เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน วันศุกร์ที่ ๒ กันยายน ๒๕๕๔

[เถรี]

ให้ทุกคนนั่งในท่าที่สบายของตัวเอง ตั้งกายให้ตรง กำหนดสติไว้เฉพาะหน้า หายใจเข้าออกยาว ๆ สัก ๒ - ๓ ครั้ง เพื่อระบายลมหยาบออกให้หมดก่อน หลังจากนั้นก็ปล่อยให้ลมหายใจเป็นไปตามธรรมชาติ

หายใจเข้า...กำหนดความรู้สึกทั้งหมดไหลตามลมหายใจเข้าไปพร้อมกับคำภาวนา หายใจออก...กำหนดความรู้สึกทั้งหมดไหลออกมาพร้อมกับคำภาวนา จะใช้คำภาวนาอะไรก็ได้ที่เราเคยทำมาแล้วรู้สึกว่าถนัด เพราะว่าคำภาวนาเป็นเครื่องโยงใจให้เป็นสมาธิ ถ้าไปใช้คำภาวนาที่ตนเองไม่ถนัด จิตใจเราจะกังวลอยู่ สมาธิก็จะเกิดได้ยาก

วันนี้เป็นวันศุกร์ที่ ๒ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๕๔ เป็นการปฏิบัติกรรมฐานวันแรกของเดือนนี้ ระยะนี้ข่าวที่ปรากฏอยู่ทั่วไปก็คือข่าวน้ำท่วม พี่น้องคนไทยของเราเดือดร้อนไป ๒๐ กว่าจังหวัดแล้ว มีคนตายไปหลายคนด้วย

ขณะเดียวกัน ต่างประเทศอย่างฟิลิปปินส์หรือประเทศจีนก%

[เถรี]

ในขณะเดียวกัน ไม่ว่าจะกินจะอยู่ก็ลำบากไปหมด การจะขับถ่ายก็ยิ่งลำบาก เพราะว่าสถานที่ห้องน้ำ ห้องส้วม ที่หลับที่นอนโดนน้ำท่วมหมด หลายต่อหลายบ้านต้องไปอยู่บนหลังคา บางบ้านแม้แต่หลังคาก็ไม่มีให้อยู่ ต้องไปอาศัยอยู่บนที่สูงอย่างต้นไม้หรือเนินเขา เต็มไปด้วยความทุกข์ยากลำบาก ต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอด

ขณะเดียวกันความเศร้าโศกเสียใจที่เกิดขึ้น ไม่ว่าจะเกิดจากการสูญเสียบุคคลที่รักในครอบครัวก็ดี การสูญเสียข้าวของทรัพย์สินต่าง ๆ ไปกับสายน้ำก็ดี สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ก็มาบีบคั้นจิตใจของเราให้ทุกข์ซ้ำเติมเข้าไปอีก บางคนมีสัตว์เลี้ยงอยู่เป็นจำนวนมาก ถึงเวลาน้ำมาเจอน้ำกวาดไปหมดทีเดียว

ถ้าหากว่าเหตุการณ์รุนแรงมาก อย่างบ้านกะทูนที่นครศรีธรรมราชก็ดี หรือบ้านน้ำก้อที่จังหวัดเพชรบูรณ์ก็ดี น้ำไม่ได้ท่วมอย่างเดียว นำเอาโคลนถล่มมาด้วย หมู่บ้านทั้งหมู่บ้านโดนฝังหายไปกับตา ผู้คนตายกันนับร้อยนับพัน

เราจะเห็นได้ว่า อันตรายทั้งหลายเหล่านี้มาถึงเราได้ทุกเสี้ยววินาที การที่เราดำรงชีวิตอยู่ในโลกนี้เต็มไปด้วยอันตรายอย่างใหญ่หลวง เต็มไปด้วยความทุกข์ยากอย่างยิ่ง บางท่านติดอยู่บนหลังคาหลายวัน อาหารการกินไม่มี ต้องทนอดอยากหิวโหย กว่าที่จะได้รับความช่วยเหลือ บางหนทางที่จะตรงไปยังหมู่บ้านถนนขาด ความช่วยเหลือจากโลกภายนอกเข้าไม่ถึง อดกันทั้งหมู่บ้าน มีอะไรที่พอจะหาได้ก็ต้องแบ่งปันกันในลักษณะกินกันตายไปเท่านั้น

สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ที่กล่าวมาจะบอกว่า นี่แค่เรื่องน้ำท่วมอย่างเดียวยังสร้างทุกข์สร้างโทษให้แก่พวกเราจนป่านนี้ แล้วถ้าหากว่าโทษอื่น ๆ ความทุกข์อื่น ๆ ที่ประเดประดังมาพร้อม ๆ กัน อย่างเช่น บรรดาสัตว์ต่าง ๆ ที่อยู่ในน้ำ งู ตะขาบ แมงป่อง มาทำร้ายเราซ้ำเข้า หรือว่าน้ำท่วมเกิดโจรผู้ร้ายเพราะความอดอยากหิวโหย มาปล้น มาชิงสิ่งที่เราพอจะอาศัยประทังชีวิตไป ก็เท่ากับว่าซ้ำเติมความทุกข์นั้นให้หนักยิ่งขึ้นไปอีก

[เถรี]

ดังนั้น..การที่เราจะดำรงชีวิตอยู่ในโลกนี้เต็มไปด้วยทุกข์ภัยที่น่ากลัวมาก เมื่อเราทั้งหลายเห็นดังนี้แล้ว จะเห็นได้ชัดว่า ไม่ว่าเราจะเกิดมากี่ชาติก็มีความทุกข์เช่นนี้ แค่น้ำท่วมอย่างเดียวยังสร้างทุกข์สร้างโทษให้กับเรามากขนาดนี้แล้ว แล้วสารพัดทุกข์อื่น ๆ ที่ถึงเวลามีร่างกายขึ้นมาก็จะประเดประดังมาซ้ำเติม

