มหาเศรษฐีไปบรมพุทโธ ตอนที่ ๑๑

[สุธรรม]

แหกขี้ตามาขนของขึ้นรถขณะที่ชาวบ้านเขายังไม่ตื่นกันเลย


๑๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕

ตื่นขึ้นมาตอนตีสองเศษ กำลังภาวนาอยู่ ป้านุช แม่ป๋อมกับเกรซก็มาเคาะประตูเรียก ดูนาฬิกา อ้าว..ตีสามแล้ว ต้องรีบสรงน้ำแต่งตัว แล้วหอบกระเป๋าตามสามสาวลงมาคืนห้องให้เขาที่ชั้นล่าง คุณนายเทวีมานั่งตาตี่รออยู่คนเดียว บอกว่าคุณเห็นดีหลับอยู่ในรถ..!

เนื่องจากวันนี้อาตมาและคณะต้องเดินทางต่อไปยังสิงค์โปร์ เพื่อไปเก็บข้อมูลเกี่ยวกับพระพุทธศาสนาที่นั่น แล้วจะเดินทางกลับกรุงเทพฯ เลย แม่ป๋อมกับเกรซจึงตกลงกันว่า ให้ซื้อตั๋วเครื่องบินอินโดนีเซีย - สิงคโปร์ เที่ยวเช้าที่สุด เพื่อจะได้มีเวลาอยู่ที่สิงคโปร์ให้นานที่สุด แล้วก็ได้เที่ยวเช้า ๐๕.๔๐ น. มาสมใจ จึงต้องแหกขี้ตาไปสนามบินกันตั้งแต่ตอนนี้..!

[สุธรรม]

ฝนตกส่งท้ายให้ออกจากอินโดนีเซียแบบเย็น ๆ

มาปลุกคุณเห็นดีพร้อมกับเอาบัตรอาหารเช้ายัดให้ เพื่อที่พ่อเจ้าประคุณจะได้กลับมากินอาหารเช้าของโรงแรมแทนพวกเรา คุณเห็นดีช่วยยกกระเป๋าใส่ท้ายรถ เมื่อพวกเราขึ้นพร้อมแล้วก็พาออกจากโรงแรม เฮ้ยเว้ย..น้ำนองเจิ่งสองตลิ่ง..! ฝนกำลังตกหนักอีกรอบแล้ว ฤกษ์เย็นดีจริง ๆ...

[สุธรรม]

ลุยฝนจนรู้สึกเหมือนนั่งเรือ..!

คุณเห็นดีพาวิ่งลุยน้ำไปยังสนามบิน มากันตอนนี้ก็ดี เพราะยังไม่ค่อยจะมีรถบนท้องถนน ไม่อย่างนั้นเวลาชั่วโมงเร่งด่วนนี่ จาการ์ตาก็รถติดไม่แพ้กรุงเทพฯ ทีเดียว มาถึงวงเวียนที่เป็นหินก้อนเบ้อเริ่ม อาตมาเก็บความสงสัยไว้ไม่อยู่ จึงให้เกรซถามคุณเห็นดีว่า ไอ้หินก้อนก้อนนี้มีที่มาที่ไปอย่างไร ? สำคัญขนาดไหนถึงต้องเอามาทำเป็นวงเวียน ?

อาเสี่ยก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน อาตมาจึงสรุปให้ว่า สงสัยรัฐบาลอินโดนีเซียจะเก็บได้แล้วไม่มีที่จะทิ้ง จึงเอามาทำเป็นวงเวียน เล่นเอาทุกคนหัวเราะกันจนหูตาสว่างไปเลย มาถึงสนามบินขนข้าวของลงแล้ว สองสามีภรรยาก็กราบลา อาตมาฝากความคิดถึงคุณอาเล็กด้วย...

[สุธรรม]

กอดกันเข้า..เอ้า..กอดกันเข้า..!

