นั่งสมาธิแล้วไม่สุขเหมือนเดิม

[นักเดินทางสังสารวัฏ]

กราบนมัสการหลวงพ่อครับ

๑.ผมอ่านเก็บตกจากบ้านเติมบุญเดือนมิถุนายน แล้วไปสงสัยตรงที่หลวงพ่อบอกว่า ถ้าคนที่เคยมีพื้นฐานมาก่อนพอใจบุคคลนั้นสงบ ฌานต่าง ๆ จะมาเอง ตอนผมอายุ ๑๕ ป้าผมพาผมไปนั่งสมาธิที่วัดไม่ถึง ๓๐ นาที แล้วตอนนั้นความรู้ทางศาสนาผมไม่รู้เลยสักนิด และไม่เคยนั่งสมาธิแบบจริงจังมาก่อน
และก็ไม่ได้เชื่อศาสนามากเท่าไร แต่พอผมนั่งสมาธิไปแล้วจู่ ๆ ผมมีความรู้สึกแบบสุขที่สุขหาไรมาเปรียบเทียบไม่ได้ แล้วต่อมาตรงเหนือสะดือ มันเหมือนมีอารมณ์ดิ่งที่ไม่มีที่สิ้นสุด แล้วผมก็รู้สึกเหมือนรู้สึกตกจากที่สูงตอนที่ป้าเรียกผม ผมก็ไปค้นหาในกูเกิ้ลเกี่ยวกับอารมณ์ฌานที่หลวงพ่อท่าซุงอธิบายไว้ แต่ไม่เจอเกี่ยวกับอารมณ์ดิ่ง เลยอยากทราบว่าอารมณ์ดิ่งตรงเหนือสะดือ คืออารมณ์ฌานหรือเปล่าครับ ถ้าใช่หลวงพ่อช่วยบอกได้ไหมครับ เป็นอารมณ์ฌานระดับใด แล้วเอารมณ์ฌานนั้นมาจากอานาปานสติหรือเปล่าครับ เพราะตอนนั้นผมก็ตามลมหายใจควบกับภาวนาพุทโธ

๒. จากข้อแรก ปัจจุบันผมอายุ ๒๐ อยู่ต่างประเทศแล้วจากตอนนั้นจนถึงตอนนี้ผมนั่งสมาธิเป็นบางครั้ง ไม่เคยเจอกับอารมณ์สุขที่สุดแบบหาอะไรมาเปรียบเทียบไม่ได้อีกเลยและอารมณ์ดิ่งตอนนั้นอีกเลย อย่างเก่งก็เห็นแค่โอภาส หรือบางครั้งได้ยินเสียงดนตรีเพราะ ๆ กับเสียงใครพูดภาษาอะไรไม่รู้จากที่ไหนไม่รู้ ทั้ง ๆ ที่ผมอยู่คนเดียว ในฐานะที่หลวงพ่อทรงฌานเก่ง ผมขอคำแนะนำจากหลวงพ่อทีครับ แล้วผมอ่านเจอว่าสถานที่ก็ช่วยกับการทำให้ใจสงบเช่นกัน ในกรณีผมอยู่ต่างประเทศไม่มีวัดให้ช่วยในการทำให้ใจสงบ ควรทำอย่างไรให้เข้าฌานได้ทุกสถานที่ครับ แล้วการระลึกถึงลมหายใจตลอดเวลา ในตอนที่รู้ตัวจะสามารถเพิ่มโอกาสในการเข้าฌานและทรงฌานหรือเปล่าครับ หรือว่าต้องทำพอดี ไม่มากไม่น้อยเกินไป แล้วการที่บางครั้งผมทำสมาธิแล้วได้ยินเสียงคนคุยกันภาษาอะไรไม่รู้ ตอนนั้นสมาธิผมเข้าฌานหรือว่าเป็นแค่อุปจารสมาธิครับ

