เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนกันยายน ๒๕๖๐

[เถรี]

ถาม : ถ้าศีลขาด จริง ๆ เราต้องไม่เสียกำลังใจ ต้องไม่เสียการภาวนา ต้องพยายามทำกำลังใจให้ผ่องใสตลอดเวลา ?
ตอบ : ต้องหน้าด้านทำต่อไป เพราะถ้าศีลขาดแล้วมัวแต่เสียเวลาคร่ำครวญอยู่ ก็เท่ากับว่าเราเสียระยะทางที่ควรได้ เหมือนกับคนหกล้ม ลุกได้แล้วไปต่อเลย กับคนที่หกล้มแล้วนั่งครางอยู่นั่นแหละ...เจ็บเหลือเกิน ก็ไปไม่ได้สักที

[เถรี]

ถาม : การปฏิบัติธรรมบนสวรรค์ง่ายกว่าบนโลกหรือไม่ครับ ?
ตอบ : ยาก...เพราะว่าส่วนใหญ่จะไปเพลินกับทิพสมบัติ ไปเพลินกับความสุขที่ได้รับ แล้วก็ลืมไปว่าการปฏิบัติธรรมคืออะไร ไม่อย่างนั้นเทวดานางฟ้าก็บรรลุก่อนมนุษย์ไปหมดแล้ว

ถาม : แต่เวลาอยู่บนโลกมนุษย์ มีกรรมเก่าเยอะ บางทีพบกับความทุกข์ ?
ตอบ : ถ้ามีปัญญา ความทุกข์จะเป็นบันไดส่งให้เราหลุดพ้นได้ดีที่สุด แต่ถ้าปัญญาไม่พอ ก็เชิญหมกมุ่นกับความทุกข์นั้นต่อไป

[เถรี]

ถาม : การที่เราเห็นจิตอีกจิตหนึ่ง คือญาณหรือเปล่าครับ ?
ตอบ : เขาเรียกว่าทิพจักขุญาณ

ถาม : ทำไมเราถึงแยกจิตกับจิตได้ครับ ?
ตอบ : ในสภาพของความเป็นทิพย์เหมือนอย่างกับว่า เรามองดูมือตัวเอง ทำไมเราเห็นมือได้ ทั้ง ๆ ที่มือกับตาเป็นตัวเราเหมือนกัน เพราะว่าต่างก็ทำหน้าที่ของตัวเอง

ถาม : อันนี้คือญาณ ?
ตอบ : ญาณคือเครื่องรู้ที่เกิดขึ้น คราวนี้ในส่วนของการรู้เห็นสิ่งอื่น ๆ เขาเรียกทิพจักขุญาณ

[เถรี]

ถาม : เราฟังแล้วไม่รู้สึกค้าน เพราะไม่อยากค้าน อย่างนี้เป็นปัญญาไหมครับ ?
ตอบ : ก็ต้องดูด้วยว่าสิ่งที่เขาว่ามาเหลวไหลจนเราไม่มีอารมณ์จะค้าน หรือสิ่งที่เขาว่ามาเป็นความจริงจนเราค้านไม่ได้

ถาม : ถ้าเหลวไหลแล้วเราไม่ค้าน ?
ตอบ : ก็แปลว่าไม่ควรที่จะไปยุ่งกับเขา ถือว่าเป็นความฉลาดอย่างหนึ่ง ไม่อย่างนั้นก็เถียงกันไม่รู้จบ พระพุทธเจ้าตรัสแล้วว่า เราไม่ควรพูดในสิ่งที่เป็นเหตุให้เถียงกัน

[เถรี]

ถาม : หยิ่งเกิดจากอะไร ?
ตอบ :ส่วนใหญ่ความหยิ่งในสายตาของคนทั่ว ๆ ไป ก็เป็นมานะ ถือตัวถือตน เห็นว่าตัวเองดีกว่าเขา

[เถรี]

ถาม : จะแก้คนอื่นอย่างไร ?
ตอบ :แก้คนอื่นก็โง่ตายชัก...! คุณแบกโลกไหวไหมล่ะ ? เรื่องของคนอื่นเป็นเรื่องของโลก จะไปแก้อะไรไหว ? แก้ที่ตัวเรา คนอื่นจะมองอย่างไรอยู่ที่เขา ส่วนตัวเราทำอย่างไรอยู่ที่เรา เราแก้ไขตัวเราเองได้ แต่เราแก้คนอื่นไม่ได้

[เถรี]

มีผู้นำดาบหลวงพ่อรุ่ง วัดหนองสีนวล มาถวาย "เนื้อเหล็กเก่าได้อายุจะเป็นลักษณะอย่างนี้ คือ เป็นสนิมขุมที่กินในตัว ไม่ใช่สนิมที่กินเนื้อเหล็กจนกร่อน ถ้าหากว่าขยาย จะเห็นเป็นรูเล็ก ๆ ๆ ถี่ยิบ