รอจนเกรซกับคุณนายเทวีอำลาอาลัยกอดกันพอแล้ว ก็หอบข้าวของไปเข้าเครื่อง X-Ray ก่อน เจ้าเครื่องนิสัยดีไม่ร้องเหมือนเดิม แต่ของเกรซกระเป๋าใบโตเกินไป เจ้าหน้าที่ขอเปิดดูก่อน ยังโชคดีที่วันนี้เกรซจัดกระเป๋าได้เรียบร้อย ไม่อย่างนั้นคงมีเบื้องหลังนางงามอวดเขาเป็นแน่ เมื่อผ่านไปแล้วแม่ป๋อมกับเกรซไปตรวจสอบยืนยันที่นั่ง ปล่อยให้อาตมากับป้านุชเฝ้ารถเข็นกระเป๋าอยู่ไม่ไกล...

[สุธรรม]

แม่ป๋อมกับเกรซไปยืนยันที่นั่ง เจอค่าใช้สนามบินใหม่หูตูบเลย..!

สองคนกลับมาบอกว่า เจอค่าใช้สนามบินไปคนละ ๑๕๐,๐๐๐ รูเปียห์..! เขาระบุให้ไปขึ้นเครื่องที่ประตู Z4 ซึ่งอยู่ในอาคารใหม่ที่เพิ่งก่อสร้างเสร็จ ขนาดเกรซยังไม่เคยไปมาก่อน จึงต้องถามทางจาก รปภ. เมื่อมั่นใจว่าไม่ผิดแล้วก็ลุยเลย...

อาคารใหม่ของเขาใหญ่โตโอ่โถงทีเดียว มีร้านขายของที่ระลึก ร้านอาหาร ร้านกาแฟเต็มไปหมด มีอยู่ร้านหนึ่งขายกระเป๋าเดินทางโดยเฉพาะ มีตั้งแต่ใบเล็ก ๆ ไปจนถึงใบใหญ่ขนาดคนเข้าไปนอนได้ทั้งคน..!

[สุธรรม]

ยังพอมีเวลาเหลือ จึงเข้าร้านอาหารกันก่อน

เดินมาถึงร้าน Hikaru Cafe (International Food) อาตมาเห็นว่ายังมีเวลาพอ จึงให้แวะเข้าไปหาอะไรกินกันก่อน บริกรหญิงในชุดเสื้อเชิร์ตแขนสั้นสีส้ม กางเกงขายาวสีเลือดหมู ผูกเน็กไทลายขาวแดง คาดเข็มขัดทะมัดทะแมง เอารายการอาหารมาให้ แม่ป๋อมขอตัวไปห้องน้ำ ป้านุชกับเกรซจึงรับผิดชอบในการสั่งอาหาร ส่วนอาตมานั่งรอฉันอย่างเดียว..!

[สุธรรม]

ข้าวผัดจานนี้ถูกดัดแปลงเป็นข้าวผัดบลูเบอรี่ในภายหลัง

คนอื่นสั่งอะไรกันบ้างก็ไม่รู้ ? ของอาตมาเป็นข้าวผัดอเมริกัน กำลังฉันอยู่ป้านุชก็เอาสละอินโดนีเซียกับบลูเบอรี่สดมาถวาย อาตมาเด็ดลูกบลูเบอรี่โรยใส่หน้าข้าวผัด กลายเป็นข้าวผัดอเมริกันใส่บลูเบอรี่ รสชาติอร่อยไปอีกแบบ ไม่ถึงสามนาทีก็เข้าไปนอนเรียบร้อยอยู่ในท้อง..!

จากนั้นอาตมาขอตัวไปห้องน้ำ ที่นี่ก็ระบุห้องน้ำหญิงว่า "Wanita" เช่นกัน กลับออกมาพอดีทุกคนกินเสร็จและจ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว จึงไปให้เขาตรวจหนังสือเดินทางกัน...

[สุธรรม]

ลืมอาราธนาพระ เครื่องตรวจเลยร้องลั่น..!

ยังดีที่พวกเรามาถึงกันก่อนเวลา เพราะเขาตรวจละเอียดจึงช้ามาก โดยเฉพาะแถวของอาตมา มีหนุ่มสาวโปแลนด์สองคน (ดูจากปกหนังสือเดินทาง) ที่ไม่ทราบว่ามีปัญหาอะไร ขนาดของฝ่ายหญิงตรวจผ่านไปแล้ว พอฝ่ายชายมีปัญหาก็ถูกเรียกกลับคืนมาอีก ท้ายสุดก็มีเจ้าหน้าที่กองตรวจคนเข้าเมืองมาเชิญตัวไปทั้งคู่..!