๒.๑ อยากทราบว่าเหตุปัจจัยหรือธรรมอันใดที่สามารถช่วยให้จิตเข้าถึงฌานสมาบัติง่ายยิ่งขึ้นครับ เท่าที่ผมทราบมาคือ สถานที่ วัตถุมงคล และการวางกำลังใจให้ถูกแบบที่หลวงพ่อกล่าวไว้ว่า เรามีหน้าที่ทำอย่างเดียว

๓.จากประสบการณ์ที่ผมได้พบมาตามข้อแรกที่กล่าวไว้ ทำให้ผมเชื่อศาสนาพุทธ แล้วผมอยากจะฝึกอภิญญา โดยเฉพาะกสิณลมกับกสิณสีเหลือง เพราะว่าเดินทางสะดวกดีและหาเงินได้ดีด้วยการเสกทอง แต่ผมสงสัยว่าการเสกทองด้วยอำนาจอภิญญาไม่เป็นการฝืนกรรมหรือครับ แล้วผมลองฟุ้งซ่านเล่น ๆ สมมุติผมอยากซื้อบ้านใหญ่ ๆ สัก ๑๐ ล้านก็เสกทองแล้วไปขาย หรือถ้าผมอยากทำบุญใหญ่ ๆ ที่หาโอกาสยากมาก ๆ อย่างการเป็นประธานสังคายนา ก็เสกทองแล้วเอาไปขาย แล้วเอาเงินที่ได้มาช่วยการสังคายนา สิ่งที่ผมฟุ้งซ่านนี่ ถ้าผมหรือบุคคลใดที่สามารถได้กสิณสีเหลือง ท่านทำสิ่งเหล่านี้ได้ใช่ไหมครับ

๔.บารมีหรือกำลังใจสามารถขึ้นลงได้ไหมครับ ยกตัวอย่างง่าย ๆ ผมตั้งใจจะออกกำลังกายทุกวัน แต่ทำได้ไปแค่ ๑ อาทิตย์ก็เลิก แปลว่า ๑ อาทิตย์นั้นผมมีสัจจบารมีดี แต่หลังจากนั้นสัจจบารมีลดลง

๕.พระพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ท่านกล่าวไว้ว่าใน ๑๐ บารมีตั้งแต่ทานบารมีจนถึงอุเบกขาบารมี พระพุทธเจ้าสรรเสริญปัญญาบารมีที่สุด ผมเลยอยากทราบว่าถ้าผมในชาตินี้อยากมีปัญญาบารมีมาก ๆ แล้วเผื่อไปชาติหน้าด้วย ควรจะทำบุญประเภทใดนอกจากการภาวนาและการถวายพระไตรปิฎก แล้วการภาวนาต้องเข้าถึงระดับฌาน ๘ และวิปัสสนา ๑๖ จะได้มีปัญญาบารมีมาก ๆ ในชาตินี้และเผื่อในอนาคตชาติด้วยแบบขนาดที่ว่าฟังพระพุทธเจ้าเทศน์ครั้งเดียวแล้วบรรลุเลย หรือเปล่าครับ หรือแค่ได้สมาธิไม่ถึงระดับฌานก็พอ

๖.ผมเข้าใจถูกไหมครับว่าการรู้ตัวว่าตอนนี้เรากำลังคิดดีหรือคิดชั่ว ไม่เป็นมโนกรรมใช่ไหมครับ เพราะว่าความคิดคือสังขาร แล้วสังขารนี่ไม่ใช่เรา เราจริง ๆ คือจิตคือตัวรู้ แล้วการที่เราปรุงแต่งหรือคิดวางแผนต่าง ๆ ใครกันแน่เป็นคนคิด ตัวจิตหรือตัวสังขารครับ

