กระดานสนทนาวัดท่าขนุน


กลับไป   กระดานสนทนาวัดท่าขนุน > ห้องธรรมะพระอาจารย์ > พระครูวิลาศกาญจนธรรม (หลวงพ่อเล็ก สุธมฺมปญฺโญ)

Notices

พระครูวิลาศกาญจนธรรม (หลวงพ่อเล็ก สุธมฺมปญฺโญ) รวมธรรมะจากพระครูวิลาศกาญจนธรรม (หลวงพ่อเล็ก สุธมฺมปญฺโญ)

ตอบ
 
คำสั่งเพิ่มเติม
  #1  
เก่า 03-02-2010, 02:06
โอรส's Avatar
โอรส โอรส is offline
นายทะเบียน - ยืนยันตัวตนแล้ว
 
วันที่สมัคร: Mar 2009
ข้อความ: 897
ได้ให้อนุโมทนา: 37,411
ได้รับอนุโมทนา 206,422 ครั้ง ใน 3,180 โพสต์
โอรส is on a distinguished road
Default กระแสจิต

ถาม : ทำไมเวลาเรามาปฏิบัติธรรมหรือนั่งสมาธิกับคนเยอะ ๆ แล้วเขาพร้อมใจกันปฏิบัติธรรม รู้สึกว่าสมาธิจะนิ่ง นิ่งกว่าตอนที่เรานั่งทำเอง ?
ตอบ : เหตุที่เป็นดังนี้เพราะว่า กำลังของคนที่ตั้งใจในบุญนั้น กระแสจิตของเขาไปในด้านเดียวกัน ก็เหมือนกับน้ำที่ไหลไปทางเดียวกัน เมื่อเป็นน้ำที่ไหลไปทางเดียวกันสิ่งใดก็ตามที่อยู่ในกระแสนั้น ก็จะไหลตามกันไปได้ง่าย

แต่เวลาเราทำอยู่คนเดียวนี่ ถ้าสมมุติว่าเป็นที่บ้านเรา คนรอบข้างก็ดี อาจจะรอบทั้งหมู่บ้านก็ดี เขามีกระแสไปในทาง รัก โลภ โกรธ หลง ขณะที่เราไปฝืนกระแสอยู่คนเดียว ก็จะยากกว่ามาก

ถาม : แล้วจะทำอย่างไรให้สมาธิเหมือนกับที่เรานั่งรวมกับคนอื่น ?
ตอบ : ต้องทำจนกระทั่งกำลังใจทรงตัวเป็นฌานเป็นอย่างน้อย แล้วซ้อมให้คล่องตัว ระวังไว้อย่าให้ฌานเสื่อม

ถ้ากำลังทรงเป็นฌานเป็นอย่างน้อยนี่ จะช่วยระงับตัวนิวรณ์ ๕ ได้ ก็จะกด รัก โลภ โกรธ หลง ลงได้ชั่วคราว ถ้ากำลังอย่างนั้นจะมั่นคง รอบข้างเขาไหลไป เราก็เหมือนกับหินกลางกระแสน้ำ ต้านกระแสน้ำนั้นได้อยู่ แต่ว่าก็ยังไม่พ้นกระแสอยู่ดี

ถาม : อย่างนี้ถ้าเราอยู่กับคนที่เขาสมาธิจิตดีหรือว่าสุขภาพจิตดี แล้วคิดในทางที่ดี ?
ตอบ : ก็จะสบายไปด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้าหากว่าอยู่ในเขตที่มีพระอริยเจ้ามาก ๆ ยิ่งสบายหนัก