มัวแต่สนใจเรื่องของชาวบ้านเขา จึงลืมอาราธนาบารมีพระ ทำเอาเครื่อง X-Ray ร้องลั่นเวลาเดินผ่าน ไอ้นี่นิสัยไม่ดี..! เจ้าหน้าที่ปราดเข้ามาทันที อาตมารีบควักกล้องถ่ายรูปในกระเป๋าอังสะออกมา พลางบอกเขาว่า "Excuse me, this is my camera." เขาตบ ๆ ตามเอวสองสามที เมื่อไม่เห็นว่ามีอะไรผิดปกติก็ปล่อยให้ผ่านไปได้...

[สุธรรม]

ในถุงพลาสติกหน่อยเดียวนั่นแหละครับท่านสารวัตร..โดนไปแสนห้า..!

เนื่องจากอาตมาเข้าไปทีหลัง คิดว่าคงจะไม่ทันใครแล้ว ที่ไหนได้..ไปเจอป้านุชโดนกักตัวอยู่หน้าเครื่อง X-Ray ข้อหาขนสละอินโดนีเซียออกนอกประเทศ..! มีแม่ป๋อมตะโกนช่วยเจรจามาจากอีกช่องหนึ่ง โดนกักตัวไว้นานหรือยังก็ไม่รู้ ? แต่ตอนอาตมาผ่านไปกำลังวุ่นกันทีเดียว ยืนรออยู่เป็นนานกว่าทั้งสองคนจะผ่านมาได้ สรุปว่าเกรซต้องยัดเงินให้กับเจ้าหน้าที่จึงผ่านมาได้ ถามดูจึงทราบว่า ซื้อสละมาราคา ๕๐,๐๐๐ รูเปียห์ แต่ต้องจ่ายใต้โต๊ะไปถึง ๑๕๐,๐๐๐ รูเปียห์ เจ็บนี้อีกนาน..!

แต่พอจ่ายใต้โต๊ะไปแล้ว น้ำซึ่งปกติเขาไม่ให้เอาขึ้นเครื่อง งานนี้กลับได้น้ำร้อนผ่านมาด้วยทั้งกระบอก ถือว่าซื้อน้ำร้อนให้อาตมาก็แล้วกัน ป้านุชบ่นกระปอดกระแปด ที่อุตส่าห์หอบหิ้วสละติดตัวไม่ยอมฝากเข้าท้องเครื่อง เพื่อเอามาถวายอาตมาตอนฉันเช้า เหลือมาหน่อยเดียวดันโดนปรับไปตั้งแสนห้า..!

[สุธรรม]

"ท่านเซ่อ" ไม่ได้หล่อขนาดนี้หรอก

มานั่งรอที่หน้าประตู Z4 กำลังจะหยิบหนังสือมาอ่าน ก็เห็นนายทหารร่างสันทัด ในชุดนายพลเรือแห่งราชนาวีอังกฤษเสื้อสีน้ำเงินกางเกงขาวเดินมาแต่ไกล "เฮ้ย..กัปตันทอม..! มาได้อย่างไรวะ ?" อีกฝ่ายยิ้มร่าหน้าบาน ถอดหมวกยกมือไหว้ "ผมมารับท่านขอรับ"...

อาตมามองซ้ายมองขวา จนมั่นใจว่าไม่มีใครเห็น "ผี" นายทหารเรืออดีตผู้บังคับการเรือหลวง Prince of Wales แน่แล้ว จึงถามต่อว่า "แล้วมีพาสปอร์ตหรือเปล่า ?" อีกฝ่ายหัวเราะลั่น "โฮะ..โฮะ..ผมเป็นผีนะครับ แค่ท่านขุนอินทร์อนุญาต ผมก็มาได้แล้ว" เออ..ตูลืมไปเอง..!

[สุธรรม]

เฮ้ย..เรือผมไม่ได้เก่าขนาดนี้..!

