เก็บตกบ้านอนุสาวรีย์ ต้นเดือนธันวาคม ๒๕๕๒

[เถรี]

ถาม : การเดินจงกรม กับนั่งสมาธิอย่างไหนดีกว่ากัน ?
ตอบ : อันนี้อยู่ที่เราด้วยว่าชอบแบบไหน ถ้าเราชอบการเคลื่อนไหว เดินจงกรมจะดีกว่า แต่ถ้าหากว่านั่งแล้วจิตใจสงบทรงตัวดีกว่า ก็นั่งสมาธิ เพียงแต่ว่าทำอะไรอย่างเดียวนาน ๆ มันก็มีเบื่อ ต้องเปลี่ยนอิริยาบถบ้าง ความรักชอบมันเป็นของส่วนตัวจ้ะ ให้คนอื่นบอกไม่ได้หรอก

ถาม : มันไม่ใช่สิ่งที่เราสั่งสมแต่ชาติก่อน แล้วเราไปต่อยอดเอา
ตอบ : จริตนิสัยของแต่ละคนไม่เหมือนกัน

ถาม : จริตนิสัยของเรานี่มันสั่งสม
ตอบ : สั่งสมมาแต่ชาติก่อน แต่ก็เหมือนว่าเราชอบอาหารอย่างหนึ่ง แต่ถ้าให้กินทุกวันก็ไม่ไหว จะให้กินแต่ผัดสิ้นคิดทุกวันก็ไม่ไหว ชอบแค่ไหนก็ต้องมีเปลี่ยนบ้าง

[เถรี]

ถาม : เมื่อเดือนที่แล้วผมฝันถึงในหลวง ในฝันท่านนั่งอยู่บนรถเข็น แล้วเราก็ไปเยี่ยม ท่านก็รับปากว่าจะช่วยเรา
ตอบ : การฝันเห็นเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน โบราณถือว่าเป็นมงคลใหญ่ เพราะว่าโอกาสที่จะพบท่านมันเป็นเรื่องยากอยู่แล้ว ได้พบในฝันก็ถือว่ายอดเยี่ยมแล้ว

[เถรี]

หลวงพ่อได้ให้คำแนะนำแก่ผู้หญิงคนหนึ่งว่า "เลี้ยงลูกอย่าอารมณ์เสียนะ ไม่ว่าจะหงุดหงิดแค่ไหนต้องเก็บเอาไว้ให้มิดชิด ไม่อย่างนั้นแล้วมันจะระบาดไปทั่ว เอาแต่ด้านที่ดี ๆ ให้ลูก นึกถึงตอนที่ชอบกับแฟนใหม่ ๆ ทำดีกับเขาอย่างไร ก็ทำดีกับลูกแบบนั้น"

[เถรี]

ถาม : ถ้าจะระลึกถึงความตายต้องทำอย่างไร
ตอบ : สมมติว่าตัวเองตายอยู่บ่อย ๆ สมมติว่าวันนี้เราจะไม่ได้เห็นตะวันตกดิน เราต้องตายแน่นอน ก่อนตายเราควรที่จะอยู่ในศีล สมาธิ ปัญญา หรือไม่ก็ลองคิดดูว่า ถ้าเรามีเวลาแค่วันนี้เราควรที่จะทำอะไร เพื่อที่จะเสริมสร้างกำลังใจของเราให้ดีกว่านี้ ถ้าสมมติความตายอย่างนี้บ่อย ๆ ความรู้สึกมันก็จะอยู่กับความตายตลอดเวลา ว่ามันไม่เที่ยงหนอ ในที่สุดมันก็ตายแล้ว ความตายอยู่กับลมหายใจเข้าออกของเรานี่เอง ทำบ่อย ๆ แล้วมันจะชินจ้ะ
เขาเรียกว่า มรณานุสติกรรมฐาน ต้องซ้อม ถ้าไม่ซ้อมแล้วไม่คล่อง

[เถรี]

ถาม : ผมเจ็บเนื้อเจ็บตัวเหมือนโดนของ ?
ตอบ : พวกไสยศาสตร์เขาก็ทำไปเรื่อย ถ้าหากมันไม่ทำอะไรเราไปมากไปกว่านั้น ก็ไม่ต้องไปเดือดร้อนอะไร ทำไม่รู้ไม่ชี้ไป ของพวกนี้มันแปลกตรงที่ว่า ถ้าเราตอบโต้มันก็จะเล่นเราหนักขึ้น ทำเฉย ๆ ไม่รู้ไม่ชี้ก็จบเรื่อง นาน ๆ ไป มันก็จะคิดว่าเราตายไปแล้ว มันก็จะเลิก