ถาม : ทีนี้เกิดปัญหาที่ทำงานเจ้าค่ะ คนในที่ทำงานทะเลาะเบาะแว้งกันเกือบทุกวันเลย แต่ละคนรู้สึกว่าเขาไม่รักกันเลย พอเราเข้าไปตอนแรก ๆ สภาพจิตของเราก็นิ่ง ๆ พอเข้าไปในนั้นเรากระทบตรงนั้น จิตเราก็วุ่นวายไปด้วย ?
ตอบ : นั่นต้องรักษาจิตของเราให้เข้มแข็งพอ เพราะถ้ายังเข้มแข็งไม่พอก็พังง่าย คนที่อยู่ต่างจังหวัดถ้าเป็นนักปฏิบัติ เวลาเข้ากรุงเทพฯ จะสังเกตได้ง่ายมาก เพราะว่ากระแสส่วนใหญ่ของคนในกรุงเทพฯ ก็คือ รัก โลภ โกรธ หลง เรามานี่จะโดนเขาเบียดเอียงไม่เป็นท่าเลย ไม่รีบตั้งท่าภาวนาสู้เอาไว้ บางครั้งก็พังเอาง่าย ๆ

ถาม : ต้องทำอย่างไรเจ้าคะ ถึงจะไม่เป็นลักษณะอย่างนั้น ?
ตอบ : อย่าให้หลุดจากลมหายใจเข้าออก หลุดเมื่อไรเป็นเรื่องเมื่อนั้น...(หัวเราะ)... ฟังแล้วเหนื่อยใช่ไหม ? ถ้าจะไม่ให้เหนื่อยก็ต้องทำจนชิน จนกระทั่งว่าเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับเรา จิตใจของเราไม่รับเรื่องภายนอกเป็นปกติ ถ้าอย่างนั้นก็จะสบาย แต่ถ้าหากว่ายังรับอยู่ก็ต้องทรงฌาน คือรู้ลมหายใจเข้าออกเอาไว้เป็นปกติ

ถาม : แล้วเราจะช่วยคนที่อยู่ในสถานที่ทำงานเราให้เขารักใคร่ปรองดองกันอย่างไรเจ้าคะ ?
ตอบ : อันดับแรกต้องทำที่ตัวเราก่อน ตัวเราต้องพ้นจากกระแสก่อน เมื่อมีความเข้มเข็งพอ ขึ้นสู่ฝั่งได้แล้วจะช่วยใครก็ได้

แต่ถ้าเรายังไม่พ้นกระแส ยังลอยคออยู่ด้วยกัน ไปเที่ยวช่วยเขา เดี๋ยวเขากอดเราจมตายไปด้วย เพราะฉะนั้น ตอนนี้ต้องเร่งปฏิบัติของตัวเองให้เข้มแข็งเข้าไว้ โดยเฉพาะแผ่เมตตาให้เขาบ่อย ๆ กระแสเมตตาที่เราสงเคราะห์ต่อเขาจะเป็นกระแสเย็น เมื่อเป็นกระแสเย็น ถ้าหากว่าเขาได้รับ คนที่เขาอยู่ใกล้จะรู้สึกเย็นอกเย็นใจ เดี๋ยวเขาก็คล้อยตามเรามาเอง

สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนมิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๔๔

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 06-05-2014 เมื่อ 11:06
ตอบพร้อมอ้างอิงข้อความเดิม
สมาชิก 87 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ โอรส ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา
ตอบ


ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 1 คน ( เป็นสมาชิก 0 คน และ บุคคลทั่วไป 1 คน )
 
คำสั่งเพิ่มเติม

กฎการส่งข้อความ
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is ใช้ได้
Smilies are ใช้ได้
[IMG] code is ใช้ได้
HTML code is งดใช้

Forum Jump


เวลาทั้งหมดอยู่ในเขตเวลา GMT +7 และเวลาในขณะนี้คือ 18:57



ค้นหาในเว็บวัดท่าขนุน

เว็บวัดท่าขนุน Powered by vBulletin
Copyright © 2000-2010 Jelsoft Enterprises Limited.
ความคิดเห็นส่วนตัวทุก ๆ ข้อความในเว็บบอร์ดนี้ สงวนสิทธิ์เฉพาะเจ้าของข้อความ ไม่อนุญาตให้คัดลอกออกไปเผยแพร่ นอกจากจะได้รับคำอนุญาตจากเจ้าของข้อความอย่างชัดเจนดีแล้ว