อาตมาได้รับการแนะนำจากหลวงพ่อวัดท่าซุง ให้รู้จักกับ "ท่านเซ่อ" มานานแล้ว ในฐานะ "เจ้าพ่อหลักเมืองสิงคโปร์" ซ้ำยังเคยแนะนำญาติโยมที่ไปเที่ยวสิงคโปร์ รบกวนท่านมาหลายหน จึงถือว่าเป็นคนคุ้นเคยกัน ไม่นึกว่างานนี้พ่อเจ้าประคุณจะฉวยโอกาส "อู้งาน" หนีมารับอาตมาถึงอินโดนีเซียอย่างนี้...

พอเจ้าหน้าที่เรียกขึ้นเครื่อง "ท่านเซ่อ" ก็เดินแทรกผู้โดยสารตามขึ้นมาเฉยเลย อาตมาได้ที่นั่ง 1A เพิ่งเอากระเป๋าใส่ในช่องเก็บแล้วนั่งลง ก็มีสุภาพสตรีในชุดฮิญาบมานั่งในที่ติดกัน ทำเอาแม่ป๋อมถึงกับควันออกหู เพราะบอกกับเจ้าหน้าที่ตรงแท่นตรวจตั๋วแล้วว่า ถ้ามีผู้โดยสารนั่งติดกับหมายเลขนี้ ขอให้เป็นผู้ชาย ปราดไปจะต่อว่าเจ้าหน้าที่บริการบนเครื่อง แต่อาตมารีบห้ามเอาไว้ก่อน...

[สุธรรม]

"ไอ้นี่ก็ใหม่เกินไป" "วะ..เอาใจยากจริงโว้ย..!"

พระพุทธศาสนาเพิ่งจะลงรากปักฐานบนแผ่นดินนี้ไม่นาน ขืนไปทำตัวมีปัญหากับเจ้าของที่แบบนี้ บรรดาพระธรรมทูตคงจะเหนื่อยกันไม่เสร็จ อย่างไรเสียก็เป็นคนละที่นั่งกันอยู่แล้ว แค่อาตมานั่งแบบระมัดระวังตัวหน่อยก็แล้วกัน แม่ป๋อมรับทราบเหตุผล จึงส่งหมอนรองคอของเกรซให้ แล้วกลับไปยังที่นั่งของตนเอง...

"ท่านเซ่อ" เห็นเหตุการณ์สงบเรียบร้อยดี ก็ขอตัวเดินทะลุเข้าไปยังห้องนักบิน
"จะไปทำอะไรในนั้นละพ่อคุณ ?"
"ขับให้ท่านนั่งครับ"
"เฮ้ย..นี่ไม่ใช่เรือนะเว้ย..!"
"ก็เหมือนกันแหละครับ..นี่เรือบิน..!"

[สายท่าขนุน]

รูปเรือ Prince of Wales

และรูปที่คาดว่าเป็น 'ท่านเซ่อ' หรือ Sir Thomas Spencer Vaughan Phillips

[สุธรรม]

นั่งเรือควรจะเห็นน้ำ แต่นั่ง "เรือบิน" แบบนี้เห็นแต่เมฆ

ถึงมีเทวดาระดับวชิระมาขับ "เรือ" ให้นั่งแบบนี้ อาตมาก็ไม่ยอมประมาท กราบขอบารมีพระท่านช่วยสงเคราะห์ตามเคย พอเห็นฉัพพรรณรังสีแพรวพราวคลุม "เรือบิน" ไปทั้งลำค่อยคลายใจ หลับตาภาวนากรรมฐานภาคเช้าตามแบบของตนเองไปเรื่อย กว่าจะว่าครบชุดเวลาก็ผ่านไปเป็นชั่วโมง พอลืมตาขึ้นมาอาหารการกินน้ำท่าอะไรเขาก็เก็บไปเกลี้ยงแล้ว สมน้ำหน้าตัวเองที่ขยันไม่ถูกกาลเทศะ ยังดีที่ฉันมาก่อนแล้ว ไม่อย่างนั้นมีหวังไส้แขวนแน่ ๆ..!

