ทองญี่ปุ่นที่เมืองกาญจน์

[โอรส]

ถาม : (อธิบายเส้นทาง...)
ตอบ : ดีเหมือนกันไปเจอมาเยอะแล้ว ทรัพย์แผ่นดินอะไรต่าง ๆ เยอะต่อเยอะด้วยกัน แต่มันอัศจรรย์ว่า ถ้าไม่มีอะไรเนื่องกันมาเขาไม่เอาจริง ๆ แล้วอีกรายหนึ่งหมอนพพร จะเอาแต่ว่าไม่ได้ อันนั้นเป็นทองญี่ปุ่นที่เมืองกาญจน์ ที่คุณเชาวรินทร์ พยายามไปเอา นั่นไปถูกที่นะแต่มันผิดทิศ อยู่บริเวณนั้นแหละ แต่เขาไปเลี้ยวขวาขึ้นเขา ความจริงมันต้องไปเลี้ยวซ้ายลงน้ำ เขาได้ยินว่าของอยู่ในถ้ำเลยขึ้นเขา ไม่รู้หรอกว่าก่อนหน้าที่จะเป็นพื้นน้ำ พวกเนินเล็ก ๆ มันมีถ้ำใหญ่อยู่ พอกักน้ำที่เขื่อนเขาแหลมแล้วน้ำมันท่วมถ้ำไป มันอยู่ตรงทางด้านน้ำแทน

เขาลืมนึกไปว่า ญี่ปุ่นขนทองไปด้วยรถไฟ รถไฟที่ไหนมันจะขึ้นเขาล่ะ ต้องหาที่ ๆ มันพอไปได้ ใช่ไหม? นั่นแหละ เขาต่อรางแยกออกจากทางเก่าที่แยกไปพม่านั่นแหละ พอเข้าไปถึงถ้ำก็เอาทองไปเก็บเสร็จ ระเบิดปิดถ้ำ แล้วถอดรางเก็บกลับไม่ได้เหลือไว้

ถาม : แล้วทองนั่นเป็นของญี่ปุ่นหรือของไทยคะ
ตอบ : ไม่แน่ใจว่าเป็นของประเทศไหน ? เพราะเขาตีได้หลายประเทศตอนช่วงนั้น แต่ขนมาคล้าย ๆ กับว่าจะเอามาเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในระหว่างทำสงคราม เยอะมากนะ ๒-๓ ตู้รถไฟ

ปีนั้น น้ำแห้งมากเลย ปี ๓๗ ต้นปี น้ำแห้งมากเลย เหลือสูงจากปากถ้ำ ๒ เมตรกว่า ๆ เท่านั้น คือ ถ้ำนี่ยังจมอยู่ใต้น้ำ ๒ เมตรกว่า บอกหมอนพพรว่าเอาซิหมอ พาทหารลูกน้องที่จบพวก
recon คือ คล้าย ๆ กับว่าฝึกภาคทะเลมา ให้เขาลงไปขนเอา

หมอก็บอกว่า ปากถ้ำมันไม่ได้ปิดโดยธรรมชาติ แต่มันปิดเพราะว่าเขาระเบิดมันลงมา เพราะฉะนั้นถ้าเข้า ๆ ออก ๆ หลายครั้งเพื่อขน ไม่แน่ใจว่าจะทรุดหรือเปล่า อย่างไรให้โผล่พ้นพื้นก่อน โผล่พ้นน้ำก่อนดีกว่า ปรากฏอาทิตย์ต่อมาฝนตกทั้งอาทิตย์เลย น้ำขึ้นมา ๑๗ เมตร มันเหมือนยังกับว่าถ้าไม่ถึงวาระ มันยังไม่ได้อย่างนั้นน่ะ

ถาม : แล้วอย่างนั้นใครเฝ้าล่ะ ผีหรือ ?
ตอบ : มีอยู่ ที่เขาฮาราคีรีตัวเองตายที่นั่น ๖-๗ ศพ ฆ่าตัวเองตายอยู่นั่นเพื่อเฝ้าเลย

ถาม : แล้วอย่างนี้...เป็นผีประเภทไหนล่ะ ?
ตอบ : มันจะเป็นพวก กาลกัญจิกอสุรกาย หรือไม่ก็ มหิทธิกาเปรต พวกนี้จิตใจจะยึดเกาะอยู่กับงานเดิมเขามาก เราอธิบายอย่างไรว่าญี่ปุ่นแพ้สงครามแล้ว มันไม่ฟังหรอก เพราะเวลาของเขาแค่วันกว่า ๆ เป็นไปได้อย่างไรตีไปตั้งครึ่งโลก วันกว่า ๆ แพ้สงครามแล้ว วันหนึ่งเขามันเท่ากับ ๕๐ ปีมนุษย์ วันกว่า ๆ แค่นั้นเองแพ้ได้อย่างไร !