ถาม : มันคิดอย่างนั้นไม่ได้ค่ะ มีแต่จะคิดว่าเอาสิ เอาเลย ไม่กลัวหรอก
ตอบ : สมัยที่ยังอยู่วัดท่าซุง ตอนนั้นมันจะตายเสียให้ได้ มันเจ็บไปทั้งตัว เหมือนกับมีหนามปักอยู่ทั้งตัว ร้อนไปหมดดั่งโดนไฟเผา ตั้งใจจะไปกราบพระที่นิพพานเพื่อลาตาย พอหลุดออกไปมันไปหล่นอยู่กลางวงเขาเลย เหมือนกับท่านต้องการให้รู้ว่าใครทำ ปรากฏว่าคนทำมีทั้งนุ่งขาว นุ่งเหลือง นุ่งลาย สนุกสนานเฮฮา มีพวกที่กำลังเผาหุ่นด้วย มีเข็มปักไปทั่วหุ่น ใจเราก็บอกว่าอโหสิ แต่ตีนมันไปก่อน กวาดตูมเดียวกระจายทั้งวง..! พอกลับมาแล้วอาการมันก็หายเดี๋ยวนั้นเลย หายตั้งแต่ตอนทำลายพิธีเขา เราก็คิดว่าไม่มีอะไรแล้ว ที่ไหนได้วันรุ่งขึ้นล้มทั้งยืน หนักกว่าเดิมอีก พอเราไปตอบโต้เขา เขารู้ว่าเราไม่เป็นอะไร เขาก็ทำใหม่ ไปหาที่หนักกว่านั้นมาอีก

ถาม : หลวงพ่อเป่ายันต์ก็ยังโดน
ตอบ : รับยันต์มานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว ยังโดนเลย จึงได้รู้ว่ายันต์เกราะเพชรถ้าหากวาระกรรมเข้าจริง ๆ ก็ช่วยเราได้แค่ไม่ให้ตายด้วยไสยศาสตร์ แต่ไม่สามารถจะป้องกันความเจ็บปวดที่เขาทำมา แต่ถ้าไม่ใช่วาระกรรมจริง ๆ ก็ป้องกันได้เลย กลายเป็นว่าเพราะเราทำเอาไว้เยอะ ก็เลยมีช่องว่างให้เขาเล่นงานได้

[เถรี]

ถาม : หลวงพ่อคะ ที่หลวงตาบอกว่า กระแสสายตาของหลวงพ่อฤๅษี มีอำนาจมากถึงขนาดเห็นแล้วเข่าอ่อนเลย ?
ตอบ : ไม่รู้นะ แต่ตัวเองก็โดนมา ก่อนหน้านี้ก็คิดแต่ว่าคนอื่นเขาเป็น จริง ๆ แล้วอยู่ในลักษณะที่ว่าพลังอำนาจบารมีของท่านนั้น เป็นมหาอำนาจที่เป็นปกติอยู่แล้ว ท่านก็พยายามจะเก็บงำ แต่บางวาระก็เผลอหลุด เวลาที่ท่านสอบถามพระในวัด ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม ส่วนใหญ่หลายคนจะอ้าปากไม่ออก พูดไม่ได้ อาตมานี่อ้าปากได้ทุกอย่างแต่ก็สั่นเหมือนกัน แต่มีที่ชัดอยู่วันหนึ่ง วันนั้นพอฉันเพลเสร็จก็จะมารับหน้าที่เวร เพราะเวรหน้าตึกเขาจะเปลี่ยนวันละสองเวลา หลวงพ่อท่านฉันเพลอยู่ เราไหว้ท่านเสร็จ ก็หันจะไปเปิดประตู หลวงพ่อก็เรียก "เฮ้ย..เล็ก.." อาตมาหันกลับมา เข่ามันอ่อน ร่วงไปกองอยู่ที่พื้นเอง แค่ท่านจะสั่งงาน แต่เผลอหลุดออกมาเท่านั้นเอง จากที่เรายืนอยู่มันลงไปกองที่พื้นเลย..!