๗.ผมเคยอ่านมาว่า บุคคลสามารถพูดคุยกับสัตว์ได้ด้วยการใช้ภาษาใจ ผมเลยสงสัยว่าภาษาใจนี่ ในศาสนาพุทธเขาฝึกกันอย่างไรหรือจริง ๆ แล้วจะฝึกภาษาใจได้ต้องเป็นระดับพระอรหันต์ปฏิสัมภิทาญาณ หรือเปล่าครับที่สามารถเข้าใจทุกภาษาได้ หรือว่าคนธรรมดาก็ทำได้ครับ

๘.ผมสงสัยว่าบุคคลที่เป็นพระโพธิสัตว์สามารถเลือกได้ไหมว่าเราอยากเป็นพระพุทธเจ้า ธิกะแบบไหน หรือว่ามีใครตัดสินว่าพระโพธิสัตว์องค์นี้จะต้องเป็นพระพุทธเจ้า ธิกะแบบไหน แล้วพระโพธิสัตว์กับปุถุชนทั่วไปมีข้อแตกต่างหรือเปล่าครับ เพราะบางชาติพระโพธิสัตว์ก็ทำบาปทั้งที่ ๆ ดูแล้วไม่น่าจะทำอย่างโตไทยพราหมณ์โพธิสัตว์ ที่จะได้ตรัสรู้ในกัปหน้า

๙.บุคคลที่สามารถระลึกชาติได้ เขาระลึกเหมือนกับการระลึกว่าเมื่อวานเราทำอะไร แต่เปลี่ยนจากเมื่อวานเป็นชาติที่แล้วหรือเปล่าครับ หรือเรื่องนี้เป็นปัจจัตตัง ต้องทำเองถึงรู้เอง

๑๐.ผมอ่านเรื่องอาฬวกยักษ์ ยักษ์ท่านนี้มีอาวุธประจำกายคือผ้าพันคอที่มีอานุภาพทำลายมหาศาลยิ่งกว่าระเบิดนิวเคลียร์อีก ผมสงสัยว่าในโลกสวรรค์ เทวดา พรหมท่านเหล่านี้มีอาวุธประจำกายไว้ทำอะไรหรือครับ

[ตัวเล็ก]

ถาม : ผมอ่านเก็บตกจากบ้านเติมบุญเดือนมิถุนายน แล้วไปสงสัยตรงที่หลวงพ่อบอกว่า ถ้าคนที่เคยมีพื้นฐานมาก่อน เมื่อใจของบุคคลนั้นสงบ ฌานต่าง ๆ จะมาเอง ตอนผมอายุ ๑๕ ป้าผมพาผมไปนั่งสมาธิที่วัดไม่ถึง ๓๐ นาที แล้วตอนนั้นความรู้ทางศาสนาผมไม่รู้เลยสักนิด และไม่เคยนั่งสมาธิแบบจริงจังมาก่อน และก็ไม่ได้เชื่อศาสนามากเท่าไร แต่พอผมนั่งสมาธิไปแล้ว จู่ ๆ ผมมีความรู้สึกสุขหาอะไรมาเปรียบเทียบไม่ได้ แล้วต่อมาตรงเหนือสะดือเหมือนมีอารมณ์ดิ่งที่ไม่มีที่สิ้นสุด แล้วผมก็รู้สึกเหมือนรู้สึกตกจากที่สูงตอนที่ป้าเรียกผม

ผมก็ไปค้นหาในกูเกิ้ลเกี่ยวกับอารมณ์ฌานที่หลวงพ่อท่าซุงอธิบายไว้ แต่ไม่เจอเกี่ยวกับอารมณ์ดิ่ง เลยอยากทราบว่าอารมณ์ดิ่งตรงเหนือสะดือ คืออารมณ์ฌานหรือเปล่าครับ ? ถ้าใช่หลวงพ่อช่วยบอกได้ไหมครับ เป็นอารมณ์ฌานระดับใด ?
ตอบ : อารมณ์เกือบจะเป็นอัปปนาสมาธิแล้ว เรียกง่าย ๆ ว่าเป็นปฐมฌานหยาบ ช่วงที่เรามีความสุขนั้นคือส่วนหนึ่งของอารมณ์ก่อนที่จะเข้าถึงฌาน แต่เนื่องจากไม่สามารถรักษาเอาไว้ได้ เกิดการพลัดออกจากฌาน จึงมีความรู้สึกเหมือนตกจากที่สูง ให้พยายามเข้าไว้ เกือบจะขึ้นชั้นอนุบาลหนึ่งได้แล้ว

