อานิสงส์ของอานาปานุสติ คือ นิพพานสมบัติ

[ลัก...ยิ้ม]

อานิสงส์ของอานาปานุสติ คือ นิพพานสมบัติ

สมเด็จองค์ปฐม ทรงพระเมตตาตรัสสอนเรื่องนี้ไว้ ดังนี้

๑. “อย่าทิ้งอานาปานุสติที่แนะนำไว้เป็นอันขาด ถ้าพวกเจ้าจักหวังพ้นทุกข์ได้ในชาติปัจจุบันนี้ ก็จงหมั่นรักษากำลังใจให้เต็มในด้านการปฏิบัติจุดนี้เข้าไว้ การเข้าถึงพระนิพพานพวกเจ้าจักได้อย่างแน่นอน” (คือ นิพพานสมบัติ)

๒. “ที่บอกมิใช่เป็นการบังคับนะ แต่เป็นการเตือน เพราะแต่ละคนปล่อยกรรมฐานที่สำคัญนี้ให้หย่อนยานกันไปแล้ว เริ่มจักใช้ไม่ได้ แต่ละคนพอถูกกฎของกรรมเล่นงานเข้า จิตก็ไปมีอารมณ์เกาะกรรม ลืมกรรมฐานเหล่านี้ไปเสียสนิทก็มี เจ้าจักแย้งหรืออย่างไร” (เพื่อนของผมท่านตอบว่า ไม่แย้ง)

๓. “มิใช่แต่ตัวเจ้าหรอก คุณหมอก็เป็น ลองสนทนาสอบจิตกันดูสิ เป็นนักปฏิบัติจักต้องยอมรับความเป็นจริงของอารมณ์ ไม่รู้อารมณ์ของตนเอง ปฏิบัติไปให้ตายอีกหลายแสนโกฏิชาติก็ไม่มีผล จักต้องยอมรับความเป็นจริงของอารมณ์ แล้วก็ศึกษาเรียนรู้อารมณ์ แก้ไขอยู่ที่ตรงนั้น เอาให้จริงสิ แล้วผลมันจักได้จริง ไม่ใช่มัวแต่หย่อนยาน จริงบ้าง ไม่จริงบ้าง แล้วผลมันจะออกมาจริงได้อย่างไรกัน”

๔. “แล้วอย่าไปสนใจจริยาของบุคคลอื่นให้มากนัก ใครจักทำงานในเขตพระพุทธศาสนา แม้เขาจักอยู่ในเขตพระพุทธศาสนาก็ตามใจเขา จะเอาจิตไปผูกพันสร้างความเลวให้เกิดแก่จิตของตนเองทำไม คนโง่คิดบังคับจิตของผู้อื่นให้มีความเห็นคล้อยตามเรา คนฉลาดเขาไม่คิดกันหรอก เพราะรู้ว่ายิ่งเป็นโลกียชนที่ยังเข้าไม่ถึงความเป็นพระอริยเจ้า จักให้คิดไปในทางเดียวกันไม่ได้”

๕. “อย่าลืมพระตถาคตเจ้าทั้งหลายไม่เคยบังคับใคร ยกเว้นเมื่อสั่งสอนแล้ว เวไนยสัตว์ทั้งหลายที่มีจิตอันเป็นกุศล ย่อมปฏิบัติเดินตามทางมาเป็นเส้นสายเดียวกัน คือ หนทางอริยมรรคอริยผล ๘ ประการ หรือย่อลงเหลือ ศีล สมาธิ ปัญญา

ถ้าเวไนยสัตว์เหล่านั้นเดินทางตรงมาในเส้นทางเดียวกันนี้ ความคิดความเห็นในเส้นทางของความเป็นโลกุตรชน ก็จักมีอารมณ์คล้ายคลึงกัน คือ สวยงามด้วยศีลาจารวัตรเสมอกันในแต่ระดับของพระโสดาบันหรือพระสกิทาคามี มีความสวยงามในอธิจิตสิกขาเสมอกันคล้ายคลึงกันในระดับพระอนาคามี มีความสวยงามในอธิปัญญาสิกขาเสมอกันคล้ายคลึงกันในระดับพระอรหันต์”

๖. “พระอริยบุคคล แม้จักไม่เสมอกันด้วยหลักวิชชาที่บรรลุต่างกัน คือ สุกขวิปัสสโก เตวิชโช ฉฬภิญโญ ปฏิสัมภิทัปปัตโต แต่ตัดกิเลสได้เสมอกันในหลักสังโยชน์ ๑๐ ประการที่เท่ากัน ต่างรู้สภาวะของการตัดกิเลสได้เป็นขั้น ๆ เท่ากัน จึงสนทนากันและมีปฏิปทาไม่ขัดแย้งกัน เพราะสวยงามไปในทางสายเดียวกัน จึงเหมือนกับที่พระตถาคตเจ้าทั้งหลายตรัสว่า ศีล สมาธิ ปัญญา เหมือนเข็มที่มีด้ายร้อยดอกไม้หลายพันธุ์ ต่างกลิ่น ต่างสี มาไว้ในที่เดียวกัน จึงดูสวยงามฉันใดก็ฉันนั้น ไม่มีใครบังคับใคร”

๗. “บุคคลผู้ตั้งใจเข้ามาปฏิบัติจริง ศีล สมาธิ ปัญญา จักบังคับให้จิตน้อมไปในสายเดียวกัน จิตกับจิตแห่งโลกุตรชน จึงตรงกันได้ สื่อสัมพันธ์กันได้ เพราะร้อยรัดกันไปเป็นเส้นสายเดียวกัน พระพุทธเจ้าไม่สูญ พระธรรมไม่สูญ พระอริยเจ้าไม่สูญ ร่างกายอยู่ ร่างกายตายไม่สำคัญ จิตถึงจิต สื่อสารทางธรรมถึงกันและกันได้ตลอดไป โดยอาศัยหลักการปฏิบัติในศีล สมาธิ ปัญญานี้”

๘. “อวิชชาสูญเมื่อใด ใจเป็นทิพย์เมื่อนั้น กิเลสคือ นิวรณ์ ๕ แม้จักระงับได้ชั่วคราว(ตะทังคะวิมุติ) จิตก็เป็นทิพย์ชั่วคราว อวิชชาสูญชั่วคราว จิตถึงจิตก็สื่อกันได้ พระธรรมเปิดกว้างเสมอ ถ้าหมั่นรักษาอารมณ์จิตให้ว่างจากกิเลสได้อยู่เสมอ เข้าใจนะ” (ก็รับว่า เข้าใจ)

๙. ทรงตรัสว่า “อย่าให้เข้าใจแล้วทำไม่ได้ตามที่สั่งสอนมา จงทำความเข้าใจด้วย และต้องทำให้ได้ด้วยตามที่สั่งสอนมา ทำให้จริงตามที่เข้าใจนั้น แล้วผลที่ได้ก็จักเป็นผลจริง ๆ”

ธรรมที่นำไปสู่ความหลุดพ้น เล่ม ๗
รวบรวมโดย พล.ต.ท. นพ.สมศักดิ์ สืบสงวน

ขอเชิญทุกท่านเข้าไปอ่านได้ที่ www.tangnipparn.com