ถาม : อย่างนี้เขาเรียกว่าจิตมีสภาพจำ
ตอบ : ก็คือจำด้วย แต่คราวนี้ของเราไปเจอว่า ลักษณะอย่างนั้นตายมาหลายทีแล้ว ตายมาหลายทีแล้ว...เลยจำได้..!

ถาม : พี่บางคนเขาบอกว่าสมัยเป็นฆราวาส ไม่กล้าแม้กระทั่งมองตาท่าน
ตอบ : ลักษณะอย่างนั้น ถ้าท่านไม่เผลอหลุด ไม่เป็นไร ถ้าเป็นหลวงวิจิตวาทการ ท่านเรียกว่า จิตตานุภาพ อำนาจจิตที่แข็งกล้า

[เถรี]

ถาม : หลวงพ่อเคยเล่าว่าตอนสมัยอยู่วัดท่าซุง หลวงพ่อฤๅษีลงจากรถแล้วจะเดินขึ้นตึก แล้วหลวงพ่อก็ไปพยุงท่าน ตอนนั้นไม่สั่นหรือคะ ?
ตอบ : นั่นเป็นหน้าที่ของเรา เราต้องทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด ตายในหน้าที่นี่ไม่กลัว

ถาม : เกี่ยวกับขันธ์ ๕ ไม่ดีหรือเปล่า ช่วงที่ท่านป่วยมาก ๆ กระแสมหาอำนาจก็เลยออกมา ?
ตอบ : ถ้าหากว่าท่านเผลอก็รั้งไม่อยู่ ความเคยชินเก่า ๆ ที่ปกครองคนมานับไม่ถ้วน ถึงเวลาต้องใช้ความเด็ดขาดเพื่อสร้างระเบียบวินัยและความสงบเรียบร้อยให้เกิดขึ้น

[เถรี]

ถาม : หลวงพ่อคะ อย่างนี้จะเป็นไปได้ไหม ที่คน ๆ นั้น บรรยากาศนั้น ประโยคนั้น ๆ ที่คนนั้นเคยพูดกับเราในอดีตชาติมาแล้ว พอชาติปัจจุบันเขาก็ทำอย่างนั้นอยู่ ?
ตอบ : จิตมีสภาพจำ บางทีแม้สัญญาเดิมจะไม่ชัดเจน แต่ก็เหมือนกับว่า เออ..เราควรจะว่าอย่างนั้น เราควรจะพูดอย่างนั้น แล้วก็พูดซ้ำของเดิมออกมา

[เถรี]

หลวงพ่อกล่าวถึงองค์ในหลวงว่า "ถ้าหากเป็นปกติทั่วไป วันนี้ในหลวงจะเสด็จออกมหาสมาคม (วันที่ ๔ ธันวาคม) เราก็จะได้ฟังพระบรมราโชวาท

พระบรมราโชวาทในหลวงแต่ละปี ท่านพยายามบอกใบ้เราให้มากที่สุดว่าจะต้องทำอย่างไร มีอยู่ปีหนึ่งที่ท่านบอกให้ระวัง มีแต่ระเบิดทั่วไป แล้วเป็นอย่างไร ? ก็อย่างที่เห็น คือ เรื่องที่ท่านไม่รู้นั้นน้อยมาก แต่ว่าท่านบอกตรง ๆ ไม่ได้ ก็ได้แต่บอกในลักษณะใบ้ คราวนี้พวกเราเองส่วนใหญ่ฟังแล้วก็ผ่านหู โดยเฉพาะพวกบรรดาคณะรัฐมนตรี

จริง ๆ แล้วถ้าหากเป็นรัฐบาลไม่ต้องทำอะไรมาก แค่ขอพระราชทานพระราชดำริว่า จะให้รัฐบาลบริหารประเทศไปในแนวไหน แล้วทำตามก็พอ แต่ว่าส่วนใหญ่แล้วต้องบอกว่ากรรมของประเทศเรา ส่วนใหญ่ยังเห็นแก่พวกพ้องและตัวกูเอง ไม่ได้เห็นแก่ประชาชน"

[เถรี]

หลวงพ่อกล่าวว่า "มีคนถามว่าในหลวงจะอยู่ถึงอายุ ๘๔ ไหม ? จะอยู่ถึง ๙๐ ไหม ? อาตมาลุ้นทีละวัน ไม่ได้หวังเยอะขนาดนั้น คนแก่อายุ ๘๓ แล้ว สุขภาพทรุดโทรมเนื่องจากใช้ร่างกายเกินกำลังมาหลายปีต่อเนื่องกัน สภาพร่างกายที่แย่ขนาดนั้น พออายุมากแล้วเจ็บไข้ได้ป่วยก็จะโทรมลงทันตาเห็น เราจะไปหวังว่าท่านจะอยู่อีกกี่ปีก็เลยไม่ต้องหวัง