นั่งมองทิวทัศน์นอกหน้าต่างที่เต็มไปด้วยหมู่เมฆ เครื่องเริ่มลดระดับลงไปเรื่อย ๆ จนอยู่ต่ำกว่าเมฆจึงมองเห็นทะเลกว้างใหญ่ไพศาล กำลังนึกว่าถึงไหนแล้ว "ท่านเซ่อ" ก็บอกว่า "เข้าเขตเศรษฐกิจทางทะเลของสิงคโปร์ตั้งนานแล้วครับ" ก็ต้องเชื่อไว้ก่อน เพราะท่านเคยนำกองเรือลาดตระเวนแถวนี้จนปรุไปหมดแล้ว...

[สุธรรม]

เรือสินค้าเป็นร้อย ๆ ลำจอดเรียงรายเต็มไปหมด

ตอนแรกมองเห็นเกาะเล็กเกาะน้อยหลายเกาะ แล้วมาเป็นหมู่เรือสินค้านับร้อยลำจอดทอดสมออยู่ในทะเล จากนั้นจึงเห็นชายฝั่งสิงคโปร์ ที่มีแต่อาคารบ้านเรือนสูง ๆ เต็มไปหมด...

เครื่องลดระดับลงไปอีกจนเห็นสถานีรถไฟ สนามกอล์ฟ ตลอดถึงเรือนชานบ้านช่องแน่นขนัด แล้วก็กระแทกโครมลงกับสนามบินชางงี ฮ่วย..ตูว่าแล้ว ให้กัปตันเรือมาขับเครื่องบินก็แบบนี้แหละ ขืนลงแรงกว่านี้มีหวังพังยับเยินทั้งลำ..!

[สุธรรม]

จากชื่อเพราะ ๆ มางานนี้กลายเป็น "ยายโก๊ะ" กันหมด..!

ถึงจะลงจอดไม่นิ่มแต่ "ท่านเซ่อ" ยังอุตส่าห์ฝากฝีมือเอาไว้ ด้วยการพาเครื่องมาถึงก่อนเวลาตั้ง ๒๐ นาที ทำเอาพวกเราเดือดร้อนกันก็คราวนี้ เพราะคุณนายฮ้ง (Tan Lee Hong ชื่อภาษาอังกฤษว่า Sharon) มารับไม่ทัน...

แม่ป๋อมพาพวกเราเดินไปตามช่องทางต่าง ๆ อย่างคล่องแคล่ว เพราะเคยมาเรียนและทำงานอยู่ที่นี่หลายปี ระบบของสนามบินชางงีดีมาก ๆ เราลงจากเครื่องบินเที่ยวไหน เขาจะขึ้นป้ายให้เลยว่าต้องไปรับกระเป๋าที่สายพานไหน แต่ขนาดนั้น "ยายโก๊ะ" เอ๊ย..เกรซก็ยังเดินไปผิดที่ ปล่อยให้เด็กหลังเขาอย่างอาตมาไปรออยู่ตั้งนาน...

[สุธรรม]

คุณนายฮ้งกับทาช่าลูกสาว เมื่อครั้งที่พาไปทอดกฐินที่วัดตองไว

ประทับตราพาสปอร์ตแล้วแม่ป๋อมพาออกมารอที่ด้านนอก พลางโทรศัพท์ติดต่อกับฮ้ง จ้อภาษาอังกฤษกันน้ำไหลไฟดับ สรุปความว่า "มารอตั้งนานแล้วโว้ย..มัวแต่สงสัยอยู่นั่นแหละ รีบมารับไว ๆ..!"

อันว่าฮ้งนั้นต้องท้าวความไปไกลหลายกิโลเมตร เริ่มจากสมัยอาตมาเพิ่งไปอยู่ที่เกาะพระฤๅษีใหม่ ๆ แดง (มงคล จอมผา) ที่ตอนนั้นยังขับรถตู้นำเที่ยวอยู่ พาคณะท่องเที่ยวซึ่งมีน้องเล็ก (จิราพร ซื่อตรงต่อการ) กับเพื่อน ๆ ไปเที่ยวน้ำตกผาสวรรค์ แล้วไปพักกันที่เกาะพระฤๅษี เพื่อนรุ่นพี่ของน้องเล็กคือพี่กลาง (คุณมานิดา นิธิธนากุล) ทำธุรกิจระหว่างประเทศร่วมกับฮ้ง เมื่อฮ้งมาเมืองไทย พี่กลางที่ติดใจบรรยากาศก็พาไปปฏิบัติธรรมที่เกาะพระฤๅษี...

