย์ที่ไปร่วมงานด้วย อย่างสมัยการเสกพระกริ่ง ๗ รอบ ปี พ.ศ. ๒๔๘๑ ของสมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณวงศ์ หลวงปู่หลวงพ่อดัง ๆ ในยุคนั้นอย่างหลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก หลวงพ่อแช่ม วัดตาก้อง ท่านก็ไปกัน

แต่รุ่นนี้ต้องบอกว่าอายุห่างกันมาก อย่างชุดที่ ๒ ของอาตมา พ่อท่านเอียด วัดโคกแย้ม พ่อท่านอิ้น วัดนิคมเทพา หลวงปู่หวั่น วัดคลองคูณ หลวงปู่ขวัญ วัดบางคูวัดนอก ระดับ ๘๐-๙๐ กว่าปีทั้งนั้น อาตมาระดับ ๖๑-๖๒ ปีนี่แทบจะเป็นเด็กห้อยท้ายเลย ถ้าไม่มีครูบาเทือง กับหลวงพ่อเจริญ วัดโนนสว่างนี่ อาตมาจะอยู่เกือบ ๆ ท้ายสุด คราวนี้ครูบาเทืองท่านอายุน้อยกว่า ส่วนหลวงพ่อเจริญนั้น ตอนแรกก็คิดว่าท่านอายุมากกว่า ปรากฏว่าท่านน้อยกว่า ๒ ปี แต่หน้าท่านแซงหน้าไปประมาณ ๑๒ ปีเป็นอย่างน้อย..!”

[เถรี]

“แล้วเรื่องตลกที่หัวเราะไม่ออกก็คือ ฝนพรำอยู่ตลอดเวลา แต่ตอนถ่ายรูปนี่แดดเปรี้ยงแทบจะผิวไหม้เลย เหมือนอย่างกับตั้งใจแกล้งกัน หรือว่าตั้งใจให้ถ่ายรูปสวยก็ไม่รู้ ?

พอไปถึง ทางเจ้าหน้าที่ก็บอกว่า หลวงตาวัชรชัยมาแล้ว อาตมาจึงขออนุญาตไปกราบหลวงตาก่อน ปรากฏว่าหลวงตาอยู่ในชุดแรก ซึ่งในชุดนั้นเป็นพระเถราจารย์หลวงปู่หลวงพ่อฝ่ายธรรมยุตทั้งนั้นเลย มีหลวงตาวัชรชัยเป็นมหานิกายหลงไปโด่เด่อยู่คนเดียว

พอใกล้จะถึงคิวถ่ายรูป อาตมาก็เดินไปห้องน้ำ ปรากฏว่าเกือบจะชนกับพระครูปลัดสมนึก วัดท่าซุง ถามท่านว่า “ไหนคุณบอกว่าติดงานมาไม่ได้ ?” ท่านบอกว่า ท่านไปรับพัดรองเสาเสมาธรรมจักรผู้ทำคุณประโยชน์ต่อพระพุทธศาสนา รับเสร็จแล้วก็เลยรีบมา ทันเวลาพอดี

อาตมาก็งง ๆ เพราะได้ยินว่ารับกับพระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระมหาธีราจารย์ วัดยานนาวา อย่างรุ่นนั้นของอาตมานี่รับเสาเสมาธรรมจักรผู้ทำคุณประโยชน์ต่อพระพุทธศาสนา รับจากสมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี แล้วก็รับเป็นเสาเสมาธรรมจักร แต่รุ่นของพระครูปลัดสมนึกมีแต่พัดปักรูปเสาเสมาธรรมจักร ก็มาพูดกันขำ ๆ ว่าสงสัยรัฐบาลถังแตก ไม่มีเงินทำเสาเสมาธรรมจักรให้ ก็เลยให้พัดไปอันเดียว ...(หัวเราะ)... ขออภัยท่านนายกฯ อย่าไล่เตะอาตมาเลยนะ พูดกันเล่น ๆ เฉย ๆ

เจอหน้าพรรคพวกเพื่อนฝูงพี่น้องก็ขอถ่ายรูปกันอุตลุด แล้วอาตมาเองเข้าไปในพระอุโบสถวัดราชบพิธสถิตมหาสีมาราม ปกติก็ไปกราบพระพุทธอังคีรส พระประธานอุโบสถ พอกราบเสร็จเงยหน้าขึ้นมา อ้าว..สมเด็จพระสังฆราชประทับอยู่ที่นี่ ก็เลยเข้าไปกราบพระบาท ขอบพระเดชพระคุณที่พระองค์ท่านประทานข้าวสารให้กับโรงทานต้านภัยโควิดวัดท่าขนุน ๒ รอบ รอบละ ๕๐๐ กิโลกรัม กราบทูลถวายท่าน ท่านก็บอกว่า “ดี..ดี..พวกเรามาช่วยงานพระพุทธศาสนาด้วยกัน”

คราวนี้ท่านกำลังจะให้เปิดโรงทานช่วยน้ำท่วม แต่ทางด้านท่าขนุนไม่มีน้ำท่วม เลยไม่รู้ว่าจะช่วยท่านอย่างไร...(หัวเราะ)... กราบท่านเสร็จแล้วก็ออกมาเข้าที่ภาวนาของตัวเอง”

[เถรี]

“เมื่อวานนี้มีคนไปดักรอที่ประตูวัดราชบพิธฯ น่าจะประมาณ ๒๐๐ คน พอถึงเวลาก็ “หลวงพ่อ...ทางนี้ ๆ” จะไปอีท่าไหน ? เจ้าหน้าที่เขาพาเดินดุ่ย ๆ เข้าไปเลย ส่วนพวกเราก็ไปโดนรั้วกั้นเอาไว้ ความจริงถ้าจะกระโดดข้ามรั้วจราจรก็ไม่ยากหรอกนะ แต่ว่าพวกเราก็เป็นคนมีระเบียบ ก็ไม่ไปฝืนระเบียบของเขา”

[เถรี]

“ความจริงเมื่อวานที่เป็นฤกษ์พุทธาภิเษกเพราะว่าเป็นวันเสาร์แรม ๕ ค่ำ ก็ถือว่าเป็นวันอมฤตโชค แต่ถ้าหากว่าตามสายของหลวงปู่ปาน วัดบางนมโค ก็ถือว่าเป็นวันข้างแรม ก็จะไม่ใช้ ถ้าเป็นวันข้างขึ้น ๕ ค่ำ ท่านให้ไหว้ครูประจำปีและเป่ายันต์เกราะเพชร”

[เถรี]

“ต้องบอกว่าด้วยความที่เมื่อวานโดนฝน วันนี้เลยเสียงจมูกบี้ ๆ หน่อย ไม่ได้ติดหวัด ไม่ได้ติดโควิดนะ อาตมาใส่หน้ากากไป หน้ากากอนามัยกันโควิดได้ดีที่สุด

แต่ที่ชอบใจก็คือ พระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระมหาวีรวงศ์ ทั้ง ๆ ที่ใส่หน้ากากอยู่ ท่านเห็นท่านก็เรียก “อ้าว...ท่านทองผาภูมิ” "แหม...พระเดชพระคุณ ผมชื่อเล็กครับ เรียกพระครูวิลาศฯ ก็ได้" มาเรียกท่านทองผาภูมิ แต่ท่านจำได้แม่นขนาดนั้นว่าอยู่ทองผาภูมิก็ดีมากแล้ว ...(หัวเราะ)...”