วันนี้สังเกตว่าญาติโยมจำนวนมากใส่เสื้อสีดำกัน อยากจะบอกว่าบางทีมันก็เป็นลางไม่ดีเหมือนกัน จำได้ว่ามีอยู่ปีหนึ่ง ผู้ประกาศข่าวทั้งสองชุดใส่สีดำทั้งคู่ ผู้ประกาศข่าวกีฬาก็ใส่สีดำอีก บุคคลที่รายงานข่าวนอกสถานที่ก็ใส่สีดำอีก อาตมาสรุปเลยว่าเป็นลางไม่ดีชนิดที่ใครตายทั่วประเทศรู้แน่นอน ก็ปรากฏว่าสมเด็จย่าสิ้นพระชนม์

เรื่องของสีดำ ถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ อย่าไปใส่เลย เป็นการแช่งตัวเองเปล่า ๆ โบราณท่านถือ ไม่รู้เหมือนกันว่าสมัยนี้นิยมไปได้อย่างไร ?

มีโยมเขาไปถามหลวงพ่อ ว่าจะซื้อรถสีอะไรถึงจะเหมาะแก่ตัวเอง หลวงพ่อท่านบอกว่า เรื่องรถใครจะซื้อสีอะไรก็ได้ตามที่ตนชอบ ขอไว้อย่างเดียวอย่าซื้อสีดำ แต่ปรากฏว่าสมัยนี้ไปไหนก็เห็นแต่รถสีดำ เขาก็เลยแก้เคล็ดด้วยการติดป้าย รถคันนี้สีขาว รถคันนี้สีแดง มันเป็นสีแค่ตรงสติ๊กเกอร์เท่านั้น"

[เถรี]

หลวงพ่อกล่าวให้ฟังว่า "พระพุทธเจ้าตรัสเอาไว้ว่า "คนที่โกหกได้ ที่จะไม่ทำความชั่วอื่นนั้นไม่มี" ก็แปลว่าถ้าโกหกได้อย่างเดียว ความชั่วอย่างอื่นสามารถทำได้ทั้งหมด"

[เถรี]

ถาม : เวลานั่งภาวนาจับลมไป บางครั้งเหมือนจะหายใจไม่ออก ก็พยายามกำหนดตามไปเรื่อย ๆ
ตอบ : อย่าสนใจกับมัน แค่รับรู้เฉย ๆ ว่าเป็นอย่างนั้น ตอนนั้นเป็นการทดสอบเราว่ายังกลัวตายไหม ? ถ้ายังกลัวตายอยู่...ก็ไปดิ้นรนกับการหายใจ แทนที่สมาธิจะลึกเข้าก็กลายเป็นหลุดออก ถ้าตอนนั้นเราคิดว่า เอ็งยิ่งไม่หายใจก็ยิ่งดี ข้าจะได้ไปให้พ้น ๆ บางทีเรื่องของการปฏิบัติเขาทดสอบเราทุกรูปแบบ ต้องรู้ทันให้ได้

[เถรี]

ถาม : มีคนเขาบอกถ้าจิตนิ่งแล้วจะทำให้ป่วย ?
ตอบ : ใครเขาบอก

ถาม : ในหนังสือเขาบอก
ตอบ : ต้องไปถามคนเขียนหนังสือจ้ะ อาตมาไม่เคยได้ยิน

ถาม : มีคนเขาให้หนังสือมา ก็เลยสงสัย
ตอบ : บางอย่างเขาก็ว่าไปเรื่อยเปื่อย ฉะนั้น..สมัยนี้ต้องระวังหน่อย อาตมาอยู่ที่วัดจะคัดหนังสือ เล่มไหนไม่ได้เรื่องนี่ชั่งกิโลขายไปเลย เพราะว่าเดี๋ยวพระเณรไปอ่านเข้าแล้วเข้าใจผิด แล้วไปสอนเขาผิด ๆ ต่อ

[เถรี]

ถาม : ขอธรรมะค่ะ
ตอบ : ไม่ต้องขอหรอกจ้ะ ธรรมะของพระพุทธเจ้าตรงไหนก็ได้ ให้ทำจริง ๆ เถอะ ก็มีศีล สมาธิ ปัญญาแค่นั้นเอง เพียงแต่ว่าความพยายามของเรายังไม่พอ