[ตัวเล็ก]

ถาม : ผมอ่านเจอว่าสถานที่ก็ช่วยกับการทำให้ใจสงบเช่นกัน ในกรณีผมอยู่ต่างประเทศ ไม่มีวัดให้ช่วยในการทำให้ใจสงบ ควรทำอย่างไรให้เข้าฌานได้ทุกสถานที่ครับ ?
ตอบ : ถ้าอยากเข้าฌานได้ทุกสถานที่ จำเป็นต้องขยันหมั่นฝึกซ้อม เรื่องของสถานที่มีส่วนช่วย แต่ความเพียรของเราเป็นสิ่งที่สำคัญมากกว่า ถ้าหมั่นซ้กซ้อม หมั่นกระทำ จนสามารถเข้าฌานได้ทุกเวลาตามต้องการ จะเป็นสถานที่ไหนก็ไม่จำเป็นแล้ว

ถาม : การระลึกถึงลมหายใจตลอดเวลา ในตอนที่รู้ตัวจะสามารถเพิ่มโอกาสในการเข้าฌานและทรงฌานหรือเปล่าครับ ?
ตอบ : ถ้าสามารถทำได้ โอกาสที่จะทรงฌานได้ก็มีสูง

ถาม : การที่บางครั้งผมทำสมาธิแล้วได้ยินเสียงคนคุยกันภาษาอะไรไม่รู้ ตอนนั้นสมาธิผมเข้าฌานหรือว่าเป็นแค่อุปจารสมาธิครับ ?
ตอบ : ส่วนใหญ่จะเป็นแค่อุปจารสมาธิ ทำให้เกิดทิพโสตหรือทิพจักขุญาณขึ้น แต่ส่วนใหญ่พอได้ยินเสียงหรือได้เห็นภาพ เรามักจะไปให้ความสนใจ ช่วงที่เราให้ความสนใจระดับสมาธิจะเคลื่อนคลายไปจากจุดที่เราเข้าถึง จะทำให้สิ่งทั้งหลายเหล่านั้นหายไป

[ตัวเล็ก]

ถาม : อยากทราบว่าเหตุปัจจัยหรือธรรมอันใด ที่สามารถช่วยให้จิตเข้าถึงฌานสมาบัติง่ายยิ่งขึ้นครับ เท่าที่ผมทราบมาคือ สถานที่ วัตถุมงคล ?
ตอบ : อันดับที่ ๑ สถานที่ต้องไม่เกลื่อนกล่นด้วยบุคคล เป็นสัปปายะ พอเหมาะพอสม อันดับที่ ๒ อากาศที่เหมาะสม อันดับที่ ๓ ตัวเราต้องมีร่างกายแข็งแรง พักผ่อนอย่างเพียงพอ ฯลฯ

[ตัวเล็ก]

ถาม : ผมอยากจะฝึกอภิญญา โดยเฉพาะกสิณลมกับกสิณสีเหลือง เพราะว่าเดินทางสะดวกดีและหาเงินได้ดีด้วยการเสกทอง แต่ผมสงสัยว่าการเสกทองด้วยอำนาจอภิญญาไม่เป็นการฝืนกรรมหรือครับ ?
ตอบ : อาตมาฝึกแทบตาย สุดท้ายถ้าไม่เดินก็ต้องนั่งรถอยู่ดี...! นี่คงคิดว่าอภิญญาฝึกแล้วใช้ได้ทุกเวลาตามที่ต้องการกระมัง ? ถ้าไม่ใช่ว่าจำเป็นสุดขีดจริง ๆ เขาให้ใช้สังขารร่างกายนี้ทำหน้าที่ไปตามปกติ ไม่ใช่นึกจะใช้อภิญญาก็ใช้ นั่นเป็นการฝืนกฎของกรรมมากเกินไป