[สุธรรม]

วันนี้คุณนายกลายเป็นแจ๋ว ช่วยยกกระเป๋าด้วยตัวเอง

ฮ้งเป็นคนทำอะไรจริงจังมาก เมื่อปฏิบัติธรรมติดขัดตรงไหนก็มาสอบถาม บังเอิญอาตมาแก้ปัญหาให้ได้ทุกครั้ง จึงเกิดความศรัทธาขึ้นมา แต่งานที่รัดตัวทำให้ไม่สามารถที่จะไปเมืองไทยบ่อย ๆ ได้ เมื่อแม่ป๋อมติดต่อมา บอกว่าอาตมาจะเดินทางมาสิงคโปร์ ฮ้งจึงโดดงานอาสามารับ แต่..ไม่คิดว่าเครื่องจะมาถึงก่อนเวลา เพิ่งจะออกจากสำนักงานเดี๋ยวนี้เอง..!

รออยู่สิบกว่านาที ฮ้งก็ซิ่ง Peugeot 3008 ป้ายแดงมาชนิดแทบจะยกล้อเข้าโค้ง กระโดดลงมาเซย์ฮัลโล่กันแล้ว ก็รีบเปิดท้ายรถช่วยขนกระเป๋าขึ้นเป็นการใหญ่ อาตมาถามถึงทาช่า (Tasha ชื่อจริงว่า Goh Yean Yee) ฮ้งบอกว่าลูกสาวติดเรียน ตั้งใจจะโดดเรียนมาหา "หลวงลุง" เหมือนกัน แต่วันนี้พอดีต้องสอบเก็บคะแนน ป่านนี้น้ำตาเล็ดไปแล้วมั้ง ?

[สุธรรม]

วิ่งผ่านไปเร็วแค่ไหนก็หักเงินทัน..!

รถวิ่งเข้าทางด่วน ฮ้งอธิบายว่าถนนในสิงคโปร์แบ่งเป็นสามสายหลัก มีสายเลียบทะเลซ้ายและขวา กับสายผ่ากลางเกาะคือเส้นที่เรากำลังวิ่งกันอยู่นี้ วิ่งฉิวผ่านด่านเก็บเงินค่าทางด่วน หน้าตาเหมือนสะพานลอยบ้านเรา ไม่เห็นมีใครมาเก็บเงินสักคน ?

ฮ้งบอกว่าประเทศสิงคโปร์บังคับเลยว่า ใครจะซื้อรถก็ตาม ต้องซื้อกล่องอัตโนมัติเติมเงินด้วย ไม่ว่าจะวิ่งผ่านทางด่วนหรือเข้าจอดรถ ระบบจะหักเงินจากกล่องไปเลย แม้กระทั่งไม่ได้คาดเข็มขัดนิรภัย ถ้าเครื่องตรวจพบก็จะถูกหักค่าปรับจากกล่องเงินเช่นกัน..!

[สุธรรม]

บ้านเขาต้องไปหาต้นไม้ปลูกถึงยุโรป บ้านเรากลับตัดกันเป็นว่าเล่น..!

สองข้างและกลางทางมีต้นไม้ใหญ่เยอะมาก แต่ดูสวยงามโปร่งตา แม่ป๋อมบอกว่าต้นไม้พวกนี้ ท่านลีกวนยู อดีตนายกรัฐมนตรีสิงคโปร์ ไปคัดเลือกมาจากยุโรป เพื่อปลูกที่นี่โดยเฉพาะ ใบไม่ร่วงเกลื่อนกลาด โครงสร้างก็ดูโปร่งตา และเขียวชอุ่มตลอดทั้งปี...

เสียงโทรศัพท์เคลื่อนที่ของฮ้งดังขึ้น ทำเอาพวกเราหัวเราะกันลั่นรถ เพราะเป็นเพลงที่วัยรุ่นมาก เล่นเอาเจ้าตัวต้องรีบปิดเสียงพร้อมกับหัวเราะแบบเขินสุดขีด ระบบโทรศัพท์เชื่อมเข้ากับระบบของรถยนต์โดยตรง จึงสะดวกที่จะรับหรือปิดเปิดโดยไม่กระทบกับการขับขี่รถยนต์...