ถาม : แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่าจริตเราเป็นแบบไหน ?
ตอบ : ไม่ต้องไปใส่ใจจ้ะ เอาอานาปานสติเป็นหลัก เหมาะกับทุกจริต แล้วหลังจากนั้น ระหว่างปฏิบัติก็รักษาศีลไปด้วย พยายามใช้ปัญญาพิจารณาดู ให้เห็นสภาพเป็นจริงในร่างกายของเรา ว่ามันไม่เที่ยงอย่างไร ทุกข์อย่างไร มันไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา เอาแค่นี้ก็พอจ้ะ

ถาม : ตรงนี้เป็นวิปัสสนาหรือเปล่าคะ ?
ตอบ : จะเป็นอะไรช่าง ไม่ต้องสนใจ รู้แต่ว่าถ้าทำได้ก็พอ

[เถรี]

ถาม : ผมเรียนหนังสือ พอกลับมาจากการเที่ยว ผมก็ลืมหมด จำอะไรไม่ได้ เกี่ยวกับการเรียนผมกลุ้มใจ
ตอบ : ทำสมาธิให้เยอะขึ้น ถ้าสมาธิดีความจำจะดีด้วย

[เถรี]

ถาม : ไปบนกรมหลวงชุมพร ตอนแก้บน ต้องเอาของบนกลับมา ควรทำอย่างไรกับของที่แก้บน ?
ตอบ : กินสิจ๊ะ

ถาม : เอากลับมากินได้ ?
ตอบ : สมัยก่อนอาตมากินเยอะ เพราะบนบ่อย บนแล้วของแก้บนก็เป็นของเราอยู่แล้ว

[เถรี]

ถาม : ทำบุญมาก็เยอะแล้ว แต่มีปัญหาตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการงาน ความรักหรือสุขภาพ ทำสังฆทานมาหลายปี แต่ก็ยังแย่อยู่เหมือนเดิมครับ ขอความกรุณาจากหลวงพ่อ

ตอบ : สิ่งที่เกิดขึ้นในปัจจุบันเป็นผลจากการกระทำในอดีต สิ่งที่เราทำในปัจจุบันจะเป็นผลสืบไปในอนาคต เพราะฉะนั้น..ต้องทนทำความดีไปเป็นระยะเวลาที่ยาวนานพอ ผลก็จะปรากฏให้แก่เราในชีวิตนี้ เพราะว่าเราทำตอนนี้ พ้นจากวันนี้ไปก็เป็นอดีตไปแล้ว ตรงนี้แหละที่จะตามเราไปถึงอนาคต ส่วนปัจจุบันที่เดือดร้อนอยู่เพราะอดีตเราทำไว้ ฉะนั้น..แก้ไขปัจจุบันให้ดี พยายามอดทนทำในเรื่องของศีล สมาธิ ปัญญาไปเรื่อย ๆ ถ้าต่อเนื่องยาวนานพอเดี๋ยวปัจจุบันชาติก็ดีเอง ไม่มีอะไรยากหรอก

[เถรี]

ในขณะที่กำลังพูดถึงพระมหาปุริสลักษณะของพระพุทธเจ้า หลวงพ่อก็กล่าวว่า "ถ้าหากว่านับแล้ว ก็ไม่มีใครงามเท่าพระพุทธเจ้า แต่บางท่านที่มีลักษณะคล้ายพระพุทธเจ้า อย่างพระมหากัจจายนะ ท่านสร้างบารมีมาทางพุทธภูมิ บารมีจะเต็มอยู่แล้ว ก็มีพระมหาปุริสลักษณะ

พระอานนท์ เป็นน้องของพระพุทธเจ้า ก็มีหน้าตาใกล้เคียงกัน พระนันทะ ท่านเป็นน้องแต่ว่าเป็นลูกของน้า ถือว่าเป็นน้องคนละแม่ สรุปแล้วถ้าไปบิณฑบาตทางเดียวกัน ชาวบ้านก็ต้องบ่นว่า สมณะรูปนี้ทำไมจึงมักมากขนาดนี้ มาแล้วก็มาอีก"

[เถรี]