ถาม : ผมลองฟุ้งซ่านเล่น ๆ สมมุติผมอยากซื้อบ้านใหญ่ ๆ สัก ๑๐ ล้านก็เสกทองแล้วไปขาย หรือถ้าผมอยากทำบุญใหญ่ ๆ ที่หาโอกาสยากมาก ๆ อย่างการเป็นประธานสังคายนา ก็เสกทองแล้วเอาไปขาย แล้วเอาเงินที่ได้มาช่วยการสังคายนา สิ่งที่ผมฟุ้งซ่านนี่ ถ้าผมหรือบุคคลใดที่สามารถได้กสิณสีเหลือง ท่านทำสิ่งเหล่านี้ได้ใช่ไหมครับ ?
ตอบ : ถ้าเลิกฟุ้งซ่านแล้วเอาเวลาไปตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติ ก็มีโอกาสที่จะทำได้มากกว่า..!

[ตัวเล็ก]

ถาม : บารมีหรือกำลังใจสามารถขึ้นลงได้ไหมครับ ? ยกตัวอย่างง่าย ๆ ผมตั้งใจจะออกกำลังกายทุกวัน แต่ทำได้ไปแค่ ๑ อาทิตย์ก็เลิก แปลว่า ๑ อาทิตย์นั้นผมมีสัจบารมีดี แต่หลังจากนั้นสัจบารมีลดลงใช่ไหมครับ ?
ตอบ : ไม่ได้ลดลง เท่าเดิมนั่นแหละ ยังอยู่ในระดับเฮงซวยใช้การไม่ได้เท่าเดิม..!

[ตัวเล็ก]

ถาม : พระพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ท่านกล่าวไว้ว่าใน ๑๐ บารมี ตั้งแต่ทานบารมีจนถึงอุเบกขาบารมี พระพุทธเจ้าสรรเสริญปัญญาบารมีที่สุด ผมเลยอยากทราบว่า ในชาตินี้อยากมีปัญญาบารมีมาก ๆ แล้วเผื่อไปชาติหน้าด้วย ควรจะทำบุญประเภทใดนอกจากการภาวนาและการถวายพระไตรปิฎก ?
ตอบ : พิจารณาวิปัสสนาญาณไว้บ่อย ๆ ถ้าสามารถรู้เห็นตามความเป็นจริงแล้วยอมรับได้ ก็ไม่ต้องรอชาติหน้าอีกด้วย

ถาม : การภาวนาต้องเข้าถึงระดับฌาน ๘ และวิปัสสนา ๑๖ จะได้มีปัญญาบารมีมาก ๆ ในชาตินี้และเผื่อในอนาคตชาติด้วย แบบขนาดที่ว่าฟังพระพุทธเจ้าเทศน์ครั้งเดียวแล้วบรรลุเลย หรือเปล่าครับ หรือแค่ได้สมาธิไม่ถึงระดับฌานก็พอ ?
ตอบ : แค่กำลังใจเราเกาะความดีจุดใดจุดหนึ่ง ถ้าองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทวนของเก่าให้ก็บรรลุมรรคผลได้แล้ว ถ้าถึงวิปัสสนาญาณ ๑๖ ก็ไม่ต้องเกิดกันอีก บรรลุตั้งแต่เข้าถึงแล้ว

[ตัวเล็ก]

ถาม : ผมเข้าใจถูกไหมครับว่า การรู้ตัวว่าตอนนี้เรากำลังคิดดีหรือคิดชั่ว ไม่เป็นมโนกรรมใช่ไหมครับ ?
ตอบ : ถ้าคิดก็เป็นไปแล้ว แต่ในส่วนที่เรารู้ตัวนั้น ต้องสามารถหยุดความคิดนั้นได้ ถ้าไม่สามารถหยุดความคิดนั้นได้ ก็ยังชั่วอยู่เหมือนเดิม