[โอรส]

ถาม : ต้องสู้กับผีซิคะ ?
ตอบ : ผู้ใหญ่เล็กเจอมาแล้ว เจ้าพ่อทองผาภูมิ ชื่อเล็กเหมือนกัน โดนอ่วม มาให้รดน้ำมนต์ รดเสร็จเข็ดไม่กล้าไป นึกว่าจะเอาใหม่ !

ถาม : แล้วพวกนี้ เขาไม่เอาบุญหรือคะ ?
ตอบ : ไม่เอาอะไรทั้งนั้น เขายึดมั่นอยู่กับหน้าที่เขา โดยเฉพาะความซื่อสัตย์ของทหารญี่ปุ่นนี่ ต้องยกให้เป็นยอดเลย ถ้าไม่ใช่คำสั่งของแม่ทัพหรือพระเจ้าจักรพรรดินี่ คนอื่นไปกรอกหูท่าไหนไม่ฟังทั้งนั้น

ถาม : อย่างนี้ต้องไปตามวิญญานพระเจ้าจักรพรรดิมาบอก...
ตอบ : ...(หัวเราะ)... จะไปตามที่ไหน ทองก้อนประมาณกำปั้น เอาใส่ลังไม้ ลังไม้มันก็ผุหมดแล้วบางแห่งมันเกิดเปิดก็หลุดออกมา มีตู้รถไฟอยู่ ๒ ตู้ใหญ่ ๆ แล้วข้างนอกยังมีอยู่หลายลังนะ แล้วที่แน่ ๆ มีหัวรถจักรกับเครื่องบินอยู่ด้วย เครื่องบินปีก ๒ ชั้น zero สมัยสงครามโลกของญี่ปุ่น มีเครื่องบินอยู่ลำหนึ่งด้วย ตอนนั้นคงกะไว้อีกไม่นานจะขุด ปรากฏว่าแพ้สงครามซะก่อนขุดไม่ทัน

แต่ว่าพวกนี้เขาจะมีของที่ยึดไว้เป็นส่วนตัวบ้างอะไรบ้าง ที่เขาทำแผนที่ตกทอดกันมาจนถึงปัจจุบัน ช่วงก่อนจะไปอยู่ทองผาภูมิ มีพ่อค้าญี่ปุ่นมาตั้งโรงงานผลิตหน่อไม้ดองอัดปี๊บ กว่าจะรู้น่ะ ขนทองไปไม่รู้เท่าไรแล้ว เอาทองใส่ปี๊บแล้วเอาหน่อไม้ไว้ข้างบน

คือเขาได้แผนที่จากบรรพบุรุษมา ก็มาขุด ให้คนงานหาหน่อไม้หาอะไรไปตามเรื่อง ตัวเองก็อ้างว่าสำรวจป่าบ้างอะไรบ้าง พอถึงเวลาได้มาก็ใส่ปี๊บไว้ เอาหน่อไม้ดองใส่ไว้ข้างบนแล้วก็ส่ง ทำอย่างกับว่าญี่ปุ่นอยากกินหน่อไม้นัก กว่าคนงานมันจะกล้าพูดก็ตอนที่ปิดโรงงานไปแล้ว แล้วของมันจะเหลือหรือ ! แต่ว่าตรงช่วงเขาเรียกว่าแก่งระเบิดอยู่ในแม่น้ำแควน้อย

สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนกุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๔๔