ไม่ว่าจะความหิว ความกระหาย ความร้อน ความหนาว ความเจ็บไข้ได้ป่วย เป็นต้น ในเมื่อสิ่งทั้งหลายเหล่านี้มีขึ้นเพราะการมีร่างกายเช่นนี้ ท่านทั้งหลายยังยินดี อยากมีอยากได้หรือไม่ ? กับร่างกายที่เต็มไปด้วยความทุกข์เช่นนี้ กับการเกิดมาในโลกที่ทุกข์ยากขนาดนี้ ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายไม่ยินดี ก็ต้องหาทางหลีกหนีไปให้พ้น

การจะพ้นไปได้นั้น สาเหตุใหญ่ก็คือว่าต้องพ้นจากการเกิด ไม่เช่นนั้นเราเกิดมาเมื่อไรเราก็ต้องพบกับความทุกข์เช่นนี้ ในเมื่อเราไม่ต้องการการเกิด วิธีที่จะหลีกพ้นได้ก็ต้องเร่งรัดตัดสังโยชน์ คือเครื่องที่ร้อยรัดเราเอาไว้ ทำให้ต้องเวียนว่ายตายเกิดไม่รู้จบ นั่นก็คือต้องละสักกายทิฏฐิ ความเห็นว่าตัวเราเป็นของเรา ไปยึดมั่นถือมั่น ในเมื่อเรายึดก็เลยไปไหนไม่ได้ แล้วทำอย่างไรถึงจะไม่ยึด

อันดับแรก ต้องพิจารณาให้เห็นว่าร่างกายนี้มีความตายเป็นปกติ จะต้องตายจากเราไปอย่างแน่นอน อันดับที่สอง ต้องเห็นว่าร่างกายนี้มีความทุกข์เป็นปกติ จะได้ไม่อยากได้ใคร่ดีกับร่างกายนี้อีก อันดับที่สาม คือเห็นว่าร่างกายนี้ต้องเสื่อมสลายตายพังเป็นปกติ ไม่สามารถที่จะยึดถือมั่นหมายได้ เกิดมาเมื่อไรก็มีแต่ความทุกข์เช่นนี้

ถ้าหากว่าเห็นชัดเจนจนหมดความนิยมการเกิด ก็จะละวางซึ่งร่างกายนี้ได้ บริหารดูแลไปเฉพาะหน้าที่เฉพาะหน้า พ้นจากตรงนี้แล้วก็เป็นอันว่าจบกัน เราขอไปพระนิพพานแห่งเดียว

[เถรี]

ประการที่สอง ต้องทำความเคารพในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์อย่างจริงใจ ไม่ล่วงเกินทั้งต่อหน้าและลับหลัง ด้วยบารมีขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ด้วยบารมีแห่งพระธรรม ด้วยบารมีของพระสงฆ์ครูบาอาจารย์ของเรา จึงทำให้เรารู้เห็นทางพ้นทุกข์ดังนี้ จึงต้องขอยึดท่านเป็นที่พึ่งที่ระลึกในการที่จะก้าวเดินเพื่อการล่วงพ้นจากห้วงทุกข์

ลำดับต่อไป ก็คือต้องเห็นว่าร่างกายนี้มีความตายเป็นปกติ เกิดมาเท่าไร ตายหมดเท่านั้น ถึงเราจะตายก็จงตายไปเถอะ ขึ้นชื่อว่าการเกิดใหม่มามีร่างกายเช่นนี้จะไม่มีสำหรับเราอีก เพราะเราต้องการที่เดียวคือพระนิพพาน

เมื่อทำกำลังใจมาถึงตรงนี้ ก็ให้เอาจิตจดจ่อเกาะพระนิพพานเอาไว้ ถ้าหากว่าทำไม่ได้ก็ให้นึกถึงพระพุทธรูปองค์ใดองค์หนึ่งที่เรารักเราชอบ ตั้งใจว่านั่นเป็นองค์แทนองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าบนพระนิพพาน เรานึกเห็นท่านได้คือเราอยู่กับท่าน เราอยู่กับท่านคือเราอยู่บนพระนิพพาน เอากำลังใจของเราเกาะภาพขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเอาไว้ให้มั่น

ถ้ายังมีลมหายใจอยู่ กำหนดรู้ลมหายใจไปด้วย ถ้ายังมีคำภาวนาอยู่ กำหนดคำภาวนาไปด้วย ถ้าไม่มีลมหายใจหรือไม่มีคำภาวนาก็จับภาพพระไว้เฉย ๆ ตั้งใจว่าถ้าหากว่าตายลงไปขอไปอยู่กับพระองค์ท่านที่พระนิพพานแห่งเดียว ให้ทุกคนกำหนดรักษากำลังใจอันนี้เอาไว้ จนกว่าจะได้รับสัญญาณบอกว่าหมดเวลา


พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านวิริยบารมี
วันศุกร์ที่ ๒ กันยายน ๒๕๕๔

[ชินเชาวน์]

สามารถรับชมได้ที่

http://www.sapanboon.com/vdo/demo.ph...ame=2554-09-02

ป.ล.
- สามารถชมบนไอโฟนและแอนดรอยด์ได้
- ห้ามคัดลอกไฟล์ไปเผยแพร่ที่อื่นเด็ดขาด !