ถาม : แล้วการที่เราปรุงแต่งหรือคิดวางแผนต่าง ๆ ใครกันแน่เป็นคนคิด ตัวจิตหรือตัวสังขารครับ ?
ตอบ : สภาพจิตสั่งงาน สมองคิด

[ตัวเล็ก]

ถาม : ผมเคยอ่านมาว่า บุคคลสามารถพูดคุยกับสัตว์ได้ด้วยการใช้ภาษาใจ ผมเลยสงสัยว่าภาษาใจในศาสนาพุทธเขาฝึกกันอย่างไร หรือจริง ๆ แล้วจะฝึกภาษาใจได้ต้องเป็นระดับพระอรหันต์ปฏิสัมภิทาญาณหรือเปล่าครับที่สามารถเข้าใจทุกภาษาได้ ?
ตอบ : ภาษาใจแค่อภิญญา ๕ ก็พอแล้ว ไม่ต้องถึงระดับดังที่กล่าวมา

[ตัวเล็ก]

ถาม : พระโพธิสัตว์กับปุถุชนทั่วไปมีข้อแตกต่างหรือเปล่าครับ ? เพราะบางชาติพระโพธิสัตว์ก็ทำบาปทั้งที่ ๆ ดูแล้วไม่น่าจะทำ อย่างโตไทยพราหมณ์โพธิสัตว์ ที่จะได้ตรัสรู้ในกัปหน้า ?
ตอบ : พระโพธิสัตว์ก็คือบุคคลที่เหมือน ๆ กับเรานี่เอง ประกอบด้วย รัก โลภ โกรธ หลง เหมือนกัน เพียงแต่เป้าหมายในการดำรงชีวิตของท่านเหล่านั้นยิ่งใหญ่มาก คือ ตั้งใจขนถ่ายสัตว์โลกข้ามวัฏสงสาร ดังนั้น...การเป็นพระโพธิสัตว์นั้น มีอยู่อย่างหนึ่งที่เป็นอยู่แน่แท้ คือลงนรกเป็นปกติ..!

[ตัวเล็ก]

ถาม : บุคคลที่สามารถระลึกชาติได้ เขาระลึกเหมือนกับการระลึกว่าเมื่อวานเราทำอะไร แต่เปลี่ยนจากเมื่อวานเป็นชาติที่แล้วหรือเปล่าครับ ?
ตอบ : แบบนั้นเลย

[ตัวเล็ก]

ถาม : ผมอ่านเรื่องอาฬวกยักษ์ ยักษ์ท่านนี้มีอาวุธประจำกาย คือผ้าพันคอที่มีอานุภาพทำลายมหาศาลยิ่งกว่าระเบิดนิวเคลียร์อีก ผมสงสัยว่าในโลกสวรรค์ เทวดา พรหม ท่านเหล่านี้มีอาวุธประจำกายไว้ทำอะไรหรือครับ ?
ตอบ : มีเอาไว้ยืด...! เป็นไปตามบุญบารมีของตน จะเอาไปทำอะไรใครก็ไม่ได้ เพราะถ้าหากทำร้ายผู้อื่นด้วยโทสะ ตนเองก็จะสูญเสียกายทิพย์เพราะไฟคือโทสะเผาผลาญไป พูดง่าย ๆ ว่าสอนให้รู้จักระงับยับยั้งใจเสียยิ่งกว่าบุคคลทั่วไป เช่น ถ้าเรามีอาวุธปืน ต้องรู้จักระงับใจของตนเอง เพราะการชักอาวุธออกมาเขาปรับโทษเท่ากับยิงแล้ว เพราะถือว่าพยายามฆ่าเท่ากัน