กระดานสนทนาวัดท่าขนุน


กลับไป   กระดานสนทนาวัดท่าขนุน > ห้องธรรมะ เรื่องราวในอดีต และสรรพวิชา > เรื่องธรรมะ และการปฏิบัติ > ฝากคำถามถึงหลวงพ่อ

Notices

ฝากคำถามถึงหลวงพ่อ คุณสามารถตั้งคำถาม และทีมงานจะรวบรวม และคัดกรองเพื่อนำไปถามหลวงพ่อในตอนเย็นวันอาทิตย์ที่หลวงพ่อมารับสังฆทาน

ตอบ
 
คำสั่งเพิ่มเติม
  #1  
เก่า 08-07-2018, 09:12
รุ้งทรงกลด รุ้งทรงกลด is offline
สมาชิก - ยืนยันตัวตนแล้ว
 
วันที่สมัคร: Feb 2015
ข้อความ: 337
ได้ให้อนุโมทนา: 61
ได้รับอนุโมทนา 12,289 ครั้ง ใน 561 โพสต์
รุ้งทรงกลด is on a distinguished road
Default การสวดมนต์

หลายครั้งหลังจากที่สวดมนต์ไปสักพัก ปรากฎว่าบริเวณใบหน้าจะมีอาการควบแน่น ตึง ๆ แล้วไม่ค่อยอยากจะขยับปาก จึงไม่ได้สวดมนต์ต่อ เพราะอยากจะอยู่กับความนิ่งแบบนั้นต่อไปเท่านั้น แต่พออยู่กับความนิ่งแบบนั้นไปสักพัก ก็รู้สึกว่าความควบแน่นนั้นเริ่มคลายแล้ว ก็เลยสวดมนต์ต่อไปได้อีก

บางครั้งนั่งอยู่เฉย ๆ ก็มีความควบแน่นขึ้นมาเอง โดยไม่ได้ตั้งใจภาวนาเลยครับ บางทีก็มีความควบแน่นมากจนหนังตาเริ่มจะปิดลงมาเอง และบางทีก็แน่นจนเกือบจะวูบหลับไปให้ได้

ไม่ทราบว่าอาการแบบนี้คืออะไรครับ และผมควรที่จะทำอย่างไรต่อไปครับ

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย รุ้งทรงกลด : 08-07-2018 เมื่อ 15:41
ตอบพร้อมอ้างอิงข้อความเดิม
สมาชิก 22 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ รุ้งทรงกลด ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา
  #2  
เก่า 09-07-2018, 20:53
สายท่าขนุน สายท่าขนุน is offline
สมาชิก VIP - ผู้ได้รับการปฏิบัติเป็นพิเศษ
 
วันที่สมัคร: Jan 2009
ข้อความ: 759
ได้ให้อนุโมทนา: 160,001
ได้รับอนุโมทนา 133,088 ครั้ง ใน 5,305 โพสต์
สายท่าขนุน is on a distinguished road
Wink

อ้างอิง:
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ รุ้งทรงกลด อ่านข้อความ
หลายครั้งหลังจากที่สวดมนต์ไปสักพัก ปรากฎว่าบริเวณใบหน้าจะมีอาการควบแน่น ตึง ๆ แล้วไม่ค่อยอยากจะขยับปาก จึงไม่ได้สวดมนต์ต่อ เพราะอยากจะอยู่กับความนิ่งแบบนั้นต่อไปเท่านั้น แต่พออยู่กับความนิ่งแบบนั้นไปสักพัก ก็รู้สึกว่าความควบแน่นนั้นเริ่มคลายแล้ว ก็เลยสวดมนต์ต่อไปได้อีก

บางครั้งนั่งอยู่เฉย ๆ ก็มีความควบแน่นขึ้นมาเอง โดยไม่ได้ตั้งใจภาวนาเลยครับ บางทีก็มีความควบแน่นมากจนหนังตาเริ่มจะปิดลงมาเอง และบางทีก็แน่นจนเกือบจะวูบหลับไปให้ได้

ไม่ทราบว่าอาการแบบนี้คืออะไรครับ และผมควรที่จะทำอย่างไรต่อไปครับ
__________________
การรักษากำลังใจสำคัญที่สุด...ได้ดีอย่าฟู แล้วขณะเดียวกันว่า ถ้าได้ร้ายก็อย่าฟุบ ให้เห็นว่ามันเป็นปกติของมัน เรื่องของมัน
ถ้ามันดีมาพออาศัยได้ก็ดีกับมันไป ถ้าหากว่ามันไม่ดีมา เราอยู่กับมันก็ให้รู้อยู่มีสติอยู่ ถึงเวลาก็ต่างคนต่างไปอยู่แล้ว...
กำลังใจของเราพลาดแม้แค่วินาทีเดียวนี่ อาจจะหมายถึงแพ้ทั้งกระดาน

อะไรมันก็ไม่เจ็บปวดเท่ากับต้องเกิดใหม่ มันเป็นทุกข์ เป็นโทษสุด ๆ จริง ๆ
กระโถนข้างธรรมาสน์ ฉบับที่ ๕๑
ตอบพร้อมอ้างอิงข้อความเดิม
สมาชิก 14 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ สายท่าขนุน ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา
ตอบ


ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 1 คน ( เป็นสมาชิก 0 คน และ บุคคลทั่วไป 1 คน )
 
คำสั่งเพิ่มเติม

กฎการส่งข้อความ
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is ใช้ได้
Smilies are ใช้ได้
[IMG] code is ใช้ได้
HTML code is งดใช้

Forum Jump


เวลาทั้งหมดอยู่ในเขตเวลา GMT +7 และเวลาในขณะนี้คือ 20:31



ค้นหาในเว็บวัดท่าขนุน

เว็บวัดท่าขนุน Powered by vBulletin
Copyright © 2000-2010 Jelsoft Enterprises Limited.
ความคิดเห็นส่วนตัวทุก ๆ ข้อความในเว็บบอร์ดนี้ สงวนสิทธิ์เฉพาะเจ้าของข้อความ ไม่อนุญาตให้คัดลอกออกไปเผยแพร่ นอกจากจะได้รับคำอนุญาตจากเจ้าของข้อความอย่างชัดเจนดีแล้ว