ช่วงก่อนทำกรรมฐานของวันเสาร์ หลวงพ่อเล่าให้ฟังว่า "เมื่อคราวลงไปนราธิวาสเพื่อเดินทางต่อไปสุไหงโกลก มีทางอยู่ช่วงหนึ่งที่เลยแยกตากใบไปไม่มาก เขาเรียกว่า บ้านโคกอิฐ มีพื้นที่อยู่ประมาณ ๒ - ๓ ไร่ เป็นที่ที่ขลังมาก ไม่มีใครกล้าไปยุ่ง เพราะผีเขาชอบหลอก พวกชาวบ้านที่เข้าไปล่าสัตว์แถวนั้นโดนทุกราย จนกระทั่งกลายเป็นเขตหวงห้ามไปโดยปริยาย

อาตมาผ่านไปหลายปีก็ไม่มีปัญหา แต่พอปีนั้นผ่านไป ผีเขามาขอให้ไปช่วย ปรากฏว่าเป็นพวกที่แหกออกมาจากกรุงศรีอยุธยาหนีพม่ามา เขาล่องเรือออกอ่าว แล้วปรากฏว่าออกยาวไปไกลเลย

เขาพากันมาเกือบสองร้อยคนเห็นจะได้ ตั้งใจว่าจะหนีไปให้ไกลเพื่อความปลอดภัย โดยหาที่ซ่องสุมผู้คนก่อน ถ้ามีการกู้ชาติก็จะย้อนกลับไปช่วย และยังขนทรัพย์สมบัติบางส่วนจากอยุธยามาด้วย เขาฝังสมบัติไว้แถวนั้น ปรากฏว่าพระเจ้าตากท่านกู้ชาติได้เร็ว ๗ - ๘ เดือนก็กู้เสร็จแล้ว ส่วนพวกนี้ยังตั้งหลักปักฐานไม่ได้เลย พอข่าวส่งไปถึงก็งงว่าทำไมเรียบร้อยเร็วจริง เขาก็เลยทำมาหากินกันอยู่ตรงนั้น

พอตายไปแล้ว ด้วยความที่จิตผูกอยู่กับสมบัติเลยไม่ได้ไปไหน อยู่ตรงนั้น ไม่มีใครช่วยเขาได้ นอกจากคนที่เคยมีกรรมร่วมกันมา เขาขอให้ช่วยถวายสังฆทานไปให้เขาด้วย ก็บอกเขาว่า "เคยผ่านมาหลายทีแล้วนี่หว่า.." เขาบอกว่า "ช่วงนั้นวาระมันยังไม่เปิด ยังมาขอให้ช่วยไม่ได้" ก็เลยไปช่วยถวายสังฆทานเลี้ยงพระ อุทิศส่วนกุศลไปให้เขา แต่พื้นที่ที่เห็นนั้นเหมาะสำหรับที่จะเป็นวัดหรือสำนักสงฆ์มาก เพราะตัวอาคารเขาสร้างเป็นศาล ลักษณะศาลเจ้าพ่อ ชาวบ้านเรียก ศาลเจ้าพ่อโต๊ะชายดำ "

[เถรี]

ถาม : ทำบุญให้เขาแล้ว เขาไม่ยกสมบัติให้หรือครับ ?
ตอบ : ถึงยกให้ก็ไม่ไปขุดหรอก ระยะหลังโดนผีหลอกจนเข็ด เขาบอกว่าอยู่ตรงนั้น อยู่ตรงนี้ ให้ไปเอาได้ พอถึงเวลาไปขุด ปรากฏว่าเหนื่อยเปล่า เขาบอกว่าทำอย่างนั้นไม่ถูกบ้าง ต้องทำอย่างนี้ ยุ่งไปหมด เจออย่างนี้เข้า ๒ - ๓ ครั้ง ก็เลยเลิก ถ้าจะให้ เอาไปขายแล้วโอนเข้าบัญชีมาให้ตูเลย !

นักปฏิบัติส่วนใหญ่พอไปถึงระดับนั้น จะโดนเขาทดสอบอยู่เรื่อย ถ้าเราหลงตามไป ด้วยความอยากได้ ก็จะเป็นลักษณะนี้ ตามไปไล่ขุด ขุดเท่าไรก็ไม่เจอ ต้องบอกว่ามารเขาเก่ง แต่ก็ยังไม่เก่งจริง ถ้าเก่งจริง มันให้เงินเรา เราอาจจะไม่สนใจนิพพาน เราอาจจะสึกไปมีลูกมีเมียก็ได้ แต่นี่ยังไม่แน่จริง"