............................................................................................สนิมเหล็กเกิดแต่เนื้อ......ในตน
............................................................................................กัดกินเนื้อเหล็กจน.........กร่อนขร้ำ

คนเรามี รัก โลภ โกรธ หลง เกิดในใจตัวเอง ถ้าไม่รู้จักขัด ไม่รู้จักถู ก็โดนสนิมกินใจจนผุ พรุนไปหมดเหมือนกัน"

[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "สมัยก่อนไปกราบหลวงปู่บุดดา ก็ต้องวิ่งไปวัดหลวงพ่อกวย แล้วก็วัดหลวงพ่อโมที่ห้วยกรด วนไปวนมากราบครูบาอาจารย์สายนั้น ท่านที่ไม่อยู่ ก็ไปกราบรูปปั้น ถึงเวลาขากลับก็บูชาวัตถุมงคลมา มาทีไรทหารที่วัดแห่กันมาขอกันจนหมด พอบอกว่าของหลวงพ่อวัดท่าซุงมีตั้งเยอะตั้งแยะแล้ว เขาบอกว่า แต่ของหลวงปู่ผมยังไม่มี เอาไปจนได้"

ถาม : ทันหลวงพ่อเชื้อไหมครับ ?
ตอบ : หลวงพ่อเชื้อ ท่านแสงชวนไปตั้งแต่ท่านออกมีดหมอรุ่นแรก อยากได้ใจจะขาด เพราะรุ่นพี่พกมีดหมอหลวงพ่อเชื้อแล้วมอเตอร์ไซค์ล้ม ไถไปกับถนนลูกรัง ไม่เป็นอะไรเลย ปกติต้องไปให้หมอคีบลูกรังออก

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "วันก่อนมีคนถามว่า สมัยก่อนทรงจำพระไตรปิฎกในลักษณะมุขปาฐะ ก็คือปากต่อปาก จะแม่นหรือ ? ขอยืนยันว่าแม่นแน่นอน เพราะคนเป็นสิบเป็นร้อยสวดพร้อมกัน ถ้าคนไหนจำผิดทิ่มผิด ก็ชัด ๆ เลยว่าคุณผิด ต้องแก้ตามส่วนใหญ่ที่ถูก"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ตอนช่วงเรียนทหารจะเข้าใจว่า เรื่องการทำงานเป็นทีมสำคัญอย่างไร แต่เพื่อนเขาไม่ค่อยให้ความสำคัญ เขามักจะใช้คำว่า "มึงจะจริงจังอะไรกับชีวิตนักวะ มึน ๆ ไปเดี๋ยวก็จบแล้ว"

ในความรู้สึกของอาตมาก็คือ ทุกอย่างต้องทำให้เต็มที่ เต็มกำลัง แต่เขาใช้คำว่า "หลบ ๆ อู้ ๆ พอสู้ได้ ไม่หลบไม่อู้สู้ไม่ไหว" คือ ไม่ได้คิดที่จะเอาดี ขอแค่ให้ผ่าน พอถึงเวลาก็มีการสอบผ่านแล้ว ก็มีการเลือกว่าจะไปลงที่ไหนกัน ครูฝึกเขาก็ด่าผู้บังคับบัญชาว่า ไอ้พวกเก่ง ๆ ก็เอาไปหมด เหลือแต่ไอ้พวกไม่เอาไหน เอาไว้ให้ฝึกรุ่นน้องออกมา แล้วจะดีได้อย่างไร ?"

[เถรี]

ถาม : โดยส่วนตัวแล้ว เชื่อว่าไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ ถ้าเราจะทำโดยใช้ร่างกายตามปกติ มีข้อจำกัดแค่ไหนคะ ?
ตอบ : ขึ้นอยู่กับกำลังใจแล้วก็กำลังกาย กำลังใจนี่เป็นการฝึกฝนข้างใน กำลังกายเป็นการฝึกฝนข้างนอก ถ้าถึงพร้อมทั้ง ๒ อย่างนี่แทบจะไม่มีขีดจำกัดเลย

ถาม : แต่ร่างกายก็มีสภาพไม่เที่ยง เจ็บป่วยได้ และเสื่อมถอยลงเรื่อย ๆ ก็จะไม่พร้อมใช้งานได้ตลอด ?
ตอบ : กำลังกายมีจำกัด กำลังใจไม่จำกัด

ถาม : อย่างนี้หมายถึงว่ากำลังกายถ่วงกำลังใจได้หรือคะ ?
ตอบ : ไม่ใช่ถ่วง อยู่ในลักษณะที่ว่า ถ้าหากว่าใจไม่ไหว กายก็ไปไม่ได้ ไม่ต้องห่วงหรอก ถ้ากำลังใจถึง เดี๋ยวก็พาเจ้าตัวนี้ไปด้วยเองจนได้

[เถรี]

เก็บตกเดือนกันยายน ๒๕๖๐ หมดแล้วค่ะ
ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย ทาริกา คะน้า เถรี รัตนาวุธ และเผือกน้อย