เจ้าของโรงงานทำโรงหน่อไม้นั้น ยายผีป่าทราบจากชาวบ้านว่า แกตายอนาถาที่โรงพยาบาลทองผาภูมิ แกมีเมียคนไทย (ญาติทิดเก๋) มีลูกชายสองคน เคยถามลูกชายแกว่า ทำไมพ่อถึงไม่กลับญี่ปุ่น และเคยถามพ่อเรื่องทองคำไหม เขาตอบว่า พ่อไม่ให้ลูกเมียถามอะไรเลย เวลาถามก็จะบอกว่า พ่อต้องอยู่และตายที่นี่ แกเคยมีเงินมากและหมดตัว เรื่องชาวบ้านที่ทำงานกับแกในโรงอัดหน่อไม้ เล่าให้ยายผีป่าฟังว่า ยามกลางคืนแกจะเข้าไปโรงงานคนเดียว ทำงานจนเช้า คอยดูแลการขนส่งจนรถออกตัวไปแกจึงกลับบ้านพักผ่อน เรื่องทองคำนั้นไม่เคยมีใครเห็น นอกเสียจากการคาดเดาว่าน่าจะเป็นการแอบส่งทองคำไปโดยเอาหน่อไม้อัดปี๊บบังหน้า

ขอเล่าเรื่องส่วนตัว

สมัยเขมรแตกนั้น มีการเอาทองคำมาฝังที่ชายแดนไทยมากมายหลายลัง นับมูลค่าปัจจุบันน่าจะเป็นพันล้านบาททีเดียว โดยผู้นำมาฝังนั้นมีศักดินาระดับสูงสุด แต่พอท่านจะกลับไปขุดเอาคืนมาเพื่อนำปัจจัยไปสร้างถนนที่บ้านท่าน เจ้าป่าเจ้าเขาและผู้รักษาแจ้งท่านทางความเป็นทิพย์ว่า ไม่ได้ ทรัพย์นี้ตกเป็นของแผ่นดินไทยแล้ว

เอ้า...ใครอยากรวย ทองคำมากมายพร้อมอีกหลากหลายสิ่งล้ำค่า ถูกฝังอยู่ที่ชายแดนอำเภอบัวเชด จังหวัดสุรินทร์ค่ะ ใครมีเงินไปเหมาซื้อที่ดินทั้งอำเภอได้เลยนะคะ แล้วหาคนไปขุดเอามา ถึงเพลานั้นยายผีป่าจะไปรอปล้นถ้าหาเจอจริง

[เด็กเมื่อวานซืน]

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ ยายผีป่า

เอ้า...ใครอยากรวย ทองคำมากมายพร้อมอีกหลากหลายสิ่งล้ำค่า ถูกฝังอยู่ที่ชายแดนอำเภอบัวเชด จังหวัดสุรินทร์ค่ะ ใครมีเงินไปเหมาซื้อที่ดินทั้งอำเภอได้เลยนะคะ แล้วหาคนไปขุดเอามา ถึงเพลานั้นยายผีป่าจะไปรอปล้นถ้าหาเจอจริง

จะมีพวกปิ่นโต เป็นของแถมไหมครับ คุณยายฯ

[ปราโมทย์]

ใครมีที่ไหนแนะนำหน่อยเร็วครับ เดี๋ยวผมไปสำรวจ ขอให้เจอและให้ด้วย ค่าเช่าอุปกรณ์คุ้มเกินคุ้ม

จะไปสำรวจเพื่อประสงค์ใด หากนำทรัพย์ขึ้นมาได้ ท่านผู้ใดคือเจ้าของ

..............................................................................

ไปสำรวจที่บ้านยายผีป่าก่อนดีไหมคะ แต่มีเงื่อนไขคือ ยายผีป่าบอกจุดให้ แล้วคุณต้องทำตามที่บอกทุกอย่างนะคะ ต้องจ่ายค่าบอกจุดและการดำเนินการเป็นเงินสดให้ยายผีป่าทันที และทรัพย์ที่ได้มานั้นต้องแบ่งทำบุญอย่างใดก็ได้ทั้งหมด ห้ามนำมาเป็นส่วนตัว

ยายผีป่าจะให้เช่าที่ดินที่ครอบครอง พื้นที่ ๑ ไร่ ให้คุณทำการสำรวจ ขอค่าเช่าโดยระยะ ๑ ปี เป็นเงิน ๒๕๐,๐๐๐ บาท สด ๆ นะคะ

แล้วข้อต่อ ๆ ไป จะบอกเมื่อคุณจ่ายค่าคำปรึกษาเพื่อให้คุณได้มาซึ่งทรัพย์สมบัติ คิดรายการละ ๑ ล้านบาทขาดตัว

ข้อห้ามคือ ห้ามจ้างบุคคลอื่นเข้าทำการ ต้องลงมือด้วยตัวเอง ห้ามถอนตัวแล้วเรียกเงินคืนทุกกรณี

ขอบอกว่าหลวงพี่เล็กเคยไปที่บ้านยายผีป่า ท่านรู้ว่าสมบัติในพื้นที่ที่ยายผีป่าดูแลนั้น เป็นแหล่งสมบัติจริง ๆ ไม่ได้โม้ ไม่ได้โป้ปด

คุณพร้อมที่จะจ่ายหรือยัง

สมบัติที่คุณจะได้ไป คุณใช้ไปได้หลายภพทีเดียว รับประกันคุณภาพโดยยายผีป่า เพราะมีเจ้าเคนเคยไปขอขุดมาแล้ว เขาบอกว่า สมบัติที่ขุดได้จากบ้านยายผีป่านั้นมีค่ายิ่งนัก

[ปราโมทย์]

"โอ้โหยาย!" ผมคงจนรับประทานก่อนแน่เลย ตอนนี้ก็จนอยู่แล้ว อดแล้วเรา ไม่ไหวครับ ไม่มีทุน

แหม...จะไปนิพพานกันอยู่แล้วยังจะเอาก้อนวัตถุกันอีกหรือ ยอมรับกฏแห่งกรรมเสียหน่อยก็สบายใจแล้วครับ พี่น้อง...

ยายผีป่ารอพวกสมาชิกไปขุดทอง หาทองที่บ้านยายผีป่าไม่ไหว เลยทำการขุดเอง คาดว่าอีกไม่นาน สมบัติเหล่านี้ลูก ๆ ของยายผีป่าคงได้นำมาต่อยอดเป็นทุนชีวิตพวกเขาไม่มากก็น้อย


สมบัติเหล่านี้ไม่ได้ช่วยต่อชีวิตให้ครอบครัวยายผีป่าเพียงเท่านั้น ยังช่วยต่อชีวิตให้พวกคุณได้เช่นกัน อีกหลายชีวิตบนโลกนี้ หากกล้านำสมบัติเหล่านี้มาเป็นสมบัติส่วนรวม ยายผีป่าเชื่อว่า โลกของเราจะไม่มีภัยเกิดขึ้นอย่างที่ผู้ชอบพยากรณ์ว่ากันไว้แน่นอน

ต้นมะกรูด ต้นยางพารา ต้นมะรุม ต้นติ้ว ต้นแม็ก ต้นมะตูม และอีกหลากหลายพันธุ์ไม้ยืนต้น ที่เป็นทั้งพืชเพื่ออุตสาหกรรม และยังชีพ สมุนไพร คือสมบัติอันล้ำค่าของเรา ยายผีป่าคนนี้แม้จะมีผืนดินไม่มากมายนัก ก็จัดการขุดหลุมปลูกทองคำเหล่านี้ ไว้ให้โลกของเรา ต้นไม้คือลมหายใจของโลก คือยาของโลก คืออาหารของโลก คือเกราะคุ้มภัยให้โลก เป็นสมบัติที่พวกเราชอบมองข้าม

วันนี้ครอบครัวเรา จะเริ่มปลูกผักสวนครัวไว้มากขึ้นเพื่อใช้ในครัวเรือนทดแทนการซื้อจากพ่อค้า เพราะราคาผักแพงมากขึ้นทุกวัน ต้นหอม ๒ ต้น กับ ผักชีจีน ๒ ต้น น้ำหนัก ๑ ขีด ราคา ๒๐ บาท

เยี่ยมบ้านยายผีป่าวันหน้า ช่วยขนทองคำเหล่านี้กลับบ้านด้วยนะคะ

หลวงปู่เคยไว้ ทองที่ทหารญี่ปุ่นที่ฝังในถ้ำมีจริง แต่ผีทหารญี่ปุ่นคอยปกป้องไว้ หากไม่มีคำสั่งจากจักรพรรดิ ก็ยากที่จะนำออกมาได้ เพราะเหล่าวิญญาณมีความภักดีต่อผู้นำ